[RPG]I Totally Screwed Up My Life[3][RPG] - Speeltopics

Deel 3 van de ITSUML- RPG!
DE ROLLEN!:
Leave: Madeline Sarah McClain , 16
MustacheMe: Brain Charles Luwissun , 17
Micheal James Lonés , 18
Fae: Abigail Lillith Pierce (Abby) , 19
Aesthetic: Vivian Nathalia Larson , 19
Jackal: Murlaugh Danson Upgraye , 25
Primerose: Aiden Marslow , 19
Paynelicous ;P: Charles (Chaz) James McKnight, 18
JaiRy: Kaitlynn (kate ) Brooks , 22
HurtedHeart Rosalina Eliza Serpent , 19
Jackal Helena Cherry Sullivan , 23
Er zijn nog wat meer rollen maar die zet ik binnenkort erin. +)

We gaan vandaag beginnen! Maakt niet uit wie er gaat beginnen!
Hier is nog wat informatie:
-Als iemand offline is en je praatte met hem/haar, 'loop' dan niet weg of doe iets wat diegene niet wil.
-Praat met duidelijke zinnen.
-Niet schelden, of het hoort bij het persoon.

Vraag/Klets Topic
Als jullie de rollen nog een keer willen overkijken, hier klikken <3

Als jullie nog iets willen weten vraag het me!

xxx

[ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 22:25 ]

NO ALCOHOL ONLY FIZZY JUICE

Kaithlynn

‘Is goed,’ antwoord ik. Ik kon ergens wel begrijpen dat hij dit zelf niet wilde opruimen, hij zou hem teveel pijn doen als hij ziet wat hij precies heeft gedaan in zijn woede uitbarsting. Terwijl Damian onder de douche gaat, veeg ik het glas bij elkaar en raap de foto’s bij elkaar. De lijstjes die kapot zijn neem ik mee naar beneden als ik het glas ga weggooien. Tussendoor kom ik Damian tegen, die naar beneden loopt en in de keuken aan de slag gaat terwijl ik met de stofzuiger de slaapkamer nog een keer na stofzuig. ‘Zo, boven is alles opgeruimd en ik heb de foto’s op je nachtkastje gelegd,’ zeg ik tegen hem als ik klaar ben, en weer terug beneden.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
'Zo, boven is alles opgeruimd en ik heb de foto’s op je nachtkastje gelegd,' zegt Kate als ze weer beneden is. Zelf ben ik ook net klaar met het dekken van de tafel. 'Dankje. De tafel is ook klaar,' zeg ik. We gaan zitten en ik begin aan mijn eitje. Het is precies goed.

[dadelijk even scippen naar die middag??]

[Woeps, lees nu je berichtje pas * gaat snel typen*]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

haha oke je mag tot aan de dokter scippen ofzo

Kaithlynn

Na het ontbijt ruimen we samen de tafel af, wassen het kleine beetje afwas af en bergen deze op. Vervolgens laat ik me op de bank glijden en een gaap ontsnapt uit mijn mond. ‘Ik hoop dat ik vannacht beter slaap,’ mompel ik zacht terwijl ik over mijn slapen wrijf. ‘Hoelaat moest je bij de dokter zijn?’ vraag ik snel daarna aan Damian.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
ik laat me langs Kate op de bank glijden. Ik geef haar een kusje op een van haar slapen en leg mijn arm om haar heen. 'Dat hoop ik ook voor je,' zeg ik tegen haar. Ze herinnerd me weer aan de dokter. Een kleine rilling gaat over mijn rug. 'Aan het begin van de middag,' zeg ik. 'ik wil nog steeds niet.' Men waarom moest ik dit nou hebben. Het kon niet gewoon een simpele verkoudheid zijn ofzo. Nee het moest weer iets moeilijk en pijnlijks zijn. Ik leg mijn hoofd op Kates schouder. Ik weet wel dat ze meegaat en dat het niet zo moeilijk gaat zijn, maar toch wil ik niet.

Kaithlynn

‘Het komt wel goed,’ antwoord ik en sla mijn armen even om hem heen. Ik hoopte dat zijn handen er niet te erg aan toe waren, hij leek er nog steeds goed last van te hebben. Mijn blik gleed na de klok toen hij zei dat hij aan het begin van de middag bij de dokter moest zijn. ‘Laten we dan alvast aanlopen, een stukje wandelen van te voren doet ook goed,’ reageer ik weer en sta vervolgens op om mijn pumps aan te doen en onze jassen te pakken.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
Kate slaat een arm om me heen. 'ik hoop het,' zeg ik. Kate stelt voor om even een stukje te gaan lopen. Het idee klinkt goed. 'oke,' zeg ik als ik ook opsta. Snel trek ik mijn schoenen en jas aan. Oude simpele schoenen en een leren jas is een van mijn kenmerken. Ik heb ze elke dag wel een keer aan. We lopen naar buiten en ik sluit de deur. Mijn handen verdwijnen in mijn zakken. Mijn hoofd laat ik een beetje hangen. Ik zie wel waar Kate naar toe wil lopen. Nu ik er dichterbij kom begin ik nerveus te worden. Langzaam maak ik mezelf een beetje gek. Over alles ben ik aan het denken. Alle vragen spoken door mijn hoofd.

