• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    • Nicholas Boq Mead - Escritura
    • Jake Samuel McAlister - TheRumIsGone
    • Jacob Russell Brand - Tisiphone
    • Nessarose Denise Scribe - Escritura
    • Jaelle Mai Fletcher - Space
    • Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
    • Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    • Ilsa Minnie Macke - Mombasa
    Nog 1 mannelijke cipier.

    Prisoners: (Totaal 14)
    • Courtney Valentina Ferguson - Password
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    • Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
    • Chayenne Sharona Lopez - NightShot
    • Delphine Sarah Parker - Frodo
    • Dakota Moore - Endure
    • Mallory Tracy - Assassin
    • Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
    • Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
    • Luca Jones - Assassin
    • Jayden Jason Bright - HurtedHeart
    • Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 1 mannelijk gevangene.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.

    Cell Division.
    Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
    Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
    Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
    Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

    Nicole Joy Eastwood
    'Goed eten hé,' grijnst Luca.
    Hij heeft blijkbaar ook door dat Delphine naar ons toe komt.
    'Kom, we gaan zitten. En als zij erbij komt, zeg je dat ze stoort en weg moet.' Zijn gezicht komt een beetje in de buurt van vriendelijk. Zijn ogen blijven kil. Volgens mij heeft daar nooit enige vorm van emotie in gezeten en volgens mij zal die er ook nooit komen.
    Ik knik lichtjes en loop dan achter hem aan naar het tafeltje. Met een diepe zucht ga ik tegenover hem zitten.
    Delphine loopt weer op ons af met een glimlach op haar gezicht. 'Hallo! Zou ik Nicole eventjes van je mogen lenen?'
    'Sorry,' zeg ik zo overtuigend mogelijk. 'We zijn eh, even bezig,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ik ben blij als ze gewoon tegenover me gaat zitten. Dat vervelende meisje loopt naar ons toe, bah, ga weg. Maar ik glimlach vriendelijk en kijk even kort naar het andere meisje, ze lijkt vrolijk en gimlacht ook.
    "Hallo! Zou ik Nicole even van je mogen lenen?" vraagt ze.
    "Sorry. We zijn eh, even bezig." antwoord ze braaf.
    Ik knik even naar het vervelende meisje en trek een spijtig gezicht.
    "Sorry, volgende keer beter." zeg ik tegen haar. De volgende keer als ik er niet ben. Ik richt me weer tot het andere meisje en glimlach bemoedigend naar haar. Ze heeft zojuist het juiste gedaan, ik voel mijn macht groeien.


    Your make-up is terrible

    Maya Juliëtte Adams
    Verveeld zat ik aan een tafel, en voelde weer iets vochtigs over mijn buik glijden. Die wond bleef maar bloeden.
    Verdorie, ik moest me echt even opfrissen. Mijn shirtje kleefde aan mijn bovenlichaam door het bloed, en vloekend stond ik op.
    Ik keek een beetje om me heen, en kwam tot de ontdekking dat de eetzaal al iets leger was, maar nog altijd even vies.
    Ik liep weg van de tafel, op weg naar mijn cel om me op te frissen.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Delphine Sarah Parker

    "Sorry. We zijn eh, even bezig." zegt Nicole. Maar toch hoor ik die lichte aarzeling in haar stem. Ik frons mijn wenkbrauwen en probeer te zien wat ze verbergt.
    "Sorry, volgende keer beter." zegt de jongen, met een spijtig gezicht. Maar zijn ogen zeggen iets anders.
    Ik boor nogmaals mijn ogen in die van Nicole en haal dan mijn schouders op.
    "Goed. Zie ik je dan straks, in onze cel?" de vraag richt ik direct naar Nicole, met mijn rug tegen de jongen gericht. Hij staat me niet aan, zijn manier van spreken en de blik in zijn ogen doen me denken aan Lucas.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Nicole Joy Eastwood
    'Sorry, volgende keer beter,' zegt Luca met een spijtig gezicht.
    Dan richt hij zich weer op mij en glimlacht naar me. Het is een bemoedigende glimlach maar zoals altijd lachen zijn ogen niet mee.
    Ik richt me even op Delphine die haar ogen in die van mij boort en dan haar schouders ophaalt.
    'Goed. Zie ik je dan straks, in onze cel?' vraagt ze terwijl ze haar rug naar Luca toedraait.
    Ik knik. 'Tuurlijk, waar zou ik anders heen moeten gaan?' zeg ik op een nonchalante toon.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze richt zich al snel op het andere meisje, die zich met haar rug naar mij toe draait. Ik trek een grimas, vervelend mens. Het liefst ruim ik haar meteen uit de weg, maar dat gaat nou eenmaal niet, helemaal niet hier.
    "Goed. Zie ik je dan straks, in onze cel?" vraagt ze ondertussen, waarop het andere meisje knikt. Fuck, ik moet echt hun namen leren kennen.
    "Turlijk, waar zou ik anders hen moeten gaan?" Ze klinkt ontzettend nonchalant, ze zou een geweldige actrice zijn.
    "Dus je spreekt haar zometeen wel weer." Zeg ik iets botter om haar duidelijk te laten merken dat ze ons heel erg stoort. Ik hoop dat ze niet dom is en de hint begrijpt, dat ze moet wegwezen en wel nu. Als ze koppig gaat zijn, zal het haar nog bezuren een keer. Ik krijg haar dan nog wel eens.


