[RPG] #Pirates. 2 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

16 nov 2011 - 21:05

TessaGray 16681

Story met alle personages.

Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;

Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.

De verhaallijn in het kort.
Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

Lijstje
Volledige naam:
Leeftijd:
Uiterlijk:
Innerlijk:
Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
Extra:
(Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
Bemanning Medusa:
Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
Sid - Natambu Mmba - 25
GoogleIt - Ticimo Carabét - 26
MoonyLove - William Davis - 18
C18 - Ace Franklin Johnson -24

Bemanning Poseindon's Mermaid:
Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
Sid - Leopold Smiths - 24
Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23
Vluuv - Bee - 19

De Aveloniërs:
Stamhoofd: GoogleIt - Vérum Chestïo - 24
Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
MoonyLove - Katy Griffin - 14
Leave - Nivera Izil Mazi - 19
Maitresse - Nawizi Ceta - 17
MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

'Regels'
Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

- Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
- Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven
- De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
- Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
- Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
- Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
- Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
- Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 16:58 ]
In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

11 dec 2011 - 14:10

Perseid 8184

Nieuwe dag? :')

Feel the fire, but do not succumb to it.

11 dec 2011 - 14:14

CEO 33832

Yup! Wou gister wel wat typen, maar was te druk met van alles en nog wat .
En nu ben ik met schoolshit bezig . Maar mijn post komt nog wel :]

No growth of the heart is ever a waste

11 dec 2011 - 14:19

TessaGray 16681

Van mij mag Medusa aankomen

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

11 dec 2011 - 15:05

Hyonyeo 24575

Endure schreef:
Van mij mag Medusa aankomen

De Medusa op het eiland aankomen, bedoel je? (: Okay, dan laat ik dat Asilah even tegen de Captain zeggen, gehe.

Quiet the mind, and the soul will speak.

11 dec 2011 - 15:26

Hyonyeo 24575

Asilah Layla Salomn - rechterhand Captain Oliver
Het is donker en ik ben al een paar uur aan het roer als ik Oliver over het dek naar me toe zie lopen, het trapje op, waarna hij zijn handen even neerlegt op de reling. Terwijl hij zich omdraait en naar me kijkt, kijk ik nog steeds emotieloos voor me uit, maar luister wel naar wat hij zegt. "Als het goed is, zijn we er al snel genoeg." Op dat moment dat ze het vraagt, draait ze zich om naar Oliver en kijkt hem diep in zijn ogen aan. Dit is echter serieus en nieuwsgierig bedoelt. "Vertel eens, Captain Oliver," Haar stem een beetje plagend maar nog steeds serieus. "Waar ben je naar op zoek? Je bent de helft van de tijd ergens naar op zoek of van plan, tell me." Asilah had een donkere toon in haar stem gekregen, maar keek toen weer naar voor en liet haar blik varen in de verte waar ze het land al zag, echter voor die tijd hoopte ze nog antwoord van hem te krijgen. Ze was nieuwsgierig, dat was ze nu eenmaal en volgens mij wist hij dit ook, al wist Asilah ook dat hij het niet zomaar prijs ging geven aan haar. Het donker zorgde ervoor dat Oliver er nog angstaanjagender bij stond dan hij al was, maar dit maakte haar niets uit, omdat ze niet bang voor hem was.

Quiet the mind, and the soul will speak.

11 dec 2011 - 15:31

Perseid 8184

Ik vind het allemaal goed .

Feel the fire, but do not succumb to it.

12 dec 2011 - 17:36

TessaGray 16681

GoogleIt reageert nooit en ik bedacht me dat het beter is een ander stamhoofd te zoeken, eentje die wel reageert, dat speelt al stukken fijner. had moonbylove gevraagd, die denkt enkel dat ze niet goed genoeg is, well.. Wat denken jullie ervan? ;p

