• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 19:26 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik wist dat Nathan zo zou ontdekken wat voor arrogante emotieloze bitch ik was.
    'Niemands leven is perfect. En tja, zulk besef heb ik in het begin ook gehad. Shit happens.' Ik draaide me om naar het konijn zodat Nathan mijn gepijndigde blik niet kon zien. Een bitch van buiten maar diep van binnen een meisje dat neer gaat van verdriet.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik begreep haar wel, soms had ik ook zin om zo te doen. Maar ik kon het me als verkoper niet veroorloven. Toch voelde ik me wat gekwetst en kwaad. Dus deed ik maar wat ik altijd doe als ik kwaad ben. Ik nam de half-afgewerkte pijl uit mijn doos en begon er verder aan te werken. De punt was al goed, maar ik wou eens iets speciaals doen. Ik begon met de details in het hout. Er ontstonden krullige lijnen en voor ik het wist had ik het af. Er stond in een mooi krullerig handschrift 'Stephanie' met daarnaast een beeld van haar Ze zat gehurkt bij het vuur, zoals ze nu zat. Ik keek er geschrokken naar, dat was niet de bedoeling geweest. Snel stopte ik de pijl weer weg.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik knipperde mijn tranen verwoed weg en begon het konijn voorzichtig van het vuur af te halen. Ik pakte twee kommetjes, de laatste twee schonen, en legde er een half konijn in. Althans, bij Nathan legde ik er meer in dan bij mij maar hij had het meer nodig. Ik wachtte even totdat ik zeker wist dat mijn gezicht niks liet doorschemeren van wat ik nu werkelijk voelde en dacht. Rustig draaide ik me om en gaf hem een bak. 'Ik heb alleen geen mes en vork,' zei ik. 'Dus je moet met je handen eten.' Voorzichtig begon ik een stukje vlees van het konijn af te plukken en stopte het in mijn mond. Ik kon niet van het bot zelf af eten.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik kreeg een enorme kom voor mijn neus en begon meteen te watertanden. Ik zag hoe rustig en beschaafd Stephanie at, maar kon mezelf er niet toe brengen. Mijn maag schreeuwde en wou niet meedoen aan beschaafdheid. Ik begon het bot af te kleuven alsof mijn leven ervan af hing.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik kon het niet laten te glimlachen. Hij had echt hele erge honger. Ik at voorzichtig en rustig. Toen ik zag dat Nathan zijn bak al op had schoof ik zonder wat te zeggen mijn half opgegeten bak naar hem toe.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik twijfelde even, maar het eten lonkte.
    "Dankje." mompelde ik. Ik at wat trager deze keer, mijn maag was al gekalmeerd. Maar helemaal gevuld was ze nog nooit geweest. Toen ik gedaan had, veegde ik mijn vingers aan mijn broek af, ik wachtte tot Stephanie niet keek en nam toen de pijl uit de doos. Ik twijfelde even, maar stak hem toen in mijn zak. Ze mocht hem echt niet zien.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik stond op en begon zonder nog iets te zeggen de troep op te ruimen. Ik had nog een schaal met water en gooide het daarin. Zin om het af te wassen had ik niet en besloot dat wel een andere keer te doen. Nu weekte het toch. Ik dempte het vuur.
    'Ik weet niet wat jij doet,' zei ik. 'Maar ik ga nog een stel kruiden halen en daarbij moet ik nog koken voor mijn zusjes. Je mag mee, het hoeft niet.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik twijfelde. "Ik blijf wel hier als je het niet erg vind." Ik wou me niet onder mensen begeven, niet nu alles opnieuw zo vers in mijn geheugen zat. Ik ging rechtstaan en de pijl viel kletterend uit mijn zak. Betrapt raapte ik hem snel op.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik haalde mijn schouders op. 'Ik had jezelf de keuze gegeven om hier te blijven,' was mijn commentaar. Net wanneer ik mijn pijlenkoker wilde pakken viel er een pijl uit Nathan's broekzak. 'Het is niet slim om een pijl in je broekzak te stoppen,' zei ik, niet wetend wat er op de pijl stond.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Weet ik, ik werk er nog aan." zei ik en ik stak hem opgelucht weg.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Ik vond je pijl die je in het kraampje had liggen heel mooi,' zei ik. Ik hing de pijlenkoker op mijn rug. Nathan's gedrag was vreemd veranderd maar ik kon niet precies vertellen hoe. 'Als je wilt mee eten vanavond dan moet je bij het linker huis op de heuvel zijn.' Ik glimlachte nog en draaide me om en pakte mijn tas. Ik keek er even na en legde twee appels bij Nathan weg. Daarna liep ik het huisje uit.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik zuchtte opgelucht. Wat was er toch met me aan de hand. Ik nam de pijl vast en keek er kwaad naar. Ik hield hem boven het smeulende vuur en wou het erin gooien, maar mijn hand wou het niet los laten. Zo bleef ik even staan, tot ik de pijl zuchtend bij mijn ander meesterwerk stopte. Wat was ik toch hopeloos.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik liep met grote stugge passen door het bos. Wat had ik in godsnaam gedaan? Ik had een vreemde jongen over mijn geheime plaats verteld waar zelfs Alex nik van wist. Ik heb hem mijn fucking criminele verleden verteld. Ik zuchtte. Maar goed dat hij van plaats naar plaats trekt. Hij deed vreemde dingen met me. Tijd om er voor te zorgen dat ik me niet te veel aan hem ga hechten. Tijd om de bitch Stephanie weer te worden.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik rolde me in een hoekje op tot een bolletje. waar was ik toch mee bezig. Ik zuchtte en sloot mijn ogen. Voor ik het besefte viel ik in slaap.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Ik ben even eten. :Y) Bye X. Tot zo


    "Ignite, my love. Ignite."