• Wat doe je als je na een afgrijselijke nacht ontwaakt in een vreemd huis en ontdekt dat je niet alleen bent?
    Wie vertrouw je in een spel waar ieder zichzelf moet zien te redden?
    Hoe kom je te weten wie geheimzinnige spelmaker is die jou doorheen deze hel sleept door middel van de meest bloederige quuestes?
    Wat staat er degenen die het niet halen te wachten?
    Hoe ver ga jij om de sleutel te bemachtigen die jou je vrijheid of dood kan brengen?

    To win your Freedom, you must play the Game.

    ##


    Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
    Gancangah| Arya Rana Debris
    Proprius| Liam Oliver Sanz
    Bigheart| Lucas Sam Avery
    Sioux| Damian Tycho Ophelos
    PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
    JaiRy| Josey Willows
    HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
    Fayan|Veralynn June Carter
    Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
    Cinna| Abigale Sparks
    Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
    GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

    [ bericht aangepast op 12 jan 2012 - 16:14 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Ik negeer Arya haar opmerking, ik zie heus wel dat ze het voor dat joch op probeert te nemen, maar kom op zeg. Een slot zo groot als mijn eigen vuist valt niet te missen.
    "Ik heb wat fruit, brood en enkele blikken gevonden," zegt Arya en ik knik. Fruit, héérlijk. Het is al jaren geleden dat ik een echte appel in mijn handen heb gehad, niet gekaramelliseerd zoals je ze op de kermis voorgeschoteld kreeg.
    "Nou, mooi, dan kunnen we eindelijk gaan eten. Ik barst van de honger." Dan hoor ik Josey aankomen, een lach heeft ze van oor tot oor.
    "Hulp nodig?" vraagt ze beleefd en ik grijns.
    "Zeker, die flessen water wegen een ton!"

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 19:17 ]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Josey

    Ik neem een paar flessen over van Gale en loop samen met haar en Arya terug naar de kamer. 'Hoeveel eten hebben we en is er ook nog voldoende voor morgen of moeten we dan weer opzoek?' vraag ik aan Arya, die het eten bij heeft. Ondertussen laat ik me op het bed zakken. Mijn maag begint hoorbaar te knorren bij het zien van het eten en mijn keel voelt kurkdroog aan. Ik maak een van de flessen water open, zet de fles tegen mijn lippen aan en laat het lauwe water mijn keel in glijden. Na een paar flinken slokken draai ik de dop er weer terug op en werp een korte grijns naar hun. 'Zo, dat had ik echt even nodig..'


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Arya

    "Als we zuinig zijn kunnen we enkele dagen verder," zeg ik na even gerekend te hebben in mijn hoofd. Als we al enkele dagen verder komen.Ik neem mijn truitje met het eten in en kieper hem uit over het bed. Daarna maak ik mijn mouwen weer los en doe mijn vestje terug aan. Josey drinkt gulzig van een fles water en is merkbaar opgelucht. Ik sta echter wat aarzelend naar het fruit te kijken. Zorgvuldig kies ik een perzik uit en ga ermee in een hoekje zitten. Ik zet mijn tanden in de sappige vrucht, maar echt smaken doet het niet. Stil blijf ik zitten.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Ik trek mijn neus op bij het zien van het fruit en ga dan met mijn handen langs de blikken voedsel.
    "Ik heb in geen jaren fruit gegeten," mompel ik onverstaanbaar en zucht even. Het was gewoon dat ik er niet van hield. Het was té gezond, denk ik. Mijn vingers glijden langs de tekst kippensoep en even kijk ik aarzelend naar de houdbaarheidsdatum. We zouden dit makkelijk met vier personen kunnen delen. Toch pak ik maar een appel en neem er zuinig een hap van, mijn gezicht vertrekt, maar ik bijt stevig door en slik de smaak weg met water. Mijn honger verdwijnt per direct, waardoor ik opgelucht ademhaal en me op het bed laat vallen.
    "Dus, wat gaan we nu doen?"


