• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 19:26 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Nee,' zei ik. 'Dat is geen probleem. Ik heb vandaag veel geschoten en ik heb veel kruiden.' Ik haalde mijn schouders op en legde mijn tas in op de aanrecht.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik grijnsde, maar keek toen weer serieus.
    "Mam, weet jij meer over al dat... weerwolfgedoe?" vroeg ik wat onzeker. Ik wist namelijk helemaal niet waar ik me aan moest verwachten. Ze knikte en ging aan tafel zitten, ik nam plaats op de stoel voor haar.
    "Ik weet er zelf niet zo veel van." legde ze uit. "Ik weet alleen, dat je vanaf nu veranderd wanneer je wil. Behalve bij volle maan. Dan verander je altijd."
    Ik knikte. "Dat is alles?" vroeg ik toen ze niet verder ging.
    "Sorry Alex, tot voor kort was het allemaal een legende. Het bestond niet."
    "Ik begrijp het." zuchtte ik, maar dat betekende niet dat ik het leuk vond.
    "Wanneer is het volle maan?" vroeg ik in het algemeen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Normes
    'Overmorgen,' antwoordde ik op Alex' vraag. Ik was het konijn in stukken aan het snijden en keek niet op of om. 'Ohja Alex. Ik heb nog €87,- euro,' deelde ik trots mee.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Laurel Thompson
    Ik zette mijn voeten wat uiteen zodat ik stevig stond en even keken we elkaar gewoon aan. Het viel me op hoe mooi zijn ogen waren.
    Concentreer je, Laurel. Ik schudde zachtjes mijn hoofd en besloot in de aanval te gaan. Ik stootte met mijn vuist richting zijn maag.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    "Wow." Mijn mond viel bijna open van verbazing.
    "Hoe heb je dat gedaan?" vroeg ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    Ik ontweek haar vuist behendig en nam haar vast bij haar pols. Zo draaide ik haar arm achter haar rug.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    Ik was niet van plan me te laten inmaken door een nieuweling. Ik stampte met de hak van mijn voet naar achteren en raakte hem op zijn schenen. Dat moest vast pijn doen.
    Ik wist mijn arm los te rukken en draaide me om. Terwijl ik draaide liet ik me vallen en strekte mijn been. Zo wou ik hem van zijn benen zwaaien.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    Ik had een heel snel reactievermogen, dus sprong dan ook onmiddelijk omhoog toen ik zag wat ze vanplan was.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    Ik was niet van plan hem enige adempauze te geven. Snel sprong ik recht en haalde uit naar zijn hoofd.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Ik vond twee euro op straat en toen heb ik mee gedaan aan zo'n belachelijk straat spelletje en won ik honderd. Toen heb ik vijftig nieuwe pijlen gekocht en dit mes voor jou,' zei ik en ik gaf Alex het mes.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alec Bradley
    Ik bukte en teckelde haar ondertussen. Nu begreep ik waarom ze ook zo een tattoo had.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Alex Thompson
    "Oh, bedankt." grijnsde ik. Ik stak het mes in mijn riem. "Maar waar heb je die pijlen gekocht? Ik heb geruchten gehoord dat de oude wapenmaker, hoe heette hij nu weer, dood gevonden is in zijn huis."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurel Thompson
    Ik begon te rollen om niet te hard te vallen en om bij hem uit de buurt te blijven. Ik sprong recht en was me vagelijk bewust van het feit dat iedereen was gestopt en naar ons stond te kijken. Weer kwam ik naar voren. Ik maakt een schijnbeweging naar zijn hoofd.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Robberto,' mompelde ik. Ik voelde een steek in mijn maag. Ik had Robberto altijd wel gemogen en nu drong het echt tot me door dat hij dood was. 'Bij een ander wapenkraampje op de markt.' Ik draaide me om terwijl ik naar het eten keek.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik zuchtte, weer een leven onnodig genomen. Maar voor zover ik het wist was er geen ander wapenkraampje. Ik schudde de gedachte van me af, er zal wel iemand nieuw gekomen zijn of zo. Ik nam Kim op mijn schoot en begon haar zachtjes te kietelen. Ze schaterde het uit.
    Daar hield ik zo van, het geluid van haar schattig lachje. Ik zou het voor geen goud in de wereld willen missen.


    “To live will be an awfully big adventure.”