[RPG] Snowflakes | 9 - Speeltopics

Dulcis
Rizardo (Rizardo)
Silvano (Psychos)
Nairawen (Aesthetic)

Interius
Leyla (Psychos)
June (Panter)
Scirius (MustacheMe)
Madeline (HurtedHeart)
Raveny (Fae)

Sanguis
Vedran (Fayan)
Alissa (Discovery)
Dream (Rizardo)
Mischa (Psychos)

Sirene
Michael (Rizardo)
Cameron (HurtedHeart)
Adeleide (FlawlessLove)
Veralynn (Fayan)

Cornu
Charis (Fayan)
Miorynn (Aesthetic)
Felicia (HurtedHeart)
Angélo (MustacheMe)
Zorah (Fae)
Cherelle (Psychos)

Mens
Arlene (Cresta)
Jake (HurtedHeart)
Liam (TheDirection)
Iris (RainbowDay)

Koppeltjes:
Vedran x Leyla
Silvano x Raveny

[ bericht aangepast op 25 nov 2011 - 0:25 ]

-

Ik vind die debiele internetchiplens nu al stom.
Hij is getest op konijnen. *grom*

[ bericht aangepast op 23 nov 2011 - 19:46 ]

-

There.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Aesthetic schreef:
There.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Thank you :')

Ik voeg er wel een paar toe aan mijn map, moet ik even kijken of ik iets vind

-

brb, eten x

-

benerweer.

@ Val
Erato is now following you too (wbw)

-

En toen was iedereen goooooone with da wind. DDDDDDDDDDD:

[ bericht aangepast op 23 nov 2011 - 20:51 ]

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

here I am? '

-

Ik zal even alvast die ongezond lange post van Leyla zoeken die ik had gemaakt toen ik me echt heel erg verveelde :'D

*bladert tussen oude topics, ik heb hem een paar keer mee verhuisd*

-

Leyla Manta
Haar goudbruine ogen gleden even naar de zijne, waarna ze die weer neersloeg.
'Als jij het niet wilt, dan ga ik wel naar mijn huis,' mompelde ze, haar stem leek zachter te worden bij elkaar woord dat ze uitsprak.
Het voelde heerlijk om Vedrans handen weer op haar lichaam te voelen, alsof hij het gevoel van Elias' aanrakingen weg zou nemen. Onwillekeurig verborg ze haar gezicht tegen zijn borst, liet haar ogen even dichtvallen.
Wat zou er gebeurd zijn als Vedran er niet was geweest? God, ze wist heel goed wat er dan zou zijn gebeurd. Elias was sterker, sneller, en ze voelde nog steeds de druk op haar onderbuik waar hij zijn opwinding tegen had geduwd - die dwars door zijn broek heen te voelen was geweest.
Ze wilde douchen. Ze wilde af van het laagje dat op haar lichaam leek te zitten, alles van Elias dat ze nog tegen en op zich voelde. Die ochtend had ze nog steeds naar Vedran geroken, ookal had ze zeker een halfuur onder de douchestralen gestaan. Toch had ze hem nog op haar huid geroken, zijn geur in haar goudblonde lokken. Het was geen onaangename lucht geweest, maar had haar doen denken aan wat ze even had willen vergeten. Of juist niet, nee juist niet. Maar toen had ze niet enkel herinnerd willen worden aan hoe.. speciaal het eigenlijk was bij hem. Ze had moeten nadenken, over hoe hij over vrouwen dacht, dat hij na een tijdje genoeg van haar zou krijgen. Dat had ze allemaal van tevoren geweten, en toch had ze zich met hem ingelaten, had ze zich door hem laten ontmaagden. En dat was echt niks voor haar.
Maar als ze iets niet wilde op dat moment, was het alleen zijn. Als Vedran het niet erg zou vinden als ze met hem meeging, zou ze hem ook onder die douche willen hebben. Niet om op te pakken wat Elias de dag ervoor had verstoord, dat absoluut niet. Als haar gedachten ergens niet naar stonden was het seks. Maar was dat nou juist niet waarom Vedran haar zo interessant vond? Of lag het anders?
En waarom was Vedran überhaupt het bos in gegaan? Om te jagen? En zo ja, had hij dan willen jagen op dieren, of op.. vrouwen? Wat het ook was, ze had het waarschijnlijk grondig voor hem verpest. Ze had op dat moment zo erg nodig dat ze niet van plan was hem voorlopig nog los te laten - wat erg tegen zou werken als hij werkelijk van plan was geweest een vrouw op te pikken.
Het ergste was, ze konden hem niet eens aangeven. Als ze dat zou doen, keerde Elias zich meteen tot Vedran. Die had haar dan wel niet aangerand, maar seks met een minderjarige zou hem ook geen pluim opleveren. Zou de politie haar geloven als ze vertelde dat het allemaal vrijwillig was gegaan? En ookal geloofden ze haar, zou het uitmaken?
Langzaam keek ze weer op naar zijn gezicht, liet haar blik over de ongekende uitdrukking glijden die erop lag. Hij was bezorgd.
Opeens schoot haar iets te binnen, een mogelijkheid waar ze nog helemaal niet aan had gedacht. Zou Vedran naar háár op zoek zijn geweest? Twijfelend ging ze dichter tegen hem aanstaan, dankbaar gebruik makend van zijn sterke, warme lichaam.
Onwillekeurig dacht ze terug aan de dag ervoor, of beter gezegd: de avond. Toen ze opeens weg wilde van het huis, weg van Vedran. Hoewel het grootste deel van haar hoofd dat heel erg tegensprak, maar de plotselinge verwarring was te groot. Pas toen ze zag hoe Vedran haar hielp, haar eigenlijk redde, wist ze dat haar eerdere vermoedend waar waren geweest.
'Liefdesleven, seksleven. Allemaal hetzelfde.'
Dat waren de woorden die haar weg hadden gejaagd. Die haar hadden doen denken, haar hadden gekwetst. Ze had er niet eens bij nagedacht dat hij haar na de seks gewoon weg zou kunnen gooien, het huis uit, om vervolgens nooit meer naar haar om te kijken. Maar toen Elias' kwam en haar met haar neus op de feiten drukte, leek die kans plotseling erg groot.
Maar hoefde Vedran dat te weten? Nee. Ze leek wel gek om de 28-jarige Sanguis te vertellen dat ze vermoedde ergens, een klein beetje gevoel voor hem leek te ontwikkelen. Hij zou haar voor gek verklaren, een schamper lachje laten horen en een sigaret opsteken.
Of niet? Bedenkelijk keek ze weer op naar zijn gezicht, haar goudbruine ogen glommen van alle vragen die zonet door haar hoofd waren gegaan, die er nog steeds hingen.
Maar hoe kon ze ooit op alles antwoord krijgen binnen één dag? Misschien moest ze maar eens beginnen met sorry zeggen, voor gisteren. Want zíj was degene die halsoverkop weg was gegaan, waardoor hij dacht dat hij iets fout had gedaan.
Maar dat had hij niet, niet eens. Hij had gedaan wat ze had verwacht, maar ze wist niet dat ze zich er achteraf zo bij zou voelen. Zo dubbel, verward.
Aan de ene kant voelde ze zich gebruikt, wist ze zeker dat Vedrans intresse maar tijdelijk was. Maar ze was toch zelf met hem mee gegaan, had hem uitgedaagd, gezoend en had zelf geknikt toen hij naar zekerheid vroeg vlak voor hij bij haar naar binnen was gedrongen.
Misschien verwachtte ze opeens meer van hem, maar dat sloeg nergens op. Verward beet ze op haar onderlip, sloeg haar blik even neer. Verdomme, waarom was alles opeens zo moeilijk?

