• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Sid - Natambu Mmba - 25
    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24


    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    Vluuv - Bee - 19

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: GoogleIt - Vérum Chestïo - 24
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17

    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 16:58 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Tristan
    Zonder het te willen, tel ik neurotisch alle slagen mee. 6... 7... Elke keer voel ik het ruwe materiaal in het vlees van mijn rug snijden, steeds dieper en dieper, tot ik denk dat ze mijn ruggengraat kunnen zien. Het is een ware marteling, die nog het best te vergelijken is met keer op keer plat op je rug in het water vallen. Maar het is nog veel erger: de zweep kerft diepe kloven in mijn rug, integenstelling tot water, dat je achteraf bijna liefdevol omhelst. Mijn rug begint vochtig aan te voelen, ik moet aan het bloeden zijn. 10... 11...
    Met al mijn wilskracht klem ik mijn tanden op elkaar om niet te beginnen brullen van de pijn, dat kan ik Abby niet aandoen. 12... 13... Ik voel de kracht eerst uit mijn benen verdwijnen, dan uit de rest van mijn lichaam. Op den duur ben ik zo uitgeput van de pijn dat de tranen bijna in mijn ogen springen. Ik wil echt dat dit ophoudt, ik kan niet meer. 16... 17... In een vergeefse poging minder pijn te lijden ga ik slap in mijn boeien hangen, met zelfs niet meer de kracht om na te denken over dingen als onrechtvaardigheid, laaghartigheid en wraak. 18... Ik wacht gewoon met mijn tanden op elkaar geklemd tot de finale slag. 20. 20! Eindelijk! Ik ben compleet blind en doof geslagen, ik kan enkel nog misselijk door de pijn vooruitstaren en mijn best doen op mijn benen te blijven staan. Ik moet sterk blijven, voor Abby, mijn allerliefste Abby. Mijn kaken doen pijn van ze zo te hebben opgespannen, om nog niet te spreken over mijn rug. Voorzichtig draai ik me om en zie haar daar staan met haar betraande gezicht. Ze lijkt zo ver weg te staan, maar om haar te troosten, trek ik 1 mondhoek op, als een poging tot glimlachen. Ik kijk niet naar de kapitein achter haar, maar ik weet dat hij er staat. Dit heeft mijn afkeer voor hem verandert in haat. Allesverterende, medogeloze haat.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    C18 schreef:
    Oli, lols :'D. Schattig koosnaampje voor een meedogenloze kapitein 8D.


    Hehe, zo noem ik hem echt altijd :'D
    I tend to give my characters nicknames :3

    Ich wil iets zinnigs doen met Gen, but, ik heb geen idee ;'3.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Leave schreef:
    Ich wil iets zinnigs doen met Gen, but, ik heb geen idee ;'3.


    Maak een 2e personage aan? [a]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Oh shit, ik was dus he-le-maal vergeten dat ik geen mailtjes meer krijg als er een reactie geplaatst is! damnnn -,-


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Suggestie? ;'d.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Volwassen Aveloniër?


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    [Een Aveloniër klinkt coel. Wacht een minuutje en dan komt mijn übercoole, tweede personage er aan ^^]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
    Als de jongen zijn wapen trekt trek ik mijn lip op en vernauw mijn ogen. Ik steek de stokken beschermend voor me uit, al zou ik geen kans maken tegen zijn zwaard. Ik kan er nog altijd hard mee slaan. Maar het zijn maar kinderen, of zo lijkt het in ieder geval. Nevertheless, mocht het nodig zijn, dan beuk ik op ze in met de stokken. Gelukkig blijkt dat niet nodig te zijn, want Aiyana reageert snel en voor ik het weet staat ze achter ze, en laat ze schrikken. Ik zie dat ze ontzag voor haar hebben, ze zal wel een belangrijke positie hebben binnen deze groep mensen. Had ze daar trouwens niet iets over gezegd? Volgens mij was ze familie van het stamhoofd.. Het doet er ook niet toe: die kinderen laten me met rust, daar gaat het om.

    Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
    Abby en Tristan lijken even tijd nodig te hebben de rollen te verdelen, maar uiteindelijk pakt Abby de zweep, weliswaar met tranen in haar ogen, en laat Tristan zich gedwee vastbinden aan de mast. Als zijn overhemd wordt weggetrokken gaat er een korte rilling door zijn rug. Het litteken op zijn rug valt me op. Het ziet er pijnlijk uit, en ik vraag me af wie er voor heeft gezorgd. Het is doodstil op het moment dat Abby haar arm opheft om de eerste slag uit te delen, waardoor de daaropvolgende klap nog harder lijkt te klinken. Het blijft tijdens alle twintig slagen muisstil. Niemand durft of wil wat zeggen, en als Abby eenmaal klaar is laat ze de bloederige zweep vallen en laat haar tranen de vrije loop. Ik kijk toe zonder een spier te vertrekken, terwijl een paar mannen Tristan losmaken en overeind houden. Met een knik vertel ik ze Ace vast te binden, die al die tijd geruisloos en met gebalde vuisten toe heeft staan kijken. Ik werp een blik op zijn gezicht, terwijl hij naar de mast wordt geleid. Hij lijkt boos te zijn, of verontwaardigd, of iets wat daar op lijkt. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat hij met zijn eeuwige dronkenschap ook maar iets mee zou krijgen van dit hele gebeuren. Terwijl Ace wordt vastgebonden kijk ik naar Nate, die half bewusteloos tegen de reling in elkaar gezakt zit. Er is een of andere smerige doek om zijn borstkas gewonden, als verband waarschijnlijk, maar hij ziet er nog steeds belabberd uit. Met mijn handen op mijn rug kijk ik toe hoe hij overeind wordt geholpen door twee mannen en langzaam weer bij kennis lijkt te komen. Dat wil zeggen, zijn ogen even half opent en met een gekwelde blik in zijn ogen zijn hoofd opheft.

    Volledige naam: Nivera Izil Mazi
    Leeftijd: 19 jaar
    Innerlijk: Nivera is altijd een pittige tante geweest. Ze associeert het echte leven tezamen met jagen. Mensen zijn haar prooien geworden. Ze is niet meer nieuwsgierig naar hun manier van leven, cultuur of denken. Nivera ziet mensen buiten haar eigen volk om, als tegenstrijdige jagers. Mensen die jagen op de natuur, op haar. Ze is een erg lichtvoetige verschijning, en komt dan ook alleen naar anderen toe wanneer iemand haar hulp nodig heeft, of zij. Maar dat gebeurt zelden tot nooit. Ze heeft een goede mensenkennis en is erg intelligent. Ze is alleen wat stil en op de achtergrond. Bang is ze echter totaal niet. Ze jaagt kieskeurig, en zo kiest ze mensen ook kieskeurig uit. Ze is niet vijandig, maar erg voorzichtig en mysterieus. Ze zal ook niet snel de leiding pakken, of onderdanig worden. Dat ligt niet in haar aard, en zal ook nooit gebeuren.
    Rol+rang: Avaloniër, jaagster
    Extra: Nivera is een oorspronkelijke Aveloniër. Ze woonde voordat mensen hen ontdekten, samen met haar ouders en twee zusjes in het dorp. Toen er steeds meer mensen kwamen, is ze haar ouders en één van haar zussen verloren. De ander is gestorven aan een ziekte. Ze is daardoor teruggetrokken en minder van vertrouwen. Ze hecht zich niet, en leeft met het motto dat alles je afgenomen kan worden. Ze kan echter prima voor zichzelf zorgen, en wil ook zo min mogelijk hulp van anderen. Hoewel gezelschap voor haar geen probleem hoeft te zijn, zolang ze maar vrij kan bijven.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Eerste post van Nivera ^^.

    Nivera
    Haar donkere ogen twinkelden, terwijl ze met haar vingers langs de bast van de boom gleden. Ze slaakte een zucht, en leunde met haar rug tegen de stam, terwijl ze haar benen strekte, en met de pijlen uit haar riem speelde. Alles was vandaag rustig geweest. Het jagen was makkelijk gegaan, en de vis was verrekt lekker. Ze liet haar tong nogmaals over haar lichtroze lippen glijden, en proefde nog een verbitterd restje van de kleine visjes de morgen. Haar lippen krulden zich om tot een geamuseerde glimlach toen ze zichzelf uit de boom liet vallen, om vervolgens richting het strand te lopen. Een kijkje richting de anderen van haar volk kon geen kwaad. En bovendien kon ze onderweg haar vallen inspecteren. ‘Niets.’ Mompelde ze bij de eerste, en ging zo verder. Enkel wat kleine dieren en één slang. Dat was schaars. Ze schudde haar hoofd even, en plukte een hand vol besjes uit één van de struiken gevuld met rode bessen. Ze smaakten heerlijk zoet, en vulden haar maag meer dan meteen. Etend liep ze verder naar het strand. Het zand kriebelde aan haar tenen, en deed haar glimlachen. Ze kwam vroeger vaak op het strand. Samen met haar zusjes en moeder. Haar vader jaagde. Maar nu deed ze alles zelf, en was ze alleen. De wind speelde met haar bruine lokken, terwijl ze richting het water liep, en haar voeten en in liet dompelen. Daarna draaide ze zich om, rindkijkend naar mensen of gezelschap.

