[RPG] I Totally Srcewed Up My Life [2][RPG] - Speeltopics

Wow! In zo'n korte tijd al zoveel berichten, jullie zijn echt top (;

DE ROLLEN!:
Leave: Madeline Sarah McClain , 16
MustacheMe: Brain Charles Luwissun , 17
Micheal James Lonés , 18
Fae: Abigail Lillith Pierce (Abby) , 19
Aesthetic: Vivian Nathalia Larson , 19
Jackal: Murlaugh Danson Upgraye , 25
Primerose: Aiden Marslow , 19
Paynelicous ;P: Charles (Chaz) James McKnight, 18
JaiRy: Kaitlynn (kate ) Brooks , 22
HurtedHeart Rosalina Eliza Serpent , 19
Jackal Helena Cherry Sullivan , 23
Er zijn nog wat meer rollen maar die zet ik binnenkort erin. +)

We gaan vandaag beginnen! Maakt niet uit wie er gaat beginnen!
Hier is nog wat informatie:
-Als iemand offline is en je praatte met hem/haar, 'loop' dan niet weg of doe iets wat diegene niet wil.
-Praat met duidelijke zinnen.
-Niet schelden, of het hoort bij het persoon.

Vraag/Klets Topic
Als jullie de rollen nog een keer willen overkijken, hier klikken <3

Als jullie nog iets willen weten vraag het me!

xxx

NO ALCOHOL ONLY FIZZY JUICE

Damian
'Je mag hier wel blijven als je wil, ik ben alleen wel de boel aan het verbouwen. Binnenkort komt er iemand bij,' vertelt Abby.
'Dankje, vind je het echt niet erg als ik je bank inpik?' vraag ik, de alcohol heeft ne rustig gekregen. 'Maar vertel, wie komt erbij?' vraag ik in hoeverre ik vrolijk kan klinken. Mijn linkerhand, die niet in het verband zit, pakt voorzichtig het glas water. Ik drink een paar kleine slokjes van het water en zet het glas weer terug. Waarom doet Abby dit eigenlijk voor me? Ik heb het er zelf naar gemaakt. Nu pas merk ik dat ze haar huisje aan het opknappen is. Mijn ogen beginnen langzaam dicht te vallen. Ik ben blij dat ik bij Abby mag blijven, als ik nu nog op straat was was ik met een bloedende hand in slaap gevallen midden op straat. Ik zal vast wel even mogen slapen. Ik doe mijn schoenen uit en zet ze netjes langs de bank. Ook doe ik mijn leren jas uit en leg dze over een leuning. Met een hand onder mijn hoofd ga ik languit op de bank liggen en val in slaap.

[ bericht aangepast op 22 nov 2011 - 22:53 ]

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

Na een warme douche, schone kleren, twee paracetamols en een glas whiskey verliet ze haar werk weer. Hoewel ze even twijfelde voor een momentje alleen besloot ze weer terug te gaan naar het ziekkenhuis. Terug naar Madeline. Als ze naar huis mocht wilde ze graag met haar mee zodat ze kon helpen om voor haar te zorgen. Terug in het ziekenhuis aangekomen zat Murlaugh nog steeds langs Madeline en die lag nog steeds met haar ogen dicht op bed.

[ bericht aangepast op 23 nov 2011 - 15:09 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Madeline
Ze was weer weggezakt, slaperig in een oase waarin ze niet helder kon denken. Om haar slanke, koude vingers, voelde ze ergens ver weg iemand die ze verwarmden. Ze was te jong om te sterven, maar of het onverstandig was? Daar had ze geen antwoord op. Ze hield van haar leven. Met Murlaugh en Kaithlynn, en natuurlijk de rest. Hoe zouden zij reageren bij haar dood? Als ze dood ging, natuurlijk. Zouden ze haar vergeten? Kaithlynn niet, dat wist ze zeker. En Murlaugh? Die.. Zonder haar zou hij een wandelende wiet-plantage worden. En haar vader? Zou haar vader naar haar begravenis komen? Ze had hen al meer dan zeven jaar niet gezien. Hoe zouden mensen die de krant lezen reageren? 'Ach, een prostituee, en alcoholist. Ze zou vroeg of laat toch wel zijn bezweken.' Bah. Het was niet leuk om te weten wat mensen die je niet kenden, die haar leven niet kenden, zouden denken. Ze dacht onwillekeurig aan ieders leven zonder haar. Murlaugh zonder Madeline. Kate zonder Madeline. Micheal zonder Madeline. Iedereen zonder Maddi. Maddi die altijd optimistisch en vrolijk was. Alleen maar vooruit keek. Nog zo jong is, en nog zoveel wil. Ze was blij met haar leven, en had er niets aan veranderd als dat zou kunnen. Ze was blij met Murlaugh. Met haar 'thuis' en haar wisselende banen. Ze was blij met de feestjes. En opgeven? Dat wilde ze nog lang niet.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ben net klaar met eten, nu nog ff douchen en dan kom ik xd

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Back.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Fae schreef:
Back.

