[RPG] #Pirates. 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 16:58 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha, ineens zei hij zo van: ja, 't is klote als je aan het fappen bent en je kan je ding niet afmaken. My face: wait wut? '

Ace - Piraat.

Helaas negeert ze niet wat ik zei en gaat er met alle plezier verder op in.
'Vertel me dan eens wat je wensen zijn,' hoor ik haar licht giechelen. 'Wat?' zeg ik verbijsterd hardop. Dit kun je niet menen. Hoe moet ik in vredesnaam mijn wensen kunnen uitleggen zonder dat het daar beneden gaat kriebelen? Sterker nog, ik krijg alleen al een stijve als ik eraan denk. Oh god, waar heb ik mezelf nu weer in gewerkt? Nate zou god op zijn blote knieën prijzen als dit hem overkwam en ik weet geen zinnig woord uit te brengen.
Ze helpt me overeind en gedwee laat ik me weer in het bed zakken, niet wetende wat te doen.
'Rood staat je best schattig, al kan ik je verzekeren dat dat overbodig is, ik heb al genoeg naakte mannen gezien, en gelukkig voor mij kan ik me prima beheersen.' Verbaasd kijk ik haar kant op. Wat zei ze zojuist? 'Genoeg.. naakte mannen gezien?' herhaal ik vragend met een zwak stemmetje.
'In wat voor omgeving ben jij wel niet opgegroeid?' vraag ik met oprechte verbazing. Wist ik veel. Ik was er altijd heilig van overtuigd dat ze in de elitekringen zulke dingen bewaarden tot na het huwelijk.

No growth of the heart is ever a waste

Ik was weggerent al roepend om mamma

Genesis
Ze grinnikte, schudde haar hoofd, en dekte hem toe. 'Waar denk je dat ik al die verpleegkunde vandaan heb? Mijn vader was na graaf ook dokter, en ja, daar horen ook naakte mannenbij, Ace.' Lachte ze hoofdschuddend.
'Maar van mij mag je gerust verder gaan, of wacht je tot ik het ga doen?' Haar lichtgroene ogen gkede onderzoekend naar die van hem.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Nawizi Ceta - Avaloniër

Ik zal nu al een tijdje in dezelfde positie met mijn hoofd op mijn knieën en ik moest eerlijk toegeven dat mijn nek wat stijf begon te worden.
Als een slome slak, ging ik rechtop zitten en rekte me uit zodat het stijve gevoel zou afnemen, wat uiteindelijk ook goed lukte.
Ik veerde recht en wandelde terug naar het dorp opzoek naar iets interessant dat ik eventueel kon doen.
In het dorp liep, ik blootsvoets over de paden die door de jaren heen gevormd waren.
Ik keek echter niet goed uit waar ik liep, waardoor ik in een grote doorn stapte.
Een hoog gilletje ontsnapte uit mijn mond, terwijl ik niet bepaald elegant mijn voet vastgreep en op het andere been mezelf staande probeerde te houden.
Ik trok de doorn uit mijn voet, waardoor ik achterwaarts over een steen viel en met een harde klap op de grond terecht kwam.
In de hoop dat niemand iets door zou hebben, ging ik rechtop zitten en bekeek mijn voet waar een heel klein straaltje bloed naar beneden uit sijpelde.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Achja, we zijn het gewend. De klas bestaat voornamelijk uit jongens die dat soort dingen.. ja, zo nu en dan met mekaar delen enzo :'D.

Ace - Piraat.

Oh. Haar vader is dokter. Oh, dat wist ik niet.
'Dat verklaart hetgeen dat mij tot nu een raadsel is gebleven,' mompel ik en glimlach scheefjes. Ze zal me nu vast en zeker een viezerik vinden. Geen twijfel over mogelijk. Maar he, het was niet mijn bedoeling haar op stang te jagen! Ik wilde alleen heel even genieten van het feit dat er een mooie vrouw in mijn bed ligt. Volgens mij beseft ze niet half hoe akelig het is dat ik noodgedwongen ben toe te kijken, maar niet mag aanraken. Wat zou ik doen als die verrekte pijn me niet in de weg zat? Ooh, dan zou ik mijn kans grijpen en haar van alle kanten eens goed te grazen nemen. Oh ja, dat gaat ze fijn vinden.
Ik geef mezelf een geestelijke klap om weer terug op aarde te komen.
'Maar van mij mag je gerust verder gaan, of wacht je tot ik het ga doen?' WAT?! Met grote ogen kijk ik haar aan, waarna mijn blik vervalt in een flauw grijnsje. 'Dat eh.. is misschien niet zo verstandig aan te bieden aan een man die al zes maanden droog staat..' mompel ik zacht.

