• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Sid - Natambu Mmba - 25
    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24


    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    Vluuv - Bee - 19

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: GoogleIt - Vérum Chestïo - 24
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17

    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 16:58 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Abby (Abigail) Rosaline Valence
    Ze zag hem kijken naar de jurk en ze realiseerde zich dat hij waarschijnlijk niet wist hoe ze eraan kwam. Het was een mooie jurk, dat moest ze toegeven, maar de gedachte aan de persoon van wie ze hem gekregen had maakte haar al misselijk, laat staan dat ze hem ging dragen. Ze had er immers nog een paar, 3 als ze het zich goed herinnerde, ergens onderin de kist. Weggooien vond ze zonde en stiekem vond ze ze nog wel mooi, vooral als ze vergat hoe onhandig ze waren en hoe strak die afschuwelijke korsetten zaten. Plots zie hij haar dat ze zich geen zorgen moest maken omdat hij het wel overleefde. "Hoe kan je dat nou zeggen? Tuurlijk maak ik-" ze zweeg abrupt toen hij haar gezicht in zijn handen nam, ze boog voorover en zoende hem zacht. Toen ze de zoen beëindigde bleef ze met haar voorhoofd zachtjes tegne die van hem leunen en hield ze haar ogen nog even gesloten. "Het spijt me zo," fluisterde ze, de woorden hadden al die tijd al in haar mond gelegen, maar ze had ze niet uit durven te spreken. Langzaam opende ze haar ogen en keek hem aan.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Hehe je weet maar nooit 8].

    Sygmund - Kapitein Poseidon.

    Met oprechte interesse luister ik naar de woorden van Leopold, als ik opsta en met hem mee loop richting het dorpje. We worden vreemd aangekeken door de kinderen en vrouwen daar. Ze hebben waarschijnlijk nog nooit een blanke gezien. Vervloekte zon. Ik mag hopen dat we die schat gauw vinden, voor ik een biefstuk op de gril word.
    'Ik heb het gevoel dat de mannen een standje nodig hebben, qua respect voor die griet en qua inzet bij deze hele jacht-onderneming. Als we haar kunnen paaien, hebben we het voor elkaar bij dat opperhoofd, volgens mij. Sterker nog, als ze iemand van ons... aardig zou vinden dan zou ze het stamhoofd zeker zover krijgen dat hij het Olivier moeilijk gaat maken.' Ik neem hem kort in me op. 'Ik ben ervan overtuigd dat de bemanning hun best zal gaan doen, aangezien ik niet het idee heb dat ze op een andere manier hun eten zullen gaan krijgen. Dat brengt me tot het volgende; ik denk dat ik ook zou moeten participeren in de jacht.' Over het 'één van ons aardig vinden' zeg ik maar niets. Ik heb geen flauw benul of Leopold zich graag aanmeldt als vrijwilliger op dat gebied, maar ik zit er niet op z'n minst op te wachten dat de hele bemanning erachter komt dat ik met mijn 28 jaar nog maagd ben en dergelijke activiteiten graag bewaar tot.. nou ja, na het huwelijk. Al is het maar voor mijn eigen respect en respect voor de dame in kwestie. Maar een huwelijk zit er de komende tijd niet in, vrees ik.
    We naderen de hut van het stamhoofd. Even voel ik me nerveus worden, maar die verdwijnt als ik het gordijntje open doe en het stamhoofd en de zijnen groet.
    'Goedendag, heren,' begin ik. 'Ah, de witman is hier. Het is lang geleden dat ik iemand van uw soort zag. Ik was nog maar een kleine jongen en ze kwamen op een schip, net zoals u en uw bemanning. Neem plaats. Waaraan heb ik het genoegen te danken?' Ik buig kort voor de man en ga vervolgens zitten op een kleedje bij het gezelschap.
    'Ten eerste wil ik u en uw volk graag danken voor uw gastvrijheid. We worden niet erg vaak zo vriendelijk ontvangen.' Dat het mede door de plunderingen komt, zeg ik er niet bij. 'Daarom wil ik u deze fles rum aanbieden, bij wijze van dank.'
    'Rum?' hoor ik de man vragen. Hij weet natuurlijk niet wat het is. 'Het is een alcoholisch goedje, erg in trek in het gebied waar we hebben gevaren. Als ik mag..' Ik open de fles, wacht op goedkeuring en als ik die vervolgens krijg, pak ik een glaasje en vul het met het spul.
    'Alstublieft, neem gerust een slok.' De mannen staan geïntrigeerd naar het spul te staren. Her en der worden wat woorden uitgewisseld. Ik meen het woord 'vergif' op te maken.
    'Raul staat erop dat u de eerste slok neemt. Het ligt nogal persoonlijk bij hem, ziet u. Neemt u mij niet kwalijk voor dit gebaar, het is niet dat we u wantrouwen, we willen slechts dingen voorkomen.' Ik glimlach even en neem dan het glas over.
    'Natuurlijk. Ik begrijp het.' Met die woorden neem ik een paar slokken. Niet te gulzig, niet te bescheiden.


    No growth of the heart is ever a waste

    Sam, je weet dat het stamhoofd ook gespeeld wordt? :Y) Niet je stukje deleten hoor, misschien vind ze 't niet erg dat je evne voor haar besloot.

    En haha, geweldig dat ie nog maagd is :Y)


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Oh kut! Nee ik keek in de lijst of hij gespeeld werd en toen ik 't niet kon zien, dacht ik: oh crap, moet ik 't zelf invullen. Maar hij wordt dus wel gespeeld :'].
    & Ja haha, beetje tegenovergestelde van Ace :'D.
    Edit: ooh kutjes, ja het staat inderdaad in de lijst. Ik keek bij 'het volk, de Avaloniërs'.

    [ bericht aangepast op 26 nov 2011 - 20:03 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Geeft niks ;p Ja, dat is wel leuk ;Y) Ik mag 'm wel :'D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ace - Piraat.

    'Word wakker, Ace.' John, flikker in godsnaam op. Wacht eens even. Ik weet met moeite een oog te openen en met nog meer moeite het andere. Genesis? Ik voel haar handen op mijn voorhoofd. Ik neem haar en de omgeving in me op en constateer dan dat ik op mijn rug lig. Op mijn rug? Ik knipper een paar keer met de ogen, maar besef dan dat ik nagenoeg geen pijn heb. Mijn handen schieten naar mijn borst, iets wat me al wel wordt bestraft met een harde pijnscheut. Ik kreun even en verdring de tranen, waarna ik mezelf heilig voorneem de komende zes maanden zo te blijven liggen. Ik merk dan dat ik ben vastgebonden met flarden van haar jurk.
    'Je moet hier weg,' zeg ik met zwakke, schorre stem. 'Je bent in het ruim. Te gevaarlijk. Ze pakken je als ze de kans krijgen.' Ik spied om me heen. Gelukkig is het nu rustig.
    'Terug naar..' Ik begin te kuchen. 'Die kamer. Daar is het veilig. Ik red me wel.' Deze keer dwing ik mezelf met voorzichtigheid in beweging, probeer overeind te komen. Die actie straft mijn rug me ogenblikkelijk af. Oh verdomme. Misschien heb ik te gauw geoordeeld.


    No growth of the heart is ever a waste

    Genesis
    Ze trekt haar wenkbrauwen op, en duwt hem terug op het bed, wel voorzichtig, en ze strijkt bedenkelijk met haar vingers over zijn wang. ‘Ik ben een grote meid, en jij moet je momenteel zorgen maken over jezelf.’ Sust ze met een voorzichtige glimlach, terwijl ze een los achter haar oren strijkt, en haar ogen even door de ruimte laat glijden. ‘Dus gewoon blijven liggen, of moet ik je hetzelfde aanpakken als Nate?’ Er glijd een speelse blik over haar gezicht, waarna ze met haar ogen ter aanwijzing afglijd naar zijn edele delen, en hem dan weer met een geamuseerde trek om haar lippen aankijkt. ‘Jouw keuze.’ Grinnikt ze zacht, en maakt het doekje opnieuw nat, voor ze hem weer op zijn voorhoofd dept.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Ace - Piraat.

    Ik word door Genesis weer terug op bed geduwd. Best opwindend, als ik niet stierf van de pijn. Gelukkig is de kloppende, stekende pijn al iets minder geworden. Dus ik blijf braaf liggen en slaak een zucht. Ik voel haar vingers over mijn wang. Ik snap het niet. Waarom is ze zo.. vriendelijk? Ik ben haar ontvoerder. Ze zou me juist een trap toe moeten geven.
    'Ik ben een grote meid, en jij moet je momenteel zorgen maken over jezelf,' zegt ze met een zachte stem. Mijn blik glijdt naar de lok haar die ze achter haar oor legt. Ik voel het kriebelen daar beneden. Oh verdomme, Ace. Hou je voor deze keer eens koest. Ik grijns innerlijk om mijn fantasie.
    'Dus gewoon blijven liggen, of moet ik je hetzelfde aanpakken als Nate? Jouw keuze.' Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Wat heeft ze met Nate gedaan? Ik volg haar ogen, die gevaarlijk afdwalen naar mijn geslachtsdeel. Ik glimlach even ongemakkelijk.
    'Eh als je het niet erg vindt, mag je dat deel van mijn lichaam op een ander moment onder handen nemen,' zeg ik niet zonder vermaak in mijn stem. Ik word het zwijgen opgelegd door een doek die ze op mijn voorhoofd legt.
    'Ik was fout. Ik dacht gegarandeerd dat je ons zou verraden. Maar ik was fout. En nu heb ik een onschuldige in groot risico gebracht. Ik zal je aan wal brengen zodra we weer in de buurt van Tortuga komen.'


    No growth of the heart is ever a waste

    Tristan
    Wanneer ze me aankijkt, krijg ik onwillekeurig kippevel. Ze is gewoon prachtig. 'Je moet je niet schuldig voelen, ik wilde het zo. En het gaat echt wel, het is gewoon een beetje gevoelig.' Ik sla mijn beweegbare arm om haar heen, in een soort onhandige knuffel en begraaf mijn gezicht in haar haar. Ze ruikt lekker, zoals altijd.

    Ja, Leo komt nog hoor (:


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Genesis
    Ze glimlacht geamuseerd als hij haar voorstelt om een volgende keer zijn geslacht eens tevoorschijn te halen. ‘We zullen zien, ik ben erg goed opgevoed, weet je.’ Grijnsde ze onschuldig, terwijl ze de doek uitwrong, en een zachte zucht slaakte. Ze legde de doek uiteindelijk weg, en keek hem met een broos glimlachje aan. ‘Wie zegt dat ik terug wil?’ Vraagt ze ietwat nieuwsgierig, waarna ze opstaat, en haar handen even afspoelt in het water, en ze dan droogt aan haar jurk. ‘En voortaan moet je eens goed nadenken over hoe je mensen beoordeeld. Op hun uiterlijk of innerlijk. Dat ik in jullie ogen een mode popje lijk, dat nooit iets te kort is gekomen, klopt overigens voor geen meter. Ik was ook ooit een klein, arm meisje dat opkeek naar al die mooie jurken, en lekker eten. En de leuke jongens.’ Ze glimlachte vaal, en slikte. ‘Mijn moeder werd heel ziek toen ik net zes was, haar dood was heel moeilijk te accepteren voor mijn vader. Daarna is hij gepromoveerd naar graaf. Hoewel hij me altijd heeft geleerd preuts, netjes en volmaakt te zijn, betekent dat niet dat ik geen andere kant heb. Snap je?’ Ze bijt op haar onderlip, en zucht zachtjes.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Ace - Piraat.

    'Wie zegt dat ik terug wil?' hoor ik haar vragen.
    Ik trek even in verbazing mijn wenkbrauw op.
    'Je hebt net gezien wat hij deed. Ik weet niet waar je heen wil, maar je kan hier niet meer blijven.' Ik kijk toe hoe ze opstaat en haar handen afveegt aan haar jurk. Mijn ogen glijden als vanzelf over haar lichaam.
    ‘En voortaan moet je eens goed nadenken over hoe je mensen beoordeelt. Op hun uiterlijk of innerlijk. Dat ik in jullie ogen een mode popje lijk, dat nooit iets te kort is gekomen, klopt overigens voor geen meter. Ik was ook ooit een klein, arm meisje dat opkeek naar al die mooie jurken, en lekker eten. En de leuke jongens.’
    Ik kijk haar aan en glimlach dan. Ze heeft mooie ogen. En een mooi karakter. Meteen na die gedachte berisp ik mezelf. Ace, hou je rustig. Je weet wat er de laatste keer gebeurde toen je verliefd werd op een vrouw. Ze is vertrokken en nooit meer teruggekomen.
    ‘Mijn moeder werd heel ziek toen ik net zes was, haar dood was heel moeilijk te accepteren voor mijn vader. Daarna is hij gepromoveerd naar graaf. Hoewel hij me altijd heeft geleerd preuts, netjes en volmaakt te zijn, betekent dat niet dat ik geen andere kant heb. Snap je?’
    Ik kijk van haar naar de muur. 'Het lijkt me heel moeilijk om daarmee te leven. Ik heb mijn ouders in geen tien jaar meer gezien. Bovendien heb ik gezien van vrouwen als Abby dat er ook een andere kant bestaat.' Ik glimlach even.
    'En vrouwen zoals jij. Kun je me de rum eens aangeven, als de fles ergens in de buurt te vinden is? Ik krijg een schorre keel.'


    No growth of the heart is ever a waste

    Genesis
    Ze zucht. ‘Er is ook water. Van rum word je dronken, en dat is niet erg slim. Want dan voel ik me hier niet erg veilig meer, nee.’Gebruikte ze als argument om de rum uit zijn buurt te houden. ‘Voor andere dingen sta ik open.’ Ze fronste even. Dat ging hij verkeerd opvatten, dat wist ze nu al. ‘En ja, ik weet best wat die machtbeluste rat aan wil richten, maar in werkelijkheid sta ik best passioneel tegenover piraten. Ik bedoel preuts en lust gaan best samen.’ Ze grinnikte even om haar warrige gedachtegang, en haalde toen een hand door haar krullende zwarte lokken. Ze moest de punten eens knippen, zodat haar haren niet verwelkten bij de benauwdheid. Daarna gleden haar ogen af naar Ace, waarop ze nog steeds een antwoord verwachte. Haar zachtgroene ogen stonden moe, maar vastberaden.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Ace - Piraat.

    Ze is het kennelijk niet met het idee eens.
    'Er is ook water. Van rum word je dronken, en dat is niet erg slim. Want dan voel ik me niet erg veilig meer nee.' Ik hef de schouders. 'Kijk naar me. Ik ben zo mak als een lammetje. En bovendien heb ik de alcohol nodig om de pijn te verlichten. Beste remedie tegen een dag die niet helemaal naar wens verliep. Dus waar is die fles?' vraag ik gretig. Ze zwicht niet. Oh verdomd, hier baal ik van. Was ik zelf maar in staat op zoek te gaan naar een fles.
    'Voor andere dingen sta ik open,' hoor ik haar zeggen. Mijn ogen twinkelen ondeugend en ik begin te grijnzen.
    'Zeg zoiets niet tegen een piraat die al zes maanden geen seks heeft gehad,' zeg ik luchtig. En dankzij mijn rug gaat dat nog langer duren. Oh, wat is mijn leven toch een hel.
    'En ja, ik weet best wat die machtbeluste rat aan wil richten, maar in werkelijkheid sta ik best passioneel tegenover piraten. Ik bedoel preuts en lust gaan best samen.' Passioneel? Ace, hoorden je oren dat goed?
    'Oh alsjeblieft, praat niet met een piraat als ik over lust,' grijns ik. 'Ik kan waarschijnlijk dagen niet fatsoenlijk lopen, dus dat wordt trekken de komende dagen.' Ze kijkt me met een vage blik aan.
    'Hier komt een stukje piratenpsychologie: het leven is een gebrek, zonder getrek.' Ik lach om mezelf, waardoor ik even de pijn vergeet. Goh Ace, die was eigenlijk best goed. En dat voor een nuchter man.


