[RPG] Achter gesloten deuren - Speeltopics

Endure, Suusijsje en Dumbledore hebben dit RPG topic bedacht. Bedankt Endure voor het verhaal!

Het verhaal

Ze noemen ons uitschot, lastpakken, probleemkinderen of nog erger; Moeilijk opvoedbare kinderen. Hoezo dat nou weer? We doen graag ons eigen ding en hebben onze eigen manier van leven, denken en onze creativiteit uiten. Is dat zo problematisch? Dat we niet alles doen wat ons opgelegd wordt? Wij noemen dat leven.

Helaas kijken buitenstaanders er anders tegen aan en raad eens waar we nu zitten, een gesloten inrichting, een huis vol jongvolwassenen en tieners. Ze zijn hier strikt en je verdrinkt haast in de regels, mocht je jezelf daaruit proberen te redden gooien ze je weer in het diepe. Dan mag je hun klusjes doen, de afwas, schoonmaken, koken. Zij horen toch voor ons te zorgen? Ach, wie luistert er nou naar ons, de mensen die worden uitgekotst door de maatschappij.

De personages
Jongeren voor de richting.
Endure als Caithlin Alice Wood > komt later
Noatje als James Lion
Dumbledore als Bonnie Savarin
Suusijsje als Alexis Levine
Rws als Adilah Mariëlle de Boer
Dumbledore als Mitchell Grice
Bear als Kate en peter Forestfield
Vluuv
TheBoss

Voorbeeld redenen
anorexia, woedeaanvallen, schizofrenie of gewoon onhandelbaar in het huis

Informatie
Naam:
Leeftijd:
Foto:
Innerlijk:
Waarom je daar zit:
Eventueel extra:

Voorbeeldje
Thomas
Ik liep naar de deur, terwijl ik wist dat ik daar mijn uitweg niet zou vinden. Naast mij staat Sophie. Ze kijkt me aan zonder iets te zeggen.


Kom maar op!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 15:48 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

AJ.

Verrast draai ik me om, en ik sta oog in oog met Alaska, die weer terug is gekomen. Ik zie haar letterlijk verstijfd staan van de schrik en ik weet niet waar ik het vandaan haal, maar er borrelt een gevoel van medelijden in me op. Bovendien is de lol er nu wel van af om haar zo te pesten.
'Ik meen het, je moet wat gaan eten. Dit is niet gezond.' Ik hou haar broek voor mijn lijf. 'Hier komt geen mens in. Vergeleken met jou lijd ik aan obesitas. Als iemand jou te grazen wil nemen hoeft hij er z'n best niet voor te doen. Geloof me, het is belangrijk dat je jezelf kan verdedigen hier. Heb je Millennium gezien? Ze hebben Lisbeth vastgebonden en verkracht. En geen haan die ernaar kraait, omdat zij in de benadeelde positie zit. Zij is gek. Zij heeft geen recht van spreken. Net zoals wij. Hier, een kom roomsoep.' Ik geef de nog warme kom haar aan.
'Dit moet nog wel te doen zijn, right? Oh en trouwens, kom eens kijken.' Ik gebaar dat ze bij het raam moet komen. 'Ooit wel eens gedacht aan je vrijheid? Als we die spijlen door kunnen zagen, kun je zo via die reling naar het dak daar lopen. De enige belemmering is de poort, maar als je daar doorheen bent, ben je vrij.' Dan hoor ik stemmen op de gang. 'Oh fijn. Ik mag zometeen doktertjelief gaan vertellen wat me dwars zit. Zolang hij me maar niet vastbindt aan een bed vind ik het prima.' Oke, misschien kijk ik te veel films, maar dan nog.

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 18:21 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

james lion
als ik mijn laatste zin uit heb gesproken klopt er iemand aan. 'james telefoon voor je' hoor ik mitchells stem zeggen. ik sta op en doe de deur open. 'hey, mitchell bedankt' zeg ik. en hij geeft me de telefoon. ik maak een gebaar waardoor duidelijk word dat ze op moeten hoepelen

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Alexis.

Iemand verstoort ons mooie moment. Het is Mitchell, maar hij kan er niets aan doen. Het is de telefoon. James gebaart dat we weg moeten. Wat, nu? Ik kan niet weg, Bonnie loopt daar ergens. Ik besluit maar bij Mitchell te blijven. 'Kom je me halen als je klaar bent?' fluister ik naar James, zodat degene aan de telefoon het niet hoort. Dan loop ik naar buiten en begin gelijk tegen Mitchell te praten, zodat ik nu nog niet alleen ben. 'Heb je Bonnie ergens gezien?'

