• Wat doe je als je na een afgrijselijke nacht ontwaakt in een vreemd huis en ontdekt dat je niet alleen bent?
    Wie vertrouw je in een spel waar ieder zichzelf moet zien te redden?
    Hoe kom je te weten wie geheimzinnige spelmaker is die jou doorheen deze hel sleept door middel van de meest bloederige quuestes?
    Wat staat er degenen die het niet halen te wachten?
    Hoe ver ga jij om de sleutel te bemachtigen die jou je vrijheid of dood kan brengen?

    To win your Freedom, you must play the Game.

    ##


    Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
    Gancangah| Arya Rana Debris
    Proprius| Liam Oliver Sanz
    Bigheart| Lucas Sam Avery
    Sioux| Damian Tycho Ophelos
    PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
    JaiRy| Josey Willows
    HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
    Fayan|Veralynn June Carter
    Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
    Cinna| Abigale Sparks
    Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
    GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

    [ bericht aangepast op 12 jan 2012 - 16:14 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Veralynn June Carter
    Ik knik en slik mijn angst als het ware weg.
    "Waar zijn ze?" vraag ik dan.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Arya

    "Ze zijn boven," zeg ik nu al wat minder rustig. Ik krijg een beetje zenuwen van June.
    Ik neem haar bij de hand en leid haar de kamer uit. Heel traag ga ik de trap op, zodat ze even aan het idee kan wennen.
    "Gale, Josey?" zeg ik wat luider dan mijn normaal spreekvolume.
    We zijn bijna boven en ik blijf even met het meisje op de trap staan wanneer ik haar voel beven als een riet.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Voor het eerst dat we hier zijn hoor ik Arya met een wat luidruchtigere stem praten. Iets dat ik niet gewend ben van haar. Haar hoofd is al te zien, maar aarzelend blijft ze staan en niet begrijpend frons ik mijn wenkbrauwen.
    "Je hebt de sleutel gevonden?" grap ik en leun vermoeid tegen de deur aan. Ik moet er waarschijnlijk wel beroerd uitzien. Ik kan me nog goed herinneren dat ik gisteren geen oog dicht had gedaan, ik was uit geweest. "Of chocola, slaappillen misschien? Kan ik zeker goed gebruiken."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    wow wat is er gebeur? ben beetje afwezig


    Do it scared, but do it anyway.

    Josey

    Bij het horen van zowel Gale als mijn naam draai ik me om naar Arya. Aarzelend bleef die halverwege de trap staan wat mijn nieuwsgierigheid wekte. 'Alles goed?' Vraag ik haar na Gale.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Veralynn June Carter
    Arya roept twee andere personen en ik hoor ze beide antwoorden.
    Ze konden me als het goed was nog niet zien, dus ik haalde snel mijn handen door mijn haar, trok mijn kleding recht, weer scheef en weer recht, zette mijn voeten precies naast elkaar en wachtte toen tot ik de personen zou zien die bij de stemmen hoorden.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Arya

    Grappend vraagt Gale of ik de sleutel gevonden heb.
    "Eh," zeg ik aarzelend "je kan June in het sleutelgat proberen proppen maar ik denk niet dat dat zal lukken."
    Ondertussen hoor ik Josey roepen of alles goed gaat. Ik denk dat ik met de naam 'June' al genoeg gezegd heb en ga er verder niet op in.
    "En als je haar bijt denk ik dat je een mep krijgt," voeg ik er nog aan toe.
    Ik doe een stapje opzij zodat het meisje ook in Gale en Josey's gezichtsveld valt.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [@Inkheart; Josey, Gale en Liam hebben een slaapkamer gevonden. Iedereen heeft iets gegeten. Arya heeft een kleine hysterische aanval gehad, is naar buiten gegaan en heeft een gitaar gevonden waarop ze beginnen spelen is. Gale is haar gaan zoeken, heeft haar gevonden. Arya heeft Gale & Josey verteld dat het een spel is maar moest toen kotsen en heeft in de wc's June gevonden.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Josey

    Achter Arya verschijnt een roodharig meisje, ze lijkt te aarzelen en ziet er ietwat onrustig uit. Wat dat betreft kan ik haar geen ongelijk geven, vooral niet gezien onze situatie. Ik loop rustig op haar af en vlak voor haar blijf ik staan, mijn ogen nemen haar nieuwsgierig en oplettend op. 'Ik ben josey en dat is Gale,' zeg ik tegen haar en wijs vervolgens naar Gale die nog steeds achter me tegen de deur geleund stond.

