[RPG] #Pirates. 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 16:58 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Genesis
Ze volgt Ace braaf, en houd haar hoofd wat schuin als ze een muffe geur te binnen krijgt van iets dat op.. Vrouwenparfum lijkt.
Een broze glimlach siert haar lippen wanneer ze zich bedenkt dat ze niet de eerste was.
‘Ik zou niet weten of jullie dezelfde maat hebben, maar ik hoop dat dit wat is.’ Hoort ze hem zeggen met iets in zijn stem dat ze niet kan plaatsen.
‘Vast wel.’ Nieuwsgierig laat ze haar vingertoppen over de zachte stof glijden.
Eigenlijk was het een best mooie jurk, met verfijnde details.
‘Als ik mag..’ Grijnst Ace dan van oor tot oor wanneer hij zich haar woorden lijkt te herinneren.
Niet lang daarna voelt ze zijn ruwe hand die zowaar voorzichtig haar lokken richting haar rug veegt, en kippenvel achterlaat op haar ontblote hals.
Ze slikt, en bijt zacht op haar onderlip.
Hij speelt zulke spellen vast niet eerlijk, en haar zo martelen door stukje bij beetje haar naakte huid tevoorschijn te halen bezorgd haar nog meer kippenvel.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Endure schreef:
Een 14 jarig meisje als bemanning op piratenschip?
Lijkt me niet erg handig..
Denk dat ze enkel jonge jongens aannamen of doorgewinterde vrouwen..
Geen jonge meisjes ;o

En lol, wat heeft iedereen met die jonkies? :'D 7-, 12- en 14-jarigen nu :'D lol. Die van mij zijn vaak 17+ :') Anyway, je zult het toch wat aan moeten passen vrees ik.. Ö

Of ben ik de enige die er zo over denkt? Dat een jong meisje op piratenschip (vooral die van Oliver) wat.. Hmm, apart is?

Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

MoonyLove schreef:
(...)

Nou, ik speel nogal jonge mensen omdat ik echt niet weet hoe ik iemand die ouder is zou moeten spelen

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Als gehypnotiseerd staar ik naar het blote stukje rug, dat haast lijkt te verlichten in het maanlicht dat door de patrijspoort schijnt. Zacht, heel zacht laat ik mijn wijsvinger er overheen strijken. Er ontstaat een brok in mijn keel, want ik word weer teruggebracht naar die nacht in het hotel, dat ik Josephine ging helpen met haar jurk. Haar huid is net zo zacht als die van Josephine, maar lichter van kleur. Kom op Ace, ze is hier niet meer. Ze wilde je niet. Geniet wat meer van het leven en laat lang vergane herinneringen je lol niet bederven. Zo voorzichtig als ik kan begin ik aan de touwtjes op haar rug te trekken, als een poging ze los te strikken. Het kost me enige moeite, maar na een tijdje prutsen heb ik de knoop eindelijk los.
Ze zegt geen woord meer en op de een of andere manier doet het me onzeker voelen. Wat als ze het echt niet wil? Dan ben ik de slechte piraat die niet van haar af kon blijven. Ik bijt even op de binnenkant van mijn lip, terwijl mijn ogen weer naar haar rug worden getrokken. Ze heeft zo'n prachtige huid.
Waar maak ik me ook druk om? Ze heeft het toch zelf aangeboden, uit vrije wil? Misschien is ze bang dat de anderen haar te grazen nemen en zoekt ze bescherming bij mij. Je weet nooit wat haar beweegredenen zijn.
Genesis merkt inmiddels dat ik aarzel en kijkt me over een schouder aan.
'Luister ik eh.. als je het echt niet wil..' mompel ik. 'Dan eh, draai ik me wel om.'

No growth of the heart is ever a waste

Endure schreef:
(...)

Ik lees veel van anderen en voeg dat allemaal samen tot eigen bewerking enzo ;'D Lol. Ben zelf ook nog maar 15, geen idee hoe het voelt om 21 te zijn.