Do it scared, but do it anyway.

Abby
Terwijl ik zachtjes een liedje in mezelf neurie pak ik een deken en leg die over Damian heen. 'Nee joh, zit wel goed.' 'Maar vertel, wie komt er bij?' vraagt hij dan. Hij probeert vrolijk te klinken, maar de alcohol heeft hem verdoofd. 'Ik ben zwanger,' zeg ik, maar hij hoort het niet. Hij slaapt.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Damian
Ergens vaag hoor ik de zin: 'Ik ben zwanger.' het duurt even voordat het tot me door dringt dat ze van Abby zijn. Als het dan eindelijk tot me door dringt, wordt ik abrupt wakker en schiet overeind. Alles duizelt even voor mijn ogen en ik ga rustig zitten.
'Je bent wat?' vraag ik vol verbazing. Het licht misschien aan de alcohol, maar toen ik dat zei voelde ik me niet meer verdoofd, terwijl dat bij de rest wel nog steeds zo was. Op de een of andere manier kan mijn lichaam niet altijd even goed op alcohol reageren terwijl ik dat al zo vaak heb gehad.

Do it scared, but do it anyway.

Kaithlynn

Ze ging weer terug op haar stoel langs Madeline zitten en staarde naar het lege gezicht van haar, altijd zo vrolijke, vriendin. Ze speelde even met het verband om haar hand en wierp een vlugge blik op Murlaugh. Bedenkelijk boog ze voorover, nam Maddi's koude hand in de hare en wreef hem zachtjes warm. Maddi mocht niet opgeven, ze moest zich hier doorheen slaan, wakker worden en weer herstellen. Ze begon zachtjes te neurieen in de hoop dat het een reactie te weeg bracht bij Madeline.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Abby
'Zwanger,' herhaal ik rustig. 'Twee maanden. Mijn ouders hebben me eruit geschopt, nu woon ik hier. Kraakpand.' Mijn ogen staan op zijn gezicht gericht, bestuderen aandachtig zijn reactie. Ik ga er vanuit dat hij positief reageert, maar je weet maar nooit.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Damian
'Oke,' zeg ik mijn de normale "ik probeer vrolijk te klinken, iets wat niet gaat omdat ik teveel alcohol op heb en daardoor half verdoofd ben" toon.
'En weet je al wie de vader is?' vraag ik ervan uitgaand dat ze het in eerste instantie niet wist. Ik weet niet heel goed wat ik nu moet doen.

Do it scared, but do it anyway.

Even brb.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Madeline
Ze voelde de aanwezigheid van Kate, die aan de andere kant plaatsnam, en net als Murlaugh haar hand vastpakte. Ze probeerde beide handen aan te spannen om te bewegen. Een kleine zenuw luisterde, waardoor haar beide handen ietwat bewogen, en toen weer stil waren.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Abby
Even beet ik zachtjes op mijn onderlip en knikte toen. 'Ja, maar hij weet het niet.' Het onderwerp 'Michael' was niet bespreekbaar momenteel. Twee jaar, twee jaar lang waren we samen geweest, en toen had hij het uitgemaakt. Een week later was ik zwanger geweest. Eerst het huisje opknappen, een baan zoeken en iedereen van ze zwangerschap vertellen, dan Michael onder ogen komen. En heel misschien zou daarna iemand te horen krijgen wie de vader was.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Murlaugh

Murlaugh stond op, en liep de kamer uit. Hij had de naam van de veroorzaker van dit allemaal al genoteerd, en liep dus zijn kamer binnen. Hij lag aan een infuus. Zonder enige bedenkingen, trok Murlaugh de stekker uit alle apparaten, waardoor er geen alarm of iets dergelijks afging. Daarna spuugde hij op het spartelende lichaam van de jongen, en liep de kamer uit. 'Dat is ook geregeld', zei hij kalm, terwijl hij weer een sigaret opstak in het rookvrije ziekenhuis.

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)