• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Sid - Natambu Mmba - 25
    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24


    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    Vluuv - Bee - 19

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: GoogleIt - Vérum Chestïo - 24
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17

    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 16:58 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Genesis
    Ze steekt haar tong uit, en loopt langs het bed richting John, waarna ze naar links en rechts kijkt. ‘Wel, wat is er hier nog meer te beleven?’ Glimlacht ze tegen niemand in het bijzonder, waarna ze de lange gang van het ruim instapt, en dan een kant kiest om naartoe te lopen. Haar ogen glijden een moment over de wanden en al die deuren. Welke was die van haar ook al weer? Ze fronst even, en bijt dan op haar onderlip, waarna ze er één opendoet. Ze slaakt een zucht wanneer de deur op een andere, kortere gang uitkomt, en sluit hem dan weer, waarna ze de andere kant op huppelt. Bij een trap naar boven blijft ze even staan. Uiteindelijk loopt ze erlangs, en bekijkt ze een andere deur. ‘Deze lijkt er op?’ Grinnikt ze nonchalant, terwijl ze hem opent, en rondkijkt. ‘Whoops..?’ Grijnst ze schaapachtig als ze naar een stel jongens kijkt die een of ander kaartspel doen. Ze kijken verrast op, waarna ze de deur met een klap dichtgooit. Die blijft echter niet lang gesloten, dus zet ze het op een rennen. Ze rent enkele trapjes af, en komt zo weer bij de kamer van Ace. Buiten adem glimlacht ze even schaapachtig. ‘Welke kant?’ Ze kijkt om, naar voetstappen, en zet snel een stap opzij. ‘Graag iets sneller,’ Mompelt ze, terwijl ze een hand door haar haren haalt, en slikt. Ach, conditie opbouwen was niet zo erg. Ergens was het misschien wel leuk.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Abby (Abigail) Rosaline Valence -> Tristan.
    "Ben zo terug," zei ze, drukte opnieuw een vluchtig kusje op zijn mond en stond toen op. Toen ze op de gang liep merkte ze weer de velen blikken, hoe het stilviel als ze langskwam. Niemand had het natuurlijk gemist, ze hadden alles gezien en gehoord. Ze slaakte een zucht en liep richting de keuken waar ze de kok aantrof. "Je komt zeker wat te eten halen?" merkte hij op en ze knikte. "Ja, als je al wat klaar hebt tenminste." Nieuwsgierig keek ze in de pannen, maar haar maag draaide zich meteen om. Het leek op een vieze, grijze prut en ze wilde niet weten waar het van gemaakt was. "Weet je wat, doe maar een appel," zei ze met een scheef glimlachje. De kok leek even na te denken maar uiteindelijk gaf hij toch toe. "Hmm, vooruit dan, omdat jij het bent. Ze liggen in die kist daar," zei hij met een hoofdknikje richting een kist. Ze viste er een appel uit en na de kok bedankt te hebben liep ze weer naar buiten. Fruit was best zeldzaam op het schip, maar misschien had hij het haar gegeven vanwege de straffen toenstraks. Ze veegde de appel schoon aan haar blouse en nam er een grote hap van, hij was heerlijk sappig en zoet. Toen ze haar hut weer binnenliep ging ze op de grond bij het bed zitten, met haar rug tegen het bed aan. "Wil je echt niet?" vroeg ze Tristan en hield hem de appel voor. "Hij is echt lekker." Ze glimlachte naar hem en gaapte vervolgens. Hoe laat zou het zijn? Hoe dan ook, ze verlangde naar wat slaap, alle gebeurtenissen kostte een hoop energie.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Tristan
    Ik schudt mijn hoofd, ik heb helemaal geen trek. 'Hij is echt lekker,' probeert ze nog eens maar ik moet er niets van weten. 'Geniet er maar van dan,' antwoord ik. Vervolgens gaapt ze en ik besef pas even later wat ik hier aan het doen ben: ik neem gewoon haar bed in. 'Sorry dat ik zo op je bed parasiteer,' zeg ik en schuif ondertussen op tot ik tegen de wand plak en zij meer dan genoeg plaats heeft om er bij te komen liggen.

    Kort


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Ace - Piraat.