Abby (Abigail) Rosaline Valence
"Natuurlijk doen we dat, lieverd." Het was de eerste keer dat hij haar zo noemde en een glimlachje sierde haar gezicht. Zijn woorden werden gevolgd door een kus op haar voorhoofd en vervolgens een kus op iedere vinger en zijzelf kon niks anders dan naar hem blijven kijken. Wie had ooit gedacht dat haar leven zo zou lopen? Zijzelf in ieder geval niet. Het was verdacht stil en ze concentreerde zich op Tristans ademhaling, het maakte haar erg rustig. Zo rustig, dat ze uiteindelijk in zijn armen in slaap viel.
"Land in zicht!" De schreeuw en de daarop volgende opgewonde stemmen en voetstappen in de gangen deden haar 's ochtends opschrikken. De zon scheen naar binnen in haar ogen en ze kneep ze een stuk dicht en opende ze pas weer volledig toen haar ogen eraan gewend waren. Het eerste wat ze zag was Tristan, de mooiste manier om wakker te worden vond ze. Ze zuchtte tevreden en had alles behalve zin om op te staan, al klonk het schattenjagen en het daarbij komende avontuur erg aanlokkelijk. Aan de andere kant was ze bang voor meer onheil en ze wist dat Tristan het zwaar zou krijgen en dat kwam door haar, daarbij lag ze wel lekker. Tristan leek er hetzelfde over te denken, want hij was nog in diepe rust. Ze boog voorover tot ze met haar lippen neigde die van hem neigde te raken. "Wakker worden, schat, we gaan zo aan land," fluisterde ze en drukte een kus op zijn lippen. Daarna stapte ze voorzichtig uit bed en realiseerde zich dat ze met haar kleren nog aan in slaap was gevallen, ze schudde licht haar hoofd vanwege deze stommiteit en besloot eerst eens wat schoons aan te trekken. Ze viste een schone, lichte blouse tevoorschijn en een donkere broek. (Lol, even plaatje ter voorstelling: Klik) Toen ze de kleren had aangetrokken en haar wapenriem omdeed realiseerde ze zich dat Ace haar zwaard nog had, die moest ze zo maar terughalen. Ze pakte haar borstel en terwijl ze haar haren borstelde keek ze weer naar Tristan die nu echt wakker leek te zijn. "Goedemorgen, lekker geslapen?" vroeg ze met een glimlachje en legde haar borstel opzij. Ze ging bij het bed staan en stak haar hand naar hem uit. "Hier, ik help je wel," bood ze haar hulp aan. Het opstaan was als je eenmal lag of zat, wist ze uit ervaring, een van de vervelendste dingen met deze verwondingen. Meestal was het prima, zolang je maar stil zat of lag. Nadat ze hem voorzichtig overeind geholpen had merkte ze dat hij nog geen blouse aanhad, ze rommelde even tussen de kleding en vond een blouse van hem die ze hem aanreikte. "Wil je dat ik je help?" vroeg ze, het liefst had ze dat hij even zijn trots opzij zou zetten en gewoon ja zou zeggen, maar ze vermoedde dat hij het toch zelf wou doen. Ze kende het gevoel en had er ook begrip voor, al vond ze het dus slimmer als hij gewoon toe zou geven.

-Sommige zinnen zat ik zo van; Oeh, die is mooi bedacht en bij anderen zat ik meer van; Dat is crap, maarja, weet niks beters. Dus lol, een combi post-

[ bericht aangepast op 12 dec 2011 - 19:32 ]
In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

12 dec 2011 - 18:26

CEO 33832

Ace - Piraat.

