• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    Quinto Thomas Reynolds - Password
    Nicholas Boq Mead - Escritura
    Nessarose Denise Scribe - Escritura
    Jaelle Mai Fletcher - Gaisford
    Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS - Afwezig.
    Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    Nog 1 mannelijke en 2 vrouwelijke cipiers.

    Prisoners: (Totaal 14)
    Maya Juliëtte Adams - Aragog
    Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    Nicole Joy Eastwood - xMarvelous - Afwezig.
    Delphine Sarah Parker - Frodo
    Dakota Moore - Endure
    Mallory Tracy - Assassin
    Victor Benjamin Söderberg - Mebarak
    Luca Jones - Assassin
    Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 3 mannelijke en 2 vrouwelijke gevangenen.

    Iedereen die doorgestreept is, is natuurlijk nog steeds welkom, alleen heb je al een tijdje niet gereageerd.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.
    Three.

    Cell Division.
    Cell 1: Mallory Tracy en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Delphine Sarah Parker.
    Cell 3: Dakota Moore en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 5: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 18 mei 2012 - 18:02 ]

    [Dankje, beide gelezen. Ik reageer morgen.. Ik moet nu leren. S:]

    Nicole Joy Eastwood
    'Nicole.' zegt hij zeurderig. 'Hou nou maar gewoon op. Je hebt je punt duidelijk gemaakt, meer hoef je niet te doen. Ik ben zoals ik ben.'
    Hij slaat zijn armen koppig en eigenwijs over elkaar.
    'Okee, okee. Ik zeg al niks meer,' mompel ik.
    Ik bijt op mijn lip en zucht zachtjes waarna ik Luca even bestudeer. Ergens vraag ik me af of hij altijd al zo is geweest. Dat lijkt me zowat onmogelijk, hij moet toch ooit echt iets gevoeld hebben. Misschien is er iets ergs gebeurd waardoor hij nu zo doet.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    "Okee, okee. Ik zeg al niks meer." mompelt ze.
    Ik voel dat ze me aankijkt, misschien bestudeerd ze me of iets dergelijks maar ik kijk expres niet haar kant op, nu moet ik mezelf groot zien te houden, geen tijd voor zwakte.
    "Bedankt." mompel ik.
    Helaas klinkt mijn stem niet zo groot en niet-zwak als ik wil, maar het is er al uit en ik kan er niets meer aan veranderen. Shit, dan maar blijven wegkijken.


    Your make-up is terrible

    [Hoelaat is het in de RPG?]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Middag volgens mij.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Nicole Joy Eastood
    'Bedankt,' mompelt Luca zonder me aan te kijken. Hij klinkt niet zo als anders, minder kil.
    'Geen probleem,' zucht ik.
    'Ze moeten echt klokken in de cellen gaan hangen,' mompel ik dan. 'Ik heb echt géén idee hoe laat het is,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    "Geen probleem." zucht ze.
    "Ze moeten echt klokken in de cellen gaan hangen. Ik heb echt géén idee hoe laat het is."
    Ik ijk vanuit mijn ooghoeken naar haar en beslis dat ze wel erg vreemd moet zijn om hier te blijven zitten bij mij.
    "Maakt het wat uit?" zucht ik zacht. "Je brengt hier toch lang genoeg door. Ik zei al, als je weg wilt mag je weg."
    Ik wrijf met mijn linkerhand over mijn gezicht en langs mijn ogen, om te verbergen wat verborgen moet worden.


    Your make-up is terrible

    -- De bel gaat opnieuw. Alle gevangenen worden verzocht naar hun cel te gaan. De tijd is: 2 uur. Straks mogen de gevangenen naar buiten. --

    [ bericht aangepast op 15 mei 2012 - 17:21 ]

    Dakota Moore.
    Niks belangrijks? Oh? In gedachte maakte ik er een notitie van, dit was dus een gebied dat nadere inspectie vediende. "Bekend onder vele namen? Ha! Opschepper, dacht je nou werkelijk daarmee indruk te maken?" grijnsde ik naar de cipier die blijkbaar Drew heette, of zo genoemd wilde worden, wie zou het weten. Kylian hield zich rustig, verdacht rustig. Ik vroeg me af wat er door zijn hoofd ging, maar ook waarom hij hier terechtgekomen was. Nee, dat was niet belangrijk, tenzij het voor mij enige profijt had om het te weten. Wie wist was hij een beruchte inbreker en had hij geen enkele moeite met de moeilijkste deuren openen. Dát zou zeer van pas kunnen komen bedacht ik me, al leek hij me daar het type niet voor. "Prima, dan gaan we, nietwaar?" vroeg ik aan Surferboy met een onschuldige glimlach. Aan het einde van de gang rechts waren we nog niet geweest en een kleine omweg naar de cel was vast niet al te erg. Alhoewel ik moest oppassen, het rolletje plakband wilde ik niet kwijt. Al was het maar om gewoon weer iets te hebben wat van mij was naast mijn kleding. Zwijgend begon ik te lopen, mijn handen opnieuw in mijn zakken. Dag één en ik vond het al vreselijk. Met de cipiers kon je niet lachen, al mijn spullen waren weg, vreselijk celgenoot. Ik slaakte een diepe zucht, dit werden laaaaaange dagen.

    Can't really think of something right now.. D: Anders laat je Drew even een of andere opmerking maken waar ik lekker op in kan gaan met Dakota :'D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    [Ik ga mijn best doen om iets te verzinnen.. :/]

    Password schreef:
    [Ik ga mijn best doen om iets te verzinnen.. :/]


    Sorry, ik wilde toch posten vandaag, vandaar crappy post.
    Desnoods laat je Drew haar gewoon irriteren door hem mee te laten lopen
    en dan van: Daar is jouw cel niet -droog hoofd-
    Iets in die richting. ;p I'm sure she'll react to that.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    [Ik ben even frans aan 't leren maar wacht verder nog op een reactie van Vic dan zal ik Beau daarna naar haar cel sturen :)]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

    "Bekend onder vele namen? Ha! Opschepper, dacht je nou werkelijk daarmee indruk te maken?"
    Ik haal onverschillig mijn schouders op, maar weet dat ze gelijk heeft. Bij sommigen lukt het om op deze manier indruk te maken, bij Dakota hoef ik het niet te proberen. Hoewel.. het is leuk om haar een beetje te stangen.
    "Prima, dan gaan we, nietwaar?"
    Nietwaar.. wat een vreselijk woord. Ik zucht kort.
    "Ik zou dat maar doen, anders zal ik je terug naar je cel brengen. Kwaadschiks," Zeg ik tegen haar en blijf even rustig tegen de muur leunen.
    Ik kijk op als Dakota begint te lopen. Ik geef de jongen en duw tegen zijn schouder. "Lopen," Beveel ik tegen hem.

    Endure schreef:
    (...)

    Sorry, ik wilde toch posten vandaag, vandaar crappy post.
    Desnoods laat je Drew haar gewoon irriteren door hem mee te laten lopen
    en dan van: Daar is jouw cel niet -droog hoofd-
    Iets in die richting. ;p I'm sure she'll react to that.


    [Dat komt wel goed. ^^]

    scribere schreef:
    [Ik ben even frans aan 't leren maar wacht verder nog op een reactie van Vic dan zal ik Beau daarna naar haar cel sturen :)]


    [Succes met Frans!]