Ja, dat doe ik ook zo ongeveer. Ik speel mensen die 24 en 28 zijn. Afhankelijk van hun karakter maak ik ze volwassener. Hoewel Ace gewoon een groot oversekst kind is .

No growth of the heart is ever a waste

Genesis
Ze heeft al die tijd haar ogen gesloten gehad, en bijt harder op haar onderlip als ze zijn vinger over haar rug voelt glijden.
Voor ze er zelfs maar over na kan denken rolt er een zachte, toch genietende kreun over haar lippen.
Ze vloekt binnensmond het een en ander, en bijt hard op haar onderlip.
Het is slecht, maar voelt te gelijkertijd naar meer.
Door een zachte aarzeling in zijn zin, draait ze haar hoofd om.
‘Luister ik eh.. als je het echt niet wil..' Prevelt hij zacht 'Dan eh, draai ik me wel om.’
Ze grinnikt zachtjes, en schud haar hoofd, waarna ze de knot uit haar haren knoopt, en hem dan weer aankijkt.
‘Ik bied niets aan dat ik niet wil. Ga door.’ Glimlacht ze onschuldig, waarna ze weer naar de muur kijkt, en met haar vingertoppen haar inmiddels losse lokken over haar schouder gooit, zodat ze straks niet klem zitten tussen de jurk.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ace - Piraat.

Zwijgend kijk ik toe hoe ze de knot losknoopt en de nu nog groter geworden bos haar over haar schouder legt.
'Ik bied niks aan dat ik niet wil. Ga door.' Het klinkt zacht, maar overtuigend genoeg voor mij. Even ben ik uit het veld geslagen. Ik zou toch zweren dat ze het echt niet wilde. Een glimlach siert mijn lippen, waarna ik voorzichtig de touwtjes los trek. Stukje bij beetje wordt er nog meer van haar blote rug onthuld. Ik kan wel kwijlen. Het scheelt weinig of ik doe het nog. God, wat een mooie huid. Ik leg de handen voorzichtig op haar schouders - om te voorkomen dat ze schrikt - en aai de mouwen van de jurk langs haar armen naar beneden. De jurk blijft steken op haar achterwerk. Nog steeds sta ik achter haar, laat kort mijn vinger langs haar ruggengraat glijden. Haar lichaam reageert er onmiddellijk op, want het rilt - wat of door mij, of door de kou komt - en er verschijnen overal bolletjes kippenvel. Gefascineerd staar ik naar haar rug als ik me bedenk dat ik nog een deel te gaan heb.
Ik leg de handen op haar heupen en wrijf zo de rest van de jurk naar beneden, tot het met een doffe klank op de grond valt.
Met moeite me in te houden, staar ik naar het kanten slipje dat ze aan heeft en de vorm van haar achterwerk onthult. Bij Neptunus, als ik dood ga is het met dit beeld op mijn netvlies. Wat een lichaam, wat een lichaam!
Nog steeds is er niks gezegd, wat dit moment haast magisch lijkt te maken. Ik zet een paar stappen naar voren, tot ik voor haar sta en haar recht aan kan kijken. De lichtgroene ogen bezweren me, maar kunnen niet voorkomen dat mijn blik afdaalt naar beneden, via de lange pluk haar die haar linkerborst bedekt naar haar andere borst en haar slanke taille. Ik ben te overdonderd om mijn geest ook maar ruimte te kunnen geven voor perverse gedachten. Verdomd, ze lijkt Venus wel! Zo schoon, mooi rond en zuiver.

