[RPG] Art Academy - Speeltopics

Boys:
1. Humble Tyler Samuel Fowler - Muzikant & Zang
2. Proprius Liam Oliver Sanz - Muzikant & Zang
3. Sanjit Godric Kartchner - Dans
4. Jepson Ayden Samuel Evers - Zang & Dans
5. Diapal Iral Lerio Crystal - Techniek
6. IHeartMusicc Dustin Samuel Jones - Dans & Muzikant
7. VRIJ
8. VRIJ
9. IHeartMusicc Dylan Dustin Dawson - Drama & Muzikant
10. xMinaj Tyler Jay Lopez - Zang/rap & Dans

Girls:
1. Sangarios Carmella Valentine - Dans & Muzikant
2. Sangarios Adelynn Jae Regine - Drama & Zang
3. liefsamyx Amy Michelle Davids - Zang
4. Humble Maxime Milla Fowler - Dans & Drama
5. xMinaj Santana Alexis Avery - Dans & Zang
6. JaiRy Eliza Josey Willows - Dans
7. Jepson Ana Dallas Ria - Dans & Muzikant
8. Randomness Chiya Amorina Hoshi - Muzikant & Zang
9. IHeartMusicc Alexis Mia Averyn - Dans & Zang
10. Nenuphar Joan Alexis Moore - Muzikant & Zang

Kamerindeling
Jongens:
1. Tyler F. & Dustin
2. Liam & Ayden
3. Godric & Iral
4. Tyler L. & Dylan
5.

Meisjes:
1. Carmella & Maxime
2. Adelynn & Joan
3. Amy & Santana
4. Eliza & Alexis
5. Ana & Chiya

[ bericht aangepast op 28 feb 2012 - 19:57 ]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Amy Michelle

'Wil je niet eerst je spullen op je kamer zetten?' vraagt ze terwijl we richting de kantine lopen.
Ik lach, 'Nee joh, ik loop er toch al de hele dag mee en mijn kamergenoot is nergens te bekennen. Hier rechtsaf is de kantine trouwens, daar moet Eliza ergens zijn.' zeg ik en ik glimlach naar haar.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Alexis Mia Averyn

Ik glimlach, 'Dankjewel,´ ik loop richting de kantine en zie een meisje zitten. Ik loop naar haar toe, ´Ben jij Eliza?´

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Joan Alexis Moore.
Bijna struikelt Maxime over haar eigen voeten doordat ik haar uit het niets mee had getrokken aan haar arm naar een leeg lokaal. 'Ja, rustig!' Had ze nog geroepen. De deur van het lokaal ging met een klap dicht, en Maxime wrijft meteen over haar arm zodra ik haar losliet. 'Ik was ook gewoon meegelopen als je het lief had gevraagd hoor,' mompelt ze. Ik haal mijn schouders op met dat het me niet veel kan schelen, en antwoord: 'Ik ben niet lief, en ik vraag meestal geen dingen.' Zeg ik eerlijk.
Ik was van plan om een deel te vertellen aan haar wat me dwars zat, en niet alles. Alleen waardoor ze het toch zou snappen. De kleine details liet ik achterwege. 'Vertel,' zei ze nieuwsgierig. 'Wanneer je klaar bent natuurlijk.' Voegde ze er later aan toe.
Ik schraapte mijn keel, en ging in kleermakerszit op een van de tafels zitten. Met dubbele gevoelens, wantrouwend en onzekerheid, keek ik haar aan. Mijn bruinkleurige ogen mengden zich nu meer met grijs. Grijs, de kleur dat vroeger een groot deel van mijn leven speelde. De kleur van vergetelheid, en eenzaamheid. De kleur van mijn kleren die ik zowat elke dag aanhad vroeger om niet op te kunnen vallen tussen de menigte. Ik dwaalde af naar wat er gebeurd was, maar vermande me toen weer.
'Ehh.. Beloof het eerst om het niet door te vertellen. Aan geen enkel iemand..' Begon ik. 'Zelfs je broer niet.'

