[RPG] Geen weg meer terug 13. - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.
11 & 12 komen vast nog x'D

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lykos schreef:
(...)
ong stond er in mijn tekst dat ik geen aandacht bestede aan de gene die binnen kwam, en er komen niet zo veel mensen binnen dus daarmee bedoelde ik odile

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
"'Ze gaat trouwen." Lews woorden sloegen in als een bom, nog voordat ik wat kon vragen vervolgde hij zijn verhaal al. "Met het hoofd van een clan waartoe ze behoorden. Het was een deal. Onze levens in ruil voor haar hand..." Hij zweeg een paar tellen en ik dwong hem in gedachten om door te gaan, ik wilde per se weten wat hij ging zeggen. "We zitten hier vast tot Odile haar loyaliteit van ons naar haar clan heeft verschoven..." Terwijl Lew begon te bekvechten met de vreemde jongen liet ik het even bezinken. Odile ging trouwen met de clanleider om ons te redden? Ik had veel van Odile verwacht, maar dat.. Mijn blik ging naar Lew en ik bedacht me hoe vreselijk het wel niet voor hem moest zijn. Terwijl ik voor me uit tuurde om alles op een rijtje te krijgen kwam Odile binnen, meteen sprong ik op. "Odile!"
"Ik heb bloedzakken meegenomen. Voor jullie een gevaar voor elkaar worden," viel ze met de deur in huis. Ze knielde voor Lew neer en ik keek zwijgend toe.
"Is er iets wat ik voor jullie kan doen?" vroeg ze toen aan de rest van ons en ik schudde mijn hoofd. "Je hebt al genoeg voor ons gedaan, ik kan je niet genoeg bedanken.." Ik glimlachte flauwtjes naar haar. Ze had al verschillende keren mijn leven gered, ik dacht niet dat ik ooit mijn schuld bij haar zou af kunnen lossen en dat gaf me een naar gevoel. Ze deed veel voor me en er was vrijwel niks dat ik voor haar terug kon doen, het bleef me echt een raadsel waarom ze zoveel voor mij en ook de rest overhad.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik schrik van hoe fel iedereen is, en trek mijn knieën tegen me aan. "Jongens.. laten we nou geen ruzie maken." piep ik zacht, terwijl ik tranen voel prikken die ik wanhopig probeer terug te houden. Shit, waarom kan ik hier toch zo slecht tegen. Dewi weet zich toch ook groot te houden, ik kan het op zijn minst proberen. Dan gaat onverwacht de deur open en komt Odile binnen met drie volle zakken met bloed. Er valt meteen een zware last van me af bij het zien van haar gezicht, en ik sta op om naar haar toe te gaan, al gaat ze eerst natuurlijk snel naar Lew. Ik glimlach blij naar haar en knik instemmend bij Dewi's woorden. "Ze heeft gelijk, Odile. Bedankt."

Savoy
Stelletje pessimisten. Ik rol met mijn ogen en loop de kamers door, terwijl ik alles scan voor een mogelijke uitgang, maar ik word wederom teleurgesteld. Terwijl ik net op mijn buik ga liggen om onder een bed te kijken hoor ik de deur open gaan en piept er een vage bloedgeur mijn neus in. Met mijn tanden in een grijns ontbloot sta ik weer op en loop door de wat mij betreft veel te kleurig ingerichte kamers naar de deur. Odile heeft ons zowaar vereerd met een bezoekje, en ze heeft drie bloedzakken meegnomen. Wat betekent dat, concludeer ik naar enig rekenwerk, er ook een voor mij bedoeld. Omdat ik weet dat ze het me waarschijnlijk uiteindelijk toch wel zal geven leun ik tegen de deurpost van de slaapkamer en kijk naar hoe blij iedereen is om elkaar te zien. Ach, wat lief, net een grote gelukkige familie.