No growth of the heart is ever a waste

Genesis
Ze bijt zacht op haar onderlip, en strijkt met haar vingers zacht over de uiteinden van haar donkerbruine lokken.
Als de jurk met een doffig geluid op de grond terecht komt, kijkt ze Ace een moment strak aan.
Wat zou hij denken? Zou hij teleurgesteld zijn? Of zou ze er gewoontjes uitzien?
En brandden vragen op het puntje van haar tong, die ze samen met de brok in haar keel weer doorslikte.
Dat gestaar naar haar lichaam maar haar toch wel enigszins verlegen, en zorgen voor lichtroze blosjes die langs haar kaken en wangen haar lelieblanke huid versieren.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Endure schreef:
Een 14 jarig meisje als bemanning op piratenschip?
Lijkt me niet erg handig..
Denk dat ze enkel jonge jongens aannamen of doorgewinterde vrouwen..
Geen jonge meisjes ;o

En lol, wat heeft iedereen met die jonkies? :'D 7-, 12- en 14-jarigen nu :'D lol. Die van mij zijn vaak 17+ :') Anyway, je zult het toch wat aan moeten passen vrees ik.. Ö

Of ben ik de enige die er zo over denkt? Dat een jong meisje op piratenschip (vooral die van Oliver) wat.. Hmm, apart is?

Ace - Piraat.

Ik voel me licht ongemakkelijk als haar blik ineens door de mijne snijdt. Ik voel een roze blos opkomen en vraag me af of ik niet teveel heb zitten staren. Maar ineens besef ik me dat haar wangen ook lichtroze zijn gaan kleuren. Echt vreemd vind ik dat niet, aangezien ik haar nogal overduidelijk aan het bekijken ben.
'Eh.. ik denk dat je het nu wel koud krijgt,' mompel ik en geef haar de jurk in handen. Onwillekeurig glijden mijn ogen nog steeds over haar lichaam. Niet te geloven, wat een mooi lijf. Wat een mooi lijf. Zou ze thuis een man hebben die daar elke nacht van mag genieten? Ze lijkt wel een porseleinen pop. Ik zou haar haast niet durven vasthouden, uit angst haar te breken. Hoe het ook zij, iemand met zulke zuivere schoonheid moet voorzichtig behandeld worden. Ik slik even en denk terug aan Josephine, bij wie ik exact hetzelfde dacht.
Het is allemaal niet moeilijk als je een dame van lichte zeden opzoekt. Want je weet dat zo veel je zijn voorgegaan. Je betaalt, doet je ding en klaar is Kees. Maar bij vrouwen zoals zij en Josephine durf ik nauwelijks een vinger uit te steken, op de een of andere reden. Ze is zo prachtig dat ik voor een moment van de aarde ben geraakt. En bovendien is er voor vrouwen zoals zij meer dan dit. Zij dromen over een gezin en een man aan wie ze hun maagdelijkheid kwijt kunnen, niet van een piraat die z'n best moet doen om van de rum af te blijven. Dezelfde twijfels, dezelfde onzekerheid.
God Ace, je moet oppassen. Als je te dichtbij komt, loopt het weer fout af. Net zoals bij Josephine. Dus ik zet een stap naar achteren en draai me om, zodat zij zich om kan kleden.

No growth of the heart is ever a waste

Genesis
Ze glimlacht en fluistert zacht iets dat op 'bedankt' moet lijken, voor de de jurk in haar armen neemt.
‘Eh, zulke jurken..’ Ze laat haar vingers zachtjes over de tere stof glijden, en glimlacht dan vaal naar Ace.
‘Ken ik niet erg goed, en ik zou hem niet stuk willen trekken. Dus als je geen bezwaar hebt zou je me dan willen helpen?’ Haar ogen gleden nog eens richting de jurk.
De kleur paste vrij goed bij haar ogen, en het was een fijne stof om te dragen.
Er stond nog altijd kippenvel om haar huid, voornamelijk van de sporen van Ace's vingers.
Een broze glimlach siert haar lippen als ze zijn gestalte eens bekijkt.
Grote mond, maar een klein hartje.
Onwillekeurig denkt ze terug aan Tortuga.
Aan haar vader en aanstaande echtgenoot.
Één of andere kwal die niet van haar af kon blijven.
Ze denkt zuur terug aan een nacht dat ze op een haar na bijna verkracht was door die viezerik.
Bah. Ze had niets tegen seks, maar was een waardige maagd die wachtte op de juiste persoon.
Niet één of andere boer die met zijn geld wapperde.

