[RPG] I Totally Srcewed Up My Life [2][RPG] - Speeltopics

Wow! In zo'n korte tijd al zoveel berichten, jullie zijn echt top (;

DE ROLLEN!:
Leave: Madeline Sarah McClain , 16
MustacheMe: Brain Charles Luwissun , 17
Micheal James Lonés , 18
Fae: Abigail Lillith Pierce (Abby) , 19
Aesthetic: Vivian Nathalia Larson , 19
Jackal: Murlaugh Danson Upgraye , 25
Primerose: Aiden Marslow , 19
Paynelicous ;P: Charles (Chaz) James McKnight, 18
JaiRy: Kaitlynn (kate ) Brooks , 22
HurtedHeart Rosalina Eliza Serpent , 19
Jackal Helena Cherry Sullivan , 23
Er zijn nog wat meer rollen maar die zet ik binnenkort erin. +)

We gaan vandaag beginnen! Maakt niet uit wie er gaat beginnen!
Hier is nog wat informatie:
-Als iemand offline is en je praatte met hem/haar, 'loop' dan niet weg of doe iets wat diegene niet wil.
-Praat met duidelijke zinnen.
-Niet schelden, of het hoort bij het persoon.

Vraag/Klets Topic
Als jullie de rollen nog een keer willen overkijken, hier klikken <3

Als jullie nog iets willen weten vraag het me!

xxx

NO ALCOHOL ONLY FIZZY JUICE

- Brain Charles Luwissun
'Ach man, doe niet zo hysterisch! Zo erg is het niet hoor, het hoort bij je leven. Drank, drug en seks.' Zeg ik inmiddels een beetje geïrriteerd.

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Abby
Met een vastberaden trek om mijn mond en een grote tas in mijn hand ging ik mijn huisje binnen. Het werd maar eens tijd om de boel op orde te brengen. De tas werd op de grond gezet en meteen viste ik er een pak oude kranten uit, waarvan ik een rand langs de muren maakte. De meubels waren allemaal naar het midden van de kamer verplaatst. Met een grijns om mijn lippen begon ik de eerste strook halfvergaan behang naar beneden te trekken.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Ben ik weer ;'].

Feel the fire, but do not succumb to it.

Wb (:

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Damian
Ach man, doe niet zo hysterisch! Zo erg is het niet hoor, het hoort bij je leven. Drank, drug en seks.' zegt Brain. Ik had tenminste verwacht dat hij me zou begrijpen. Maar nee dus, zelfs hij begrijpt me niet. Zonder een woord te zeggen been ik de kamer uit, grijp de fles drank van vanmorgen en loop de deur uit. Buiten sprint ik weg. Zo snel als ik kan ren ik weg, ver weg. Waarheen weet ik niet. Bij het station stop ik. Er achter is een klein steegje waar wat oude dingen staan. In de schaduw ga ik er zitten. Ik open snel de fles drank en zet hem aan mijn mond. Nog zonder na te denken begin ik te drinken. Met wat kleine pauzes tussendoor drink ik de fles helemaal leeg en gooi hem verder het steegje in. Ik sta op en zie alles even draaien. Het duurt niet lang. Ik schop hard tegen een oude vuilnisbak en sla tegen de muur. Dat mijn vuist bloed boeit me niet. Ik begin weer te rennen. Gewoon rennen. Even nergens aan denken.

Abby
Met een glimlachje om mijn lippen loop ik de kamer uit. Na iets meer dan een half uur heb ik al het behang van de muren in de woonkamer gehaald, en met al het stof dat daarbij is losgekomen heb ik behoefte aan een beetje frisse lucht. Buiten zie ik echter een bekende gestalte. 'Damian?'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

- Brain Charles Luwissun
Oeps... Dat was niet de bedoeling. Snel gris ik de sleutels van Damian van tafel en achtervolg hem. Bij het station kan ik hem al nergens meer vinden. Ik loop wat straatjes door... Hopelijk is hij daar.

