[RPG] Key to Freedom | 2 - Speeltopics

Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
Gancangah| Arya Rana Debris
Proprius| Liam Oliver Sanz
Bigheart| Lucas Sam Avery
Sioux| Damian Tycho Ophelos
PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
JaiRy| Josey Willows
HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
Fayan|Veralynn June Carter
Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
Cinna| Abigale Sparks
Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

[ bericht aangepast op 12 jan 2012 - 16:14 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Abigale
Ik word wakker van luid gestommel buiten de kamer. Arya. Ik schrik op, wrijf de slapen uit mijn ogen en duw het nieuwe meisje naast me aan. Hierna gil ik Josey en de overige wakker en hoor ik mijn borstkas hevig op en neer gaan. Het is pikkedonker in de kamer en zelfs als ik mijn ogen dichtgeknepen valt er niets anders te zien dan zwart.
"Shit," Ik slik even, vroeger was ik altijd al bang voor donker en dat gevoel begint aardig dichtbij te komen met wat ik nu voel. "We moeten weg hier," zeg ik vervolgens en grijp de hand naast me vast, geen idee van wie hij afkomstig is, ik gok June.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Cymbeline
Ze kijkt even vertwijfeld in het donker. 'Je weet toch wel dat dit betekent dat je hen moet loslaten, hé?' Prevelde ze waarschuwend, waarna ze met haar hand langs de muren tastte.
Hier ergens was een deur, die leidde naar een wenteltrap.
De trap kwam uit op een kamer waar ze het meeste was.
Een kamer die alleen te bereiken was met deze deur, gezien de kamer vanaf andere delen van het huis niet te zien was.
Aan de muur van de wentelrtrap hingen kaarsen die de weg toonden.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Arya

Gale's geschreeuw gaat door merg en been. Mijn hart gaat zo tekeer dat ik vrees dat het elk moment stil kan vallen. Ik schuif nog verder het donker in. Mijn armen sla ik om mijn knieën en ik laat mijn hoofd erop rusten. Ik geef mezelf mentaal een standje wanneer ik een luide snik niet tegen kan houden.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

-Damian-
'Ja dat weet ik,' begin ik. 'of ik ga nu met jou mee, of ik zwerf alleen verder door dit huis. Dan ga ik toch voor jou keuze.' Cee gaat met haar hand langs de muur totdat ze een deur heeft gevonden. Achter de deur is een wenteltrap. Kaarsen aan de muur laten zien waar je naartoe moet. Zonder een echte aarzeling volg ik Cee naar de trap. Ik slik een laatste keer als de gedachten van Arya weer boven komen. Ik schud de gedachten van me af en concentreer me weer op Cee. Arya weet dat ze me niet meer zal spreken dus dat is uitgelegd.

Cymbeline
Het is vrij warm wanneer ze afdwalen. Niet erg kil of koud zoals het in de rest van het huis is.
Als Damian de trap neemt, trekt zij de deur ducht, met een eeuwenoud slot is de deur vergrendeld.
Ze zou natuurlijk geen ongewenste helden op sokken willen ontvangen in haar kamer.
Haar slaapkamer hadden ze al, dus deze was nu van haar.
Met een onverschillige glimlach drukt ze op het lichtknopje.
De kamer is bijzonder tienerachtig ingericht.
Lilapaarse muren en enkele schilderijen. De meesten waren van haar grootouders of ouders.
Tegen één van de muren stond een mini koelkast en verder stond er een hemelbed.
Al met al was het een doorsnee kamer, die iets mysterieus uitstraalde, net als zij.
Alsof er te veel mee was gebeurt.
Ze deed geen poging op te ruimen, en plofte daarom neer op het comfortabele bed.
'Doe alsof je thuis bent.' Glimlachte ze met een grijns.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Arya

