[RPG] Experiments || 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 juli 2012 - 15:51 ]

Charléne
Even wist ik niks te zeggen, en keek ik hem enkel aan. Zijn gezicht stond vol met emotie. Pijn en verdriet aan de herinneringen. Ik had weer de neiging om te zeggen hoe lief dat van hem was, maar hij wist al dat ik dat vond dus streek ik even troostend over zijn arm.
Ik had liever dat ík hier zat dan mijn zusje van elf, Lily. Een glimlach sierde mijn gezicht toen ik aan haar dacht. Het was een lief meisje, zag overal het goede in het slechte; ze deed geen vlieg kwaad.
Mijnn glimlach verdween en zachte zucht verliet mijn lippen toen ik bedacht dat ik haar waarschijnlijk nooit meer zou zien, of pas als ze volwassen was, kinderen had en was getrouwd.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Zack

Ik liet een zucht uit mijn lippen rollen. "De meeste denken dat ze hier naartoe zijn gekomen uit eigen wil, maar dat is niet zo, ze hebben nephandtekeningen gezet, hebben ze getoond aan je ouders, dan verdoven ze je, en kom je hier terecht" legde ik uit, "Ik heb vanaf het begon tegen mijn bmoeder gezegd dat ik nooit, maar dan ook nooit een experiment zou zijn, maar een onderzoeker om anderen te helpen, ze geloofde me, heeft gezegd aan de mensen die me kwamen haalden wat ze echt van hen vond en ze zijn boos vertrokken". Ik strekte mijn benen uit en deed de witte labjas open, dat ding spande echt teveel. "Kijk, ik wil je 1 cadeau geven," begon ik, "Wij hebben het nummer van je ouders, ik geef je de kans om ze 1 keer te bellen, en te zeggen waar het op staat, op 1 voorwaarde" zei ik, waarna ik mijn strenge ogen op haar richtte, "Je zegt niets van wat we hier doen en hoe we de experimenten hier behandelen oké ? Ookal behandel ik je wel zoals je zou moeten behandeld worden, je zegt niks, geen woord".

[Is er nog plaats voor een mannelijke onderzoeker of experiment?]

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

[Abo. Had Fabiënne nog iets gezegd?]

[ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 16:51 ]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Charléne

Automatisch sloeg ik mijn handen voor mijn mond. Hoelang heb ik nou mijn ouders niet meer gesproken? Al ruim een jaar.. Ik knikte en omhelsde hem. ''Dat.. Zou geweldig zijn.'' zei ik zachtjes.
Na een tijdje liet ik hem weer los, en keek even naar mijn handen. Hoe zou het met ze gaan? Mijn moeder had kanker, al sinds ik veertien was; was ze genezen? Of ging het er slechter aan toe?
Ik was Zack zó dankbaar, ik wou dat ik er iets voor terug kon doen..

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Is het niet onrealistisch dat de experimenten van een geheim project met hun ouders mogen bellen? ;/]

Mombasa schreef:
[Abo. Had Fabiënne nog iets gezegd?]

Caroline Rosemary Davis.

Hij lacht spottend. "Ga je gang, wordt maar weer zoals altijd al bent geweest," Zegt hij en staat op.
Ik kan aan zijn gezicht zien dat het zeer doet. Prachtig om te zien.
"Doe wat je niet laten kunt, maar je hebt je enige kans verkeken dat ik je ook maar iets minder ging haten, proficiat, van mij part val je hier dood, ik zou je leven niet eens proberen redden,"
Ik brom even van woede. Die jongen haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik heb zijn leven gered, enkel omdat ik medelijden met hem hand en dan krijg ik dit? Stank voor dank.
"Spijtig dat je dat niet bij mij hebt gedacht, anders was ik hier allang uit geweest," Zijn stem klinkt behoorlijk kil. Hij kijk me doordringend aan en blijft voor de deur van zijn cel staan.
Ik sta op, storm op hem af en stort me boven op me. Hij slaat tegen de vloer met zijn hoofd en ik blijf op hem zitten. Ik hou zijn handen boven zijn hoofd.
"Wilde je nog iets zeggen, idioot experiment dat je bent?!" Ik spuug de woorden uit, vooral de laatste.

