• Wat doe je als je na een afgrijselijke nacht ontwaakt in een vreemd huis en ontdekt dat je niet alleen bent?
    Wie vertrouw je in een spel waar ieder zichzelf moet zien te redden?
    Hoe kom je te weten wie geheimzinnige spelmaker is die jou doorheen deze hel sleept door middel van de meest bloederige quuestes?
    Wat staat er degenen die het niet halen te wachten?
    Hoe ver ga jij om de sleutel te bemachtigen die jou je vrijheid of dood kan brengen?

    To win your Freedom, you must play the Game.

    ##


    Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
    Gancangah| Arya Rana Debris
    Proprius| Liam Oliver Sanz
    Bigheart| Lucas Sam Avery
    Sioux| Damian Tycho Ophelos
    PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
    JaiRy| Josey Willows
    HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
    Fayan|Veralynn June Carter
    Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
    Cinna| Abigale Sparks
    Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
    GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

    [ bericht aangepast op 12 jan 2012 - 16:14 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Josey

    Ik knikte, ontspande iets meer en wierp even een vluchtige blik op Gale en Liam voordat ik weer terug naar haar keek. 'Hier nog iemand die niet snel bang is,' zei ik tegen haar. 'Ik heb alleen een hekel aan situaties die moeilijk te doorgronden zijn,' mompelde ik daarna. Een snelle rilling gleed over mijn lijf. Was ik bang? Nee ik was niet bang, ik irriteerde me aan het feit dat ik hier was en nog totaal geen idee had van wat er te wachten stond of kon gaan gebeuren. Ik was graag voorbereid op de dingen en dat was ik nu niet. Wat stond me.. of beter gezegd óns te wachten?


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Abigale
    Ik fronste mijn wenkbrauwen even en haalde mijn hoofd op naar Josey.
    "Wie is dat?" mompelde ik haast geruisloos voordat ik opstand en naar de deur toe liep.
    "Zijn Arya en Damian er?" vroeg ik ietwat emotieloos en haalde mijn handen langs het behang.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Josey

    'Nee, niet Arya en Damian,' zei ik tegen Gale en keek even langs het meisje af om te kijken of ze er al aankwamen. Vervolgens keek ik weer naar haar en terug naar Gale. 'Meisje wat bij Damian in de kamer was,' zei ik daarna.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Abigale
    "Nee, niet Arya en Damian," Hoorde ik Josey zeggen, ik wendde mijn blik even op Liam die rustig in een leunstoel zat. Ik keek Josey even aan en schudde mijn hoofd niet begrijpend.
    "Meisje wat bij Damian in de kamer was," zegt ze daarna snel, en ik duw mezelf iets naar voren bij deze woorden om haar te bekijken. Net zoals bij Damian heb ik het gevoel dat op haar voorhoofd met sierlijke letters 'niet betrouwbaar' gegraveerd staat. De manier waarop ze koeltjes door dit huis paradeert vertrouw ik helemaal niet. Ik haal mijn schouders op, kijk haar met mijn arrogantste blik ooit aan en loop dan de kamer uit.
    "Misschien dat ik ze even moet halen, de tijd is allang voorbij, maar mijn idee."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Josey

    'Als je over 10 minuten niet terug bent kom ik je achterna!' riep ik Gale toe. Ongeduldig bleef ik tegen de deurpost aangeleund staan, ik had honger, werd moe en wilde naar huis. Maargoed, ik was niet de enige die dat wilde. Een zwak zuchtje gleed over mijn lippen terwijl ik mijn blik weer door de gang liet gaan, even over Liam, terug over het meisje en weer de gang in.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Cymbeline
    Ze lachte minachtend naar Gale. ‘Ik zou ze maar niet storen, ze hebben jou niet nodig om te overleven.’ Daarna klapt ze haar armen over elkaar, en staart ze opzij. Hij moet aan haar woorden blijven denken. Naar links als ieder ander naar rechts gaat.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Damian
    Ik kijk naar de rest in de keuken, als ik zie dat ze nog druk aan het zoeken zijn doet dat me goed. Zonder wat te laten merken loop ik de keuken uit. Ik zie de trap waar we laatst naar boven zijn gegaan. Verder zie ik nog een trap. Snel loop ik er naar toe en probeer zo min mogelijk geluid te maken, iets wat best goed lukt. Ik kom in een lege gang uit. Na 2 deuren die op slot zitten kom ik bij een deur die open is. Ik zie in de kamer een bed. Relaxt ga ik er liggen en denk weer aan de woorden van Cee: Naar links als ieder ander naar rechts gaat.


