[RPG]I Totally Screwed Up My Life[3][RPG] - Speeltopics

Deel 3 van de ITSUML- RPG!
DE ROLLEN!:
Leave: Madeline Sarah McClain , 16
MustacheMe: Brain Charles Luwissun , 17
Micheal James Lonés , 18
Fae: Abigail Lillith Pierce (Abby) , 19
Aesthetic: Vivian Nathalia Larson , 19
Jackal: Murlaugh Danson Upgraye , 25
Primerose: Aiden Marslow , 19
Paynelicous ;P: Charles (Chaz) James McKnight, 18
JaiRy: Kaitlynn (kate ) Brooks , 22
HurtedHeart Rosalina Eliza Serpent , 19
Jackal Helena Cherry Sullivan , 23
Er zijn nog wat meer rollen maar die zet ik binnenkort erin. +)

We gaan vandaag beginnen! Maakt niet uit wie er gaat beginnen!
Hier is nog wat informatie:
-Als iemand offline is en je praatte met hem/haar, 'loop' dan niet weg of doe iets wat diegene niet wil.
-Praat met duidelijke zinnen.
-Niet schelden, of het hoort bij het persoon.

Vraag/Klets Topic
Als jullie de rollen nog een keer willen overkijken, hier klikken <3

Als jullie nog iets willen weten vraag het me!

xxx

[ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 22:25 ]

NO ALCOHOL ONLY FIZZY JUICE

-Danian-
'Alleen als jij wilt dat ik naar huis ga, wil je dat?' fluisterd Kate. Ze was duidelijk blij met mijn jas. 'je moet zelf weten wat je doet. Ik-' midden in mijn zin stop ik. De boosheid had mijn stem weer onder controle. Ik adem een paar keer rustig. 'ik bedoel, ik ga niet voor jou beslissen wat je moet doen. Zelf wil ik liever even niet naar huis,' vervolg op een rustigere toon. Ik deed min best om rustig te blijven, maar dit was voor min geen blijvende oplossing. Het was altijd aan geweest, tegen alles behalve tegen mensen. Daarna was ik weer rustig. Alleen nu kon dat niet. Het kost me best wat moeite om elke keer weer te denken: ik mag niet slaan.

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

Ik wilde hem rustig maken, bij hem blijven maar ik merkte aan hem hoeveel moeite hij moest doen om daadwerkelijk rustig te blijven. 'Ik hou van je,' mompelde ik tegen hem, het was misschien een slappepoging geweest tot afleiden maar ik wist op dit moment even niet wat ik verder kon zeggen om hem af te leiden. 'Ik wil niet zonder je naar huis maar misschien is het geen slecht idee als je nu even alleen bent,' mompelde ik er achter aan en wierp hem een schuine blik toe. Daarna stond ik op en drukte een aarzelende kus op zijn wang. 'Blijf alsjeblieft niet te lang weg,' zei ik tegen hem. Hoe tegenstrijdig het ook was, ik besloot om naar huis te gaan, misschien wilde hij echt even alleen blijven en zo niet dan zou ik dat snel gemoeg merken.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
'Ik hou van je,' mompeld Kate. Diep van binnen vind ik fijn, alleen is die plek even heel ver weg gestopt. 'Ik wil niet zonder je naar huis maar misschien is het geen slecht idee als je nu even alleen bent,' mompeld ze erachteraan. 'Blijf alsjeblieft niet te lang weg.' Ze geeft me nog een aarzelend kusje op mijn wang. Ze staat op en loopt het park uit. Ik kreeg even geen woord uit mijn mond. Mijn ogen blijven Kate nakijken totdat ze uit mijn zicht verdwenen is. Het liefst wil ik het uitschreeuwen. Ik sta op en begin verder het park in te lopen, op zoek naar het afgelegendste plekje. Uiteindelijk heb ik het gevonden. Mijn hoofd ontploft bijna door alle gedachten. Er begint een traan in mijn oog te prikken. Ik verzamel even alles wat er in me zit en begin gewoon te schreeuwen. Er lopen een paar tranen over mijn wangen als stop. Ik weet niet hoelang ik er nog blijf zitten, maar als ik terug loop begint het al redelijk donker te worden. Er hebben aardig wat tranen over mijn wangen gestroomd. Ik begin het koud te krijgen en mijn maag rammelt een beetje. Mijn ogen zullen nog wel rood en vochtig zijn. De terugweg duurt niet lang door mijn stevige pas. Ik haal mijn sleutel uit mijn zak en open de deur.