    [ bericht aangepast op 25 nov 2011 - 15:35 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    -

    [ bericht aangepast op 25 nov 2011 - 18:13 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Mensen, ik zal de rol van Cameron Sand overnemen met mijn personage. Dus de mensen van de Mermaid hebben nog steeds een kapitein, alleen is het een andere ^^. Hoop dat het niet al te lastig gaat worden voor de mensen om over te switchen. Zo wel, dan wil ik desnoods nog wel Cameron spelen als 't echt niet gaat :].

    Pica:


    Volledige naam: Sygmund Yakov Engel.

    Leeftijd: 28.

    Uiterlijk: Hij is te herkennen aan lang, blond (ja mensen 't zal ook eens niet _O_) haar dat hij vaak in een staart draagt en een zijden cremekleurige blouse - inclusief ruches, wat hem haast verlicht in combinatie met zijn haar. Hiermee doet hij zijn achternaam eer aan, waardoor hij door piraten achter zijn rug om zowel bewonderend als spottend Engeltje genoemd wordt. Hij draagt vaak een lichtbruine broek met leren laarzen. Het zijn de laarzen die zijn vader hem heeft gegeven toen hij achttien werd, vlak voor hij aan boord glipte van een piratenschip. Sindsdien draagt hij geen andere meer.

    Innerlijk: Sygmund is in bijna alles het tegenovergestelde van wat men van een piratenkapitein verwacht. De 28-jarige kapitein is welbespraakt, verzorgd, komt gedisciplineerd en zelfs charmant over. Hij straalt een bijzondere verfijnde indruk uit, die men haast alleen ziet in de hoge elite. Maar in tegenstelling tot de adel, kent de half Duitse, half Russische man een bijzonder grote wilskracht en doorzettingsvermogen. Dit verklaart ook deels zijn voorkomen: als zestienjarige jongen leerde hij zich de etiquette aan om toegelaten te worden op een prestigieuze universiteit. Als één van de weinigen die het toelatingsexamen haalde, werd hij vervolgens afgewezen omdat zijn stand hem verried. De jongeman die met een perfect eindresultaat zijn toelatingstoets haalde, werd niet toegelaten omdat zijn vader een simpele smid was. Sindsdien kreeg hij een afkeer tegen de wereld die mensen geen gelijke kansen wou geven en vond zijn heil elders: aan boord van een piratenschip. Hier droeg zijn kennis bij aan een ander doel: kapitein worden van het schip. De man heeft het hart van een echte strijder: als het moet onverschrokken en genadeloos, maar in de buurt van vrouwen echt hopeloos. Toch wil hij het beste voor zijn bemanning en is zachtaardig tegen hen. Overtreden zij echter zijn regels, dan kunnen er fikse straffen verwacht worden. Regel nummer één: discipline. Ja, zelfs op een piratenschip.

    Rol+rang: Kapitein Poseidon.

    Extra: Hij heeft een hele tijd in Duitsland bij zijn vader gewoond, in Hamburg. Zijn moeder was een Russin die het gezin na Sygmund's geboorte verliet. Het is nog steeds een zwart hoofdstuk waar zijn vader niet over wil praten.

    Hij ontmoette Oliver Dalton in zijn beginperiode als simpele dekzwabber op Tortuga. De twee waren eerst vrienden, maar werden later rivalen door Oliver's wrede gedrag. Sindsdien is het voor Sygmund haast een levensmissie geworden om te bewijzen dat er het meest bereikt kan worden zonder wreedheden en blinde hebzucht. Neemt niet weg dat hij wel interesse heeft in een schat of twee. Hij is immers een piraat..
    Een piraat met een briljant oorlogsbrein weliswaar. Hij weet dat de beste, meest slinkse manier om een vijand te overwinnen, is om hem van binnenuit te verslaan. Infiltratie dus. Om die reden heeft hij trouw bemanningslid Tristan Wright naar de Medusa gestuurd om de boel daar van binnenuit te saboteren.

    [ bericht aangepast op 25 nov 2011 - 17:28 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Coole gozer (: Vergeet niet dat als Medusa's bemanning op het eiland komt Tristan de verrader is en dus bij Poseidon hoort hè ;D Lol. Ik heb heel veel moeite met het typen voor Abby momenteel :l Dus ik wacht nog even.. Als iemand anders eerst wilt reageren; feel free.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ghihi. Ik heb inspiratie :']. Maar ik heb al gepost met Niv, dus nog maar even afwachten. :Y)


    Feel the fire, but do not succumb to it.