• Wat doe je als je na een afgrijselijke nacht ontwaakt in een vreemd huis en ontdekt dat je niet alleen bent?
    Wie vertrouw je in een spel waar ieder zichzelf moet zien te redden?
    Hoe kom je te weten wie geheimzinnige spelmaker is die jou doorheen deze hel sleept door middel van de meest bloederige quuestes?
    Wat staat er degenen die het niet halen te wachten?
    Hoe ver ga jij om de sleutel te bemachtigen die jou je vrijheid of dood kan brengen?

    To win your Freedom, you must play the Game.

    ##


    Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
    Gancangah| Arya Rana Debris
    Proprius| Liam Oliver Sanz
    Bigheart| Lucas Sam Avery
    Sioux| Damian Tycho Ophelos
    PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
    JaiRy| Josey Willows
    HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
    Fayan|Veralynn June Carter
    Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
    Cinna| Abigale Sparks
    Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
    GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

    [ bericht aangepast op 12 jan 2012 - 16:14 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Arya

    "Denken jullie dat de spelmaker tussen ons allen zit?" vraagt Gale plots.
    Ze heeft de woorden nog maar net uitgesproken of ik voel hoe mijn ingewanden zich door elkaar gooien. Ik kan wel een paar personen bedenken die verdacht lijken, maar de gedachte aan eentje ervan probeer ik zo diep mogelijk weg te duwen in een hoekje van mijn gedachten.
    "Het kan iedereen zijn," probeer ik meer mezelf dan de anderen te overtuigen.
    Opnieuw voel ik mijn maag in opstand komen.
    "Jongens," zeg ik half kokhalsend "ik moet geloof ik naar de wc."
    Nog voor iemand kan antwoorden ben ik de deur al uit en sprint ik de trap af. Wanhopig trek ik verscheidene deuren open tot ik eindelijk de toiletten gevonden heb. Ik spurt de wasbak voorbij, ga boven het toilet hangen en laat het weinige voedsel dat ik vandaag had eruit komen.
    Wanneer het over is, ga ik tegen de muur zitten om even te bekomen, tot ik plots een vaag gesnik hoor.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Dat is van June, neem ik aan? (cat)]


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    [Ja, maar ik kan het nog veranderen naar ademhalen als June niet snel huilt :')]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Jawel doet ze wel :'D *gaat typen*]


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Veralynn June Carter
    Ik probeer het gesnik te smoren zodra ik in het hokje naast me ineens iemand hoor overgeven, maar het lukt niet zo goed. Als bij mij de tranen eenmaal komen, houden ze niet zo één twee drie weer op.
    Ik maak mezelf klein in het hoekje waar ik nu al een tijdje zit dankzij één van mijn dagelijkse paniekaanvallen en probeer haast te versmelten met de muur achter me, hopend dat ik niet gehoord wordt.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Josey

    Bedenkelijk staar ik voor me uit, ik hoor Arya niet eens weggaan. Terwijl ik hun argementen half aanhoorde bleef Gale's laatste vraag door mijn hoofd spoken. Zou de spelmaker zich tussen ons bevinden en zo ja, wie zou het kunnen zijn? Plotseling kwam het stukje van de krant terug in mijn hoofd, ik fronste mijn wenkbrauwen dieper en richtte me toen tot Gale. 'Zou het iets te maken kunnen hebben met de eigenaars van dit huis?' vroeg ik haar.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Arya

    Ik sta op en hoor even niks meer. Op de tippen van mijn tenen loop ik naar de wasbak en zet de kraan open. Ik spoel mijn mond en gorgel even in de hoop de vieze smaak uit mijn mond te krijgen. Plots schiet het me te binnen dat ik nog kauwgum in mijn zak zitten heb en snel stop ik er eentje in mijn mond waarop ik bijna hysterisch begin te kauwen.
    Ik loop naar de deur, doe ze open en dicht en blijf geruisloos in de badkamer staan. Opnieuw hoor ik het gesnik.
    Met gespitste oren loop ik naar de richting van het geluid. Ik probeer de deur te openen maar het ding zit op slot.
    "Hallo?" zeg ik rustig


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Veralynn June Carter
    Ik was gehoord. Er stond iemand voor mijn deur en ik was maar al te blij dat ik eraan had gedacht die op slot te draaien, ook al was het slot gammel. Aan de stem te horen was het een meisje, maar hoe kon het ook anders... dit waren wel de meisjes toiletten. Heel slim, June.
    Aan de ene kant leek het me onbeleefd niet te antwoorden, maar aan de andere kant wilde ik niemand zien op dit moment.
    Maar misschien had zij wel antwoorden. Over waar we waren en wat er aan de hand was.
    Ik stond trillend op, streek mijn kleren glad tot er geen enkel kreukeltje meer in zat en draaide toen de deur van het slot.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Arya

