[RPG] The Reunion | 2 - Speeltopics

Cel Indeling:
Cel 1: Fayan, Amycus en Aurora.
Cel 2: Saph, Ferron en Chiara
Cel 3: Dario, Primrose
Cel 4: Daiyh, Cassie
Cel 5: ....

Let's face it, these people are a danger to our safe community. We have to lock them up, together. Forever, so we can all live in peace

[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 18:04 ]

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Cinxi
Haar blik gleed van zijn gezicht naar het brood, dat ze net zo stil aanpakte. Maar toch, het moest gewoon. Het was vijf jaar geleden, en dat was veel te lang.
Haar vrije hand pakte zijn shirt vast, negeerde het opgedroogde bloed, en trok hem naar zich toe. Even streken haar lippen over de zijne, maar de vederlichte aanraking ging als een bliksemflits door haar heen.
Onzeker over zijn reactie, liet ze hem meteen weer los.

-

Primrose
Ik open mijn ogen en loop aarzelend de cel uit. Ik loop naar Fayan toe. Ik moet hem mijn excuses aanbieden voor mijn stomme gedrag.
'Het spijt me roze stuiterbal,' zeg ik.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Stiekem is het halfuur voorbij ;x

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Alles in RPG's gaat sowieso langzamer tijdens dit soort dingen, omdat we een hele post moeten typen, etc.

-

Daiyh Briiori
Geïrriteerd sloeg ik haar hand van mijn bebloede shirt af. Okay, ze snapte het dus blijkbaar níet. Fijn.
'Hoe gaat het met Zahira?'
Negeer het gevoel, negeer de neiging om haar tegen de celmuur aan te drukken om die lippen nogmaals te voelen.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Chiara Cinxi
Had ze ook verwacht.
Onwillekeurig wierp ze hem een koude blik toe, liet het stuk brood uit haar hand vallen. Ze draaide zich een kwart van hem weg, nam een slok van het koude water.
Een zucht ontsnapte haar, in een poging haar gevoelens weer weg te duwen.
'Goed,' antwoordde ze kortaf.

-

Fayan - Stylist
Naast me hoorde ik Prim haar verontschuldigingen aanbieden.
Meteen weekte ik mijn lippen van die van Saph los, maar dat was het ook het enige wat ik losliet.
"Het is niet jouw schuld, Prim. We wisten allebei niet dat Snow het spelletje zo ging spelen." zei ik met een glimlach naar haar.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Daiyh Briiori
Ik heb haar liever kwaad dan gemarteld.
'Mooi.'
Ik werp een blik naar het plafond, het stuk brood nog in mijn hand. Elke beweging word bekeken. Ik zucht, hoewel het pijnlijk is. alles is pijnlijk. Vooral het feit dat ik Chiara niet gewoon kan vergeten, of naar mijn cel kan slepen.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Cassie
Toen ik besloot dat ik genoeg gegeten had slenterde ik naar Fayan en Saph toe, waar Prim intussen ook bijstond. 'Ik kan wel even naar je schouders kijken,' bood ik aan. Ik zou veel meer willen zeggen, maar ik kan me zo voorstellen dat ze mij een stuk minder gemist hebben dan ik hen en dus houd ik het hier bij.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Primrose
'Het is wel mijn schuld. Ik had mijn grote bek gewoon moeten houden,' zeg ik
Dankzij mij leed Fayan pijn. Ik was zo stom om iets te roepen.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Wie is de beste Nathaniel? *O*

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

De onderste lijkt op een meisje Ik denk de bovenste :'D

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Fayan - Stylist
Cassie kwam er ook bij staan en ik kon niet anders dan opstaan.
Eerst omhelsde ik Prim, die zich blijkbaar toch schuldig voelde.
"Echt Prim, ik verwijt jou niets. Je kon het niet weten," zeg ik.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

bovenste

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Chiara Cinxi
Waar sloeg dit überhaupt op? Waarom zouden ze helemaal niks kunnen? Saph en Fayan leken zich ook niet in te willen houden, en ze zag nergens een stuk ijzerdraad dat ze kwam straffen.
'Ja,' mompelde ze met een koude stem, en sloeg haar ogen weer neer.
Na een tijdje draaide Zahira zich even op, wierp een vragende blik op Daiyh. Het meisje ging op de grond zitten, propte leunend tegen de tafelpoot al het brood naar binnen dat ze te pakken kon krijgen.

-