[RPG] Key to Freedom | 2 - Speeltopics

Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
Gancangah| Arya Rana Debris
Proprius| Liam Oliver Sanz
Bigheart| Lucas Sam Avery
Sioux| Damian Tycho Ophelos
PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
JaiRy| Josey Willows
HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
Fayan|Veralynn June Carter
Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
Cinna| Abigale Sparks
Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

[ bericht aangepast op 12 jan 2012 - 16:14 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Damian
'Ik wil hier weg,' hoor ik haar stem fluisteren.
'Iedereen wil hier weg.' zeg ik zacht. Ik leg mijn andere arm ook om haar heen. Heel zacht begin ik in haar oor te zingen. All smiles and sunshine, a perfect world on a perfect day
Everything always works out, I have never felt so fucking great
All smiles and sunshine, a perfect world on a perfect day
Everything always works out, I have never felt so great
. Survive van Rise against is het eerste dat me te binnen schiet.

Arya

Hij legt ook zijn nadere arm om me heen en het huis dat net zo onveilig voelde kan me plots niet meer deren. Zacht begint hij in mijn oor te zingen en ik voel mijn ademhaling vertragen. Voor het eerst begrijp ik waarom men zegt; zolang er iemand naast je staat kan je de wereld aan. Wanneer hij klaar is met zingen blijft het even stil.
"Ik wou dat we elkaar ergens anders ontmoet hadden," beken ik voorzichtig.
Van alle mensen in het huis om te vertrouwen, kies ik net de ene uit die ik niet kan doorgronden. Op dit moment ben ik voor mezelf een even groot mysterie als de jongen naast me. Ik kijk even om me heen en haal het briefje uit mijn bh dat ik geruisloos openvouw. Ik hou het voor me zodat ook Damian kan meelezen. Langzaam dringen de woorden tot me door.

Met open mond zit ik naar het briefje te staren.
"Het is een spel?" breng ik ongelovig uit "Wat voor een ziek persoon-"
Ik hoor gerommel aan de keukendeur en zo snel als ik kan steek ik het briefje in mijn mond en begin er op te kauwen. Voorlopig hoeft niemand anders het te weten.

[ bericht aangepast op 30 nov 2011 - 18:01 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Abigale

Het gestommel beneden is duidelijk te horen, maar toch loop ik door en blijf even in de gang staan. Even herinner ik me de kamer waar Arya Damian vond en kijk Josey en Liam twijfelend aan. Juist, misschien dat daar een slot op zit.
"We gaan deze kant op," zeg ik en wijs naar de gang waar we zojuist uitkwamen, ik loop sneller dan net en voordat ik het weet staan we voor de deur.
"Open maken dan maar?" vraag ik grijnzend.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Josey

Beneden klinkt gestommel maar geen van ons reageerd er werkelijk op. We moeten een slaapplaats zien te vinden. We lopen terug de gang in waar we net vandaan kwamen en al snel komen we bij de kamer waar Arya Damian had gevonden. 'Open maken dan maar?' vraagt Gale grijnzend. 'Laten we hopen dat we aan de deze kamer meer hebben,' antwoord ik met een glimlach en loop naar de deur toe op hem open te maken.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
"Ik wou dat we elkaar ergens anders ontmoet hadden," bekend Arya voorzichtig.
"Als we hier uitkomen, en dit blijft het zelfde ontmoeten we elkaar toch opnieuw," je kon een beetje vrolijke sarcasme horen. Ach dat is het tweede aan me wat niet altijd gunstig is, maar meestal is het wel grappig.
"Het is een spel?" brengt Arya ongelovig uit "Wat voor een ziek persoon-" midden in haar zin stopt ze. Bij de keukendeur hoor ik inderdaad ook wat gerommel. Ik moest bekennen dat ik dit al gedeeltelijk wist, toch ging ik haar dat niet vertellen. In dit opzicht mocht ik haar dan wel, maar een spel moet goed gespeeld worden. Dit is een van de dingen waar jezelf achter moest komen.
"Dat blijkt dus." Ik merk dat ik haar nog steeds vast heb en laat haar snel, een beetje blozend los.

Arya

Pas wanneer ik het briefje doorgeslikt heb en wil opstaan, merk ik dat Damian me nog steeds vast houdt. Hij lijkt het ook te beseffen en trekt snel zijn armen weg. Ik kijk hem aan en zie hem zacht blozen. Snel sta ik op en schud even met mijn haren zodat het niet opvalt dat ik ook een kop als een tomaat krijg.
"Laten we kijken of er nog wat drinken te vinden valt," zeg ik terwijl ik de trap begin af te lopen. Ik kijk op mijn horloge en zie dat we nog een kwartiertje hebben.
...dan ontmoeten we elkaar toch opnieuw. De woorden blijven door mijn hoofd spoken en ik kan hem zelfs het sarcasme vergeven.
Ik ga de keuken weer binnen en glimlach even naar Sarina om te laten weten dat ik oké ben.
"En hoe heet jij eigenlijk?" vraag ik vriendelijk naar de andere jongen gericht.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Abigale
Met mijn vingers glijd ik langs de deurkruk en tot mijn volle verbazing zit er een slot op. De woede schiet me ineens te binnen, Damian had moeten weten dat er een slot op deze kamer zat - had ons helemaal voor niets laten zoeken.
Vlug loop ik de kamer door, trap een stoeltje om - gewoon omdat ik daar behoefte aan heb en klop het bed op. Kamer is volledig goedgekeurd naar mijn zeggen en trots kijk ik Josey aan en kijk dan vlug naar Liam.
"Kamer, check. Nu alleen nog hopen dat Arya, Sarina, die nieuwe en Damian met voedsel terugkomen." Ik spuug Damian zijn naam uit en wrijf over mijn buik, god wat had ik trek in een BigMac.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Josey