    Wanneer ik het slot hoor draaien, doe ik enkele passen achteruit en ga op de wastafel zitten om degen die naar buiten zou komen een beetje ruimte te geven. Ik wacht geduldig tot ik een roodharig meisje zie verschijnen.
    "Hallo," zeg ik glimlachend, hopend haar gerust te stellen "ik ben Arya."
    Ik gun haar alle tijd die ze nodig heeft en frunnik een beetje met mijn jurkje.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Veralynn June Carter
    Arya had ook rood haar, maar dan een stuk donkerder dan dat van mij.
    Ik haalde diep adem en bedacht me wat ik ook alweer moest doen.
    Stap één. Opkijken en glimlachen.
    Stap twee. Hand uitsteken.
    Stap drie. Naam zeggen.
    "Ik ben June," zei ik zachtjes. Arya zat op de wastafel en ik zag mezelf in de spiegel achter haar. Eerst realiseerde ik me niet dat ik het was en schrok ervan, maar ik herpakte me redelijk snel. Je zag nog altijd heel goed aan mijn gezicht dat ik gehuild had, dus ik pakte een doekje, maakte ieder kantje ervan goed nat en depte mijn gezicht schoon.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Arya

    Heel berekend steekt ze glimlachend haar hand naar me uit en stelt zichzelf voor als June. Ik schud haar hand en beantwoord haar glimlach.
    Plots kijkt ze in de spiegel en lijkt te schrikken, waarop ze prompt een doekje nam en haar gezicht schoon begint te deppen.
    "Ik weet niet hoe lang je al wakker bent," zeg ik op een sussende toon "maar wij hebben met enkele al wat proviand ingeslagen en een slaapkamer gevonden. Heb je honger?"


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Veralynn June Carter
    Mijn maag begon meteen te knorren bij die woorden. Ik had zeker honger.
    Ik was nu een paar uur wakker en alle angst en paniek sinds die tijd hadden me behoorlijk uitgeput en hongerig gemaakt.
    Maar ze vertelde me ook dat ze samen met anderen dat had gevonden. Dan zou ik meer mensen moeten ontmoeten. En een slaapkamer mee moeten delen.
    Maar ik wilde het ook niet afwijzen, want dat was niet erg aardig en misschien stelde ik haar dan wel teleur of zo.
    "Nog niet zo lang," antwoordde ik. "Met hoeveel zijn jullie? Weet jij wat er aan de hand is?"


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Arya

    Haar houding verandert wanneer ik over de anderen begin. Ze lijkt er niet gerust in.
    "Nog niet zo lang," antwoordt ze "met hoeveel zijn jullie? Weet jij wat er aan de hand is?"
    Ik schrik even van het bombardement van vragen. Ik tel op mijn vingers wie ik vandaag al ontmoet heb.
    "Er zijn nog 5 anderen boven, en dan zijn er nog 3 die besloten hebben alleen verder te gaan." Opnieuw voel ik het verlangen te weten waar Damian is.
    "Ik wou dat ik wist wat er aan de hand is," lieg ik.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Veralynn June Carter
    Paniek gierde door mijn buik. Dat waren er 8. Acht anderen. Ik was altijd al maar met één, hooguit twee personen tegelijk, omdat ik anders allemaal rare dingen in mijn hoofd kreeg en in paniek raakte.
    Hoe ging ik dit dan doen?
    Door rustig adem te halen en me eroverheen te zetten. Kom je angsten onder ogen, June. Je kunt het best.
    Ik besefte me dat ik echt als een idioot moest overkomen en verontschuldigde me.
    "Sorry dat ik een beetje vreemd ben. Ik ben een beetje een angsthaas."
    Het was wel iets meer dan dat, maar toch.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Arya

    Opnieuw lijkt ze te schrikken en ik begin haar een beetje vreemd te vinden. Zodra deze gedachte in me opkomt, verontschuldigt ze zich hiervoor.
    "Weet je wat," stel ik voor " Gale en Josey zijn de enige die nu nog wakker zijn, ik laat je eerst kennismaken met hen en de rest komt morgen wel. Is dat een idee?" zeg ik zo kalm en luchtig mogelijk.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.