• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Sid - Natambu Mmba - 25
    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24


    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    Vluuv - Bee - 19

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: GoogleIt - Vérum Chestïo - 24
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17

    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 16:58 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    No, had net een stukje geschreven D:<


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Ahww,, ^

    Jeej het tweede topic!


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Phani Cinta Carabét - Aveloniër.
    Ik kijk Katy aan en haal mijn schouders op. 'Ik dacht dat jij dat wel zou weten... Laten we die kant op gaan!' Ik wijs naar het wat dichter begroeide kant van het bos en rits mijn zwaard uit mijn hoes. Met mijn zelf-gesmede zwaard haal ik de planten uit onze weg. Affentoe kijk ik even om naar Katy en glimlach lief naar haar.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Abby (Abigail Rosaline Valence)
    Het pakte compleet verkeerd uit, 60 zweepslagen in plaats van 30? Verdomme, voor Nate vond ze het niet erg, hij had ze verdiend, maar Ace.. Dit was de tweede keer dat ze hem in de nesten werkte. De smoes had waterdicht geleken, de kapitein wantrouwde haar nog altijd, dat was wel duidelijk, anders had hij haar vast geloofd. Plots richtte de kapitein zich op haar, de woorden die hij zei voelden als een messteek recht in haar hart. "En omdat ook Abby hierbij betrokken was, maar geen herrie aan het schoppen was in het ruim, 20 zweepslagen voor haar," was zijn oordeel. Haar ogen werden groot en ongelovig keek ze hem aan, proberend de brok in haar keel weg te slikken, hij wist het verdomme en alsnog.. Ze had het hem verteld, van James en de zweepslagen, toen ze hem nog vertrouwde. Het kon niet erger, dat dacht ze althans.
    "Ik denk dat meneer Wright wel zo vriendelijk zal zijn die aan u te geven, miss Valence." Geschokt keek ze hem aan. "Wat?" piepte ze. Ze wilde niet bang zijn, niet bang overkomen.. Maar ze kon wel janken, het liefst was ze ter plaatste dood neergevallen dat ze het niet mee hoefde te maken. Tristan in de schoenen van James, daar kwam het op neer en ze hoopte zo vurig dat het een nachtmerrie was en dat ze straks gewoon naast Tristan wakker zou worden. De zweepslagen waren namelijk niet eens het ergste, de pijn was onverdragelijk, maar ze had Tristan beloofd uit de problemen te blijven en nu had ze hem er ook nog eens bij betrokken. Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Plots kwamen er twee mannen langs, de kapitein commandeerde één van hun Genesis weg te brengen en de ander moest hun naar boven brengen. Ze wou niet, het liefst was ze weggerend, maar ze realiseerde zich op tijd dat ze dan alles zou verergeren en dat kan ze zich niet veroorloven. Ze slikte en haar blik gleed naar de grond, naar de neuzen van haar laarzen. Had ze de verkeerde keuze gemaakt? Om weg te lopen van huis, had ze moeten blijven, trouwen met James en 'gelukkig' worden? Nee, dan had ze Tristan niet ontmoet, hij betekende alles voor haar en het nieuws had hem vast al bereikt, er was vast en zeker iemand geweest die hun had afgeluisterd en het had doorgebriefd..


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Nutteloos bericht zodat dit topic in mijn topics komt te staan :x
    Ik wacht nog even op Sam en Tinne met reageren :3

    Katy ~ Avaloniër
    'Eigenlijk weet ik het niet...' zij ik en blooste een beetje. Maar er verscheen weer een grijns op mijn gezicht toen ik hem naar het dichtstbegroeide deel zag wijzen. Haha, lekker door de struiken banjeren. Maar gehoorzaam volgde ik Phani. Hij was lief en haalde de meeste planten uit ons pad. Als hij omkeek glimlachtte ik terug. 'Dankje,' zei ik met een big smile, doelend op dat hij de weg voor me vrijmaakte.


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Omg, ben ik nogsteeds vergeten abo te nemen he! >:C


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Jullie maken het me moeilijk om al die kut gevoelens te moeten ebschrijven x]

    Aiyana Kateri Chestio
    Plots zag ze Bee rondlopen, zo te zien had ze nog geen succes. "Hulp nodig?" vroeg ze toen ze bij haar was. "Hier ga je niet het juiste hout vinden, daarvoor moeten we toch iets dieper het bos in," voegde ze eraan toe. Hopelijk zou het Bee lukken een mooie pijl en boog te maken en daarmee de rest wat te motiveren, dat ze uit jaloezie -omdat een vrouw beter was dan zij- beter hun best gingen doen. Het viel te proberen. -kort, leeg na post van abby xd-


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Genesis
    Ze fronst, en laat haar pastelgroene ogen diep in die van de kapitein doordringen. Daarna prikt ze met haar wijsvinger zacht op de plek van zijn hart. ''Daar waar ooit een hart zat, zit nu een lafaard.'' Prevelt ze, waarna ze de reus een boze blik toewerpt. ''Handjes thuis, anders geef ik je graag hetzelfde als Nate.'' Sist ze waarschuwend, waarna ze Abby en Ace een verontschuldigend en ietwat hopeloze blik toewerpt. Haar handen spannen zich tot vuisten. Hoe kon iemand zo harteloos zijn zonder berouw? Dat de kapitein een piraat was, was geen excuus voor zijn harteloosheid. En ze liet het echt niet rusten. Ze bedacht steeds opnieuw weerwoorden. Misschien kon zij doordringen in die botte, vastgeroeste kop.

    [ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 14:48 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    abo :)

    Ace - Piraat.