We hadden een slaapplek gevonden! Met een zucht laat ik me op het bed zakken. Bij het horen van de toon die Gale heeft als ze damians naam uitspreekt, kijk ik haar even nieuwsgierig aan maar laat het vervolgens even voor wat het is. Peinzend kijk ik voor me uit. Het feit dat ik niet wist waar ik was en hoe ik hier weg kon komen begon me steeds meer te irriteren. 'What the fuck is hier de bedoeling van..' Mompel ik zachtjes en blijf bedenkelijk voor me uitstaren.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
Na ons kleine momentje lopen we weer terug naar de keuken waar de andere nog zijn. De jongen ken ik nog niet. Eigenlijk is de enige die ik ken Arya. Voor mijn plan is dat goed, niet te veel vriendschappelijke banden smeden. Eentje moet wel kunnen hoop ik. Op dat gebied heeft Cee me goed advies gegeven. Ik kijk Arya nog eens aan en ga verder met zoeken naar iets eetbaars.

Abigale
Even volg ik Josey haar voorbeeld en laat me met een plof op het bed vallen.
'What the fuck is hier de bedoeling van..' Hoor ik Josey zachtjes mompelen en ik zucht instemmend. Wat is hier nu eigenlijk de bedoeling van? Wat voor nut heeft dit allemaal? Wie heeft er zo'n plezier in om ons te vermoordden?
"Ik heb geen idee, Josey." Besluit ik uiteindelijk te zeggen en sluit mijn ogen voor een aantal seconden en zie de prachtige beelden van mijn eigen slaapkamer voorbij vliegen, mijn laptop, mijn prachtige, heerlijk liggende bed, foto's. Bij dat idee vlieg ik omhoog en kijk naar de ladekastjes, zonder er echt bij na te denken trek ik ze open, maar tot mijn spijt zit er niets in.
"Hé, zeg. Zouden ze al niet allang terug moeten komen?" Herinner ik me en denk direct aan Arya, wie weet wat Damian met haar van plan is..

[ bericht aangepast op 30 nov 2011 - 20:25 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Cee
Ze zat alleen op een wenteltrap die naar de woonkamer leidde. Een zucht gleed over haar lippen terwijl ze op het laatste stuk van een kitkat kauwde. De mensen werden saai, en zij werd gewoonweg vergeten. Maar ach, wanneer de groep een beetje zou worden uitgedunt, zouden die kleffe kinders zo weer voor haar voeten kruipen. Ze glimlachte minachtend. Mensen waren zo dom, zo voorspelbaar. En zij was anders. Ze zuchtte, schudde haar hoofd en stond op om vervolgens eens naar boven te lopen. Aan dit huis was niets raars, op zich. Ze had hier haar hele leven doorgebracht. Voor haar was het veilig. Maar voor hen?

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Josey

'Ze zullen nu toch inderdaad langzaamaan terug moeten komen,'antwoordde ik en stond op van het bed om een blik in de gang te werpen. Ze waren er nog niet en ik hoorde ook geen geluiden die aangaven dat er iemand aankwam. 'Hoelang blijven we wachten voor we ze gaan zoeken?' vroeg ik en draaide me om naar Gale. Op dat moment hoorde ik voetstappen op de trap waardoor ik weer terug keek naar de gang om te kijken wie er aan kwam.

[ bericht aangepast op 30 nov 2011 - 20:42 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Cymbeline
‘Ben ik home alone of is er hier nog iemand?’ Grinnikte ze sarcastisch, terwijl ze naar het spiedende meisje staarde. Ze kende haar uit de gang. Ironisch genoeg leken ze al banger dan in het begin. ‘Beneden is niemand meer, is iedereen hier of heb ik de slager gemist?’ Ze glimlachte sarcastisch, gezien ze het een en al ironie vond.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Josey

Een van mijn wenkbrauwen schoot van verbazing omhoog bij het horen van de lichte sarcasme in de stem van het meisje. Leunend tegen de deurpost met mijn armen over elkaar gevouwen hield ik haar nauwlettend in de gaten toen ze onze kant op kwam gelopen. 'De slager is nog niet op komen dagen,'antwoorde ik. 'En laten we hopen dat ie dat voorlopig ook nog niet van plan is.'

[ bericht aangepast op 30 nov 2011 - 20:51 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Cymbeline
‘Vind ik nou ook.’ Ze zuchtte, en draaide een lok om haar wijsvinger. ‘Excuus voor mijn koelbloedige gedrag. Ik ben gewoon niet snel bang. Gezien ik het hele huis heb gezien, en hier nog steeds sta, neem ik aan dat het gewoon een spel is van een stel kinderachtige tieners onder elkaar?’ Ze snoof, en zuchtte verveelt.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.