No growth of the heart is ever a waste

Ach, ik ben zulke dingen wel gewend, maar dan betekend niet dat ik het niet pedofiel vind x')

Genesis
'Zie ik er uit alsof ik bang ben?' Grinnikt ze met een onschuldige, toch ietwat uitdagende glimlach.
Ze haalde een hand door haar lokken, waarna ze haar schouders ophaalde. 'Wat wou je bovendien doen, naar me staren totdat ik het ga doen?' Grinnikte ze uitdagend, waarna ze haar armen gekruist voor haar borst liet rusten.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ace - Piraat.

'Zie ik eruit alsof ik bang ben?' hoor ik haar vragen. Nee, maar ik wel. Ik zeg het niet hardop. Oh god nee, ik kijk wel uit. Ik snap mezelf niet. Waarom laat ik haar niet gewoon haar ding doen? Geil ben ik nu toch al en zeg nu zelf, ze ziet er prachtig uit. Waar ben ik dan bang voor? Ik ga even bij mezelf te rade en kom dan tot de conclusie dat het niet angst is dat me afschrikt, maar nervositeit.
'Wat wou je bovendien doen, naar me staren totdat ik het ga doen?' 'Naja ik eh.. heb er helemaal geen problemen mee om te staren,' mompel ik.
'Ik heb me vaker dan eens afgevraagd wat er nu onder die jurk zit, behalve dan de whisky. Je hebt een bijzonder zachte huid, moet ik je zeggen.' Geweldig, Ace zijn analyse. Kan ie nog mooier? 'Maar goed, ik eh ik zou geen moment kunnen denken dat je bang zou zijn.' Straks lacht ze me uit, straks zegt ze dat ik een kleintje heb. Wat een doemscenario, waar heb ik mezelf in godsnaam in gewerkt?

No growth of the heart is ever a waste

Genesis
Ze hoort zijn antwooorden aan en trekt haar wenkbrauwen op bij zijn eh, compliment over haar huid. 'Eh, dankje.' Grnnikt ze hoofdchuddend. 'Op een voorwaarde. Dat je van de rum afblijft.' Glimlacht ze onschuldig, waarna ze hem onderzoekend aankijkt.
Ze lijkt wel gek.. Maar ach.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ace - Piraat.

'Op een voorwaarde. Dat je van de rum af blijft.' Wacht. Wat? Ik ga wat moeizaam overeind zitten. Een onheilspellende grijns speelt om mijn gezicht.
'Dus als ik het goed begrijp.. mag ik een blik werpen op je prachtige lijf op voorwaarde dat ik van de rum afblijf? Voor hoelang moet ik de fles laten staan?'
Ik bedoel, een week is nog wel vol te houden. Twee ook nog wel. Dat is eh.. 14 dagen. 14 dagen zonder drank? Het zou lastig kunnen worden, maar het valt te proberen.
'En mag ik je dan ook uitkleden?' voeg ik er hoopvol aan toe. Oh man, dit gaat beter worden dan in mijn stoutste dromen. Nooit gedacht dat een mislukte poging trekken op zoiets hemels kon uitdraaien. Nate zou zo jaloers worden. Ik bijt even op mijn lip. Het is het beste dat ik mijn kop hou tegen Nate. Dit zal hij alleen maar als nog meer reden zien om haar achterna te jagen.

No growth of the heart is ever a waste

Genesis
'Laat ik het anders formuleren; drinken met kleine maten voor de rest van je leven en dan mag je me zo vaak uitkleden als je wil.' Glimlacht ze toch enigszins warm.
Dat was eerlijk, toch?
Ze houd haar hoofd ietwat schuin, em trekt haar benen op het bed, waarna ze hem peilend aankijkt.

