• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    Quinto Thomas Reynolds - Password
    Nicholas Boq Mead - Escritura
    Nessarose Denise Scribe - Escritura
    Jaelle Mai Fletcher - Gaisford
    Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS - Afwezig.
    Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    Nog 1 mannelijke en 2 vrouwelijke cipiers.

    Prisoners: (Totaal 14)
    Maya Juliëtte Adams - Aragog
    Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    Nicole Joy Eastwood - xMarvelous - Afwezig.
    Delphine Sarah Parker - Frodo
    Dakota Moore - Endure
    Mallory Tracy - Assassin
    Victor Benjamin Söderberg - Mebarak
    Luca Jones - Assassin
    Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 3 mannelijke en 2 vrouwelijke gevangenen.

    Iedereen die doorgestreept is, is natuurlijk nog steeds welkom, alleen heb je al een tijdje niet gereageerd.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.
    Three.

    Cell Division.
    Cell 1: Mallory Tracy en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Delphine Sarah Parker.
    Cell 3: Dakota Moore en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 5: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 18 mei 2012 - 18:02 ]

    Luca Jones

    Ze knikt langzaam. "Dat is wel eh, goed denk ik." antwoord ze, waarop ik tevreden knik.
    Zie je wel, niet alles hoeft op een hardhandige manier te gaan. Vriendelijk zijn kost me toch minder moeite, ooit was ik het altijd. Tot een bepaald moment in mijn leven, een grote ommekeer. Ik ben er nog steeds dankbaar om.
    "Wilde je nog iets anders zeggen?"
    Ik zag dat ze om zich heen had gekeken en ik haal mijn schouders op naar haar.
    "We kunnen terug lopen en aardig doen tegen elkaar." stel ik voor.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood.

    'We kunnen terug lopen en aardig doen tegen elkaar.' Zegt hij nadat hij zijn schouders heeft opgehaald.
    'Dat eh, is goed,' zeg ik instemmend.
    Ik loop alvast richting het einde van de gang. Ergens wil ik vragen waarom hij hier vastzit maar dat kan ik eigenlijk ook wel raden.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    "Dat eh, is goed." stemt ze in met mijn plan.
    Ze loopt alvast richting het einde van de gang, ik loop snel om bij te raken.
    "Hé, niet zo snel." klaag ik, vrienden klagen constant tegen elkaar. "We hebben de tijd, weet je nog." herinner ik haar eraan.
    In een langzaam tempo loop ik verder, terwijl ik mijn vingers over de betonnen muur laat glijden.
    "Waarom zit je hier? Je ziet er onschuldig uit." vraag ik.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood

    'Hé, niet zo snel. We hebben de tijd, weet je nog.' Klaagt hij terwijl hij langzaam verder loopt.
    "Waarom zit je hier? Je ziet er onschuldig uit?' Vraagt hij dan.
    Ik zucht even. 'Dat is nogal een lang verhaal,' mompel ik. 'Maar om het kort te houden: ik heb de computer van de politie gehackt,' vertel ik . 'Alleen kwamen ze daar achter dus, zo ben ik hier gekomen,' zucht ik.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze zucht even. "Dat is nogal een lang verhaal." mompelt ze. "Maar om het kort te houden: ik heb de computer van de politie gehackt. Alleen kwamen ze daar achter dus, zo ben ik hier gekomen." zucht ze.
    Ik moet plotseling lachen. Serieus, die politie van tegenwoordig.
    "Wauw, stout hoor Nicole, de politie hacken!" Ik gniffel. "Ja hoor, de laten de ergste criminelen lopen maar owee als iemand hun computer hackt. Dat is toch wel de ergste misdaad in de wereld." Ik kan niet ophouden met lachen.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood.

    Luca begint te lachen.
    'Wauw, stout hoor Nicole, de politie hacken!' Gniffelt hij. 'Ja hoor, de laten de ergste criminelen lopen maar owee als iemand hun computer hackt. Dat is toch wel de ergste misdaad in de wereld.'
    Hij blijft maar lachen en ik kijk hem geirriteerd aan.
    'Fijn dat je het zo grappig vindt,' mompel ik beledigd waarna ik zonder hem nog aan te kijken verder loop.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze kijkt me geïrriteerd aan en ik lach verder.
    "Fijn dat je het zo grappig vindt." zegt ze beledigt en loopt zonder mij verder aan te kijken verder.
    Ik haal even diep adem en probeer op te houden met lachen, wat moeilijk gaat. Maar ik loop snel achter haar aan en ga naast haar lopen.
    "Sorry." veronschuldig ik haar. "Maar het is toch best hypocriet, dat moet je toegeven. Sommige moordenaars gaan vrijaf en jou dumpen ze in een gevangenis tussen de verkrachters en moordenaars. Dat lijkt me toch niet echt eerlijk."