'Hou me tegen, of ik doe hem wat,' gromde Lewis tegen niemand in het bijzonder terwijl hij met half toegeknepen ogen naar de badkamerdeur staarde. Hij had geen idee dat je in zo'n korte periode een hekel aan iemand kon krijgen, maar pansy-boy over there had het tegendeel bewezen. Op dat moment vloog de deur opnieuw open en kwam Odile met drie zakken bloed binnen. Hij verwachtte half en half dat haar aanwezigheid hem een beetje beter zou doen voelen, maar het herinnerde hem alleen opnieuw aan het feit dat ze met een ander ging trouwen. Ze knielde bij hem neer, moffelde wat in zijn hand en mompelde iets wat hij niet verstond. Lewis stak het papiertje ongezien in zijn broekzak, glimlachte vreugdeloos en nam de bloedzak die voor hem bedoeld was mee naar de ijskast. Hij had nog geen dorst, en het leek hem beter om het bloed te sparen tot hij het echt nodig had. 'Misschien eten en kleding voor de mensen, als je daaraan kan raken. Voor de rest hebben we niet echt iets nodig, denk ik...' antwoordde hij met een lusteloze ondertoon in zijn stem toen Odile vroeg of ze nog wat nodig hadden.

@ everyone: excuses voor Lewis' gedrag, maar ik vind 't moeilijk om de emotionele toestand van een man te beschrijven, so basically I just make him act mad with anything and anyone. Don't take it personally.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Alsow @ everyone Dat van quint is ook niet persoonlijk, ben zelf gewoon soms in een mindere bui door mensen op school die niet altijd even gezellig doen en dan laat ik een van mijn hoofdpersonen zoiets meestal ook meemaken om het soort van te verwerken.

Do it scared, but do it anyway.

Odile - Goede vampier.

Ik knik tegen Lewis en laat me op een stoel zakken. Onder elke andere omstandigheid was ik hem om de hals gevallen, maar ik durf me er nu niet aan te wagen door de continue spanning. Ik word gek van de machteloosheid.
'Ik heb gezocht naar manieren om hier weg te komen. Jullie kunnen niet door het plafond graven. De vloer wordt ook niks. Dat is puur beton, en-' Ik staak het praten en mijn ogen kruisen die van de nieuwe jongeman, die zich nogal afzijdig houdt van de rest. 'Ik neem aan dat de rest je inmiddels de situatie al heeft uitgelegd,' begin ik voorzichtig. 'Ik ben Odile,' zeg ik bij wijze van voorstellen.
'Ik ga zo meteen naar eten en kleding zoeken,' zeg ik als verlate reactie op Lew. Mijn blik glijdt dan naar achteren, waar Savoy tegen de deurpost geleund staat. Ik zie zijn ogen van mij naar de bloedzak op tafel glijden. Ik heb het idee dat hij tegen deze tijd al doorheeft dat een van die zakken voor hem bedoeld is. 'Niet te geloven dat die idioten nou nooit wat goed kunnen doen. Hoe komt hij hier terecht? Ik had gehoopt dat ze zo galant waren geweest om hem levend te laten verbranden en het liefst nog voor mijn ogen.' Ik gooi een zak Savoy's kant op, die vervolgens voor zijn voeten valt.
'Als je een idee hebt om hier weg te komen, spit it out,' zeg ik nors. Op de een of andere manier schijnt Savoy dit allemaal wel vermakelijk te vinden. Als hij in een gescheiden kamer zat mocht hij wat mij betreft sterven van de bloeddorst. Maar helaas, ik kan me het risico niet lopen dat hij de rest aanvalt.

No growth of the heart is ever a waste

-Quint-
Degene die naar binnen is gekomen heeft zich netjes aan me voorgesteld. Ze heet Odile. 'Quinten is de naam, en het enigste wat ik weet is dat ik hier zit met een stelletje vampiers. Voor de rest heb ik geen idee van waarom of hoe of wat, maarja dat merk ik ooit nog wel.' Ik ging weer verder op in mijn muziek en kreeg niet veel meer mee van het verhaal. Odile was, op Aimeé na, de enigste die zich een beetje had voorgesteld.

Do it scared, but do it anyway.