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya

    Ik hoor Gale praten maar de woorden gaan aan me voorbij. Ik zit even in mijn eigen wereld. Ik denk aan hoe ik gisteren strompelend thuis kwam na een avondje uit met wat vriendinnen, aan hoe ik vloekte terwijl ik mijn sleutel maar niet in het sleutelgat kreeg. Aan de handen die me verrasten met hun stalen greep. Aan de blindheid, veroorzaakt door een stuk stof voor mijn ogen. Aan het geluid van slaande deuren en ademhalingen overal om me heen. Te bang om te slapen was ik in het hoekje blijven zitten waarin ik gedropt werd. Vanavond wordt opnieuw een slapeloze nachtmerrie. Stil starend gaan de woorden van Gale aan me voorbij.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Josey

    Even kijk ik licht nieuwsgierig naar Arya, die zich heeft teruggetrokken met haar perzik in het hoekje van de kamer. Ook ik pak een stuk fruit, we konden de blikken beter pas openen als laatste. 'Dus, wat gaan we nu doen?' vraagt Gale. Ik neem een hap van mijn appel en staar even bedenkelijk voor me uit. 'Laten we eerst wat proberen te slapen,' zeg ik daarna, even twijfel ik. 'Wat denk je, is het slimmer als we elkaar afwisselen om te gaan slapen?' vraag ik haar.

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 21:11 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    ----

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 21:23 ]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya

    "Ik houd vannacht wel de wacht," zeg ik wanneer ik plots willekeurig uit gedachten wordt gerukt. Ik kan mezelf zowel nuttig maken. Ik kijk even om me heen en plots voelt het alsof er een aambeeld op mijn borstkas drukt. Bij elke ademhaling branden mijn longen. Te krap. Ik doe mijn jasje uit en gooi het op de grond.
    "Ik moet even-," zeg ik waarna ik met mijn handen wapper in de hoop dat iemand begrijpt wat ik bedoel. Ik loop naar de deur en doe hem alvast open.
    "Ik ga even wandelen," zeg ik zacht terwijl ik de deur achter me sluit.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Josey

    Licht verbaasd kijk ik Arya na en zodra die de kamer uit is wend ik me tot Gale. 'Gaat volgens mij even helemaal niet goed met haar,' mompel ik zachtjes en nestel me vervolgens tegen het hoofdeinde van het bed aan. Hoewel ik even twijfelde om achter Arya aan te gaan, besloot ik dat ik haar maar even met rust zou laten. 'Als ik iemand moet overnemen voor de wacht dan hoor ik het wel,' zei ik en liet mijn ogen dicht zakken.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Abigale
    Ik zucht even als ik Arya de kamer uit zie lopen. "Goed, dan houd ik de wacht wel, als ze binnen tien minuten niet terug is ga ik haar wel zoeken." Ik heb het gevoel dat Josey het niet eens meer hoort, omdat ik haar luidt hoor ademhalen op het bed. Waarschijnlijk slaapt ze. Ik wendt mijn blik even op Liam en rol dan met mijn ogen. De deur op slot doen is geen mogelijkheid, aangezien Arya nu weg is. Damian is ook weg en ik vraag me af wat hij in zijn eentje uitspookt.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Eenzaam loop ik door de lege gang terwijl ik hopeloos probeer om grote happen lucht binnen te krijgen. Ik ga even zitten en word opnieuw overvallen door een huilbui. Ik wou dat ik meer zoals Gale was, die lijkt niet heel erg onder de indruk van dit hele gebeuren.
    Wanneer mijn tranen opgedroogd zijn, sta ik op en besluit nog even een kijkje te nemen in de kamer waar we Mec vonden. De deur staat nog steeds op een kier en op de verschoven boekenkast na lijkt het alsof in deze kamer jaren niet geleefd is. Ik wandel door de opening achter de boekenkast en ben opnieuw onder de indruk van deze verborgen kamer. Plots zie ik iets aan de muur hangen dat mijn aandacht trekt, het is een oude gitaar.
    Uiterst secuur haal ik het ding van de wand en alsof het van porselein is stap ik er voorzichtig mee naar buiten. Op de gang een eindje verder, voor de deur van ons slaapkamer ga ik terug zitten.
    Omdat ik te klein ben om het instrument gewoon vast te houden, leg ik het op mijn schoot. Ooit heeft mijn vader me zo leren spelen. Ik laat mijn vingers over de snaren spelen en weet hen enkele akkoorden te ontlokken. Zachtjes zing ik mee met hun melodie
    Who do you think you are, running round leaving scars; collecting your jar of hearts and tearing love apart. You're gonna catch a cold from the ice inside your soul. So don't come back for me. Who do you think you are.
    Met de intensiteit van het refrein voel ik die van mijn stem ook toenemen. Ik hoop dat degene, wie het ook mag zijn, die me hier heeft opgesloten elk woord gehoord heeft.