Kaithlynn

Zodra we buiten zijn steekt hij zijn handen in zijn zak en laat zijn hoofd hangen. Ik kan zien dat hij zich met de minuut drukker begint te maken dus snel probeer ik iets te verzinnen als afleiding. ‘Ik zou je zusje eigenlijk weleens een keer willen zien, kan dat?’ vraag ik aan hem als ik mijn arm door de zijne steek en dicht tegen hem aan ga lopen. Ik wil via het park naar de dokter lopen, een kleine omweg zodat we niet te vroeg aan zouden komen bij de dokter. Precies optijd zou beter zijn zodat hij zicht niet kon gaan zitten opvreten in de wachtkamer.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
Kate komt dicht bij me lopen en steekt haar arm door de mijne. ‘Ik zou je zusje eigenlijk weleens een keer willen zien, kan dat?’ vraagt ze. 'Natuurlijk. Als we terug zijn zal ik haar eens bellen of ze een keertje wil komen.' We lopen het park in. Ik weet dat ik eigenlijk verder moet gaan in het gesprek voor afleiding, maar het lukt niet. Mijn hoofd maakt zicht te druk over alles. Het park was rustgevend. Ook deed het me denken aan de keren dat ik hier bezopen heb gezeten en soms ook geslapen.

Kaithlynn

‘Dat lijkt me heel leuk,’ antwoord ik terug en ik merk dat mijn eerste poging tot afleiden niet erg werkt. Mijn blik glijd door het park heen en even trek ik een zuur gezicht. Hier had ik aardig wat nachtjes doorgebracht als het me niet gelukt was met een jongen mee naar huis te gaan. Ik schudde onopvallend mijn hoofd, daar wilde ik nu niet aan denken. Ik keek weer terug naar Damian en zag zijn gezicht bedenkelijk staan. ‘Waar denk je aan?’ vraag ik hem daarna.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
'Waar denk je aan?' vraagt Kate. Ze haalt me weer heel even uit mijn gedachten door iets te zeggen waar ik weer over na moet denken.
'Aan alles, aan de tijden hier, aan dadelijk, aan gister avond, aan jou, aan mezelf,' zeg ik. Er zullen vast nog wel dingen zijn die ik vergeten ben. Als we voorbij een bankje komen ga ik even zitten. Mijn hoofd leg ik weer in mijn handen. Ergens moest ik een manier vinden om mijn gedachten tot rust te brengen. Iets moet toch werken?

Kaithlynn

Nieuwsgierig keek ik hem aan toen hij zei dat hij aan mij dacht. ‘Je maakt me nieuwsgierig, waarom denk je aan mij?’ vroeg ik, wierp hem een glimlach toe terwijl ik langs hem ging zitten. Ik hoopte op deze manier zijn gedachten af te leiden en hopelijk zodat zijn hoofd ook wat tot rust kwam. Aan zijn uitdrukking te zien was hij met zoveel tegelijk bezig.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
Ik kijk op. Kate vraagt waarom ik aan haar denk. 'Ik denk altijd aan de mensen van wie ik houd,' zeg ik. Nog steeds hoor ik op het gesprek in te gaan om mijn afleiding te hebben. Toch blijven mijn gedachten piekeren. Ik leg mijn hoofd weer in mijn handen. Dadelijk, dat was het geen waar ik het meest aan dacht.
'Het helpt niet, ik krijg de gedachten niet uit mijn hoofd.' Ik sta weer op. Of ik nu hier verga van de zenuwen of daar in de wachtkamer.

Kaithlynn

Mijn wangen kleurde licht rood, hij hield van me? Weer schudde ik met mijn hoofd, dat kwam later wel. Hij stond op. ‘Het helpt niet, ik krijg de gedachten niet uit mijn hoofd,’ zei hij waarop ik opstond en naar hem toe liep. ‘Welke gedachten, waar ben je het meeste bang voor?’ vroeg ik hem. Ik was licht verward, probeerde hem af te leiden maar ergens deed ik niet goed. ‘Je weet dat ik je zal helpen,’ zei ik er achteraan.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'