Aimeé
Ze zucht diep. Al een tijdje zit ze afgezonderd van de rest op het aanrecht in de keuken. De stiltes worden pijnlijker. Ergens voelt ze zich opgelucht dat ze niets hoeft te zeggen.. Maar aan de andere kant? Tjhaa. Het liefst stort ze dan haar hart uit. Af en toe zet ze de kraan open om in ieder geval iéts te horen. Maar voorederest lijkt er niet veel te gebeuren. Iedereen is bezig in zijn of haar eigen werelde. Zo ook zij. Zij is in haar eigen strategie wereldje bezig opzoek naar oplossingen. Wat zou ze hier kunnen gebruiken om hieruit te komen? Of.. Frisse lucht te krijgen? De ondergrondse lucht deed niet veel goeds met haar. Zowel fysiek als al het andere. Zo kreeg ze bijvoorbeeld een wat koortsachtige temperatuur. Een bleke kleur in haar gezicht, trillerige handen, een stel dofgroene ogen en ga zo maar verder. Frisse lucht, eenzaamheid van het bos. Dat had ze nodig. Want, nog heel eventjes en jou zou haar bij elkaar moeten vegen. Een zacht zuchtje rolt over haar lippen. Ze krijgt niets mee van de tijd. En dat teistert haar. Zo krijgt ze geen vat op dag en nacht. Een grote irritatie die zich voegt bij de omstandigheden. Bah. Een beetje afwezig staart ze naar de keukenvloer. Alles vloeit in elkaar over. Alles blijft depressief. Dus waarom moeite doen om dat te veranderen? Ze draait wat aan haar ring en staart naar de muren. Daglicht. Dat is het enigste dat ze vraagt. Zuurstof. Dat zou even fijn zijn. Want nog heel, heel even en ze zou breken.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Yue
Even werp ik snel een blik op de anderen, en ik merk dat Aimeé nog steeds alleen zit, en er niet al te blij uitziet. Ik loop op haar af en leg voorzichtig een hand op haar schouder. Ze lijkt van me te schrikken, en zwak glimlach ik, waarna ik me optrek en naast haar op het aanrecht ga zitten. "Gaat het een beetje? Odile krijg ons hier wel uit hoor, maak je geen zorgen. Het komt goed." Ik probeer nog eens te glimlachen en wrijf zacht over haar rug, maar ik weet dat ik niet erg overtuigend klink. We zitten flink in de nesten, ben ik bang.

Savoy
Ik pak de bloedzak voor mijn voeten op en glimlach zuur. "Om eerlijk te zijn, nee. In wat voor clan je ook verzeild bent geraakt, ze hebben hun zaakjes goed op orde." Vervolgens prik ik mijn al gegroeide hoektanden door het dunne plastic heen en begin te drinken. Het haalt het verre weg niet bij vers mensenbloed, maar vies is dit niet. Als ik klaar ben veeg ik met de rug van mijn hand mijn mond af en laat de lege zak naast me neervallen. "En jij? Ben je van plan ons hier te laten zitten?"

Aimeé
Ze zucht diep als Yue naast haar komt zitten. ''Bedankt, Yue. Al moet je weten dat ik er net zo denk als over jou.'' Ze haalt een hand door haar haren en kijkt dan wat bozig op naar Savoy. ''God mag weten wat ik ooit in die kwal heb gezien. Ik begon hem niet alleen aardig te vinden, ik vond wel een soort band of zoiets. Ik dácht zelfs aan hem.'' Spuwd ze geirriteerd. Tjhaa. Wat isolatie wel niet met je kan gaan doen op den duur.. ''Maar goed.'' Ze komt weer wat tot rust en slaat haar ogen neer.

Feel the fire, but do not succumb to it.