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

Hij had me niet tegengehouden toen ik omgedraaid was en richting huis liep. Iets wat me licht raakte maar enigzins kon begrijpen, hij wilde echt gewoon even alleen zijn. Eenmaal thuis gekomen weet ik even niet wat ik moet doen dus laat me op de bank zakken om op te warmen. Verolgens sta ik op om mijn jas op te hangen, mijn schoenen uit te doen en op mijn blote voeten loop ik de keuken in en begin daar wat te rommelen in de kastjes. Hij bleef langer weg dan ik verwacht had en ik moest erg mijn best doen om niet in paniek te raken. Bang dat er misschien iets met hem was gebeurd of weet ik veel wat. Ik begon langzaam honger te krijgen maar wilde niet eten zonder hem dus ging weer terug op de bank zitten terwijl ik het buiten langzaam donker zag worden. Eindelijk hoorde ik kort daarna sleutels in de voordeur en snel richtte ik me op naar hem. Zijn ogen waren rood en zagen er vochtig uit en uit reactie stond ik op en liep naar hem toe. 'Gaat het?' vroeg ik zacht en legde mijn handen om zijn hoofd heen terwijl ik hem onderzoekend aankeek.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
Kate komt naar me toe gelopen. Haar handen legt ze om mijn hoof. 'gaat het,' vraagt ze zacht. Ik kneep mijn ogen even dicht om niet nog eens te gaan huilen. 'nee,' prevel ik. Haar ogen keken me onderzoekend aan. Ik trek zacht mijn hoofd uit haar handen en loopt stap voor stap naar de bankt. Zonder enige moeite te doel voor dingen zoals mijn schoenen uit doen, ga ik in een hoekje zitten en maak me klein. 'wil je morgen tegen Liv zeggen wie ik werkelijk ben?' Vraag ik voorzichtig. Ik weet niet ik hoeverre ik met mijn zusje de confrontatie aan kan gaan. Ik zat nog steeds klein opgevouwen op de bank.

[ bericht aangepast op 22 dec 2011 - 23:04 ]

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

'Ik zal haar zeggen wie je bent,' zei ik tegen hem terwijl ik langs hem op de bank ging zitten. 'Open, oprecht, eerlijk, liefhebbend en vertrouwd,' vervolgde ik terwijl mijn blik op hem bleef rusten, ik wist dat hij dit ging tegen spreken maar dat boeide me niet. Zo zag ik hem, zo was hij voor mij en het feit dat hij had gedronken, gerookt en snel agressief werd deed me niks. Het ene deel had hij achterwege gelaten en het andere deel had hij mee leren omgaan en dat was belangrijker.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
Kate zei precies de dingen die me niet boeide. 'Je weet best dat ik de dingen bedoel die Liv nog niet weet,' zeg ik zacht. Alleen al de gedachten eraan deden me weinig goed. Ik kon ze nog niet eens uitspreken zonder de gevolgen te ervaren. Ik bijt op mijn onderlip om een snik te verminder. Geel dingen wil ik er eigenlijk niet over zeggen. Het kon wel zo zijn dat Kate trots op me is, maar zelf? Dat ging nog wel even duren.