Ik voel wat warms op mijn oog. Ik open het langzaam en merk dat de zon door de patrijspoorten schijnt. Een nieuwe dag. Ik spied het ruim door en bedenk me dat de meesten al wakker zijn. Er klinkt gepraat op het dek. Met moeite hijs ik me overeind en zie dat de perkamentstukken nog op mijn bed liggen. Ben ik ze vergeten op te ruimen? Of heeft Genesis.. Genesis! Mijn ogen sperren open als ik me bedenk wat er zich de afgelopen nacht heeft plaatsgevonden. Een droom. Het moet een droom geweest zijn.
Ik aarzel geen moment en geef mezelf een tik voor m'n kop. Nee. Geen droom. Ik glimlach even en hijs mezelf overeind. Waarschijnlijk zonder dat ze het beseft, heeft ze me in een erg ongemakkelijke positie gekregen. Hoe te gedragen? Waar te beginnen? Het ging allemaal zo snel dat ik niet besefte waar ik mee bezig was. Ik slaak een zucht. Ik ken haar niet eens goed. Nog niet althans. Maar ze kent wel een deel van mij nu, bedenk ik me als ik naar de stukken papier kijk. Ik glimlach scheefjes. Ze heeft een overduidelijk pittiger en opener karakter dan Josephine ooit had gehad. En toch zijn ze van dezelfde stand.
Met tevredenheid denk ik terug aan die avond. Niet te geloven dat ze het nog had gedaan ook, mij toegelaten om haar uit te kleden. Ik voel me een bevoorrecht mens. Verrijkt, in zekere zin. Maar nu, Ace, is het voorzichtigheid geblazen. Ik kom overeind en wandel het dek op.
'Hee, waar heb je je vriendinnetje gelaten. Jullie hadden het erg gezellig vannacht, had ik zo gehoord,' zegt een jonge piraat. Fijn. Dat moet er nog eens ingewreven worden. 'Flikker op, stuk stront, en ga je afrukken in het ruim. Zolang ik je kop niet hoef te zien.' Hij komt op me afgelopen en geeft me een vriendschappelijke stomp op de rug. Meteen schieten de tranen in mijn ogen.
'Oh godverdomme, het spijt me Ace! Gaat het?' 'Hou.. je.. kop,' sis ik. 'Wat ik wilde zeggen is; ik zou d'r doen. Stel dat je erachter komt dat ze niks is voor je, wat maakt het dan uit? Tegen die tijd heb je haar al lang en breed in bed gekregen. Gister had je er ook niet echt moeite mee.' 'Jij dwaas, zie ik eruit alsof ik daar ook maar aan kan denken?' Hij kijkt me droog aan. Juist.
'Oke goed, schrap het laatste. Ik vrees dat ik de komende weken seksloos door zal moeten brengen. En nu even over wat anders: wat staat er op het menu vandaag?' De jongen grijnst.
'Hetzelfde spul als anders: beschuit met boter, als je geluk hebt.' Mooi. Ik geef hem een vriendschappelijke tik tegen zijn wang en vervolg mijn weg naar de keuken.

No growth of the heart is ever a waste

12 dec 2011 - 18:55

Perseid 8184

-

[ bericht aangepast op 12 dec 2011 - 18:56 ]
Feel the fire, but do not succumb to it.

12 dec 2011 - 18:55

Perseid 8184

Genesis
Ze was al, voor haar idee, vroeg het bed uitgekomen, en had na een beetje fatsoenering van haarzelf, meteen haar jurk aangedaan, haar haren in een vlecht gebonden en richting het ziekenruim gelopen.
Onderweg kreeg ze diverse nafluitingen, en enkele oponthoudingen.
Gelukkig was ze vriendelijk genoeg ze op een aardige manier af te wijzen.
Na haar routine door het ziekenboeg-gedeelte, liep ze met de glimlach die ze deze hele morgen al droeg, richting het gedeelte voor de kok.
Pedro, als ze zijn naam goed had verstaan.
‘Kan ik u misschien helpen?’ Boos ze aan, waarna ze gebaarde naar de enorme zak in zijn handen.
Ze man leek zich eerst even terug op aarde te moeten roepen, voor hij haar een fatsoenlijk antwoord kon geven.
‘Eh, graag, jongedame.’ Grijnsde de middelbare man.
‘Zeg maar Genesis, chef.’Lachte ze met een vrolijke twinkeling in haar ogen.
De man fronste zijn wenkbrauwen.
‘Was jij niet dat wijffie van de ziekenboeg?’ Mompelde de man bedenkelijk. ‘Miss eh, Throon?’ Probeerde hij waarna hij zich weer keerde over de stapels met beschuit.
‘Elisabeth Thrown, voor de lieve heer, of, nu ja, kapitein is het Miss. Thrown. Gewoon, omdat ik niemand met respect vereer als ik het zelf niet krijg, en dus mag hij me bij mijn titel noemen.
Voor een lieve man als u, is het gewoon Genesis.’ Legde ze met een knikje uit, waarna ze zichzelf een schort omknoopte, en aan de afwas begon.
Diep in gedachten verzonken zong ze een zeemanslied, iets dat haar moeder voor haar zong wanneer ze naar de horizon keken.
Het geluid bracht veel bezoekers in de keuken, mannen die graag nu meteen wilden ontbijten.
Onbezonnen schonk ze hen een glimlachje waarna ze zich weer op haar toegeneigende taken verboog.

Feel the fire, but do not succumb to it.