-Quint-
Langzaam krijg ik de behoefte aan frisse lucht, en om even helemaal alleen te zijn. Je kan je hier wel terug trekken, maar je bent nooit alleen. De aanwezigheid van de andere en vooral de negatieve sfeer voel je constant. Mijn tekeningen worden waziger omdat ik mijn aandacht er niet bij heb, mijn muziek dringt niet meer tot me door. Langzaam sta ik op, mijn stieren zijn een beetje verslapt door het gebrek aan frisse lucht. Langzaam loop ik naar de badkamer om de waas voor mijn ogen weg te spoelen met koud water. Gelukkig werkt dat nog. Als mijn ogen weer helder zijn, en mijn gedachten weer wat beter kunnen werken loop ik richting de 'woonkamer' waar de andere zijn. Odile is er nog, ze lijkt een klein misverstand te hebben met de jongen die Lewis aangewezen had toen hij zei dat ik voorzichtig moest zijn met mijn woorden. Ik ken nog steeds niet iedereen, maar heb ook geen zin om moeite te doen om me nog eens apart aan iedereen voor te stellen. Als ze opgelet hebben tijdens mijn woordenwisseling met Lewis kennen ze mijn naam en mijn verhaal. Rustig ijsbeer ik op en neer langs de muur, ik kom niet in de buurt van de anderen, maar kan wel zien wat ze doen. Verstaan doe ik hun niet, en volgens mij moet ik daar blij om zijn. Ik werp een blik op de keuken waar Aimeé op het aanrecht zit, gelukkis zie ik ook dat er iemand bij haar is gaan zitten. Mijn gevoel is nog steeds dat ik haar op een of andere manier moet helpen en mijn eigen gevoel op de momenten dat ik bij haar ben aan de kant moet zetten. Ik ijsbeer nog even, en ga dan een beetje dichter bij de groep zitten. De bank waar ik op zit is beter dan dat ik gewend ben. Waar in vanaf kom waren er alleen maar houten banken waar je pas op mocht zitten als je je voorbeeldig had gedragen, wat mij dus zelden gebeurde. Voor de rest moest je op een stoel of op de grond zitten, er waren weinig stoelen dus vaak werd het voor mij de grond. Even lijk ik te genieten, omdat ik comfortabel kan zitten. Maar wie weet is dat weer snel voorbij als er weer iets gebeurt waardoor je met je neus op de feiten wordt gedrukt.

Do it scared, but do it anyway.

Odile - Goede vampier.

Ik knik naar de jongen, genaamd Quiten.
'Dat klopt. Je zit aardig in de buurt. Je bent aan de genade overgeleverd van de Fjodor-clan, een bekende groep vampiers in de onderwereld. Ze zijn meedogenloos. Je kunt het schudden als je een grote bek tegen ze hebt. 't Is een wonder dat ik nog leef.' Het laatste zeg ik met een scheve grijns. 'Ik zat vroeger zelf bij deze clan en was in staat om de meesten van hen in een gevecht te vloeren. Maar nu, vijftig jaar later, kan ik weinig meer uithalen. Dus moeten we naar een andere manier zoeken om weg te komen. Het liefst nog voor ik met die achterlijke idioot het huwelijksbootje in stap.' Het laatste zeg ik op een venijnig spottende manier.
Ik kijk met een half oog hoe Savoy de bloedzak van grond vist en het met de getrainde precisie naar binnen werkt. Zoals alleen een vampier het kan. Ook hij heeft helaas geen ideeën.
'En jij? Ben je van plan ons hier te laten zitten?' 'Waar denk je dat ik mee bezig ben?' sis ik terug. God, wat brengt die aap me in een klotehumeur. 'Ik doe mijn best naar een manier te zoeken om jullie hier uit te halen en tot die tijd.. zullen we maar ons best moeten doen om het ons zo aangenaam mogelijk te maken, voor zover dat kan.' Van Savoy glijdt mijn blik naar de lavalamp op tafel. Natuurlijk, die egoïstische idioot ziet me het liefst zo snel mogelijk met Fjodor trouwen zodat ze hier allemaal weg kunnen. Ik slaak een onmerkbare zucht. Als alle ideeën in het water vallen, zou het dan inderdaad de enige optie zijn? Nee. Trouwen is niet voldoende. Ik moet mijn loyaliteit aan Fjodor zelf en aan de clan bewijzen. Dat houdt in dat ik van hem moet houden, hem moet liefhebben. Ik pers de lippen op elkaar, leg een losgesprongen krul achter mijn oor.
Zelfs al zou ik al die offers willen brengen, dan nog zou ik het niet kunnen. Ik hou niet van Fjodor, ik geef niet om zijn familie, zoals hij het zo mooi noemt. En ik kan ook niet doen alsof. Hij zal me meteen doorhebben. Je moet een verdomd briljante geest hebben om de meester der manipulatie om de tuin te leiden.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik glimlach om Aimeés woorden. "Ach, ik ken je gevoel.. Ik geloof graag dat iedereen een goede kant heeft, en ik denk dat dat op zich ook wel zo is.." Even kijk ik toe hoe Savoy het bloed naar binnen werkt en dan wend ik me weer tot Aimeé. " ..Maar sommige mensen willen het gewoon niet laten zien." Ik zucht zacht en pruts wat aan mijn nagels. Odile heeft immers ook haar goede kant gevonden, en Lew en zij zijn zelfs verliefd, terwijl ze elkaar eerst wel af konden schieten. Haat kan snel omslaan in liefde, en zo kan kwaad ook veranderen in goed. Of dat hoop ik in ieder geval.