    Wat Genesis en Abby ook probeerden, het mocht niet baten. Per toeval komen twee piraten langs gewandeld, die kapitein Oliver meteen op hun taken wijst. Meteen liggen ze te rollen over de vloer en één van verklaart zich winnaar. Vol trots voegt hij zich bij Genesis.
    'Hé zwijnenkop, kijk naar je eigen tieten,' sis ik. 'Hou je kop. Zodra ik met haar klaar ben, ga ik naar boven om toe te kijken hoe jij die zestig zweepslagen mag ontvangen. Moge één ding zeker zijn: ik ga het een stuk meer naar m'n zin hebben dan jij.' Maar gelukkig lost de kapitein dat probleem voor me op. 'Ik waarschuw je: Als ik van haar hoor dat je haar op een onbehoorlijke manier heb aangeraakt scalpel ik je levend.' Teleurgesteld neemt de piraat afstand. Ik steek heel kinderlijk mijn tong uit. Ik moet die varkenskop op stang jagen nu ik nog kan lopen. Ik durf niet meer te onderhandelen over mijn straf. Naar mijn ervaring is de kapitein geen eerlijke zakenman. Dus ik hou mijn kop en kijk naar Abby.
    'Sla een kruisje nu het nog kan,' zeg ik met een treurige glimlach. 'Alsof jij in god gelooft,' grinnikt de piraat die bij de kapitein staat.
    'Doe de duivel de groeten van me. Als ze met jou klaar zijn, kunnen ze je ingewanden van het dek schrapen. Datzelfde geldt voor jou,' grinnikt hij naar zowel mij als Nate.


    No growth of the heart is ever a waste

    Phani Cinta Carabét - Aveloniër.
    Als ik stemmen hoor spits ik mijn oren goed. 'Dankje.' Zegt Katy glimlachend, ik maak duidelijk dat ze stil moet zijn en luister weer naar de stemmen. "Hier ga je niet het juiste hout vinden, daarvoor moeten we toch iets dieper het bos in," Zei een sierlijke vrouwen stem. Ik slikte en vroeg me af of het toevallig het zusje van het stamhoofd zou zijn... Ik keek om naar Katy die de stemmen zo te zien ook al had opgemerkt. Ik grijns en grinnik zachtjes. 'We hebben beet, kom we gaan ze bekijken.' Zeg ik fluisterend. Hurkend loop ik de gevallen blaadjes zo goed mogelijk ontwijken naar een laag bosje waar we zouden kunnen gaan zitten om de nieuwelingen te gaan bekijken.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Fucking hell, dit is echt... een prachtig drama o:
    Ik ga eens beginnen schrijven.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Ha, dat zei ik je toch :'D Dik drama.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Natambu/Nate
    Ik kijk Ace woedend aan, in mijn ogen zijn die extra slagen zijn schuld. Godverdomme, dat overleef ik niet. 60 zweepslagen?! Even overweeg ik om de kapitein voor te stellen me gewoon overboord te zwieren, maar dat slik ik toch maar in. Als er iemand hier van boord moet, is het die idiote rumspons wel. Terwijl het meisje haar 2e scheldtirade houdt - verwend nest, weet nooit wanneer ze haar kop moet houden- ga ik naast Ace staan. 'Had me haar gewoon gegunt en dan was er hier niets gebeurd,' sis ik zo stil dat alleen hij me kan horen. Ik hoop dat ik eerst mag, ik sla hem verrot.
    'Doe de duivel de groeten van me. Als ze met jou klaar zijn, kunnen ze je ingewanden van het dek schrapen. Datzelfde geldt voor jou,' grinnikt de piraat die ons naar boven mag begeleiden. Ik beslis dat die binnenkort een ongelukje gaat krijgen tijdens zijn nachtwacht.
    'Fuck off,' sis ik hem toe. Zijn lach vertrekt wat en met de woorden 'Genoeg gepraat, er wacht aan dek een zweep op jullie,' knikt hij richting dek. Hij legt zijn hand begeleidend op mijn schouder, maar ik schudt hem er onmiddelijk en met vuurspuwende ogen af.
    Met mijn gezicht strak en emotieloos gespannen, loop ik aan dek. De eerste keer vandaag dat ik in de buitenlucht kom; het is een veel te mooie ochtend om gegeseld te worden.

    Tristan
    'Nee, ik voel me fantastisch na dat gevecht van daarnet,' zeg ik droog, maar ik glimlach naar hem. Wanneer ik hier te lang zit, wordt ik prikkelaar. Dan hoor ik touwen kraken en er verschijnt een hoofd boven de rand van het platform. 'Opschudding beneden! Ace, Nate en Abby hadden een griet verstopt beneden. Ace en Nate hebben elks 60 zweepslagen nu, en Abby 20. En euh, Tristan...'
    Mijn ogen worden eerst groot, dan spleetjes. Er gaat vannalles door me heen, gaande van hoe weerzinwekkend ik Olivier vind, tot dat dit niet met Abby mag gebeuren. '...! Tristan!' De piraat schudt aan mijn been en ik ben er weer helemaal bij. 'Wright! De kapitein heeft beslist dat jij die slagen moet geven, dus kom verduiveld nu naar beneden.'
    Ik kijk hem vragend aan, en dan naar Will. 'Dat kan toch niet...?' zeg ik meer tegen mezelf dan tegen hem.
    De piraat klimt alweer naar beneden terwijl ik hem machinaal achterna ga. Dit ga ik niet doen, van mijn leven niet. Ik had haar er nooit in mogen betrekken, dit is allemaal mijn schuld.


    Home is now behind you. The world is ahead!