• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Sueno)
    Nairawen (Imperialism)

    Interius
    Leyla (Sueno)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Sueno)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Arianna (Fae)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Imperialism)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Sueno)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 28 nov 2011 - 14:24 ]


    -

    Arianna
    'Hou op,' siste ik opnieuw toen zijn handen alweer waren afgedwaald. Hij grijnsde alleen en plaatste zijn handen ditmaal op mijn borsten, en dat was het moment waarop ik wegliep, de zaal uit en een gangetje in. Met mijn dronken hoofd besefte ik niet eens dat dat een stomme actie was, mezelf afzonderen.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Cherelle Isabeau
    Over de schouder van de jongen zag ze iemand met rood haar weglopen, met gefronsde wenkbrauwen keek ze naar degene die simpelweg achter haar aanliep. Ze duwde de handen van haar af.
    'Wacht even,' mompelde ze, waarna ze achter de twee aanliep. Voor iemand die ondertussen al aardig aangeschoten was, kon ze nog erg stabiel lopen op haar schoenen.
    Maar dronken of niet, ze ging geen enkele jongen iemand zomaar laten aanranden. De blik op Arianne's gezicht had genoeg gezegd, wat ze ervan had kunnen zien dan.


    -

    Arianna
    Zenuwachtig keek ik om en zag inderdaad Horacio achter me aan komen, met een dronken grijns. Te laat begon ik te rennen, want binnen een seconde had hij me een andere kamer binnengetrokken en duwde de deur dicht. De volgende seconde voelde ik zijn lippen op de mijne, ruw, dwingend. Meteen duwde ik hem naar achteren, maar hij was ongeveer drie keer zo sterk als ik.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Cherelle Isabeau
    En de gang was natuurlijk leeg, verdomme. Geërgerd liet ze haar blik over de deuren glijden.
    'Arianne!' riep ze eerst, maar er kwam geen antwoord. Haar vingers krulden zich rond een willekeurige deurklink, waar ze een ruk aan gaf.
    'Horacio, als je je hoofd nu niet laat zien dan vermaal ik je ballen tot kruimels en je weet verdomd goed dat ik niet lieg.'


    -

    Arianna
    Opnieuw duwde ik hem van me af, wilde gillen maar werd gesmoord door zijn ruwe lippen voor ik de kans kreeg. Verdomme! De roes van de alcohol was onmiddelijk verdwenen, zeker toen zijn hand aan mijn shirt begon te prutsen, terwijl de andere mijn mond bedekte. Ik probeerde opnieuw om te gillen, maar het werkte gewoon niet.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Charelle Isabeau
    'Ho-ra-ci-o!'
    Bijna gefrustreerd gaf ze een schop tegen een andere deur, die meteen open sprong. Nou, die was het dus niet.
    Met een ruk draaide ze zich om. Kom op, maak gewoon één geluidje, dat is meer dan genoeg en dan wist ze welke deur ze om moest gooien.


    -

    Arianna
    Een nieuwe schreeuw van buiten de deur liet me een beetje bij bewustzijn komen en ik beet hard in zijn hand. De roestige smaak van bloed vulde mijn mond en ik gilde, hoewel het maar een halve seconde geduurd had. Hij vloekte en een vlakke hand sloeg tegen mijn gezicht, maar ik had gegild. Helaas werd meteen de deur op slot gedraaid en de moed zakte me weer in mijn schoenen, terwijl hij met één beweging de jurk van mijn lijf trok.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Cherelle Isabeau
    Eindelijk, een teken van leven.
    De deur was op slot, maar dat had ze al kunnen bedenken. Een schop was ook geen succes, waardoor ze om zich heen keek. Niet ver van haar vandaan stond een oerlelijk kastje, en zonder zich te bedenken hoeveel problemen Jason kon krijgen als ze ermee door de lucht ging smijten tilde ze het al met de nodige moeite op.
    Ze zetten een paar wankele passen van de deur af, tilde het zware voorwerp op met trillende armen en gooide het zo hard als ze kon in de richting van de deur.


    -

    Arianna
    Er duwde iets tegen mijn onderbuik. Gatverdamme. Ik stond daar, in mijn ondergoed, en Horacio zoende me opnieuw en zou vermoedelijk nog veel verder zijn gegaan als er niet iets zwaars met een grote snelheid tegen de deur klapte, waarbij die laatste protesterend kraakte. Dat gaf me hoop, genoeg om mijn knie tussen zijn benen te duwen, mijn vuist tegen zijn slaap te rammen en naar de deur te rennen. In een snelle beweging draaide ik hem van het slot.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Cherelle Isabeau
    Een klik klonk, en meteen trok ze de deur open. Arianne stond daar, enkel in haar ondergoed. Ze greep haar pols vast, trok haar achter zich en liep met vlammende ogen op Horacio af.
    'Ben je niet helemaal lekker?' sneerde ze. De jongen zat met glazige ogen op het bed, liet zijn ogen van Cherelle naar Arianna glijden, mompelde iets onverstaanbaars.


    -

    Arianna
    Ik verborg mezelf half achter Cherelle en keek doodsbang naar Horacio. Dat was ook weer de laatste keer geweest dat ik alcohol dronk. Een bang piepgeluidje verliet mijn lippen toen hij aanstalten maakte om op te staan en ik drukte mezelf weer tegen de muur.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Cherelle Isabeau
    Hij dacht op te kunnen staan, mooi niet. Jason, Lulu en Jake verschenen net achter Arianne - geen van allen keken ze vreemd op van het feit dat die halfnaakt was -, toen Cherelle haar voet optilde.
    Haar naaldhak duwde zich genadeloos in zijn kruis, waarna Horacio kermend terugviel op het bed, zijn handen tussen zijn opeengeklemde dijen. Met een schamper, tevreden lachje streek Cherelle haar lange lokken naar achteren.
    Achter zich hoorde ze Lulu grinniken, Jason en Jake kreunden zacht aangezien zij zich maar al te goed konden voorstellen wat voor een pijn dat zou doen.


    -

    Rose, don't be slow (cat)


    -

    Allooow.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    SORRY!
    Mijn moeder begint ineens eng te doen, grmbl. Geef je me nog 5 minuten?


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.