Feel the fire, but do not succumb to it.

O my god, ik lach me dood om Ace :'D Geniaal

Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
"Het gaat wel." antwoordt hij kortaf. Hm. Misschien was het toch niet zo'n goed idee hem te storen. Maar heeft hij dan geen enkele behoefte aan sociaal contact? Pas als hij me vraagt hoe het met mij is besef ik me dat ik de hele tijd voor me uit heb zitten staren en vluchtig glimlach ik. "Goed." Nog een paar tellen blijf ik gehurkt en zwijgend op de grond zitten, voor me uit kijkend en Andrew's blik ontwijkend. Dan sta ik op en kijk hem even aan. "Tot later dan maar." Ik ben van plan te vragen of we bijna gaan eten, want al heb ik niet bijster veel uitgevoerd, ik ben toch behoorlijk hongerig. Komt vast door de hitte.

Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
"Ik heb rum, of andere alcohol nodig, schone doeken die kunnen dienen als verband, schoon water, fruit, een paar tonnen en enkele gereedschappen als messen of zoiets." Ik grinnik even kil door deze lange opsomming. "Alcohol en messen zijn op een piraten schip geen probleem, maar fruit en schoon water?" Het meisje is ondertussen al bezig schoon te maken en reageert in haar ijverigheid niet. Even kijk ik toe hoe ze ambitieus probeert het gore ruim in een steriele ziekenboeg te transformeren, dan knik ik koeltjes naar Ace en loop weg, het dek op. Ik ben nog maar net het dek opgelopen als ik Asilah op me af zie komen. Ze is een oude kennis van me, en toen ik haar tegenkwam en uitnodigde op de Medusa duurde het niet lang voor ze instemde mee te gaan. Dat komt me zeker niet slecht uit, want ik kan wel een extra paar ogen gebruiken. Ze smijt een jonge matroos voor mijn voeten en grauwt iets over hem van het schip gooien. De jongen trilt over zijn hele lichaam en kijkt bang naar boven, maar slaat zijn ogen meteen weer neer als hij mijn blik opvangt. "Hm. Ik heb een ander klusje voor hem." zeg ik rustig, zonder Asilah aan te kijken. "Laat hem de gewonden en zieken op het schip naar het ruim brengen. Onze verstekelinge heeft aangeboden als zuster op te treden." Voor de eerste keer sinds ze op me af kwam lopen kijk ik Asilah even aan. "Zelf kun je het misschien even van de stuurman overnemen. Hij staat al ruim een dag achter het roer, en ik wil niet dat hij indommelt."

Ace - Piraat.

'Laat ik het anders formuleren; drinken met kleine maten voor de rest van je leven en dan mag je me zo vaak uitkleden als je wil.'
Ik kan het niet geloven. Wat argwanend peil ik haar gezicht. Het is dat ik nu volstrekt nuchter ben, anders zou ik mijn eigen oren niet geloven. Ze meent het! Mijn zintuigen bedriegen me niet, ze meent het!
Het rumoer van de piraten op het dek haalt me uit de fantasie.
'Goed. Dit aanbod sla ik niet af,' zeg ik meteen. Dit is te mooi om waar te zijn. Gewoon te mooi. Ik zegen mijn belabberde aftrekkunsten voor deze keer. 'Ik stel voor.. om een andere kamer op te zoeken, aangezien dit vertrek niet bepaald een privésfeer uitstraalt of iets dergelijks,' mompel ik zo onschuldig mogelijk. Ik voel me als een kind met nieuw speelgoed, zo gelukkig.

