• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 15 maart 2012 - 17:19 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurel Thompson
    Toen we beiden klaar waren, wisselden we van opdracht. Ik vocht met de twee verdelgers en het duurde een kwartier voor 1 van de twee verslagen was. Nu ik mijn aandacht op maar 1 iemand moest richten duurde het niet lang voordat ook hij verslagen was. Misschien was ik toch niet zo slecht.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    "Slaapt hij nog?" vroeg ik. Ook al kon ik het eigenlijk zelf zien, dus wachtte ik maar niet op het antwoord.
    "Ik heb hout en Kath heeft het verband."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik glimlachte. 'Fijn want ik heb het ijskoud en ik maak me zorgen om mijn wond.' Ik haalde mijn schouders op. Ik keek even naar Nathan. 'Ik vind het zo zielig om hem wakker te maken.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thomspon
    Ik nam een deken, vouwde het op en duwde het onder zijn hoofd. Zodat Stephanie kon bewegen zoals ze wou.
    "Misschien kan Kath je het best verzorgen. Ik let wel op het vuur."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik knikte. 'Ja, is goed,' zei ik. Ik keek nog even naar Nathan en zuchtte.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Damon Zamora
    Nadat ze beiden klaar waren, zag ik dat 1 van de 2 verdelgers een blauw oog had, ik grijnsde, ik hoopt echt dat het meisje dat had gedaan. Toen draaide ik mij om naar de jongen en het meisje.
    "Jij, Laurel?, hebt het parcour in 5 minuten afgelegd. Dat is snel. De verdelgers heb je in 25 minuten gedaan. Dat was iets minder. Alec?, jij hebt het parcour in 8 minuten gedaan, maar de verdelgers in een kwartiertje." ze zagen er zenuwachtig uit, ik wachtte even," Jullie zijn allebei geslaagd. Gefeliciteerd. Mijn naam is trouwens Damon Zamora, waarschijnlijk ga ik jullie verder trainen. Om de keizer optimaal te kunnen beschermen."

    [ bericht aangepast op 18 feb 2012 - 20:23 ]


    I think I'm losing what's left of my minbd

    Laurel Thompson
    Ik zuchtte. Ik was wel blij, maar toch was ik nog steeds zenuwachtig. Dit was nog maar het begin. Nu kregen we waarschijnlijk die banden, ik had er totaal geen zin in.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    Ik zag dat Nathan lichtjes rilde en begon snel met het vuur. Ik wou dat ik wat te eten had meegenomen. Die jongen had dringend iets voedzaam nodig.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Katherine Bright
    Ik liep naar Stephanie en begon rustig heer verband te vervangen. 'Zeg het me als ik je pijn doe.' zei ik nog.

    Alec Bradley
    Nu zaten we er helemaal aan vast. Ik liep rustig naar Laurel toe.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    "En nu?" vroeg ik aan Damon. We zouden een andere kamer krijgen en zo, maar... Hoe gingen ze dat regelen, moesten we nu inpakken? Of kregen we eerst de banden? Wat zouden we gaan doen?


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Het gaat wel,' loog ik. Ik voelde hoe het verband los ging en ik zuchtte even. Als ik die verdelger ooit in mijn handen kreeg dan zou ik hem eens pijn laten voelen…


    "Ignite, my love. Ignite."

    Damon Zamora
    "Nu gaat iemand jullie kamers inpakken en krijgen jullie je banden. Daarna gaan jullie de keizer ontmoeten. Kom." Ik liep naar een grote kamer, hier werden de banden aangedaan. Ik vond het hier niet leuk.


    I think I'm losing what's left of my minbd

    Laurel Thompson
    Ongemakkelijk liep ik achter hem aan.
    "Kom maar hier." zei een soort van verpleegster, met een wit kleed aan. Ik ging naar haar toe en ze duwde me op een stoel.
    "Dit zal even pijn doen." haar stem klonk mierzoet en dat maakte me nog zenuwachtiger dan ik al was. Ik zag de zilveren banden blinken op een tafeltje naast me. Een hevige pijn sneed plots door mijn pols. Ik gilde het verrast uit.
    "Kom, kom. Het is zo voorbij." zei de verpleegster en ik had zin om in haar gezicht te spugen. Ze had in mijn pols gesneden, net naast de slagader. Diep genoeg om tot bij een zenuw te komen. Aan de band hing een soort van aanhangsel en dat zette ze vast aan de zenuw. Ik kronkelde van de pijn.
    "Zeg, meid. Zit eens stil." bromde ze. Ik gromde gefrustreerd en liet me deze keer gaan. Ik spuugde hard in haar gezicht.
    "Nou, nou." zei ze, terwijl ze de band verder rond mijn pols deed. Ze klikte hem vast en keek me toen recht aan.
    "Damon, neem jij de touwen eens. Deze vindt het blijkbaar niet zo leuk." zei ze. Haar stem klonk opnieuw poeslief.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Damon Zamora
    Ik wou de touwen eigenlijk niet geven, dat maakte het alleen maar erger. En ik vond het wel grappig om te zien hoe Laurel tegen werkte. Ze had pit.
    "Laat de touwen maar, ze zal stil zijn." Ik keek Laurel aan met een waarschuwende blik. De verpleegster leek niet echt blij.


    I think I'm losing what's left of my minbd

    Laurel Thompson
    "Misschien. Als die lompe bitch wat voorzichtiger is." mompelde ik. De verpleegster keek me vuil aan en sneed in mijn andere pols. Ik zette mijn tanden op elkaar en gaf geen kik.
    "Dat was braaf." zei de verpleegster, nadat de ander band rond mijn pols was bevestigd. "Nu je enkels nog."

    [ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 21:49 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”