• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory





    Dulcis
    Rizardo (Maeleena)
    Silvano (Amycus)

    Interius
    Leya (Amycus)
    June (MissLeto)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)

    Sirene
    Michael (Maeleena)
    Rosaline (Endure)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)

    Cornu
    Zahira (Amycus)
    Charis (Fayan)
    Valindáne (Lughnasadh)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)




    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 5 nov 2011 - 17:11 ]


    -

    Iris
    Ik was nu het bos uit. Ik liep richting het dorp.Op het plein kocht ik een klein broodje. omdat ik honger had. Ik at hem rustig op in het winkeltje en liep toen weer naar buiten.Ik zag mijn vader in de verte aanlopen. Ik had geen zin in weer Ruzie , want hij zag er kwaad uit. Ik rende naar de overkant van het plein en verschool me achter een boom.Mijn vader was nu dichtbij.Gelukkig liep hij een andere richting dan waar ik was. Voorzichtig keek langs de boom wat hij ging doen.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Zahira Briiori
    Geamuseerd keek ze toe hoe hij zich ongemakkelijk begon te voelen door haar stem. Haar mondhoeken krulden langzaam omhoog in een sensuele glimlach. Dat was iets waar ze weinig aan kon doen, misschien had ze het van haar ouders die ze nooit had gekend.
    'En wat ben je, Rizardo?'


    -

    Aangezien mijn zielige post totaal over het hoofd werd gezien... (huil)

    Lughnasadh schreef:
    Miorynn
    Opgelucht sprong ze uit de boom toen hij weg was. Het zou werkelijk desastreus zijn geweest als hij haar had gezien, dan had ze nogmaals in haar gebrekkige kennis van de menselijke taal moeten uitleggen wat ze hier deed.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [(wbw)]

    Rizardo Elliot
    'Ik?' Ik keek haar nogmaals nieuwschierig aan. Ze had een mooie glimlach, maar haar ogen stonden nog fel en kil.
    'Ik, oh, een Dulcis,' antwoord ik. ik keek haar verwachtingsvol aan, want mijn volgende vraag was erg duidelijk. Ze kon hem waarschijnlijk wel raden.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Jij had mijn post over het hoofd gezien :'c

    Amycus schreef:
    Silvano Vito
    Een paar meter verderop stopte hij. Voor hem lag een meer uitgestrekt, een meer waar waarschijnlijk ooit eenden, zwanen en ganzen in hadden gebaad. Het water was nu bevroren, bedekt met een dikke laag stevig ijs. De winter had ook hier zijn tol geeist, en al het leven was verdwenen. Er waren geen vogels meer, de planten ware gestorven onder de koude sneeuw.
    Langzaam liet hij zijn grijsblauwe blik over het weerspiegelende ijs glijden, hoewel hij er al zo vaak was geweest dat hij de plek simpelweg voor zich kon zien als hij thuis was.


    -

    oh sheeeez -facepalm-
    *gaat schrijven*


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [(wbw) back]

    Zahira Briiori
    De vraag die op zijn lippen lag, was duidelijk. Maar toch zei ze niks, trok enkel afwachtend haar wenkbrauwen wat op. Haar donkergroene ogen gleden over hem heen, op een totaal andere manier dan eerst.
    Misschien kon ze nog wel plezier aan hem beleven.