No growth of the heart is ever a waste

Andrew Kelvin Ronalds - PM

"Wacht even." Zei ik nog voordat Bee weg was. "Ik wil niet onbeleefd zijn, dat zeker niet. Maar wat kwam je hier eigenlijk doen?"
Ik probeerde mijn toon niet al te bot te laten klinken, wat me vrij goed lukte.
Ik was het niet echt gewoon om met mensen een gesprek aan te knopen en al zeker niet met vrouwen.
"Ik denk niet dat het voor de gezelligheid was." Zei ik droog met een scheve grijns. "Want ik besef zelf ook wel dat er leukere mensen zijn om mee te praten."
Ik rechtte mijn rug en leunde achteruit tegen de wand en wachtte geduldig op antwoord.
Misschien was het wel eens tijd dat ik een beetje ging veranderen?
Je weet wel, socialer worden en zo.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leopold Smith
De vrolijke kleurtjes maken plaats voor een angstaanjagende, pikzwarte duisternis. Ik zie dingen voorbijflitsen die ik helemaal niet wil zien, een soort monsterlijke draken vliegen dreigend rond mij en ik zou me graag tegen de wand duwen, ware het niet dat er van daaruit allemaal lijkachtige handen naar me graaien.
In de rook van het vuur doemt langzaam een gezicht op, wat ik nog het beste kan omschrijven als een schedel die strak overtrokken is met vel. Zijn ogen zijn lege gaten die desondanks toch recht door me heen lijken te staren en ik besef met een schok dat hij wel wat weg heeft van mijn vader. Zijn mond beweegt eerst zonder geluid, en allerlei wriemelende insecten stromen op de vloer.
Dan weerklinkt een bulderende, vreugdeloze lach en voel ik een hand op mijn schouder. Godverdomme! Ze hebben me toch te pakken gekregen! Woest sla ik hem van me af, in het nauw gedreven tussen het vuur en de handen en met insecten die gestaag langs mijn benen omhoog beginnen te kruipen. Ondertussen blijft de lach maar doorgaan en ik voel hoe meerdere handen me nu vastpakken. Ze voelen ijskoud aan en ik krijg ook de stank van lijken in mijn neus. Ineens valt mijn kwartje. Ze willen me meevoeren naar de hel! Het doodshoofd in de rook zwijgt abrupt en begint tegen me van dingen te beschuldigen in een taal die ik niet begrijp. Ik voel hoe de armen me tegen de grond drukken en hoe de insecten in mijn neus, mond en oren beginnen te kruipen. Het enige wat ik kan doen is schuimbekkend wachten tot ze me verstikken.

Note: de handen die hem vasthouden zijn die van de wachters van het stamhoofd (:

[ bericht aangepast op 6 dec 2011 - 22:35 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Genesis
Ze staat op, en haalt een hand door haar lokken.
Een andere ruimpte klonk perfect.
Dus wachtte ze geduldig op Ace.
'Best ironisch. Een katholieke opvoeding is dus niet bestand tegen piraten, weten we dat ook weer.' Grinnikte ze, waarna ze haar hoofd even schudde, en met haar vingers over de plooien van haar gemartelde jurk gleed.
'Heb jij misschien nog een jurk? Want nog even en dit ding valtvan ellende uit elkaar.' Prevelde ze met een vale glimlach.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Natambu/Nate
Wanneer ik terug bij bewustzijn kom, begin ik onmiddellijk naar een fles rum te tasten, om mijn rug opnieuw te ontsmetten. Het doet zo verduiveld veel pijn! Ik vind niets en er is niemand om het aan te vragen. Met zwakke benen, een hoop gekreun en gevloek, maar ijzeren wilskracht sta ik op en begin ik door het schip te strompelen. Wanneer het dan is echt nodig is, kom je niemand tegen, denk ik bitter. Ik strompel een ruimte binnen die me op het eerste zicht niet bekend voorkomt, maar die ik uiteindelijk toch herken als de slaapruimte. Een beetje verder hoor ik stemmen, en ik wankel verder in die richting. Af en toe grijp ik me eens vast aan een hangmat, maar veel protst komt er vaak niet, iedereen is te afgemat om zich druk te maken over een beetje extra geschommel. En anders legt mijn dodelijke blik hen wel het zwijgen op. Eindelijk, eindelijk bereik ik de deur en ik kom voor ik haar open even hijgend op krachten. Dan doe ik haar open en mijn gezicht vertrekt zich eventjes vlug van gepijnigd naar verrast. Ace en dat grietje? In een bed? Dan valt mijn uitdrukking terug naar pijn en ik kan nog net 'rum' mompelen voor ik weer buiten bewustzijn op de grond neerzak. Met mijn bebloede rug zullen ze wel snappen wat mijn probleem is.

[ bericht aangepast op 6 dec 2011 - 22:55 ]

Home is now behind you. The world is ahead!