[RPG] Key to Freedom | 2 - Speeltopics

Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
Gancangah| Arya Rana Debris
Proprius| Liam Oliver Sanz
Bigheart| Lucas Sam Avery
Sioux| Damian Tycho Ophelos
PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
JaiRy| Josey Willows
HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
Fayan|Veralynn June Carter
Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
Cinna| Abigale Sparks
Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

[ bericht aangepast op 12 jan 2012 - 16:14 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Damian
Ik luister aandachtig naar het verhaal van Cee. Het was een triest verhaal. De laatste zin maakte het meeste indruk op me. Ik leek dus op haar broer. Dat had ze al een keer gezegd. Eigenlijk weet ik niet of ik daar blij mee moet zijn. Dit huis was dus gemaakt om te doden. 'Dus nu heb je kinderen hierheen gebracht om dat spel opnieuw te spelen?' vraag ik. Ik weet niet of het goed is om zo direct te zijn, maar ik kan er ook niks aan doen dat ik nu eenmaal zo ben. Er is me ooit gezegd dat als je hetzelfde doet bij degene die dat ook gedaan heeft, je geen haar beter bent. 'Als je dat doet ben je geen haar beter dan die moordenaars toen, geen haar beter dan je broer die dat toen wou doen en geen haar beter dan je zus die dat ook gedaan heeft,' zeg ik. 'Cee, denk na voor dat je iets doet. Ik weet zeker dat je ouders dit niet gewild hebben dat jij, jullie, wraak nemen. Ze hadden juist willen zien dat jij, jullie, gelukkig waren en aardig tegen iedereen blijven. Cee denk alsjeblieft na voordat je iets doet.'

Cymbeline
Ze staat op, en schud haar hoofd. 'Ík heb dat niet gedaan. Ik probeerde verder te gaan na de dood van mijn familie.
Ik bleef hier wonen, en de tijd vervloog zonder dat ik me ergens vertoonde.
Ik had geen zin in alle mensen die zogenaamd medelijden zouden hebben.
Iedereen verachte mijn vader, en nee, ik wilde niet óók gehaat worden.
Maar stomme pubers komen hier telkens naartoe. Ze denken stoer te zijn door het huis te vernielen, mijn herinneringen en zo ook het huis 'wakker' te maken.
Ze vernielden de helft van het huis en omdat ik het huis nooit heb veranderd, omdat ik niet weet hoe mijn broer het heeft gemaakt, doe ik iedere keer mee.
Om die éne persoon te vinden. De persoon die denkt als Thomas, doet als hij en precies weet hoe hij dit heeft aangepakt.
Maar er is gewoon niemand als hij. En ik blijf neutraal, ik help niemand.
Dit is mijn huis en ik zou niet weten wat anderen hier doen.'
Ze zucht. Heeft ze Damian dan toch verkeerd ingeschat?
Ze haalt haar vingers door haar lokken en ploft dan weer neer op haar bed.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

sorry voor het wachten, ik probeer alles van mijn lijstje in een zo eerlijk mogelijke volgorde af te werken:$

Damian
Ik luister aandachtig naar het verhaal. Ze zoekt dus iemand die zoals Thomas is, denkt en doet. Hier moest ik gebruik van maken. Even moest ik mezelf Thomas maken en haar helpen dit huis te veranderen. 'Wat was Thomas voor iemand?' vraag ik nieuwsgierig. Ik moest zoveel mogelijk van hem weten om te kunnen zijn zoals hem. Ik zit nog steeds in de stoel met mijn iPod in mijn oren. Ik ga een keer met een hand door mijn haar om ervoor te zorgen dat het nog goed zit. Ik had makkelijk haar, gelukkig, maar ik had wel meegekregen dat Thomas ijdel was. Dit ging lastig worden, maar ik moest het proberen.

-Cymbeline
Ze zucht, en schud haar hoofd.
'Niet vandaag, Damian.' Mompelde ze zacht.
Ze wilde niet alles open en bloot op tafel leggen voor de verkeerde persoon.
Ze wilde bovendien niet in huilen uuitbarsten, en daarom ritste ze haar vest open, en sloeg ze de deken open.
'Het is nacht, een uur of 1, dus kom en slaap wat, dan ga ik je morgen eens testen.' Glimlacht ze waarop ze in het bed kruipt, en de andere kant openslaat.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

-Damian-
Een vlaag vervloekingen gaat door mijn hoofd. Cee ritst haar vest open. Ze zegt dat het al laat is en dat ze me morgen gaat testen. Ik slik even snel en zie dat Cee al in bed kruipt en de andere kant open slaat. Met tegenzin stap ik aan de andere kant in het bed. Ik leg mijn iPod op mijn nachtkastje en trek een van de kussens naar me toe. Ik probeer zover mogelijk op het randje te liggen. Dit was voor Arya bedoelt. Hopelijk vertrouwt ze me. Ik ga alleen proberen ons hieruit te krijgen, meer was ik niet van plan hier, bij Cee