-

Lange? *scared* Nee oké, kom maar op 8D

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

HOLY HELL O.O
Geef me een week of twee 8D *starts reading and writing*

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

I'm kinda proud of it

[ bericht aangepast op 23 nov 2011 - 22:16 ]

-

Ik doe dus nooit meer zo'n lange post :'D

-

Vedran
We stonden heel erg lang stil, onze armen om elkaar heen, haar hoofd op mijn borst. Ik zag aan de blik in haar ogen dat ze diep in gedachten was, maar dat was ik zelf ook.
Ik dacht na over Elias, over haar, over mezelf, over... ons. Was er een ons?
Er was zeker wel iets, want Leyla was alles dan alle anderen. Was ik niet naar haar op zoek gegaan vandaag? Om te kijken waar ze was? Had ik me geen zorgen om haar gemaakt? Had ik niet net Elias van haar afgetrapt, met een woede in mijn lijf die het liefst zijn poten wilde breken?
Dat had ik nooit eerder gehad. Ja, ik was een Sanguis en dus niet altijd even lief, maar vechten voor een vrouw? Of zoals Leyla, eigenlijk nog een meisje? Dat had ik nog nooit gedaan. Niet op zo'n manier.
Ik keek naar Leyla, probeerde te peilen waar ze aan dacht, maar dat was onmogelijk bij haar. Hoe voelde ze zich op dit moment? Dankzij Elias en nu in mijn armen? Hoe was dit voor háár?
Zoveel vragen... en ik wist niet eens of ik op een aantal wel een antwoord wílde. Want ik, Vedran, was behoorlijk veranderd sinds ik Leyla ontmoet heb, nog maar enkele dagen geleden.
Ik zuchtte diep, streek een lok van haar prachtige goudblonde haren achter haar oor en drukte een klein kusje op haar voorhoofd.
"Nee, het is goed. Zeg maar wat je wilt." antwoordde ik zacht.
Het was nog steeds moeilijk voor te stellen dat ze echt naar mij wilde, maar op het moment was ik in staat haar overal heen te brengen, wat ze ook wilde.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen