Jess(ica) Alexis Lane.
Zodra ik dit gezegd had zette Val een stap naar achteren en verbrak het oogcontact. 'Het is niet erg moeilijk te verklaren waarom ik bloosde, als dat is waar je antwoord op wil. Je was nogal onverwachts heel dicht bij me gaan staan, iets wat ik niet gewend ben van iemand die ik niet goed ken.' Ratelde Val maar door. Mijn gezicht stond doodkalm op wat hij allemaal doorratelde, en ik ging rustig zitten. 'Dus, Jess. Zullen we op zoek gaan naar de koffie?' Zei hij uiteindelijk, en hij wreef de glazen van zijn bril schoon. Toen draaide hij zich om naar het andere meisje. Uch, waarom heb ik nu opeens geen zin meer in koffie? Wacht. Dat is bullshit, ik heb altijd zin in koffie..
Voordat ik me om had gedraaid zag ik ze aan elkaar voorstellen en weglopen. Val had gezegd dat hij ook voor mij zou halen. Hmph. Tuurlijk.
Ik begon niet op Val te vallen, juist helemaal niet. Hij is totaal mijn type niet, en volgens mij.. En zijn gezicht komt voor me in mijn gedachten. Is hij nog te jong voor me, dacht ik. Er zat helemaal niets achter wat ze zojuist gedaan had. Soms had ze gewoon van die spontane acties, dat ze wilde weten hoe de ander zou reageren. Beschaamd, fel, aardig, etc. Noem het maar op. Eigenlijk testte ze hun een soort van, om te kijken hoe ze reageren. Nou, dit was net zo bij Val. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, en propte een stuk fruit weer in mijn mond.
Mijn ballerina's liggen nog naast mijn stoel, want ik had ze uitgeschopt, en mijn ogen richtte zich op de ballerina's. Hij denkt nu echt slecht van me. Dat weet ik zeker, en het kan ook niets anders. Misschien haatte hij het dat hij niet bij dingen werd betrokken? Of misschien haatte hij het dat iemand de aandacht op eistte. Ik zal alles zo aan hem proberen uit te leggen. Ik wil niet dat hij verkeerd over me denkt. Hij is de enigste die zo lief tegen me gedaan heeft, sinds dat we hier op dit verdomde eiland zitten..
Uit mijn ooghoeken zie ik dat Otto een langzame schuifbeweging maakt, en stil probeert op te staan van zijn stoel. Alsof hij helemaal niet wilt dat hij wordt opgemerkt, en dat ik weer tegen hem ga praten. Ben ik dan zo eng? Heeft hij dan zo'n slechte gedachte over me? Ik keek op, en voordat hij begon te lopen vroeg ik hem wat: 'Waar ga je naartoe?' Waarschijnlijk hoorde hij me niet, en hij liep richting het toilet.
Oké. Het zal wel. Dan niet, ik kan alles wel zelf af. De muur rondom mij bouwt zich weer op, en het felle rebelse karakter komt weer terug. Ik had het niet moeten doen. Mensen laten me al snel vallen als ze zien hoe ik echt ben, dus moet ik dat niet laten zien. Hoevaak moet ik die regel nou verbreken, en hoevaak moet ik nou zien hoe ze me verlaten of niets meer van me willen weten?
Chagrijnig' pakte ik mijn oortjes uit mijn tas samen met mijn mobiel. Ik scrolde naar het nummer 'The Pretty Reckless - Just Tonight', en zette het op de hoogste volume. Ik stond op en net vlak voordat Otto de toilet binnenging, stormde ik hem voorbij en liep naar de uitgang. Daar zag ik Val samen met Celeste staan, en ik negeerde ze compleet. Ik liep vastberaden naar het Senseo-apparaat toe, en zorgde ervoor dat ik mijn kopje koffie kreeg. Nadat het bekertje tevoorschijn kwam, en er koffie ingegoten was, pakte ik fel het bekertje en liep door richting de uitgang. Niets zeggend tegen de twee die ik net tegen kwam, en niets tegen Otto.
Ondertussen was het 1ste couplet en het refrein al geweest, en de eerste paar zinnen waar ik naar begon te luisteren zong ik zachtjes mee. 'Here I am and I can't seem to see straight. But I'm too numb to feel right now. And here I am, watchin' the clock that's tickin' away my time,' begon ik van zachtjes en steeds harder te zingen. De sereen en kalme stem kwam mijn mond uit, en mijn voeten ontmoetten het zand. Steeds dichter bij kwam de zee mij tegemoet. Muziek is alles voor me. Het is het enigste waar ik me echt fijn bij voel.
[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 17:26 ]
Don't walk. Run, you sheep, run.