Als het licht terug aanspringt durf ik weer ademhalen. Ik kan de tranen niet tegenhouden en huil luidop, er niet om gevend wie me hoort.
Wanneer ik mezelf weer een beetje opgeraapt heb ga ik in Damian's kamer kijken of hij in orde is.
Verbaasd sta ik naar een lege ruimte te staren. Ik weet zeker dat ik stemmen gehoord had, twee stemmen. Ik kijk om me heen en zie plots een deur. Het ding zit op slot en ik zie geen sleutelgat.
Heel gecontroleerd ga ik de kamer terug uit en wandel ik naar beneden, waar ik hoop dat niemand me zal horen. Dan komen alle emoties naar boven.
Ik voel mijn hele lijf beven van woede en angst en krijg een enorme vernielingsdrang. Ik trek verschillende boeken uit de kast tot mijn armen het gewicht niet meer aankunnen. Ik gooi ze door de kamer tot ik niet meer kan. Nog steeds razend begin ik bladeren uit één van de boeken te scheuren tot er alleen een kaft overblijft. Tranen banen zich een weg langs mijn wangen tot ik geen hand meer voor ogen zie. Ik haal mijn Ipod uit mijn zak en gooi hem met al mijn macht tegen een muur. Met één schreeuw probeer ik alles wat ik voel uit mijn lijf te krijgen, maar het helpt niet en volgens mij weet iedereen in het hele huis nu wel waar ik ben.
Moedeloos en ziedend zak ik neer. Ik verberg mijn hoofd in mijn handen, beschaamd voor de reden van mijn woede aanval.
Hij wilde niet bij mij blijven maar ging wel met een ander mee denk ik eenzaam.
En niet zozeer dat feit, maar het feit dat het me iets doet is wat me razend maakt.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Josey

Ik word wakker van Gale harde gil en als ik mijn ogen open doe zie ik niks. Alles is zwart, het licht is uitgevallen. 'Shit,'hoor ik Gale mompelen. 'We moeten hier weg,' zeg ze daarna. 'Goed idee,' reageer ik en probeer zo goed als dat lukt een weg naar de gang te vinden. 'Waar is Arya?' vraag ik daarna en als ik geen reactie krijg roep ik haar. 'Arya!? Waar ben je?'

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Arya

Ik hoor vaag Josey's stem mijn naam roepen. Het verbaast me dat ze mijn schreeuw niet gehoord hebben. Ik heb geen zin of kracht om momenteel op te staan dus blijf ik maar als een zielig hoopje zitten, nog steeds verblind door tranen. Ik ben zo verdomd kwaad op mezelf.
Een schamper lachje verschijnt op mijn lippen wanneer ik me bedenk hoe het eruit moet zien om me heen. Overal kapotte boeken.
Arya Rana Debris. Arya, koningin der vernieling. Mijn ouders hadden me de juiste naam gegeven.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

-Damian-
De temperatuur neemt toe als we de trap afdalen. Ik hoor de deur nog in het slot vallen. De kamer waar we uitkomen is een zeer normale tienerkamer. De muren zijn lilapaars met enkele schilderijen. Zonder ze aan te raken loop ik erlangs. Cee laat zich op het hemelbed vallen. 'doe alsof je thuis bent,' zegt ze met een glimlach. Ik ga op een simpele stoel zitten. 'leuke kamer,' zeg ik terwijl ik mijn iPod weer aanzet en de oortjes in mijn oren doe. Hier zou ik wel even kunnen overleven. Ik vraag me af waarom Cee me meegenomen heeft. En wat ze hier eigenlijk doet. Ze is niet zoals de rest een normale gevangenen. Hier zou ik later wel achter komen.

-Cymbeline
Ze glimlacht wanneer hij in een fauteuil neerploft, en staat op.
Hij moet zelf maar weten wat hij doet.
Ze is immers niet zijn oppas of moeder.
'Ooh, en ik zou maar niet aan de muren hier komen. Het huis is oud en er zit hieronder een niet bepaald vrolijke kelder.' Ze glimlacht waterig, pakt een blikje cassis uit de koelkast en laat haar handen zoekend over het bed glijden.
Waar was de afstandsbedienong?