    [ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 21:20 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Abigale
    "Ik ben Josey en dat is Gale," zegt Josey en wijst naar me. Ik mompel wat, iets dat moet lijken op 'hallo' en sluit mijn ogen even. Nog iemand erbij. Het zou me niet eens verbazen als we de aankomende dagen overleefde er nog meer zouden komen. Ik vroeg me af of het wel zo veilig was, allemaal bij elkaar. De kans dat de spelmaker tussen ons zat was groot en het gevoel om er alleen vandoor te gaan was groot, maar ik zou Josey en Arya niet achterlaten. Ik merk hoever ik van de wereld af ben en schud mijn hoofd even.
    "Gale dus," zeg ik nog even en steek mijn hand op. Ik probeer enigzins aardig over te komen door te glimlachen, maar ik weet dat het me niet is gelukt, alleen al mijn glimlach en lach klinkt niet gemeend en chagrijnig.

    [ bericht aangepast op 6 dec 2011 - 11:56 ]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya

    Wanneer ik Gale's gezicht zie vertrekken snap ik plots wat ze bedoeld. Er komen steeds meer mensen bij, het wordt onveilig. We hebben geen idee wie de zieke geest is die is ons hier opgesloten heeft, het kan eenieder van ons zijn. Maar ik kon June toch niet aan haar lot overlaten?
    Ik schud de gedachten van me af en glimlach naar Gale als ze toch een poging doet aardig te zijn tegen June.
    Zuchtend vraag ik me af waar Damian uithangt.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Damian
    Als ik weer wakker word ga ik een keer door mijn haar. Ik heb niet het gevoel dta ik lang geslapen heb. Rustig sta ik op en zoek in de kamer naar wat te eten. In een kastje vind ik nog wat chocola, iets waar ik vandaag wel op kan overleven. Ook ligt er een blikje fris. Om weer wat op krachten te komen eet ik het snel op. Ook het blikje fris is zo leeg. Na nog wat gezocht te hebben kom ik nog een mes tegen. Nu ik weer even tijd voor mezelf heb gehad en de woorden van Cee me duidelijk zijn loop ik de kamer weer uit. Ik moet wel een beetje in contact blijven, anders gaan ze nog wat verkeerds denken. ik begin wat door het huis te dwalen, kamers te bekijken en de weg wat te vinden voor mezelf.


    Do it scared, but do it anyway.

    Arya

    "Dus," zeg ik na enige stilte "ik zou de wacht houden. Ik blijf wel buiten zitten, gaan jullie maar naar de kamer."
    Ik glimlach naar June om haar gerut te stellen. Wanneer ik terug alleen ben ga ik aan de deur zitten en begin opnieuw op de gitaar te spelen. Zachtjes neurie ik mee.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    "Dus," Na een lange stilte verbreekt Arya hem. "Ik blijf wel buiten zitten, gaan jullie maar naar de kamer." Eerst wil ik heftig protesteren, dat we beter gezamenlijk in de kamer kunnen blijven, maar als ik Arya haar geruststellende gezicht zie, kan ik niets doen dan knikken en knijp ik mijn ogen even samen als June ons achtervolgd. De deur laat ik van het slot af en met een plof laat ik me op het bed vallen. Vrijwel direct sluiten mijn ogen en hoor ik het zachte gitaarspel en geneurie van Arya ver op de achtergrond, totdat ik naar Dromenland vertrek.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    -Damian-
    In de verte hoor ik wat gitaarspel. Snel loop ik e naar toe als ik zie dat het Arya is. Nog voordat ze iets kan zeggen ligt mijn hand tegen haar mond. Ik leg haar gitaar neer en trek haar mee naar een andere kamer. Daar doe ik snel de deur op slot en laat een vinger, als gebaat van stilte tegen haar mond liggen.
    'sorry, de anderen mogen even niet weten dat ik terug ben.' ik fluister alles. Voorzichtig haal ik mijn vinger van haar mond.


    Do it scared, but do it anyway.