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Eliza Josey Willows

Nadat ik het blad met mijn lege bord had opgeruimd was ik weer teruggaan zitten aan de tafel waar ik zat. Spelend met mijn haren keek ik weer even rond toen er een bruinharig meisje op me kwam afgelopen. 'Ben jij Eliza?' vroeg ze, waarop ik stopte met het spelen met mijn haar.'Ja, toevallig wel,'glimlach ik vriendelijk. 'En jij bent?' voeg ik er vervolgens vragend aan toe.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Amy Michelle

Santana was nergens te vinden dus ik besloot maar alvast naar de informatiebalie te gaan om de sleutels op te halen. Santana zou het later wel merken. Ik trippelde op mijn hakken naar de informatiebalie.
'Hey, ik ben Amy Michelle Davids en ik heb kamer 3 toegewezen gekregen. Heeft u de sleutel misschien?' vroeg ik en ze schoof 2 sleutels over de balie heen.
Ik pakte mijn koffer en mijn tas en strompelde de trap op naar boven. Ik stak de sleutel in het slot van de kamer en opende de deur.
2 bedden kwamen tevoorschijn en er stond ook een grote kledingkast. Ik gooide mijn koffer en mijn tas op de grond voordat ik neerplofte op een van de bedden. Ik sloot mijn ogen en voelde me langzaam wegzakken in een diepe slaap.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Alexis Mia Averyn

´Alexis Mia Averyn,´ zeg ik dan. ´Je kamergenoot,´ grinnik ik dan.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Eliza Josey Willows

'Alexis Mia Averyn,' reageert ze waarop ik een klein helder moment krijg. 'Je kamergenoot,' grinnikt ze er achteraan. Natuurlijk, daar herkende ik haar naam van. 'Wat gezellig, leuk je eindelijk te ontmoeten,' grinnik ik dan. 'Heb je je spullen al op onze kamer gedropt?' vraag ik haar dan.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Alexis Mia Averyn

Ik glimlach en kom bij haar zitten, 'Ja, alles al geregeld,' glimlach ik dan. 'Dus, hoe is het hier tot nu toe,' grijns ik. Het was echt een plek waar ik me thuis voelde dus het moest wel gaaf zijn.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Eliza Josey Willows

'Dit is mijn tweede thuis,' glimlach ik . 'Al voor het derde jaar,' voeg ik eraan toe en trek mijn knieën op door mijn voeten op de rand van de stoel te zetten. 'En jij, eerste jaars?' vroeg ik haar daarna, iets wat me wel leek aangezien ik haar nog niet eerder had gezien.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Alexis Mia Averyn

'Tweede, alleen ben ik overgeplaatst dus dit is technisch gezien wel mijn eerste jaar hier ja,' glimlach ik dan. Ik keek de kantine rond en het was echt verschrikkelijk mooi.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Eliza Josey Willows

'Waarom ben je overgeplaats, als ik vragen mag?' vroeg ik haar en speelde ondertussen weer met een van mijn lange lokken. 'En welke richting doe je?' voegde ik er nog snel aan toe.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Maxime Milla Fowler
Dit gesprek wordt echt met de minuut serieuzer. Zelfs mijn benen voelen dit aan en stoppen meteen met wiebelen. Ik wil Joan net vertellen dat ik het beloof als ze "zelfs niet aan je broer" aan haar zin toevoegt. Niet aan Tyler? Maar hij weet werkelijk álles van me, wij hebben geen geheimen voor elkaar -althans, voor zover ik weet natuurlijk-.
'Ik beloof het,' zucht ik tenslotte en zet een klein glimlachje op. Dit gaat vast heel moeilijk zijn om het voor me te houden, maar ik wil het echt weten want Joan zit er overduidelijk heel erg mee.
'Je hoeft het echt niet te vertellen, als je niet wilt,' maak ik even duidelijk, ze moet geen dingen doe die ze niet wil, alleen omdat ik zo aandring. Ik heb intussen al een vaar voorgevoel waar dit gesprek naartoe gaat, maar wil geen overhaaste conclusies trekken. Het moet uit Joans eigen mond komen.