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Damian
'Damian?' vroeg een bekende stem. Het was die van Abby.
'Ja?' zeg ik als ik gestopt ben met rennen en voor haar sta. Nu pas merk ik hoe moe ik ben en begin te hijgen. Ik heb vanaf het station, met een omweg, hier naar toe gerent. Het kan me niks schelen dat Brain nu alleen bij mij thuis is, hij weet wel hoe alles werkt.

Abby
Even glijden mijn ogen over zijn lichaam heen, blijven even hangen bij zijn bloedende vuist en stoppen uiteindelijk bij zijn gezicht, ondertussen met een bezorgde blik. 'Je ziet er niet zo goed uit,' constateer ik. 'Kom je anders even mee naar mijn huis? Kijk ik meteen even naar je hand,' stel ik voor.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Kaithlynn

Nadat de taxi haar een paar straten voor het eetcafe had afgezet, verzond ze nog een snelle sms naar Murlaugh. Ben zo terug. Laat me weten mocht ze tussendoor naar huis mogen.x Daarna begon ze in een stevig tempo richting haar werk te lopen. Haar rib zeurde en haar hoofd bonsde. Ze verlangde naar een douche, schone kleren en een glas whiskey. Madeline was veilig Murlaugh was bij haar, even tijd voor zichzelf om bij te komen kon geen kwaad.

[ bericht aangepast op 23 nov 2011 - 18:38 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
'Je ziet er niet zo goed uit,' constateer ik. 'Kom je anders even mee naar mijn huis? Kijk ik meteen even naar je hand,' stelt Abby voor. Ik weet dat ik er niet tegenin kan gaan. Nu pas zie ik dat mijn vuist toch harder bloed dan dat ik had gedacht. Ik probeerde mijn vuist daarom wat te ontspannen, maar toen ik dat deed werd hij direct wit.
'ja dat zal wel het beste zijn,' zeg ik. Nu weet ik helemaal niet meer wat ik moet. Als Brain me al niet begrijpt wie dan wel? Ik voel eindelijk het verwachte verdoofde gevoel van de alcohol. Zonder nog iets te zeggen of enige andere comunicatie laat ik me door Abby meenemen naar haar huis.

Abby
De alcohol is duidelijk te ruiken in zijn adem, maar ik besteed er weinig aandacht aan. De meubels staan nog altijd allemaal in het midden van de kamer, maar de bank is bereikbaar en dus zet ik hem daar neer. Hij lijkt helemaal van de wereld. Met een bezorgde frons op mijn gezicht vul ik een glas water, neem een EHBO-trommel in mijn andere hand en loop terug. Het glas zet ik voor zijn neus en dan doe ik een beetje jodium op de wond. 'Het prikt,' waarschuw ik, anderhalve seconde voor het erop zit.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Damian
'Het prikt,' waarschuwt Abby net voor ze de jodium op mijn hand doet. ook heeft ze een glas water voor mijn neus gezet.
'Denk je dat ik iets zal voelen?' vraag ik zonder enige emotie in mijn stem. Nu heeft de alcohol me helemaal in zijn greep en merk ik bijna niets meer. Alleen nog een vaag gevoel als iemand me aanraakt en dingen die er worden gezegt. De moeite om wat water te drinken om de alcohol weg te halen is het me niet waard. Het is juist fijn om even helemaal nergens aan te denken.

Abby
Ik zucht even en begin dan een verband aan te leggen. Ik ben al snel klaar en zat het vast. 'Je mag hier wel blijven als je wil, ik ben alleen wel de boel aan het verbouwen. Binnenkort komt er iemand bij,' vertel ik. Ik wil mijn leven weer een beetje op de rails krijgen. Daar hoort niet alleen het huisje bij, maar ook dat mijn vrienden van de zwangerschap weten. En, waar ik het meest tegenop zie, ik zal het ook aan Michael moeten vertellen.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Ik moet gaan, ciao!

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.