Savoy
Ik hef mijn handen verontschuldigend op. "Sorry, sorry, ik vroeg het me alleen af. Je moet weten dat ik even heb gedacht dat je dit zo gepland had: een groepje vampiers of mensen zoeken, met ze bevriend raken en ze vervolgens in de val lokken en gebruiken voor je clan." Ik sla mijn armen over elkaar heen en glimlach vals. "Maar het ziet er naar uit dat je zelf in de val bent gelokt. Als ik het goed heb verstaan is het die gast zelfs gelukt om je een huwelijk aan te praten."

Aimeé
Ze slaakt een zachte zucht, en prutst dan wat aan haar zwarte blazer. ''Je hebt gelijk, ja.'' Zegt ze uiteindelijk terwijl ze wat opkijkt naar een van de muren. Ze kijkt dan ook wat naar Savoy die ordinair een zakje bloed naar binnen werkt. Haar maag lijkt zich zo weer om te kunnen keren, waardoor ze maar weer een andere kant op gaat kijken. Bah.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Odile - Goede vampier.

Savoy heft de handen in de lucht. "Sorry, sorry, ik vroeg het me alleen af. Je moet weten dat ik even heb gedacht dat je dit zo gepland had: een groepje vampiers of mensen zoeken, met ze bevriend raken en ze vervolgens in de val lokken en gebruiken voor je clan." Ik werp hem een vernietigende blik toe. 'Dit is níet mijn clan, begrepen?' sis ik hem kwaad toe.
'Een stukje duistere geschiedenis dat ik vijftig jaar geleden achter me heb gelaten en het komt me godverdomme zelfs nu nog achtervolgen.'
Hij heeft er schik in en slaat de armen over elkaar. Hij glimlacht op een sadistische manier en praat onverstoorbaar verder,
"Maar het ziet er naar uit dat je zelf in de val bent gelokt. Als ik het goed heb verstaan is het die gast zelfs gelukt om je een huwelijk aan te praten." Ik word kwaad alleen al als in aan Fjodor denk. Ik bal de vuisten in pure woede en moet me inhouden om Savoy niet right here, right now af te maken, of hem als appetizer in de kooi te gooien. Dat zou pas wat wezen. Eindelijk eens een moord voor een goed doel.
'Dat huwelijk is de enige reden waarom je nog leeft, idioot. Dat geldt voor iedereen. Hoewel ze voor jou een uitzondering hadden mogen maken. En die gast heet Fjodor Koltsov, slimmer, sterker en meedogenlozer dan wij allemaal. Hoe ben jij hier trouwens terecht gekomen? De groep die ons pakte bestond uit zeven vampiers en ze hadden jou overgeslagen. Je had kunnen lopen, wat doe je hier?' Hij grijnst nog steeds. De vuile, zieke hond. 'Als we over een week hier nog niet weg zijn en ik met die klootzak getrouwd ben, is het eerste wat ik doe jou om zeep helpen,' sis ik nijdig.

[ bericht aangepast op 25 sep 2011 - 17:20 ]

No growth of the heart is ever a waste