    Your make-up is terrible

    Aragog schreef:
    [Oh god, en daar moet Maya de nacht mee doorbrengen.. Haha :'D]


    [Heb je Drew's laatste post gelezen, of zo? ;P]

    Delphine Sarah Parker

    Nicole knikt.
    'Tuurlijk, waar zou ik anders heen moeten gaan?' zegt ze op nonchalante toon.
    Ik weet niet wat, maar iets klopt er niet aan de situatie. Ik wil net vertrekken als de jongen weer tegen me begint, op een erg botte toon:
    'Dus je spreekt haar zometeen wel weer.'
    Ik gooi hem een vuile blik toe en draai me om. Vuile rat.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Nicole Joy Eastwood
    'Dus je spreekt haar zometeen wel weer,' zegt Luca bot.
    Ik krijg zo het idee dat het beter is voor Delphine als ze weggaat.
    Ze draait zich om en werpt hem een vuile blik toe waarna ze zich omdraait en wegloopt.
    Ik zucht en kijk haar even na waarna ik naar Luca kijk. Ik kan er nog steeds niet bij dat iemands ogen zo kil kunnen zijn. Lily, een oude vriendin van me, zei altijd dat ogen de poorten van de ziel zijn. Dan heeft Luca vast geen ziel. Ik weet trouwens ook zeker dat Lily Luca absoluut niet zou mogen. Niet dat ik het wel doe maar goed.
    Ik bijt op mijn lip en wend mijn blik weer af van hem en laat mijn ogen de eetzaal rond gaan.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Password schreef:
    (...)

    [Heb je Drew's laatste post gelezen, of zo? ;P]

    [Haha ja maar sowieso die hele verkrachting :3]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Luca Jones

    Ze werpt me een vuile blik toe en loopt weg, waarna ik zacht moet grinniken. Die heeft het hoog in haar bol. Ik draai mijn hoofd naar het meisje terug, die even in mijn ogen kijkt en dan de eetzaal door, en zet mijn ellebogen op de tafel om iets eroverheen te buigen.
    "Zeg schatje, ik wil nu toch echt eens je naam weten. Of vind je schatje een leukere naam?" grijns ik naar haar.
    Nu móet ze het wel zeggen, anders doe ik haar nog eens wat aan. Ik kan er zo gefrustreerd van raken, vooral omdat ze het elke keer weigerd en koppig blijft volhouden. Nou, nu is er, helaas voor haar, geen ruimte voor koppigheid.
    "Ik zou het maar zeggen nu."


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood
    Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat hij zijn ellebogen op tafel zet.
    'Zeg schatje, ik wil nu toch echt eens je naam weten. Of vind je schatje een leukere naam?' grijnst hij.
    Hij ziet er een beetje gefrustreerd uit.
    'Ik zou het maar zeggen nu,'
    Ik haal mijn blik van de andere mensen in de zaal en kijk hem aan.
    'Waarom wil je me naam weten?' vraag ik zonder enige emotie waarna ik een klein hapje van het walgelijke eten neem. 'Gadverdamme,' mompel ik als ik het heb doorgeslikt.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Uiteindelijk kijkt ze weg van de zaal en naar mij, eindelijk. Het duurde me al bijna te lang.
    "Waarom wil je me naam weten?" vraagt ze emotieloos, waarna ze een muizenhapje van haar eten neemt. "Gadverdamma." mompelt ze erover.
    Dat laat me zacht lachen.
    "Wel sterk worden." zeg ik bemoedigend. "Dat helpt. En waarom ik het wil weten? Het is zoveel makkelijker om dan aan je te denken, dan aan 'dat meisje'." Ik lik even met mijn tong langs mijn lippen. "En als je het niet zegt... Tsja, dat gaat jou probleem worden." Ik haal mijn schouders op en leun weer naar achter, om haar aan te kijken en haar te peilen.


    Your make-up is terrible

    Nicole Joy Eastwood
    Hij lacht zacht.
    'Wel sterk worden. Dat helpt,' zegt hij.
    Zijn bemoedigende toon laat me fronsen.
    'En waarom ik het wil weten? Het is zoveel makkelijker om dan aan je te denken, dan aan "dat meisje"'.
    Geweldig. Hij denkt aan me. Hij likt met zijn tong langs zijn lippen. 'En als je het niet zegt... Tsja, dat gaat jou probleem worden.' zegt hij schouderophalend waarna hij weer naar achteren leunt en me aankijkt.
    Ik trek lichtjes mijn wenkbrauwen op. 'Hoezo gaat dat mijn probleem worden?' vraag ik. 'En als je een beetje zou opletten zou je mijn naam allang weten,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones

    Ze trekt haar wenkbrauwen op als ze me nog altijd aankijkt. Brutaal hoor.
    "Hoezo gaat dat mijn probleem worden? En als je een beetje zou opletten zou je mijn naam allang weten."
    Ik frons, lichtelijk gefrustreerd, maar trek mijn gezicht snel glad om te doen alsof er niets aan de hand is.
    "Omdat jíj het moet ontgelden." Mijn gezicht blijft glad maar de woorden klinken als puur vergif, kwaadaardig. "Voor als je het nog niet doorhebt schatje, ik let niet op anderen, ik let alleen op jou nu." Ik grijns weer naar haar, take that, bitch.


    Your make-up is terrible