Matthew

Mijn hoofd duizelde. De betonnen vloer was echt hard. Een straaltje bloed liep langs mijn gezicht op de betonnen vloer. "Wat ik wil zeggen ?" vroeg ik, zonder ook maar énige emotie, "Dat jij" begon ik, met alle woede die in me zat, "niemand verdient die ook maar iéts om je geeft". Ik duwde haar ruw van me af, waardoor ze tegen de muur vloog. Ik stond op en keek haar minachtend aan, "Je dacht toch niet dat jìj" begon ik spottend, "Me ook maar tegen zou kunnen houden".

Zack

Ik knikte, "Ik kan wel niets beloven" mompelde ik. Nu viel het me eigenlijk pas in dat telefoonnummers niet meer in de dossiers stonden. Ik trok een bedenkelijk gezicht. De pillen geven je geheugenverlies, zeker weten, dus misschien is ze het al vergeten morgen.

Caroline Rosemary Davis.

"Wat ik wil zeggen?" Herhaalt hij mijn woorden. Zijn stem is emotieloos.
Ja, gozer. Dat zei ik net ook wel. Geef er maar gewoon antwoord op.
Ik werp een blik op het straaltje bloed dat langs zijn gezicht loopt. Net goed, bloed maar.
"Dat jij," Begint hij. "Niemand verdient die ook maar iéts om je geeft,"
Voordat ik ook maar enige reactie op zijn woorden kan geven, duwt hij me van zich af. Ik knal tegen de muur aan. Een paar seconden is het zwart voor mijn ogen, maar al snel heb ik mijn zich terug.
Hij staat op en kijk me aan. "Je dacht toch niet dat jij me ook maar tegen zou kunnen houden,"
De woede borrelt bij mij weer op en ik sta vlug weer overeind. Mijn ogen zijn tot kleine spleetjes geknepen.
"Ik zal jouw niet laten gaan," Begin ik woedend. "Als zal dat mijn dood worden," Ik storm op hem af om hem opnieuw aan te vallen. Dit keer ram ik met alle kracht op zijn hoofd.

Charléne
Ik glimlachte. Ik was allang blij dat er een kleine kans was dat ik weer met mijn familie kon praten. Ik wist zeker dat mijn ogen twinkelden; ik was zó benieuwd hoe het met ze ging. Ik hoopte dat mijn moeder genezen was..
Een zucht verliet mijn mond, en ik dronk mijn kopje leeg.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Matthew

Meisjes niet slaan ? FUCK THAT. Ik nam haar polsen vast en duwde haar zo weg naar de andere kant van de gang. "Doe dan door met doodgaan, ik heb iets beters te doen" siste ik woedend. Ik had toch zoveel meer kracht dan hààr. I mean, ik had niet voor niets op boksen gezeten. Ze mocht al blij zijn dat ik die talenten niet op haar gebruikte. Ik duwde haar tegen de muur en duwde daarbij haar polsen naast haar hoofd. Ik hield ze stevig vast en keek haar woedend in de ogen.

Zack

Ik nam haar kopje en de lege glazen die nu in de ruimte stonden en zette die op een plateau. Ik moest hier weg voordat ik me al schuldig begon te voelen dat ik haar familie misschien niet wist te bereiken. Ik haalde mijn pasje uit mijn broekzak en deed de deur open. "Ben terug over een uurtje zoals gewoonlijk" deelde ik nog even me, waarna ik de deur sloot en die weer afsloot met het pasje. Ik liep naar mijn kantoortje, zette alles langs de kant en ging aan de slag met de bewakingsbeelden.

Charléne
Ik knikte en met die eeuwige glimlach op mijn gezicht ging ik op mijn bed zitten. Verveeld wiebelde ik een beetje heen en weer, en ik keek een beetje de kille cel rond. Ik merkte dat ik het weer koud kreeg, dus pakte ik de deken die Zack me eerder had gegeven en sloeg die om me heen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''