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood

    Ik merk dat hij naast me komt lopen maar ik kijk hem nog steeds niet aan.
    'Sorry,' zegt hij dan. Maar het is toch best hypocriet, dat moet je toegeven. Sommige moordenaars gaan vrijaf en jou dumpen ze in een gevangenis tussen de verkrachters en moordenaars. Dat lijkt me toch niet echt eerlijk.'
    Ik kijk hem vragend aan.
    'En sinds wanneer ben jij zo meelevend?' Zeg ik sarcastisch waarna ik weer verder loop. 'Je hoeft heus niet te doen alsof je het erg voor me vindt, ik wat dat je dat toch niet meent,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze kijkt me vragend aan.
    "En sinds wanneer ben jij zo meelevend?" Ik hoor de sarcasme in haar stem en ze loopt verder. "Je hoeft heus niet te doen alsof je het erg voor me vindt, ik weet dat je dat toch niet meent."
    Ik schud even mijn hoofd en zucht.
    "Je hoeft het niet te geloven maar ik zou beter voor je vinden als je gewoon ergens zou zitten waar het normaal zou zijn hoor." geef ik eerlijk toe. "Dit is meer iets voor de doorgewinterde criminelen en mensen die echt iets misdaan hebben, niet voor onschuldige kuikentjes zoals jij."


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood

    'Je hoeft het niet te geloven maar ik zou beter voor je vinden als je gewoon ergens zou zitten waar het normaal zou zijn hoor.' Zegt hij 'Dit is meer iets voor de doorgewinterde criminelen en mensen die echt iets misdaan hebben, niet voor onschuldige kuikentjes zoals jij.'
    'Ik ben geen onschuldig kuikentje,' mompel ik terwijl ik stug verder loop. 'En je kan zeggen wat je wilt, ik geloof je toch niet. Alsof jij ooit ook maar een klein beetje om iemand zou geven of iets beters voor een ander willen,' voeg ik er bits aan toe.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    "Ik ben geen onschuldig kuikentje." mompelt ze terwijl ze stug verder blijft lopen. "En je kan zeggen wat je wilt, ik geloof je toch niet. Alsof jij ooit ook maar een klein beetje om iemand zou geven of iets beters voor een ander zou willen." voegt ze er bits aan toe.
    Ik blijf plotseling stilstaan en kijk naar haar rug. Ik zucht en loop snel weer verder, laat je niet kennen Luca, niet door haar.
    "Natuurlijk, ik ben niet geheel harteloos." snauw ik naar haar. "Hoewel je lekker bent, wens ik je toch iets beters toe. Maar zolang jij niet iets beters hebt, maak ik er gebruik van." Mijn stem is weer gedaald tot emotielevel nul.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood

    'Natuurlijk, ik ben niet geheel harteloos.' Snauwt hij. ''Hoewel je lekker bent, wens ik je toch iets beters toe. Maar zolang jij niet iets beters hebt, maak ik er gebruik van.' Zijn stem klinkt weer kil en emotieloos.
    Ik lach spottend. 'Je kent me niet eens dus er is geen reden waarom je me "iets beters toe zou wensen",' kaats ik terug. 'En dat van dat je niet harteloos bent moet je eerst maar eens bewijzen,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ik hoor haar spottende lach. 'Je kent me niet eens dus er is geen reden waarom je me "iets beters toe zou wensen'." kaatste ze terug. "En dat van dat je niet harteloos bent moet je eerst maar eens bewijzen."
    Mijn mond vertrekt tot een streep en ik grijp haar bij haar arm om haar mijn cel in te trekken en mijn bed op te smijten. Allemaal ruw en hardhandig maar ik spring niet bovenop haar. In plaats daarvan open ik een lade van de kast en haal er een stapel brieven uit, allemaal geadresseerd in een keurig handschrift aan mij, afkomstig van mijn twee jongste zusjes. Woest smijt ik ze haar richting op.
    "Hier lees maar." grom ik en ik ga op het andere bed zitten.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood

    Hij grijpt me ruw bij mijn arm en trekt me zijn cel in waar hij me hardhandig op het bed duwt.
    Even ben ik bang dat hij weer iets gaat proberen maar hij rukt de la van een kast open en haalt er een stapel brieven uit die hij woest mijn kant op smijt.
    'Hier lees maar,' gromt hij.
    Ik bijt op mijn lip en lees de brieven vluchtig door.
    'Ik eh, wist niet dat je twee zusjes hebt,' zeg ik na een tijdje waarna ik hem aankijk. 'Mis je ze erg?' Vraag ik voorzichtig en zacht.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ik wacht geduldig tot ze uitgelezen is, ondertussen probeer ik mijn opgekomen woede te onderdrukken en concentreer ik me op mijn ademhaling.
    "Ik eh, wist niet dat je twee zusjes hebt." Ik schrik op uit mijn concentratie en zie dat ze klaar is en mij aankijkt. "Mis je ze erg?" vraagt ze voorzichtig en zacht.
    "Natuurlijk mis ik ze." antwoord ik, mijn stem minder kil en woest dan eerst. "Als ik echt zo harteloos ben als jij denkt, zouden ze me dan elke maand schrijven?" vraag ik aan haar. "Zouden ze dan met me meeleven en vragen hoe het gaat?" Mijn stem word zachter.


    Your make-up is terrible