    -

    [sorry was aan het eten]
    Felicia
    'ik ken iedereens document uit mijn hoofd, maar ik doe er niets mee. Ik ben Felicia trouwens.' Zei ik vrolijk. 'Jij bent toch ook een Cornu? Waar is je paard?' Zei ik no vrolijker. Opeens zag ik haar blik verbaasd naar mijn korte jurkje afdwalen. Ik snapte haar. Ik zou het eigelijk koud moeten hebben. Ik was gelukkig imuum voor de kou.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Rosaline Six. ~ Sirene.
    "Niets te doen?" vroeg ze en schudde verbaasd haar hoofd, er waren, als het aan haar lag, duizend dingen om te doen. "Ik had zin in wat lekkers," antwoordde ze toen hij vroeg waarom ze naar het dorp ging. "En als je toch niks te doen hebt, ga je toch met mij mee?" stelde ze toen voor. Plots voelde ze wat kouds in haar nek, sneeuw, realiseerde ze zich al gauw. Ze wierp een blik omhoog, het zag er vreemd uit vond ze altijd, maar wel mooi. Ze had niks tegen sneeuw, enkel dat het dan zo koud was, maar het was prachtig. Als er een verse sneeuwdeken nog onaangeroerd lag en de zon scheen erop, er was bijna niks mooiers. Al zou ze graag weer eens het gras onder haar voeten voelen en door de kleurrijke bloemvelden lopen. Dat zou helaas niet gebeuren, voorlopig in ieder geval niet. Een zucht ontsnapte aan haar lippen. Toen ze dichterbij het dorp kwamen zag ze al meer mensen. Of mensen, ze kon ze beter wezens noemen. Je had ze hier in allerlei soorten en maten, ze was jaloers op de sanguisen hun schoonheid en het had haar geweldig geleken om in dieren te kunnen veranderen, maar ze wist ook dat er velen jaloers waren op haar zangstem en dat ze niets te klagen had. Ze had tenminste iets bijzonders en daar moest ze trots op zijn.

    [ bericht aangepast op 5 nov 2011 - 20:06 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Miorynn
    Toen ze zeker wist dat hij weg was, brak er een brede glimlach door op haar gezicht. Ze begon weer te dansen door de boomtoppen, steeds verder, in een halve cirkel naar de andere kant afbuigend dan waar ze vandaan kwam, tot ze aan de oever van een meer terechtkwam. Soms ging ze het ijs op en glibberde ze rond, maar daar had ze vandaag geen zin in. Zeker niet toen ze een silhouet aan de andere oever zag. Konden de mensen haar vandaag nu écht niet met rust laten?
    "Auta luonto..." mompelde ze weer.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Zorah
    Ik kantelde mijn hoofd en haalde toen mijn schouders op. Het meisje was vreemd, maar ze leek me wel aardig. 'Ja, ik ben een Cornu. En Fay is niet van mij, ze is een vriendin van me. Maar om terug te komen op je vraag, ze houd niet van de stad,' vertelde ik met een glimlachje


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Rizardo Elliot
    'En jij?' vroeg ik lichtelijk ongeduldig toen ze express niets zei.


    Michael Ren
    'Iets lekkers klinkt goed,' antwoord ik met een blik op de nieuwe sneeuw. De blikken van de wezens in het dorp varriërden van geïrriteerd tot blij met de sneeuwval. Hoewel ik kon snappen dat het na maanden irritant werd, vond ik het niet erg. Hoewel ik veel liever gewoon regen had.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Cameron
    Rustig deed ik mijn handen in mijn zakken. Ik liep naar het meer ik had otspanning in het water nodig.

    Madeline
    Rustig veranderde ik in een wolf. Ik verveelde me en rende door het bos. De sneeuw vloog omhoog nadat ik eruit was gesprongen. De koude wind vloog door mijn vacht. Het voelde heerlijk. Zo vrij, maar ik wast dat ik dat niet was.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Raveny
    Ik wentelde om mijn as in de lucht, keek nog een keer naar de mensen - hoewel het waarschijnlijk geen echte mensen waren - en keerde toen om, vloog terug naar de zee, tot waar het ijs weer water werd. Opnieuw stootte ik een krassende lach uit en scheerde over de grens van water en ijs.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Silvano Vito
    Hij probeerde zich voor te stellen hoe het water eruit had gezien in zijn normale stoot. Hij probeerde vogels eraan toe te voegen, de geluiden van het ruisende water en de kleuren van de bloemen en planten. Hij kende het eiland niet anders dan onder de sneeuw en het ijs. Hoe lang was de koningin al aan de macht volgens zijn vader? Tachtig jaar?
    Peinzend keek hij naar het meer, streek door zijn donkere haar. Hij had het vaker gedaan, veel vaker zelfs. Met een zucht liep hij naar het ijs, maar in plaats van er voorzichtig op te stappen ging hij er met een sprongetje opstaan. Dankzij het ijs gleed hij aardig snel naar voren, hij strekte zijn armen om zijn evenwicht te bewaren.


    -