13 dec 2011 - 15:45

Sid 5122

Haha, ik vraag me af hoeveel namen onze scheepskok al heeft gehad :')

Tristan - Piraat, Medusa.
Met tegenzin open ik mijn ogen. De hele nacht heb ik liggen waken door de vreselijke pijn in mijn rug, pas tegen de ochtend - naar mijn gevoel pas een halfuur geleden- ben ik in slaap gevallen. Met als gevolg dat ik nu mijn ogen het liefste gewoon weer zou dichtdoen. Abby staat al fris en monter naast het bed haar haren te kammen. 'Goedemorgen, goed geslapen?'
Ik glimlach en mompel vermoeid alleen maar een goedemorgen terug. Ze steekt haar hand naar me uit en ik neem hem aan om haar niet te kwetsen, maar zonder haar steun te gebruiken. Ik wil niet dat ze me een zwakkeling vind. Zo gauw ik recht sta, controleer ik of mijn verband nog wel goed zit. Geen probleem, concludeer ik. Vanavond zal ik Abby vragen of ze het wil vervangen. Vervolgens geeft Abby me een schoon hemd aan en ze kijkt me eventjes aan. 'Wil je dat ik je help?' Ik schudt mijn hoofd, het zal wel lukken. Ik klem mijn tanden op elkaar en trek het hemd in één vloeiende beweging over mijn hoofd. De huid op mijn rug brandt, maar met emotieloos gezicht steek ik mijn armen door de gaten. Eigenlijk heb ik er direct spijt van dat ik Abby's hulp heb geweigerd, maar ik wil dit alleen kunnen. 'Kijk, het lukt best,' glimlach ik naar haar. Tot ik doorheb dat ik mijn laarzen nog moet aantrekken. Verduiveld. Een hemd aantrekken gaat nog net, maar me bukken om mijn laarzen aan te doen, is te veel van het goede. De twee ondingen staan naast het bed naar me te lachen en ik kijk Abby zuchtend aan. 'Wil je me daar wel bij helpen?'

Home is now behind you. The world is ahead!

13 dec 2011 - 16:02

CEO 33832

Ik had hem helemaal in het begin een naam gegeven, maar ben hem vergeten. Kan me alleen herinneren dat ik dacht dat het iets Spaans was, so yeah, just chose this name ;]

No growth of the heart is ever a waste

13 dec 2011 - 17:41

TessaGray 16681

Sorry dat ik niet schrijf emt Aiyana, probeer stamhoofd te regelen die wel reageert en als het hierbij blijft kan ze makkelijkk inspringen ;p

Abigail Rosaline Valence.
De koppigheid hadden ze tenminste gemeen, want Tristan besloot het zonder haar hulp te doen. Zwijgend keek ze toe, de neiging om hem te helpen onderdrukkend. "Kijk, het lukt best," verzekerde hij haar met een glimlach. "Ik had ook niet gedacht dat het je niet zou lukken," zei ze hem. Ze zag hem plots kijken naar zijn laarzen en zoals ze had verwacht vroeg hij daar wel hulp bij. "Tuurlijk." Ze pakte de laarzen en hurkte voor Tristan neer, het aantrekken van de laarzen ging niet geweldig soepel, maar schoenen aandoen bij anderen was nooit erg gemakkelijk. Toen ze ze toch aangekregen had ging ze weer staan en keek hem aan. "Kom, ik rammel. Een ontbijt kan vast nog wel voor we aan land gaan."

Craaaaap en deze keer echt. Begint goed en dan slechter, slechter (x

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

13 dec 2011 - 18:04

Sid 5122

Tristan- Piraat, Medusa.
'Bedankt,' zeg ik wanneer ze klaar is met me te helpen. 'Kom, ik rammel. Een ontbijt kan vast nog wel voor we aan land gaan.'
Ik knik en houdt de deur voor haar open. Wanneer ze me passeert, geef ik haar een knipoog. Vervolgens sluit ik de deur en loop ik met haar het schip door richting keuken. Ik hoop dat er een mirakel gebeurd en dat ze in de kombuis plots vers brood en fruit hebben, maar dat zal wel niet. En inderdaad, in plaats van een ovenverse snee brood krijg ik een paar muffe scheepsbeschuitjes in mijn handen geduwd, samen met een kroes sterk verdund bier. Een staatsgevangenis is er niets bij. Wrang bedenk ik dat Oliver het nog niet slecht zou doen als cipier, hij heeft een talent voor wreedheid. Wat verder zie ik Ace staan en ik knik naar hem als begroeting. Hij ziet er relatief goed uit, heb ik de indruk.

Home is now behind you. The world is ahead!

13 dec 2011 - 19:27

TessaGray 16681

->> Volgende Topic <<-

[ bericht aangepast op 13 dec 2011 - 19:28 ]
In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Index RPG Actieve Topics Zoek