Nathaniel Snow
Met dezelfde snelle knop liet ik het piepje ook weer stoppen en trok de microfoon naar me toe.
"Lieve poppetjes van me, jullie hebben de eerste dag goed overleefd en je braaf gedragen. Nu is het tijd voor een beloning,"
Allereerste bevrijdde ik Fayan en Daiyh uit hun beknelde positie.
Ik was niet van het alleen maar straffen, hoor. Dat vond ik wel leuker, maar je gevangenen hielden het nou eenmaal veel langer vol als ze zo nu en dan ook eens beloond werden.
"Jullie zullen vast wel honger hebben, nu jullie al twee dagen zonder eten zitten. Maar ik zal jullie niet laten verhongeren, natuurlijk."
Met een druk op een andere knop schoot er in het midden van het blok cellen een tafel omhoog. Hierop stonden een paar oude broden en kannen water. Meer kregen ze niet, maar het was voedsel, dus ze konden niet klagen.
Daarna sloot ik alle deuren en ramen volledig af, voor ik de celdeuren opende.
"Zo. Eet smakelijk. Jullie krijgen een halfuur."
Fayan - Stylist
Het liefst wilde ik meteen op het eten afstormen, maar zodra de tralies omhoog gingen had ik een andere prioriteit, een ander verlangen dat veel en véél sterker was dan mijn knorrende maag.
Ik aarzelde geen moment, sprintte de cel uit, over de tafel heen, recht in Saph's cel en stortte me in zijn warme, sterke armen, terwijl ik mijn gezicht tegen zijn borst drukte en diep snoof, terwijl tranen van geluk alweer begonnen te stromen.
[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 18:35 ]
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