    Do it scared, but do it anyway.

    Arya

    Ik wacht even op antwoord van de jongen, maar besluit na twee minuten iets nuttigs te doen. Ik kijk even rond om te zien of ik geen kastjes heb overgeslagen. Alsof ze net verschenen is zie ik plots een deur in één van de wanden. De klink ontbreekt en met mijn vinger probeer ik het ding open te peuteren. Na enkele minuten proberen loont mijn moeite. De deur gaat open en een rek vol drinkwater komt tevoorschijn.
    "Jackpot," zeg ik lachend terwijl ik me omdraai.
    Net op dat moment komt Gale de keuken binnen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Ik kijk het meisje vergiftigd aan als ze me tegenspreekt. Even heb ik de neiging om mijn volledige scheldwoordenboek op haar af te vuren, maar ik houd me wijs in en trap lichtjes tegen haar dij aan als ik me een weg naar beneden baan. Ik wandel de keuken in en precies op dat draait Arya zich lachend om.
    "Jackpot!" zegt ze vrolijk en ik kijk haar verbaasd aan.
    "Eten?" vraag ik en wrijf over mijn buik heen. "Geloof me, ik kan wel een koe op."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya

    "Hier heb ik eten," zeg ik terwijl ik mijn trui met het voedsel omhoog houd "en deze kast staat vol drinken. Help je even dragen?"
    Mijn ogen speuren de kamer af, op zoek naar Damian. Een paniekerig gevoel bekruipt me wanneer ik hem nergens zie. Ik besluit niks te vragen. Gale en Sarina leken hem niet te mogen.
    Terwijl ik het eten opneem en een fles onder mijn arm steek, vertrek ik alvast naar de hal. Ze hoeven niet te merken hoe alleen ik me plots voel.

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 17:41 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Ik grijp naar wat flessen water en knik. Ik zie aan Arya haar gezicht dat er iets aan de hand is en fronsend haal ik mijn wenkbrauwen op en kijk even naar Sarina, daarna gaat mijn blik naar de nieuweling, die zich aardig stil houdt in de tussentijd.
    "Hé, Arya!" Ik trek mijn vestje ondertussen uit en stopt de flesjes met water daarin, waarna ik mijn vestje dichtknoop. Dan snap ik het. "Waar is je vrie.." Ik haak af en glimlach dan even. "Ik bedoel, Damian."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya

    Al snel komt Gale me achterna.
    "Waar is je vrie... Ik bedoel Damian," vraagt ze.
    Ik dwing mijn ogen om de tranen tegen te houden. Wanneer ik weer gewoon kan zien, draai ik me om en haal mijn schouders op.
    "Geen idee," zeg ik geveinsd onverschillig. "Heb je een slaapkamer gevonden?" verander ik van onderwerp.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    "Geen idee," zegt Arya onverschillig terug en even rol ik met mijn ogen. "Heb je een slaapkamer gevonden?" Ik grijns als ik merk dat ze op een ander onderwerp overgaat.
    "Jap, Damian was ons blijkbaar vergeten te vertellen dat hij zelf al een kamer met slot gevonden had. Eerst moesten we een deur open rammen, Liam, Josey en ik en toen bedacht ik het me ineens." Ik glimlach terwijl ik de wenteltrap naar boven loop. "Dus, eh. Wat staat er vandaag op het menu?"


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya

    Ik heb zin om ineen te krimpen wanneer ik hoor hoe minachtend Gale over Damian spreekt, maar ik weet beter. Ik had een afspraak met haar en die zou ik niet in gevaar brengen als het betekent dat ik hier misschien niet levend uit kom.
    "Misschien wist hij het niet," mompel ik bijna onverstaanbaar terwijl ik de trap opga. "Ik heb wat fruit,brood en enkele blikken gevonden," zeg ik.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Josey

    Eindelijk hoor ik meerdere voetstappen langzaam deze kant op komen en al snel hoor ik de stem van Arya. Ik draai me om naar Liam en werp hem een brede grijns toe. 'Daar komen ze aan!' zei ik tegen hem en draai terug de gang op. 'Hulp nodig?' roep ik naar ze toe.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'