• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Sueno)
    Nairawen (Imperialism)

    Interius
    Leyla (Sueno)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Sueno)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Arianna (Fae)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Imperialism)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Sueno)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 28 nov 2011 - 14:24 ]


    -

    Gefeliciteeeeeeeerdddd met je verjaardag! [imagine chearleader over here]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Laura, had jij al gereageerd? ;p


    -

    Haha, bedankt :D


    -

    Haay Jip, Happy Sweet Sixteen -derde keer, lol- *O*
    En nee, ik had nog niet gereageerd, ga ik nu doen :'D


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Vedran
    Hoeveel tijd was er inmiddels versteken?
    Verstrooid keek ik op mijn horloge, maar daar werd ik niet veel wijzer van aangezien ik geen idee had sinds hoe laat ik hier stond. Of weg was gegaan van huis, op zoek naar Leyla.
    Mijn derde sigaret was na een laatste trek ook op en belandde in de sneeuw naast de andere twee, voor ik me even goed uitrekte en merkte dat ik verkleumd was van het in de sneeuw staan zonder jas. Was er dus toch best wat tijd verstreken.
    Ik schudde de sneeuw zo goed als dat ging van uit mijn haar en van mijn kleren en liep toen weer naar binnen, waar Leyla midden in de woonkamer stond, even mooi als altijd.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Bedankt ;p

    Leyla Manta
    Een voorzichtige glimlach verscheen rond haar lippen, ze streek even over de lichtblauwe, zachte stof van het overhemd dat ze uit zijn kast had gepakt. Bedenkelijk liet ze haar blik over zijn gezicht glijden.
    Eigenlijk moest ze iets zeggen, maar ze wist niet precies wat. Dat het haar speet? Dat ze hem dankbaar was? Was ze maar goed met woorden.
    'Dank je,' zei ze toen hij de deur dicht schoof, haar stem zacht.


    -

    Vedran
    Mijn blik viel op het shirt dat ze aan had, dat haar zeer goed stond. Maar ja, het zou me verbazen als er iets was wat níet goed stond bij haar.
    "Graag gedaan," antwoordde ik, niet precies wetend voor welk deel ze me bedankte en wat ik verder moest zeggen.
    Ik beet nadenkend op mijn wang. Moesten we nog praten?
    Mijn voeten gingen als vanzelf naar voren, langzaam richting Leyla.
    "Leyla Manta, het meisje dat binnen twee dagen mij het hoofd helemaal op hol heeft kunnen brengen," mompelde ik met een kleine zucht.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Haar wenkbrauwen gingen een stukje omhoog, zijn stem had zacht geklonken maar gezien de stilte had ze had grotendeels kunnen verstaan. Genoeg om er een zin van te kunnen maken.
    'Wat?' Op haar gezicht speelde een verbaasd, vragend lachje.
    Meende hij het nou, of was hij gewoon sarcastisch? Peizend op haar onderlip bijtend liet ze haar blik naar de zijne glijden.


    -

    Vedran
    Automatisch trokken mijn mondhoeken ook omhoog.
    "Je hebt me wel gehoord," zei ik en ik stapte nog wat dichterbij, tot ik voor haar stond, mijn ogen in de hare geboord.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Toen hij dichterbij kwam, voelde ze het vrijwel meteen. Zijn warmte streek over haar lichaam, zorgde ervoor dat de kou rustig weg sijpelde.
    'Ja, maar..' Haar handen gingen omhoog, ze legde ze op zijn borst en trok hem zacht naar hem toe. 'of ik het moet geloven. Jij was niet zo makkelijk te boeien, zei je.'
    De glimlach werd iets groter, in haar ogen verscheen een licht uitdagende glans. Even was Elias weer uit haar gedachten verdwenen.


    -

    Ik voer ondertussen een gesprek met Bad Translator.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Vedran
    "Dat klopt. Ik weet ook niet hoe het komt," zei ik naar de waarheid. "Misschien omdat je zo onvoorspelbaar bent en ik niet weet wat er door je heengaat. Of het feit dat ik naar je op zoek ging zojuist in het bos en ik niet kan verklaren waarom ik dat deed."
    Dat zat me eigenlijk nog het meest dwars. Waarom ging ik naar haar op zoek? Meisjes liepen wel vaker weg, maar die zag ik gewoon nooit meer. Niet belangrijk.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    'Hoezo? Miste je me niet gewoon?'
    Haar vingers krulden zich rond het jack dat hij nog droeg, haar lippen streken even over zijn kaaklijn. De spieren in haar rug kwamen zo in beweging, haar gezicht betrok even toen een lichte pijnscheut die door haar lichaam vloeide. Een blauwe plek, op haar rechterschouderblad. Precies waar Elias haar had geslagen toen ze hem had gebeten en weg had willen rennen van hem.
    Een onaangename rilling trok over haar rug. 'Ik jou wel,' fluisterde ze, haar lippen nog rustend tegen de ruwe stoppels op zijn kaak.


    -

    Vedran
    Was dat zo? Mijn gedachten waren inmiddels alweer uitgeschakeld.
    "Je leidt me af. Ik ben maar een simpele man en als je zo dicht bij me staat, kan ik niet nadenken over moeilijke vragen," grijnsde ik.
    Mijn handen sloten zich om haar heupen, trokken haar voorzichtig iets dichterbij.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Even kuste ze zijn hals. 'Dan ga ik toch weg?'
    Soepel draaide ze zich los uit zijn greep. Vlak voor ze zich omdraaide, wierp ze hem een speelse blik toe. Rustig liep ze naar de bank, ging zitten en trok haar benen omhoog. Rustig haalde ze een hand door haar goudblonde lokken, liet haar blik over zijn lichaam naar zijn voeten glijden.
    Daarna keek ze hem vanonder haar lange, donkere wimpers met een glanzende blik aan.


    -