[RPG] I Totally Srcewed Up My Life [2][RPG] - Speeltopics

Wow! In zo'n korte tijd al zoveel berichten, jullie zijn echt top (;

DE ROLLEN!:
Leave: Madeline Sarah McClain , 16
MustacheMe: Brain Charles Luwissun , 17
Micheal James Lonés , 18
Fae: Abigail Lillith Pierce (Abby) , 19
Aesthetic: Vivian Nathalia Larson , 19
Jackal: Murlaugh Danson Upgraye , 25
Primerose: Aiden Marslow , 19
Paynelicous ;P: Charles (Chaz) James McKnight, 18
JaiRy: Kaitlynn (kate ) Brooks , 22
HurtedHeart Rosalina Eliza Serpent , 19
Jackal Helena Cherry Sullivan , 23
Er zijn nog wat meer rollen maar die zet ik binnenkort erin. +)

We gaan vandaag beginnen! Maakt niet uit wie er gaat beginnen!
Hier is nog wat informatie:
-Als iemand offline is en je praatte met hem/haar, 'loop' dan niet weg of doe iets wat diegene niet wil.
-Praat met duidelijke zinnen.
-Niet schelden, of het hoort bij het persoon.

Vraag/Klets Topic
Als jullie de rollen nog een keer willen overkijken, hier klikken <3

Als jullie nog iets willen weten vraag het me!

xxx

NO ALCOHOL ONLY FIZZY JUICE

Kaithlynn

Ze voelde een zachte beweging in haar hand en reageerde daar op door zachtjes een zacht kneepje terug te geven. Murlaugh stond op en liep de kamer uit, aarzelend bleef ze zitten. Ze wilde niet weg van Madeline maar besloot toch op te staan en achter hem aan te gaan. Toen ze hem tegen kwam, kwam hij net de kamer van de jongen uit gelopen met een sigaret in zijn mond. "Wil ik weten wat je bij hem hebt gedaan?" vroeg ze aan hem en wierp een korte vlugge blik de kamer in waarna ze met hem mee liep.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Madeline
Ze beet op haar onderlip, en met alle kracht die ze kon vinden opende ze haar ogen. Wazig werd haar zicht steeds scherper, terwijl haar ogen door de lege kamer gleden. Niet lang daarna kwam er een verpleegster binnen. ‘Je bent eindelijk wakker!’ Jubelde de vrouw, waardoor ze hard op haar onderlip beet. Ze voelde zich namelijk morsdood.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Damian
Al snel werd duidelijk dat Abby niet over dat onderwerp wilde praten.
'Sorry, ik had het niet moeten vragen.' zeg ik. Ik neem nog een paar slokken water waardoor het verdoofde gevoel een klein beetje weg trok.
'Maar hoe gaat het met onze kleine-' midden in mijn zin stop ik. Ze had nog niet verteld wat ze al wist. Ik keek liefdevol naar haar buik.

Do it scared, but do it anyway.

Murlaugh

Murlaugh keek glimlachend naar Madeline, en toen geschokt naar alle hysterische staff die door de gangen liep. 'De jongen in kamer 304 is gestorven!', riep een zuster, en een arts belde zijn ouders. Tevreden keek Murlaugh naar het scenario, en dan weer naar Madeline. 'Alles komt goed', zij hij vaderlijk, en keek uit het raam, om zijn tranen te bedwingen.

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Kaithlynn

Ze hoefde geen antwoord af te wachten,de hysterische staff en de zuster die riep 'De jongen uit kamer 304 is gestorven', was voor haar al duidelijk genoeg. Een kleine glimlach sierde haar gezicht toen ze terug op Madeline's kamer kwam, haar ogen waren open en ze staarde nog versuft voor zich uit. Terwijl ze de verdere toestand achter haar negeerde ging ze langs Madeline zitten. "Hoe voel je je?" vroeg ze zachtjes aan haar.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Helleu(cat)

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Madeline
Ze glimlachte waterig naar Kate, en beet op haar onderlip. ‘Dood? Half, althans.’ Glimlachte ze ietwat suffig en schor. Haar ogen gleden nieuwsgierig af naar Murlaugh. Hij had de jongen dus vermoord. En dat voor haar? In zichzelf moest ze even lachen, en fronste toen er duidelijke tranen in zijn ogen blonken. ‘Zeg, ik ben hier de enigste die mag huilen.’ Glimlachte ze flauw.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Hay!

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

hoii

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

Ze glimlachte om de reactie van Madeline. Vanbinnen voelde ze de enorme druk die de hele tijd op haar borst lag afnemen. Stug probeerde ze haar gezicht in de plooi te houden en niet te laten merken hoeveel spanning er nu wegviel, nu ze eindelijk wakker was, en plaats probeerde te maken voor een stroom aan tranen. "Ik.. We zijn zo blij dat je wakker bent." zei ze zachtjes tegen haar.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Abby
'Misschien moet je even gaan slapen,' stelde ik voor. In mijn achterhoofd had ik een vaag plan om nog snel iets te drinken en dan zelf te gaan slapen. Niet dat ik hier een bed had, hij lag op de slaapbank. Die in de bank-vorm stond, trouwens, maar ik ging hem op dit uur niet meer van die bank af halen.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Lalala...

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

- Brain Charles Luwissun
Na een uur zoeken geef ik het op, het was totaal niet de bedoeling om Damian zo van zijn stuk te brengen. Ik zucht, wat drank kan ik wel gebruiken. Of een goed gesprek waar ik van opknap. Wat zin de mogelijkheden...?

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Damian
'Misschien moet je even gaan slapen,' stelde Abby voor. Maar ik had haar bed ingepikt.
'Nee nee, het gaat al weer,' zeg ik en ik sta op. Alles begint voor mijn ogen te duizelen en ik grijp snel de muur voordat ik omval. 'Ik kom wel thuis.' Ik weet dat Abby dit geen goed idee vind. Toch maak ik aanstalten om te vertrekken. Misschien kom ik Brain nog onderweg tegen of red ik het inderdaad tot thuis en val daar op de bank in slaap. En zo niet dan slaap ik wel op straat.

Do it scared, but do it anyway.

Abby
'Dacht het niet,' grinnikte ik terwijl ik hem terug op de bank zette. 'Jij gaat helemaal nergens heen. Morgen mag je doen waar je zin in hebt, vanavond blijf je lekker hier. Straks kom je onderweg nog onder een auto, of zo.'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.