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 21:33 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Ik zucht en dan valt mijn oog op de kleine wekker op het nachtkastje. Tien minuten had ik Arya gegeven. Tien voorbij tikkende minuten, maar nu vond ik het te lang duren. Dus stond ik op en liep even naar Josey toe die vredig lag te slapen, net zoals de rest. Aarzelend schudde ik haar wakker en keek even naar de gesloten deur.
    "Ik ga Arya zoeken, als ik niet binnen een kwartier terug ben, dan.." Ik haakte even af. Dan wat? Dan was ik waarschijnlijk dood. "Dan wens ik je nog veel succes en hoop ik dat jij degene bent die de sleutel vindt." zei ik tenslotte en glimlachte lichtjes.
    "Doe de deur op slot, drie keer kloppen ben ik." bedacht ik vervolgens en opende de deur en baande mezelf een weg door de gang die op dit moment wel heel erg donker was geworden. Waar kon Arya zijn?


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Josey

    Ik voelde hoe iemand me zachtjes wakker maakte, vermoeid knipperde ik een paar keer met mijn ogen en hoorde Gale vervolgens zeggen. 'Ik ga Arya zoeken, als ik niet binnen een kwartier terug ben, dan...Dan wens ik je nog veel succes en hoop ik dat jij degene bent die de sleutel vindt.'
    Ik schudde mijn met mijn hoofd om mezelf goed wakker te krijgen en zette mezelf rechtop. 'Doe de deur op slot, drie keer kloppen ben ik.'vervolgde ze en stond daarna op om de gang op te gaan. Vanaf dat moment was ik weer klaar wakker en erg op mijn hoede. Ik liep achter Gale aan en deed, zoals ze zei, de deur op slot. Mijn blik gleed door de kamer heen, Liam, Sarina en de nieuwe jongen -waarvan we de naam nog steeds niet wisten- lagen alledrie nog in een diepe slaap. Nu was het wachten en hopen dat Gale en Arya snel terug kwamen.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    [Ik wil reageren maar ik heb even geen inspiratie. Don't die, topic, please don't die]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Op mijn tenen liep ik door de gangen, maar nergens was ook maar een teken van Arya. Ik vroeg me af waar dat meisje heen was gegaan, Mec en zelfs naar Damian was ik nieuwsgierig. Vormde hun drieën nu een bondgenootschap? Net zoals Arya, Josey en ik deden? Ik zuchtte en op het punt dat ik weer terug besloot te gaan, aangezien het kwartier al bijna om was hoorde ik zacht gitaarspel. Aarzelend volgde ik het geluid, bang voor wat komen ging, maar toen ik voor de kamer van vanmiddag stond - waar we met zoveel moeite Mec uit hadden gehaald hoorde ik Arya haar zachte stem.
    "Arya?" vroeg ik daarom, zachtjes en voorzichtig.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.