    Ooh Jezus, wat heeft ze zich nu weer op de hals gehaald?
    'Ace, is dat daar van jou?' vraagt een man van de groep van vijf piraten die ineens het ruim komt bestormen. 'Want ja, we vroegen ons af.. of-'
    'Het antwoord is nee, nu opflikkeren,' sis ik. 'Wat is er met jou gebeurd?' vraagt een ander.
    'Idioot, weet je dat dan niet?' zegt de piraat dan tegen zijn metgezel.
    'Wegwezen,' zeg ik waarschuwend. Ze halen de schouders op en druipen dan af. 'Mooie jurk,' zegt een van hen, waarna ze weer in de gang verdwijnen.
    'Goed. Je kamer is die gang door, dan tweede afslag rechts, de derde links en daar heb je twee gangen. In een van die twee moet ergens een doodlopend pad gaan richting de voorraadruimte, en dan neem je de gang rechts - denk ik. Dat was het toch? - en dan de tweede, derde of vierde deur links. Alhoewel, misschien was het ook wel de derde afslag rechts in het begin. En het ligt ook aan hoe je tegen de voorraadruimte kijkt. Eh..' Aarzelend krab ik aan het hoofd, probeer me de kaart van het schip op te halen.
    'Ik zou toch zweren dat het bij de voorraadruimte naar rechts was..' denk ik hardop.


    No growth of the heart is ever a waste

    Abby (Abigail) Rosaline Valence -> Tristan.
    "Dan moet je het zelf weten," zei ze schouderophalend en at verder. Al gauw had ze hem op en gooide het klokhuis iun een emmertje waarin ze al haar afval gooide, af en toe leegde ze hem ook. "Sorry dat ik zo op je bed parasiteer," zei Tristan en Abby keek hem aan. "Niet erg, je hebt je rust nodig, anders geneest het langzamer," zei ze met flauw glimlachje. Ze zag hoe hij opzij schoof en kon moeilijk weigeren. Voorzichtig -te lui om haar nachtjapon (wat een ouderwets woord x'D)- aan te trekken schoof ze naast hem. Kort zocht ze naar zijn hand en toen ze die gevonden had nam ze die vast, waarna ze opnieuw haar vingers met die van hem verstrengelde. Met haar hoofd leunde ze zachtjes tegen zijn borstkas aan en ze sloot haar ogen. "Hé Tristan," vroeg ze na een lange stilte, "Heb je wel eens eerder, nouja, een relatie gehad?" vroeg ze zacht en opende haar ogen weer, maar durfde hem niet aan te kijken. Het was een vraag die al lang op haar lippen had geleken, maar ze had hem nooit durven stellen. Waarom wist ze niet precies, misschien omdat zij zichzelf zo ontzettend onervaren voelde. Het makte haar onzeker, al probeerde ze dat niet altijd te laten merken.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Tristan
    Hand in hand liggen we op bed, ik probeer me te concentreren op Abby's warme hand en hoofd op mijn borst in plaats van de ruwe pijn aan mijn rug. 'Hé Tristan, heb je wel eens eerder, nouja, een relatie gehad?'
    Bij die woorden verstijf ik eventjes en ik gluur vanuit mijn ooghoeken naar haar hoofd op mijn borst. Zou ze nu willen weten of ik nog maagd ben? Waarschijnlijk, vrouwen kennende vragen ze die dingen altijd met een omweg. Mja, ik ga haar niets vertellen over de dames van plezier die ik heb gekend, dat zou - zo heb ik toch het gevoel- niet van veel respect voor haar getuigen. 'Er was niemand zoals jij,' antwoord ik naar waarheid. Vervolgens ga ik heel zachtjes met mijn hand onder haar hemd en streel de zachte huid van haar buik.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Zullen we het op medusa avond laten worden? Kunnen ze de 'volgende' dag aan land ^^

    En hahahahaha, er zit een Tristan in yu-gi-oh x'D

    Abby (Abigail) Rosaline Valence -> Tristan.
    "Er was niemand zoals jij," antwoordde Tristan, Abby had het idee dat hij de vraag ontweek, maar toch voelde ze hoe haar mondhoeken licht omhoog krulde. Het antwoord was ontzettend lief en ze kon zich niet herinneren dat iemand zoiets ooit tegen haar gezegd had. Plots voelde ze zijn hand op haar buik en uit een reflex trok ze haar buik kort in, maar ontspande toen weer. Zelf gleed ze met haar vinger van haar vrije hand over het verband dat om zin borstkas zat en tekende krulletjes, een tevreden zucht gleed over haar lippen. Ze wou dat ze altijd zo naast hem kon blijven liggen. "Morgen meren we waarschijnlijk aan," mompelde ze en keek onder haar wimpers door naar Tristan. "Hoe zal het zijn denk je?" vroeg ze, het enige wat ze wist was dat ze op zoek gingen naar een schat.. Dus het leek haar onlogisch als ze zouden aanmeren bij iets zoals Tortuga (lol, even van POTC ;x), misschien wel een of ander verlaten eiland.. En wat de schat was? Dat wist niemand, de kapitein leek het niet graag willen te vertellen. Hoe dan ook, ze was er wel nieuwsgierig naar.