Cymbeline
'Weet je nog wat ik als voorwaarde gesteld heb? Ik had meer van je verwacht, Damian.
Ik dacht dat je, je aan je woord zou houden maar ik had het mis.
Kijk naar jezelf. Je bent niets beter dan die gillende meiden die rondhuppelen als in een horrorfilm.
Ik dacht dat je onverschillig was, maar je hebt helemaal niet zoveel moeite om erbij te horen.' Ze zucht, en schud haar hoofd, waarna ze op staat, en het licht uitknipt.
'Als je dan zo graag bij hen wilt horen, snap ik niet waarom je hier bent.
Ik zie je wel weer als je beseft wie wie nou eigenlijk nodig heeft.'
Met die woorden trok ze een hendel omlaag.
Het was stikdonker en ze moest bukken om door de opening in de muur te komen.
Daarna sloot ze hem weer, om vervolgens in de bibliotheek uit te komen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

-Damian-
Cee trok een conclusie door mijn houding. Ze maakte het licht aan en weer uit, ze was weg. Nu had ze me woedend gekregen. Ik pak haar kussen en smijt het zo hard mogelijk tegen de muur voor me. Het kan me even niet schelen waar ik ben. Ze snapte niet hoe het was. Ik pak mijn iPod, trek de oortjes eruit en laat een stevig hardcore nummer op max volume door de kamer galmen. Ik kon er niks aan doen dat ik door de helft van de mensen, vooral meisjes, achterna gezeten wordt en door de andere helft voor relschopper wordt uitgemaakt. Ik kon er niks aan doen dat iedereen iets van me wilt. Bijna niemand kon tegen mijn karakter omdat ik niet reageer zoals er van me verwacht wordt. Ik had mezelf voorgenomen dat zij mij moesten vertrouwen om niet aks totaal vreemde over te komen. Dat heet inviteren van binnenuit. Ik wil gewoon rust en even alleen zijn. Ik weet dat Cee me kan zien. Fijn voor haar. Ik blijf op het zelfde randje liggen. Ik wou hier niet komen liggen, dat werd voor me beslist. Begrijpelijk toch dat ik het laat merken dat ik het niet wil. Ik sta weer op en ga in de stoel zitten met mijn iPod in mijn schoot. De muziek deed me goed, even helemaal niks. Niemand had me ooit gevraagt wat ik wil, er werd gewoon gedacht dat ik het allemaal wel prima zou vinden. Als je het aan mij vraagt pak ik elke kans om hier weg te kunnen. Weg uit dit hok waar ik niks te zeggen heb. Ik loop naar de koelkast en pak ook een blikje casis. Als ik het op heb verfrommel ik makkelijk het blikje en doe een poging om het hard in de prullenbak te gooien. Als ik zie dat het mis is overweeg ik nog niet eens om op te staan. Ik trek mijn benen in de stoel en luister naar alle hardcore muziek die ik op mijn iPod heb staan, hij blijft op max volume staan.

[ bericht aangepast op 27 dec 2011 - 11:38 ]

Cymbeline
Wauw, ze was nog nooit écht boos geweest. En dat was ook helemaal verkeerd in haar ogen.
Ze hoefde niet boos te zijn, ze had gewoon een verkeerde keus gemaakt en nu was het aan Damian om ergens voor te kiezen.
Bah. Wat haatte ze die gillende meisjes die hier door het huis banjerden.
Hoe eerder ze dood waren, hoe beter.
Haar blik gleed naar de boekenplanken. In haar kamer had nog een leuk boek gelegen..
En misschien moest ze gewoon in stilte blijven afwachten in háár kamer?
Ze weigerde namelijk die tutjes tegen te komen, en dus kroop ze terug naar haar kamer, om vervolgens in het donker in één van de fauteuils neer te ploffen met een boek.
Ze zei niets, en las enkel.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

is Cee nou weer in de kamer bij Damian, want ik begrijp even niet meer waar wie is en wat nou wiens kamer is??

