• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 15 maart 2012 - 17:19 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik knikte. Het was nu of nooit. 'Je weet hoe ik me voel he?' vroeg ik zacht. 'Hoe pijn het doet.' Ik keek Nathan aan. 'Je hebt het zelf ook gehad.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Ja, ik weet heel goed hoe je, je voelt." ik keek haar recht aan. "Beloof me om geen wraak te nemen!"


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Dan had mijn droom gelijk,' mompelde ik zachtjes. Daarna keek ik naar Nathan. 'Ik ben niet zo'n wraak nemend type. Ik ben eerder iemand die in karma geloofd.' Ik grinnikte.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Ik wel." zuchtte ik. Ik probeerde de herinneringen uit mijn hoofd te zetten.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik keek Nathan aan. 'Beloof je dan aan mij om geen wraak meer te nemen?' Ik keek hem smekend aan.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Ik heb al wraak genomen. Daarom hebben mijn ouders mij uit huis gestuurd, maar ik ging nooit echt weg. Elke avond kwam ik terug om te kijken hoe het met ze ging. Op een avond vond ik ze dood en hun moordenaars waren er nog. Ik kon er een buiten gevecht stellen. Ondertussen stak de ander zijn mes in mijn buik." Ik toonde haar het litteken dat ze al had verzorgd. "Ik trok het er weer uit -het mes bedoel ik- en stak hem ermee neer. Vanaf dan had ik niemand meer."
    Ik merkte dat het stil was geworden en keek om me heen. Alex staarde me met open mond aan. Oeps, iets te luid.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik keek Nathan aan en knikte. 'Ik weet hoe je je voelt. Ik zal het verhaal maar besparen hoe mijn familie is uitgestorven want dan wordt het hier echt een deprimerende boel.' Ik keek Nathan aan. 'Je hebt wel iemand. Je hebt mij en Alex.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik glimlachte wat waterig.
    "Weet je. In het begin kon ik mezelf wijsmaken dat ik zonder iemand wel verder kon, maar nu ben ik tot de conclusie nodig dat je iemand moet hebben dat je kan vertrouwen. Waarom zou je anders leven?"


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik haalde mijn schouders op. 'Ik zou het niet weten.' Ik besefte maar al te goed hoe goed mijn leven is gelopen. Ik had vrienden en familie. Mensen die van mij hielden.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik concentreerde me weer op de stukjes houd voor me. Uiteindelijk bleef er maar een kwart over dat ik kon gebruiken. Ik begon ze in de juiste vorm te snijden en maakte er gleuven in, net als bij mijn nieuwste uitvinding.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik keek naar Nathan's handen die over het hout heen gingen. Opeens schoot me iets te binnen. 'Weet je nog onze eerste ontmoeting?' vroeg ik aan Nathan. 'Je had me beloofd te leren hoe je pijlen moest maken.' Ik grijnsde even.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Damon Zamora
    Ik liep door een aantal gangen met Laurel en Alec, we waren op weg naar Kerkura. Toen de wachter ons aan zach komen, deed hij direct de deur open."Doe mij na." siste ik naar de twee nieuwe verdelgers. Kerkura zat op zijn troon, ik liep naar voor en stopte op een paar meter afstand, daar boog ik mijn hoofd - een soort kleine buiging."Zo, Damon, wie heb je meegebracht?"
    "Mijn heer, hier zijn uw nieuwe lijfwachten."


    I think I'm losing what's left of my minbd

    Laurel Thompson
    Ik volgde zijn voorbeeld en boog haastig mijn hoofd.
    "En hebben ze ook een naam?" vroeg Kerkura.
    Ik keek uit mijn ooghoeken naar Damon.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Bam ben er weer.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Damon Zamora
    Ondertussen keek ik weer naar Kerkura,"Ja, mijn heer, de jongen heet Alec Bradley en het meisje is Laurel Thompson."
    "Laurel Thompson? Ken ik haar ergens van?"
    "Ja, mijn heer. U heeft haar zelf uitgekozen als lijfwacht."


    I think I'm losing what's left of my minbd