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

-Damian-
'Ooh, en ik zou maar niet aan de muren hier komen. Het huis is oud en er zit hieronder een niet bepaald vrolijke kelder.' zegt Cee en ze glimlacht waterig. Ik zie haar naar de koelkast lopen en er een blikje Cassis. 'waarom?' vraag ik als ze iets aan het zoeken is. Ik ben nou niet de persoon die elke stille hint kan herkennen en vraag het meestal dan ook heel direct. 'waarom heb je me die tip gegeven en me hier mee naar toe gevraagd?' mijn IPod staat nog steeds aan en op zo'n momenten lijk ik vaak niet te luisteren. Ik schop mijn schoenen net voor de stoel uit en trek mijn benen op. Mijn voet beweegt op het ritme en ik krijg de neiging om mee te gaan zingen. Ik vraag me af wat ik hier moet gaan doen. moet ik hier alleen maar blijven en wachten?

-cymbeline
Ze staakt haar zoektocht en kijkt hem aan
'Waarom ik je help?' Ze slaakt een zucht, staat op en rommelt in een la.
In haar vingers heeft ze een foto.
Haar ouders, zij en haar zus Mary, broer Thomas en kat Cathylle.
'Hier.' Ze overhandigd hem de foto.
"Ooit woonde hier een gelekkig stel.
Een vader en moeder, die drie kinderen het leven schonken.
Thomas, onbaatzuchtig, ijdel en wraaklustig.
Mary, vergoten en leeg.
Voor ik kwam, waren ze gelukkig, hier in dit huis.
Tot mijn vader werd vermoord.
Niemand sprak een woord, en mijn moeder stelde mijn broer Thomas aan als leider van het gezin.
Niet lang na mijn vaders dood overleed ook mijn moeder.
Er heerste in huis kilte woede en verdriet.
Mijn zus Mary trok zich terug in haar kamer en mijn broer wilde wraak.
Wraak op de mensen die ons, onze familie afgenomen hadden.
Hij liet mij zien wat dit huis speciaal maakte.
We sloten een plan om de moordenaars van mijn vader, en zijn kinderen hierin te lokken en een spel tot de dood te beginnen.
Mary was het er niet mee eens en in een woede bui doodde ze Thomas.
Ik was buiten zinnen van verdriet en sloot Mary op samen met de moordenaar en zijn kinderen.
Om me niet te kunnen bedenken installeerde ik het huis, ik kon alleen maar toekijken.
Ik zag hoe Mary werd vermoord, net als Thomas en mijn ouders.
Ik heb alleen Cathylle nog..
Ze hoed een oogje in het zeil voor me.' Toen ze klaar was keek ze op.
Hij zou haar een moordenaar vinden..
"Damian je doet me denken aan mijn broer en daarom nam ik je mee..'

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Arya

Wanneer ik mijn zicht terug heb en er voldoende lucht in mijn longen zit, ga ik terug recht staan. Ik zoek steun bij de boekenkast naast me. Voetje voor voetje, stapje voor stapje baan ik me een weg naar de trap. Ik kijk naar boven en zucht. Ik voel me leeg, uitgeput en niet in staat boven te raken. Eerder slepend dan iets anders begin ik naar boven te klauteren. Ik doe er veel langer over dan zou mogen, maar uiteindelijk ben ik boven.
"Jo- Josey?" mijn stem is niet meer dan een zucht die bij de minste bries verloren zou gaan. Ik probeer nog een keer
"Joooh-sey!" deze keer bereik ik wel het gewilde volume.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Josey

Zodra ik me op de gang bevond hoorde ik Arya me roepen. Snel liep ik in de richting waar haar stem vandaan kwam en bij de trap vond ik haar. 'Gaat het?'vroeg ik haar, ze zag er compleet uitgeput uit en ergens was ik bang dat ze zo zou instorten. 'Kom, ik help je wel,' zei ik tegen haar en bood haar mijn arm aan om mee naar boven te lopen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Arya

Zodra ik voetstappen mijn richting hoor uitkomen blijf ik zitten. Tot mijn grote opluchting is het inderdaad Josey. Een beetje gegeneerd neem ik haar arm aan. Ik probeer mijn gewicht zoveel mogelijk zelf te ondersteunen. Samen lopen we naar de kamer, naar de anderen. Ik ontwijk Gale's blik en ga terug in mijn hoekje zitten. Het laatste waar ik nu zin in heb is haar vermoedens over Damian bevestigen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.