[ bericht aangepast op 27 dec 2011 - 12:49 ]

Arya

Wanneer ik mijn ogen open besef ik dat ik ingedommeld was. Ik heb geen idee hoe laat het is, maar door het raam komt nog geen zonlicht. Ik sta op en probeer zo stil mogelijk de kamer uit te sluipen. Beneden brandt het licht nog steeds en ik zie wat ik aangericht heb. De boeken die niet kapot zijn plaats ik netjes terug in de kast. De kapotte boeken verzamel ik en leg ze op het tafeltje. Ik scheur er een lege pagina uit en ga in de keuken op zoek naar een balpen en plakband. Wanneer ik deze ook vind, ben ik ietwat verbaasd. Ik loop ermee naar de badkamer en schrijf op het briefje

Met wat plakband hang ik het op de spiegel en terwijl ik mezelf er in bekijk herhaal ik stil, maar vastberaden
"Ik zal niet sterven in dit huis, ik zal niet sterven in dit huis, ik zal niet sterven in dit huis,..."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Abigale

Zachtjes loop ik naar de badkamer toe, in mijn ogen de slaap proberen weg te wrijven. Haal mijn handen door mijn haren om het enigzins in model te brengen. Er moest hier ergens een kam of spiegel te vinden zijn toch? De deur van de kamer staat op een kleine kier en nieuwsgierig duw ik mijn hoofd erin.
"Ik zal niet sterven in dit huis.." Hoor ik Arya zeggen even worden mijn ogen groot van verbazing. Ze lijkt van het pad af. Even frons ik mijn wenkbrauwen en twijfel ik om de kamer in te lopen, maar dan doe ik het toch en smijt ik de deur hard dicht.
"Mooi gezegd," Zachtjes leun ik tegen de rand van het bad aan en gaap even. Er is iets gebeurd gisteravond, dat is zeker.
"Arya," zeg ik zachtjes en slik, ik zucht en kijk haar even aan. Ik mag geen medelijden tonen. "Vertel me wat er gister is gebeurd, is het dat rare mens?" Ik schudt mijn hoofd als het me ineens te binnen schiet. "Het was Damian, hé."

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Inkheart schreef:
is Cee nou weer in de kamer bij Damian, want ik begrijp even niet meer waar wie is en wat nou wiens kamer is??

Jaa, Cee is in de kamer waar Damian is, dat is zo zeggende 'haar' kamer ;p

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Arya

Ik schrik zo hard wanneer ik de deur hoor dichtslaan dat mijn knieën het bijna begeven. Ik weet me recht te houden aan de wastafel.
"Mooi gezegd," zegt Gale terwijl ze in de spiegel in zicht komt. Ik antwoord niet.
"Arya," haar toon klinkt volledig anders. Haar blik verandert in contrast met haar toon.
"Vertel me wat er gisteren is gebeurd, is het dat rare mens?" Nog voor ik kan antwoorden schudt ze haar hoofd en zegt
"Het was Damian, hé." Het is geen vraag.
Ik sla mijn hand voor mijn mond om het gejammer te verbergen, tevergeefs. Wild schud ik mijn hoofd terwijl er tranen over mijn wangen stromen.
"Ik zag hem gisteren," zeg ik snikkend "toen het donker was."
Piepend haal ik adem, niet in staat verder te vertellen.
"Hij is weg Gale, echt weg. Met, met iemand anders."
Opnieuw kan ik even geen woorden uitbrengen. Ik draai me om en kijk Gale in de ogen, tenminste dat zou ik doen mochten de tranen het me niet verhinderen. Streng voor mezelf veeg ik de zilte druppels weg en roep mezelf tot de orde. Ik richt mijn blik terug op Gale en zeg kordaat
"Ik geloof niet dat hij er iets mee te maken heeft."
Ik zou het niet aan Gale toegeven, maar dat geloof ik met mijn hele lijf, hart incluis.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Damian
Ik hoor Cee weer terug komen. Het was nog steeds donker en mijn muziek stond nog steeds op max volume. Het kon me even allemaal niks schelen. Als ze iets wou weten zei ze het wel, maar ik had al zo'n vermoede dat mijn echte menig weer niet zou tellen. Ik laat mijn hoofd op mijn knieën rusten en luister naar de muziek. Langzaam sloot ik mijn ogen. Het kon me niks schelen dat ik in een stoel in slaap zou vallen, dan was het tenminste mijn keuze. Langzaam wordt mijn ademhaling langzamer en val ik in slaap. Ik slaap niet diep dus kan op elk moment wakker worden van iets.

Arya

Ik wacht op een antwoord van Gale en wanneer het niet komt zeg ik stil
"Sorry."
Zonder te wachten loop ik de badkamer uit en sluip de trap weer op. Ik ga de gitaar halen en wandel aarzelend de kamer binnen waar ik Damian voor het laatst gezien had. Ik laat mijn ogen de kamer rond glijden, op zoek naar ook maar enig spoor van hem, wetend dat ik het niet zal vinden. Ik laat me tegen de muur glijden, opgelucht dat ik weer even alleen ben en eenzaam tegelijk. Ik laat mijn handen met de snaren spelen en zing mee op melodie van you can't take me.
Ik zet kracht achter de woorden, om mezelf moed in te spreken en mezelf eraan te herinneren dat ik me niet zomaar laat breken.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.