    beetje crappy -kuch-


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Genesis
    Ze zet haar onschuldige gezichtje op, en glimlacht als bedankje naar de man die haar complimenteerde met haar jurk. ‘Ik vroeg alleen maar wat ze deden en toen werd het een spel, geloof ik,’ Grinnikte ze hoofdschuddend, en fronste toen richting zijn nogal vaag overkomende uitleg. ‘Luister, dat ik school heb gehad, betekent niet dat ik ook nog eens een fotografisch geheugen heb.’ merkte ze op, terwijl ze haar jurk fatsoeneerde, en wat aan de rushes prutste. ‘Maar, ik vind het wel. Wil jij nog iets hebben?’ Ze draaide een lok om haar vinger, en wierp een blik door het stoffige raam. Ze miste haar thuis in Tortuga. Haar zusjes, haar vader en haar jurken. Ze was geen ijdeltuit maar.. Ze miste haar leven. Hoewel dit een stuk aangenamer leek dan in het begin, voelde ze toch de heimwee terug naar huis. Daar waaer ze binnenkort uitgehuwelijkt zou worden aan de zoon van een hertog, waar ze een gezin zou stichten en zich alleen nog sprookjes zou herinneren van piraten. Haar lichtgroene ogen gleden van het raam terug naar Ace. Hoewel ze hem in het begin gehaat had, voelde ze nu een.. vriendschap? opbloeien. Ze wist het niet precies, en dat was maar goed ook. Ze zou trouwen met een man die goed voor haar afkomst was, en dan kon ze niet lopen fantaseren over een of andere oude vlam. Nota bene piraat! Haar vader en zussen zouden haar voor gek verklaren. Maar Ace viel best mee. Hij was wat ruw en eh.. Hoe zei je dat ook al weer? Oversekst? Maar ach, dat was iedere man. Of nou ja, de mannen die vrijheid kenden. En ergens was dat best aanlokkelijk. Een man op de zee. Die ging en kwam wanneer hij wilde, maar altijd van haar zou blijven houden. Ze glimlachte vaal, en schudde haar hoofd, waarna ze zichzelf in gedachten een stomp gaf. Ze had te veel naar pirates of the caribbean gekeken fantasie.

    [ bericht aangepast op 29 nov 2011 - 19:24 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Will ~ Medusa
    Ik schrik pas op uit mijn geshockte trance als ik de stem van de kapitein hoor. “Jongens, ruim het bloed op. Vraag de dekzwabbers je maar om te helpen, als dat nodig is.” Hij wacht niet eens op antwoord en loopt gelijk weg. Ik schud even met mijn hoofd om wakker te worden. Nu pas zie ik dat bijna iedereen al wegloopt. De hele plek rond de mast zit onder het bloed en nog steeds druipt het steeds verder over de houten planken. Oh gatver. Ik ga bijna over mijn nek. ‘Hier maat,’ Ik krijg een zwabber in mijn handen gedrukt en een emmer met water word naast me neergekwakt. Samuel kijkt me met een iets medelijdende grijns aan voordat hij ook richting het ruim loopt. Hij is maar al te blij dat iemand zijn niet-zo-frisse-taak van hem overneemt. Ik werp hem nog een boze blik na. Als ik naar links kijk zie ik dat Ticimo nog steeds voor zich uit zit te staren. Fijn, kan ik het ook nog eens in mijn eentje gaan doen. Ik doop de zwabber in het water en begin vol afgrijzen het begin van de rode smurrie bij de mast op te dweilen. En het idee dat hier net nog een paar mannen half dood geslagen zijn doet me ook niet zoveel goeds. Ik probeer zoveel mogelijk niet naar het bloed te kijken maar werp een blik achterom naar Timoco. Wanneer komt die gast eens helpen?!


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Volledige naam: Nawizi Ceta

    Leeftijd: 17, bijna 18

    Uiterlijk:

    Nawizi is ongeveer 1m67, erg slank gebouwd en heeft donkerbruine krullen. Ze heeft bruine ogen en een redelijk bleke huid.

