• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Psychos)
    Nairawen (Aesthetic)
    Elayna (Psychos)

    Interius
    Leyla (Psychos)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Psychos)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Reina (Psychos)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Aesthetic)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 14 nov 2011 - 20:54 ]


    -

    Leyla Manta
    Het huilen stond haar nog steeds nader dan het lachen, maar gevoel vloeide grotendeels weg. Ze verborg haar gezicht tegen zijn borst, sloot haar ogen.
    Toch was het nog alsof ze Elias' lichaam opdringerig tegen de hare voelde drukken, zijn hebberige vingers om haar borst.
    Een onaangename rilling trok over haar rug, waardoor ze Vedran dichter naar zich toe trok.

    [ bericht aangepast op 13 nov 2011 - 16:36 ]


    -

    Vedran
    Ik streelde zachtjes over haar rug, wiegde haar langzaam in mijn armen, drukte een kus op haar voorhoofd.
    Waar dit zorgzame gedrag van mij nou ineens vandaan kwam wist ik ook niet, dit was geheel onbekend en verwarrend, maar dat maakte nu even niets uit.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Nevermind :3

    [ bericht aangepast op 13 nov 2011 - 16:39 ]


    -

    Leyla Manta
    Toen ze zijn lippen op haar voorhoofd voelde, keek ze op. Ze moest er vrijwel helemaal voor op haar tenen staan, maar dat was het wel waard.
    Haar armen krulden half om zijn hals, waarna ze hem zacht kuste.

    [ bericht aangepast op 13 nov 2011 - 16:41 ]


    -

    Vedran
    Ik kuste haar net zo voorzichtig als ze dat bij mij deed maar het laatste restje woede was nu echt helemaal verdwenen, al gold dat niet voor de verwarring.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Miorynn
    Zijn aanwezigheid naast haar benauwde haar. Waarom vertrok hij niet gewoon? Meestal gingen mensen weg als ze niets meer tegen ze zei - die strategie had haar al meerdere malen uit pijnlijke situaties gered. Maar op hem leek het niet te werken. Dus moest ze zelf dan maar vertrekken?
    Met behulp van haar vleugels kwam ze overeind en deed enkele stappen naar voren, zich afvragend waar ze heen moest.

    wheeee, eindelijk m'n MAW-samenvatting af *O*


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Leyla Manta
    Even later verbrak ze de kus, liet haar hoofd tegen zijn borst rusten.
    'Ik voel me vies,' gaf ze na een paar stille minuten toe, met een zachte, breekbare stem.
    Niet alleen vies, ook kwetsbaar. En ze wist niet wat ze erger vond.


    -

    Congrats *O* :'D

    Mischa Guerra
    Hij bleef rustig zitten, maakte het zichzelf nog iets gemakkelijker en keek op toen ze naar voren liep.
    'Waar ga je heen?' vroeg hij, aangezien het voor haar ook niet helemaal duidelijk leek te zijn.


    -

    Vedran
    "Zal ik je naar huis brengen?" stelde ik voor. Naar het mijne zal ze nu wel niet willen, dat kon ik me heel goed voorstellen.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Even schudde ze haar hoofd, trok hem aan zijn leren jas dichter naar zich toe. Ze wilde niet naar haar huisje, haar vervallen gebouwtje. Al helemaal niet als Vedran het zag, en daarna vertrok.
    Eigenlijk wilde ze gewoon weer met hem mee, maar wilde hij dat wel?


    -

    Miorynn
    Ze haalde haar schouders op; bleef besluiteloos staan.
    "Waar mijn pad me ook maar brengt," mompelde ze.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Mischa Guerra
    Hij wachtte rustig af, trok één van zijn benen op en liet zijn pols erop rusten.
    Geduldig keek hij toe, haalde een hand door zijn donkere haar.


    -

    Vedran
    "Waar wil je dan heen?"
    Op het moment zou ik haar overal heenbrengen, wat ze ook antwoordde. Ik was haar zwijgen niet gewend, wilde meer dan anders weten wat er nu door haar hoofd ging.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Miorynn
    Ze geneerde zich enigszins, nu hij daar zo zat af te wachten tot zij weg zou vliegen. Besluiteloos spreidde ze haar vleugels en klapte ze toen ook weer in. Ze zou gewoon weg kunnen vliegen, heel hoog, en dan het bos van bovenaf bekijken, maar om de één of andere manier had ze daar geen zin in.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Leyla Manta
    Een rilling trok over haar lichaam, de kou was streng, kil.
    'Ik wil naar jouw huis,' mompelde ze, terwijl ze voorzichtig naar hem opkeek.


    -