---

everything, in time

Alexis Mia Averyn

'Dans en Zang,' Ik stopte even, 'Omdat mijn vorige school wat minder was gericht op muziek dus hebben ze me hier naartoe gestuurd. Wat doe jij eigenlijk?'

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Joan Alexis Moore.
Ik zag haar meteen denken toen ik dit eenmaal gezegd had. 'Ik beloof het,' zei ze toen met een zucht. Ze zetten een klein glimlachje op. 'Je hoeft het echt niet te vertellen, als je niet wilt,' zei ze vervolgens. Waarschijnlijk om het duidelijker te maken. Nee, nu zeg ik het ook. Ze weet dat er iets is, en ze wou het echt weten. Ik was het van plan om het kort te houden, niets eromdraaiend of dat soort dingen. Nee, recht door zee. 'Ehh..' stamelde ik. Oké, hoe moet ik beginnen? Ik keek haar aan, en ging er goed voor zitten. 'Mijn beste vriend..' begon ik, en mijn ogen richtte zich automatisch naar beneden, naar de grond. 'Nam ik mee naar een film voor zijn verjaardag..' Ik wachtte even. 'Hij zei dat hij even ging roken buiten, maar ik vertrouwde het niet. Het was een foute buurt, en hij was daar al best bekend.' Ging ik langzaam verder. De hele flashback kwam weer terug volop in mijn gedachten, en ik voelde de tranen branden in mijn ogen. Maar ik wilde het niet. Ik wil niet huilen. 'Hij ging toch, en ik bleef wachten. Het duurde te lang voor mijn doen, en uiteindelijk liep ik naar buiten..' Ik deed mijn hoofd naar achteren, en deed mijn ogen dicht. Ik probeerde de tranen terug te drukken, maar het deed alleen nog maar meer pijn. Sirene's van veraf, politie-auto's die aan kwamen scheuren, een hele groep met mensen en gejoel. Het kwam allemaal weer voor mijn ogen. Alsof ik op dat moment er weer sta, en het opnieuw gebeurd. 'Hij is vermoord door een groep gangsters. Het schijnt dat iemand hun inhuurden, want diegene wilde hem dood hebben.' Een traan liep over mijn wang. 'Hij was mijn beste vriend, Maxime.' Zo wil ik niet dat ze mij ziet. Ik haat het als mensen mij breekbaar zien. Ik veeg mijn ene traan die zonet ontstnapt was, weg. En probeerde een glimlach te maken, met dat er niets aan de hand is, maar tevergeefd.. Het lukte niet.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Maxime Milla Fowler
Mijn hand is langzamerhand van mijn kont naar mijn mond verhuist, waar hij overheen blijft liggen. Het arme kind!
Ik zie hoe Joan zich sterk probeert te houden en ik bewonder haar kracht, maar het lukt haar toch niet. Dat verwacht ik ook absoluut niet van haar en het is geen schande dat ze huilt.
'Het was mijn beste vriend, Maxime,' er zit een lichte trilling -of was het een snik?- in haar stem en ik merk dat zelfs ik een brok in mijn keel heb.
'Dat spijt me zo voor je,' fluister ik door mijn hand heen. Ik sta op en sla mijn armen om Joan heen. Dat ik haar nu maar net ken maakt me helemaal niets uit. Een knuffel is het minste wat ik kan doen. Ik wil wel vragen of er meer is wat ik kan doen, maar ik weet niet wat.
'Je vriend is vast trots op je,' zeg ik met nog steeds mijn armen om haar heen en ik wrijf met één hand zachtjes over haar rug.
'Het spijt me dat ik je zo pushte om Tyler te ontmoeten.' Troostende woorden zouden uit mijn mond moeten komen, maar ik kan de juiste niet vinden. Van binnen vervloek ik mezelf dat ik niet goed ben in troosten.

---

everything, in time