• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Psychos)
    Nairawen (Aesthetic)

    Interius
    Leyla (Psychos)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Psychos)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Aesthetic)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Psychos)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 25 nov 2011 - 0:25 ]


    -

    Ja, ik kan met Charis of met Veralynn, zeg 't maar ;D


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Vedran
    Boven me hoorde ik Leyla's voetstappen heen en weer lopen, die daarna gevolgd werden door het kletterende water uit de douche.
    Vrijwel meteen kwam ik overeind, liep met een snelle pas naar mijn achtertuin en stak mijn sigaret aan.
    Ik inhaleerde diep, voelde me meteen een stuk meer ontspannen. Ik leunde tegen de bakstenen muur van het huis, keek wel vooruit, maar zag vrij weinig. Mijn gedachten waren heel ergens anders.
    Leyla Manta. Wat was er zo bijzonder aan haar, dat ze mij in de war kon krijgen, wat nog niemand eerder zo gelukt was? Het was me een raadsel.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Doe Veralynn maar ^^
    Zorah
    Zachtjes neuriede ik een liedje tegen mezelf terwijl ik tussen de bomen doorliep en af en toe onder een besneeuwde tak door dook. De simpele maar warme schoenen lieten sporen achter in de sneeuw die onveranderd de grond bedekte. Mijn vleugels had ik om me heen geslagen voor de warmte, want het was verdomd koud. Maar ook dat was geen uitzondering en vandaag stoorde ik me er niet aan. Ik liet de wind lekker blazen, neuriede mijn liedje en liet mijn benen me naar het strand brengen.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Veralynn
    Uit verveling zwom ik doelloos door de ijskoude zee heen, langs ijsschotsen, onder het oppervlak en dook zo diep mogelijk.
    Het ijs hield het licht tegen, waardoor het hier erg donker was. Ook waren er maar weinig vissen of andere levende zeedieren aanwezig. Heel erg saai dus.
    Ik was al een paar uur op zoek naar gezelschap, maar de overige Sirenes leken hier niet te zijn. Misschien waren ze aan de andere kant van het eiland, waar ook altijd veel zaten of waren ze in hun mensenvorm, moe van de hele dag zwemmen en verlangden ze terug naar hun benen.
    Ik verlangde eigenlijk nooit terug naar mijn benen, ze zaten me alleen maar in de weg. Vergeleken met mijn staart, kwam ik dan amper vooruit.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Zorah
    Aarzelend zette ik een stap op het ijs, dat even kraakte, maar me wel leek te houden. De zee was stijf bevroren, ook al niets bijzonders. Alles was altijd hetzelfde hier. Veilig, geen risico's, maar wel saai, eentonig. Stapje voor stapje liep ik verder de zee op, stelde me alle liters water onder mijn voeten voor en grinnikte even bij het idee dat ik daar bovenop stond.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Veralynn
    Een zacht, krakend geluid galmde door de zee heen en midden in een soort rare looping hield ik stil, draaide mijn hoofd in de richting waar het vandaan kwam.
    Op het ijs zag ik de omtrekken van twee voeten, die vanaf het strand verder het ijs op liepen.
    Nieuwsgierig bleef ik eronder zwemmen, hopend dat die persoon wel wist waar hij of zij mee bezig was.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Zorah
    Met kleine schuifelstapjes liep ik verder, bekeek het ijs zorgvuldig voor ik mijn voeten erop plaatste. Door het ijs zakken was wel het laatste wat ik wilde, dus lette ik goed op dat ik niet op een barst stapte. Onder mijn voeten snelde een schim naderbij. Het ijs was dikker dan mijn hand lang was, dus meer dan een schaduw kon ik niet onderscheiden. Toch stond ik stil en stak mijn hand op.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Veralynn -ik typ steeds Vedran, echt aarrghhhh (cat)-
    Volgens mij was ik gezien.
    Met een paar snelle slagen van mijn staart zwom ik naar het dichtstbijzijnde wrak en leunde met mijn armen op het ijs.
    Nu zag ik wie mij had gezien, het was een meisje met grote, witte vleugels. Een Cornu dus.
    Vrolijk stak ik mijn hand op en zwaaide.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Zorah
    Ik grijnsde vrolijk en liep naar haar toe, iets sneller dan eerst, maar toch nog voorzichtig. 'Hoi,' zei ik zodra ik het wak bereikt had. Een sirene, zoals ik al verwacht had. Tja, er waren weinig andere wezens die het hier onder water prettig vonden. Ze had donkerrood haar en mysterieuze groene ogen. 'Ik ben Zorah,' stelde ik mezelf voor.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Laura? You dead?


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Offlinerd.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Lalala...


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Olla muchacha's *O*


    -

    Boredd.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Yay, er is weer iemand ;D


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.