[ bericht aangepast op 7 dec 2011 - 20:52 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ach y'know what, ik post wel meteen verder voor Sygmund :]. Bored anyway.

Sygmund - Kapitein Poseidon.

Na een tig aantal baantjes te hebben getrokken, haalt een ritselend geluid in de bossen me uit mijn wereld. Ik zwem naar de kant, veeg het haar uit mijn gezicht en gluur door de bossen naar de boosdoener.
'Wie is daar?' vraag ik argwanend. Dan schiet er ineens een mangoest tevoorschijn, die gauw dekking zoekt in een struik. Ik haal even opgelucht adem, waarna ik uit het water loop, me afdroog en me vervolgens aankleed. Het is een karwei dat vervelend is door het zand dat tussen je tenen blijft plakken, maar afijn, beter dit dan naakt terug naar het dorp lopen. Hoe doende dorpelingen dit eigenlijk? Ik probeer me het beeld voor ogen te halen en bedenk me dan dat zij helemaal geen schoeisel dragen. Aarzelend kijk ik naar mijn voeten. Nee Sygmund, zoiets is niet gehoord. Ze zullen je uitlachen als ze je op blote voeten zien terugkomen. Ik zou mezelf uitlachen. Met een glimlach hijs ik me weer in mijn laarzen en vervolg de weg terug.
In het dorp - waar een prachtig kampvuur brandt - word ik onderzoekend aangekeken door de vrouwen en kinderen. Een paar mannen zijn teruggekeerd van het jagen en nemen me licht argwanend in zich op. Ik knik en buig licht naar ze, waarna ik mijn weg vervolg naar de hut van de stamleider.
'Leopold, mijn excuses dat ik je zo lang heb laten wacht-' Mijn ogen sperren zich open als ik Leopold zie, op de grond gehouden door twee wachters van de stamleider. 'Als ik vragen mag, wat heeft dit te betekenen?' De vraag is naar niemand in het bijzonder gericht. Nu merk ik dat ook Aiyana in het gezelschap zit en langzaam beginnen de herinneringen me te dagen. Natuurlijk. Die bladeren hebben waarschijnlijk ook hun invloed op hem gehad!
Ik zak op de hurken en verlaag mijn hoofd, zodat ik in Leopold's ogen kan kijken.
'Het is in orde, Leopold. Het is in orde nu. Hoor je me?'

No growth of the heart is ever a waste

Leopold Smith
En ineens is er een pijnscheut in mijn gezicht en begint de duisternis lichtjes te wijken. Ergens ver weg hoor ik mijn naam genoemd worden en ik doe mijn best me een weg door de plakkende donkerte heen te banen. Het is zwaar en uitputtend, maar uiteindelijk bevind ik me toch terug in de hut. Ayiana houdt mijn gezicht met beide handen vast, ik geloof dat dit de eerste keer is dat ik blij ben haar te zien. Naast haar zie ik de kapitein. 'Leopold, hoor je me?' Ik knipper even met mijn ogen, om mezelf ervan te verzekeren dat ik niet in een volgend stadium van hallucinatie ben beland. Maar ze veranderen niet in schimmige doden of zombies, dus ik ga ervanuit dat het is opgehouden. 'Ja, kapitein. Niets aan de hand,' antwoord ik zo zelfverzekerd als ik kan.
God, wat ben ik misselijk. Rillend van spanning en uitputting ga ik rechtop zitten en ik veeg de mengeling van zweet en speeksel van mijn gezicht. Iedereen kijkt me gespannen aan, ik wordt er ongemakkelijk van. 'Die bladeren zijn heel doeltreffend, geef ik toe.'