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

'Dat weet ik inderdaad en ik zal ze vertellen tegen haar als ze er toe doen, als dat is wat je graag wilt,' antwoorde ik terug terwijl mijn hart even steekte bij het horen bij zijn snik. 'Denk hieraan,' zei ik en pakte zijn tekenboek, opende die op de pagina waar de tekening op stond die hij voor me had getekend en legde hem voor hem neer. 'Ik ga even douchen,' zei ik zacht en stond daarna op. Op sommige momenten bleef het nog moeilijk voor me om hem te helpen, gewoon omdat ik op die momenten nog steeds niet goed wist hoe hem te helpen. Ik liet de deur van de badkamer open terwijl ik me uitkleedde en onder de warme douche ging staan, denkend aan een manier om hem weer wat op te vrolijken.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
Ik knik van ja als Kate zegt dat ze het zal vertellen. Ik had er over na gedacht en ik kon het niet meer verzwijgen voor Liv. Kate pakt mijn tekenboek en legt hem open op de laatst getekende tekening. 'ik ga even douchen,' zegt ze. Ik hoor het slot niet op slot gaan. Snel Maak ik het tekenboek weer dicht en vond daarvoor weer een afgelegen plekje. Ik luister naar het water van de douche. Nog steeds zit ik opgetrokken.

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

Nadat ik me gedoucht had, hees ik me in mijn joggingsbroek en hempje daarna liep ik de trap af naar beneden. Hij zat nog steeds opgetrokken in het hoekje van de bank dus liet ik me weer langs hem op de bank zakken. 'Waar denk je aan?' vroeg ik hem, probeerde nog eenmaal hem af te leiden voor ik het opgaf. Ik wilde me niet opdringen dus als hij besloot nog even rust te willen dan zou ik hem die geven.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
Kate kwam weer langs me op de bank zitten. 'waar denk je aan?' vraagt ze. Ik zucht een keer onrustig. Ja waar dacht ik niet aan. 'aan Liv, aan mezelf, Aan jou,' zeg ik zacht. De gedachten aan Liv zijn op dit moment nog ht ergste. Sommige dingen wilde ik gewoon niet weten. Mijn hand pakt die van Kate als er weer iets door mijn hoofd gaat dat ik niet wil weten. Verder gi gen de gedachten over mezelf, ik dacht tegenwoordig best vaak na oer hoe ikzelf was en deed. Een scenario doemde in mijn hoofd, zo'n scenario over Liv die stiekem mijn leven met de drank en het roken zou hebben. Gelukkig heb ik mijn schoenen nog aan. Ik trek er en uit en gooi hem tegen de muur. Ik veeg met mijn mou de tranen uit mijn ogen en kijk Kate aan.

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

Hij pakt mijn hand vast als hij antwoord geef en ik kan aan zijn gezicht af lezen dat zijn zusje het meeste door zijn hoofd spookt. Ik schrik even als hij zijn schoen uittrekt en tegen de muur aan gooit maar als ik zijn betraande gezicht zie schuif ik verder naar hem toe. 'Het komt wel goed,' zeg ik zacht tegen hem als ik met mijn hand even over zijn wang heen ga.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
Kate komt wat dichterbij zitten. Haar hand voel ik langs mijn wang gaan. 'Het komt wel goed,' zegt ze zacht. Ik sla mijn armen om haar heen en leg Kate tegen me aan. Mijn hoofd leg ik op haar schouder. Zelf weet ik niet meer wanneer het goed zou moeten komen. Gelukkig was ik al bijna niet meer boos meer, alleen nog verdrietig. 'Ik wil niet meer om alles boos worden,' fluister ik. 'Ik wil het niet meer.' Ik pak Kate steviger vast. Mijn onderlip begint een beetje te trillen. Het liefst wou ik nu gewoon even helemaal niks, alleen maar huilen ofzo.

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

Ik leg mijn hoofd tegen hem aan terwijl hij me stevig naar zich toe trekt en zijn hoofd op mijn schouder legt. Hij was niet meer boos maar wel enorm verdrietig, zijn stem klonk gebroken terwijl hij tegen me aan lag. Zachtjes druk ik mijn lippen op zijn wang terwijl ik mijn armen stevig om hem heen leg, ik wist even niks te zeggen behalve dat ik er altijd voor hem zal zijn en hem nooit alleen zal laten.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
Kate legt haar armen om me heen. Ik kon even helemaal niks meer. Ik wist even niet meer wat ik moest doen. Ik zucht even. 'Ik weet niet meer wat ik moet doen,' zeg ik. Bij Kate was ik echt eerlijk, bij de rest was ik gewoon weg gelopen en met een paar blauwe plekken terug gekomen.

Do it scared, but do it anyway.