    No growth of the heart is ever a waste

    Genesis
    ‘Wacht, wat?’ Ze grinnikte eerst zacht, maar door die droge quote, kon ze een welgemeende lach niet onderdrukken. ‘En jezelf zitten aftrekken lijkt me nou eerder iets voor homoseksuelen of invaliden.’ Grinnikte ze, terwijl ze op een dicht vat voor zijn bed ging zitten en haar ene been over de andere sloeg. Zijn lach werkte eigenlijk best aanstekelijk. ‘Nuchter vind ik je leuker dan bezopen.’ Knikte ze met een vale glimlach, terwijl ze een hand door haar haren haalde. ‘En waarom sta je al zes maanden droog? Ik bedoel, hoeren genoeg in deze kleine wereld. Neem nu Tortuga.’ Ze schudde haar hoofd even, waardoor haar zwarte krullen meebewogen. ‘Waarom neem je niet gewoon een vriendin? Liefde is iets mooiers dan alleen seks, volgens al die verhalen.’ Ze kauwde op de binnenkant van haar wang. ‘Er is vast wel iemand voor jou,’Knikte ze uiteindelijk, terwijl ze een gaap onderdrukte, en met haar hoofd op haar hand leunde. Haar ogen waren nog altijd bij Ace. ‘En het duurt niet zo lang, als je maar rustig vrijt, lijkt mij. Maar als ik jou zo bekijk, denk ik niet dat zoiets gaat lukken.’ Ze lachte kinderlijk om haar eigen humor, en beet toen op haar onderlip, om een verdere lachbui tegen te houden.

    [ bericht aangepast op 26 nov 2011 - 22:44 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Ace - Piraat.

    'Wacht wat?' Ze begint te lachen, iets tot mijn verbazing. Normaal is dit het moment dat vrouwen me óf walgend aankijken, of maken dat ze wegkomen. Zij doet geen van beide. 'En jezelf zitten aftrekken lijkt me nou eerder iets voor homoseksuelen of invaliden.' Ik kijk haar droogjes aan.
    'Soms zitten we weken op zee, en ja, dan moet een man toch wat. God heeft ons dit apparaatje niet voor niks gegeven, eh.' Ik geef haar een knipoog. Kennelijk ziet ze er de humor wel van in. 'En waarom sta je al zes maanden droog? Ik bedoel, hoeren genoeg in deze kleine wereld. Neem nu Tortuga.' Ik grijns even en kijk dan bedachtzaam naar het plafond.
    'Ik zal eraan denken zodra ik weer aan wal kom,' grinnik ik. In feite is het enige wat me al die tijd van de hoeren heeft afgehouden Josephine. Ik hoopte al die tijd dat ze weer terugkwam en dat ik me dan niet schuldig hoefde te voelen. Misschien heeft ze iemand anders gevonden, of zag ze in dat een leven met een piraat niks voor haar was. Ik slaak kort een zucht. Dat is begrijpelijk.
    'Waarom neem je niet gewoon een vriendin? Liefde is iets mooiers dan alleen seks, volgens al die verhalen. Er is vast wel iemand voor jou.' Die slaat de spijker op z'n kop. 'Waarom ik niet gewoon een vriendin neem? Kijk naar me. Verdere uitleg overbodig,' zeg ik droogjes.
    'Dus, waar heb je die fles verborgen?' Ik merk hoe ze me in zich opneemt. Oh fijn dit. Ik heb een gesprek met een vrouw over seks. Waar is John als je hem nodig hebt? Daar krijg ik tenminste geen stijve van.
    'En het duurt niet zo lang, als je maar rustig vrijt, lijkt mij. Maar als ik jou zo bekijk, denk ik niet dat zoiets gaat lukken.' 'Fijn, wrijf het er maar in. Als je zo vriendelijk zou willen zijn om deze ruimte te willen verlaten, zou ik dat fijn vinden. Ik wil even mijn ding kunnen doen onder de dekens. Al die gesprekken over seks hebben m'n jongeheer wakker gemaakt.'

    [ bericht aangepast op 26 nov 2011 - 23:18 ]


    No growth of the heart is ever a waste