[ bericht aangepast op 7 dec 2011 - 22:45 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
Ik stap net de hut uit als ik Andrew achter me wat hoor zeggen, dus draai ik me om en kijk hem afwachtend aan. Als ik zijn vraag hoor glimlach ik onwillekeurig, omdat ik nu toch iemand kan vertellen over de boog. "Oh, Aiyana, een van de inboorlingen, heeft toegezegd me te helpen een pijl en boog te maken. Ik had een geschikte tak gevonden voor de boog, en die kwam ik even terugleggen." Ik kijk even om als ik een rokerige lucht ruik, die gepaard gaat met iets dat op gekruid vlees lijkt. Ik lik langs mijn lippen en merk dat er meer mensen zijn die de geuren ruiken. Niet alleen inboorlingen, maar ook mensen van ons schip. "Wat vind jij eigenlijk van de eilandbewoners?" vraag ik dan aan Andrew, terwijl ik me weer naar hem toe draai.

Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
"De stuurman moet zelf maar bekijken of hij slaap nodig heeft. Wat overigens waarschijnlijk wel het geval is, aangezien hij al lang wakker is." Ik volg Asilah's blik naar haar tattoo en wend dan zwijgend mijn blik af naar de horizon. Door de laatste paar zonnestralen licht de lucht oranjeroze op. Ik houd niet van roze. "Ik ga beneden controleren hoe het er voor staat met de ziekenboeg. Ik kom straks wel even langs om te kijken hoe het gaat." Zonder verder nog wat te zeggen knik ik kortaf naar Asilah en loop vervolgens weer het ruim in. In de grote slaapzaal liggen al een aantal mannen op het gedeelte dat nu voor de zieken en gewonden bedoeld is, waaronder Nate. Hij is er het slechtst aan toe van allemaal, heb ik het idee. Aan een van de mannen die er niet zozeer ziek maar eerder dronken uit ziet vraag ik waar miss Thrown is gebleven. Hij kijkt me verbaasd aan, wat me doet vermoeden dat hij haar naam niet kent, en als ik het over "het meisje van Ace" heb snapt hij wie ik bedoel. "Ze zijn samen weggegaan, hoorde ik van een van de anderen. Volgens hem liggen ze te ketsen in een van de kamers hier naast." Hij grinnikt, al klinkt zijn lach meer als de doodskreet van een zeehond. "Ik vraag me af waar hij haar mee bedreigd heeft." Nog een keer klinkt het zeehonden geloei, maar ik luister al niet meer en loop het ruim uit. Ik hoor vanachter een van de deuren een zachte, vrouwelijke stem vandaan komen en als ik hem opentrek zie ik een vrijwel naakte Miss Thrown achter een gelukkig nog aangeklede Ace staan. Ik vorm een geluidloze o met mijn mond en trek mijn wenkbrauwen op. "Ik zie dat ik ongelegen kom. Gaat u beiden vooral verder." Ik richt me even op het meisje, en zorg dat ik mijn blik niet laat afdwalen van haar gezicht. "Ik hoor later wel van u hoe het met de zieken en gewonden gaat." Ik sluit de deur denk even terug aan de opmerking van de man in het ruim. Ik betwijfel ten zeerste of het Ace zal lukken een dame van hoge klasse zijn bed in te lokken, maar wat ik net heb gezien doet me toch twijfelen. Het valt dan maar te hopen dat er behalve seks ook nog iets van liefde tussen die twee opbloeit. Niet omdat ik zo van mooie romances op mijn schip houd, maar omdat liefde mensen zwak maakt. En van die zwakte zal ik dankbaar gebruik maken.

Vluuv schreef:
Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
"De stuurman moet zelf maar bekijken of hij slaap nodig heeft. Wat overigens waarschijnlijk wel het geval is, aangezien hij al lang wakker is." Ik volg Asilah's blik naar haar tattoo en wend dan zwijgend mijn blik af naar de horizon. Door de laatste paar zonnestralen licht de lucht oranjeroze op. Ik houd niet van roze. "Ik ga beneden controleren hoe het er voor staat met de ziekenboeg. Ik kom straks wel even langs om te kijken hoe het gaat." Zonder verder nog wat te zeggen knik ik kortaf naar Asilah en loop vervolgens weer het ruim in. In de grote slaapzaal liggen al een ...

Don't forget to b.r.e.a.t.h.e