    Innerlijk: Nawizi heeft een hekel aan haar naam. Ze wordt graag Nawi genoemd. Verder is ze een zeer rebels iemand. Ze laat zich door niemand doen en zeker niet door mannen. Ze is van mening dat een vrouw even veel rechten heeft als een man. Je kan zeggen dat ze wel een beetje feministisch en jaloers is. Ze kropt altijd haar gevoelens op, tot het haar te veel wordt en ze haar frustratie op iemand uitwerkt. Je kan zeggen wat je wilt over haar, maar ze is altijd eerlijk en betrouwbaar, tenminste als je goed voor haar bent. Nawi is een zeer goede en lenige vechter en een schitterende ruiter. Maar achter haar brutale imago, zit er een doodnormaal en gevoelig meisje.

    Rol+rang: Avaloniër, gewone burger

    Extra: Nawizi Ceta betekend letterlijk "jaloerse havik". Ze kreeg die naam van haar ouders, omdat ze altijd jaloers was op de mannen die mochten strijden en het deeltje van de havik, kreeg ze omdat ze altijd haar zin deed en ze zo vrij als een vogel was.



    [Kan iemand me even een kort verslag maken van wat er is gebeurt? Dan kan ik ergens mee inspringen :)]

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 21:10 ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    >Ticimo Carabét
    Ik kijk naar de man waarmee ik het bloed van de grond hoor schoon te maken, maar ik krijg al een paniek aanval als er ook maar een druppel bloed zie. Dat gaat hem niet worden, hoe zielig ik het ook voor de andere jongen vind.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    -Phani Cinta Carabét
    Het liefst had ik de rest van de dag naar de twee vrouwen geluisterd maar dat zat er niet in. Schuldig loop ik achter Katy aan. Ik slik en fluister 'sorry' In haar oor. Het was immers mijn schuld, ik had haar mee getrokken naar de bosjes.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Moet nu echt effekes wat gaan schrijven hier :'D
    En ja, zal Ace nu wel laten slapen :].

    Ace - Piraat.

    Als ze zijn vertrokken vraagt Genesis of ik nog wat moet hebben. Althans, dat meen ik te horen, want ik was nogal druk met staren naar haar benen. Ik voel me betrapt, maar hou mijn gezicht zo serieus mogelijk. Ze heeft duidelijk wel schik in de aandacht van die groep piraten, maar ik weet dat het gevaarlijk kan worden. Ik hoop voor haar dat ze meteen terug naar haar kamer gaat en niet 's nachts gaat ronddwalen. Ik slaak kort een zucht en denk terug aan de tijd dat je hier als vrouwelijke verstekeling wel daadwerkelijk wat had aan Oliviers bescherming.
    'Oh eh.. vraag de kok maar om een beschuit met wat boter en een glas water.' Ik probeer overeind te komen om de weg te wijzen, tot een scherpe pijnscheut in mijn rug dat plan tot staken brengt. Ik merk hoe ze in gedachten verzinkt en ik zwijg even. Waar zou ze over denken? Misschien voelt ze zich helemaal niet veilig in haar kamer en heb ik haar nu in een ongemakkelijke positie gejaagd. Maar bij mij in bed liggen zou alles nog ongemakkelijker maken. Dan denk ik dat deze optie nog het beste is..
    Oh Ace, hou op met filosoferen en denken. Jezelf het recht claimen een vrouwenbrein te kunnen doorgronden is een zelfmoordmissie. Voor hetzelfde geld denkt ze aan een complot om Olivier om zeep te helpen. Mijn wenkbrauw springt heel kort de lucht in. Dat is mijn werk, nadat ik even de hand aan mezelf heb geslagen als ze weg is. Dat gepraat over liefdes en vrijen doet het kriebelen daar beneden.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ik zou best verder willen schrijven met Sygmund, maar heb nog geen post gezien van MustacheMe, die het stamhoofd speelt. @ MustacheMe: Als je wil schrijven voor het stamhoofd, Sygmund en Leopold zitten in de hut op pagina 10 ;] Sorry dat ik wat heb besloten voor je personage, kwam er later achter dat het stamhoofd werd gespeeld en vond 't zonde om die hele post te deleten :]. Negeer de zinnen die ik 't stamhoofd heb laten zeggen anders maar.


    No growth of the heart is ever a waste

    @C18
    Nee, ik geef daar toestemming voor hoor, ben dru met school...
    Ik zal even kijken en posten :]


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."