---

everything, in time

james lion

alex en mitchell lopen de kamer uit en doen de deur dicht. 'met james lion' zeg ik tegen de telefoon 'met christina' hoor ik mijn ex vrouw vinden. 'wat is er?' vraag ik lichtelijk aangebrand. 'ach laat maar ik koest je stem even horen' zegt ze verlegen. ik hang op ik heb geen zin in dat geneusel.
ik loop naar buiten. 'mitchell? kom jij ook nog even binnen?" vraag ik.
'nee' antwoord hij. in de verte zie ik mij volgende patient al aan komen lopen.

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 18:34 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
Ik begin mijn kleren in de kleine kast te leggen en sluit de deur van de kamer. Als ik klaar ben loop ik naar het raam en pak een sigaret. Ik open het raam en leun naar buiten. Met mijn aansteker steek ik de sigaret en ik neem hem tussen mijn vingers. De eerste hijs brengt meteen verlichting en ik voel de stress van me afglijden.

Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
Ik kijk naar de kom in mijn handen. Maakt ze een grapje? Dan is het wel een heel gemeen grapje. AJ met haar perfecte figuur begrijpt niet hoe het is om dik te zijn, zoals ik. Ik zet de kom terug op het dienblad en kom naast haar staan. "Ik heb toch nergens om heen te gaan als ik hier uit kom." zeg ik zacht. En bovendien is het daar groot en leeg. Niet zoals deze kamer, klein en veilig. De wereld buiten is gevaarlijk en gemeen. Ik kijk even naar AJ. "Zolang hij me maar niet vastbindt aan een bed vind ik het prima." Ik slik even. Toen ik nog in het ziekenhuis was gebeurde dat wel eens. Omdat ik weigerde te eten gaven ze me sondevoeding, via mijn neus. Meestal wist ik het slangetje wel los te trekken, en de sondevoeding weg te spoelen. Maar toen ze daar achterkwamen gingen ze me bewaken en hebben ze me zelfs een keer vastgebonden. Ik ril. Ik voelde me zo machteloos, vastgebonden aan een bed met een slangetje in mijn neus gepropt. De calorieën werden mijn lijf binnengepompt en er was niets wat ik kon doen. Nu is dat gelukkig anders.

wrm schrijft er niemand?

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Omdat ik niet meer naar binnen kan.
En stiekem durft Alexis ook niet, omdat James boos op haar is!

---

everything, in time

maar je kunt toch schrijven wat er achter de deur hebeurt ???

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Ik wacht op antwoord van Mitchell. :'D
Maar Sanne is offline.

---

everything, in time

neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

o ze is weer online
jeeeeeeeeeeeeeeey!

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Ze is alweer online, ben niet bang!:'D

---

everything, in time

Laat James ander Cole even ophalen ofzo?
En dan ziet hij dat hij aan het paffen is en dan is het zo van:


O, ze is alweer online.. laat maar

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 18:47 ]

Mitchell
Ik lag vriendelijk naar Alexis. Waar Bonnie is, geen idee. Ofja, dat weet ik wel, maar of ik dat aan Alexis moet vertellen, geen idee. ''Geen idee.'' zeg ik lachend. ''Jullie hebben ruzie hè?''

---

Big girls cry when their hearts are breaking

AJ.

Ik kijk haar verbaasd aan.
'Nergens om heen te gaan? Dus je bedoelt.. je hebt het wel naar je zin hier? Hmm.. nooit gedacht dat dat mogelijk was. Ga je dat nog opeten?' Zij antwoordt niet, maar haar maag wel, die als een bezetene begint te rammelen. Jezus, hoe houdt ze het vol? Dan schiet mij een perfect plan te binnen. Als ik haar beter kan maken en ervoor zorg dat ze weggaat, kan ik misschien een beroep doen op haar kamer en vervolgens ontsnappen. Soms, AJ, ben je ook briljant. 'Oke. Ik mag dan wel niet een goede psych zijn, maar luister eens naar je lijf. Je lijf heeft honger. Moet je je armen eens zien.' Ik pak haar pols vast ter bevestiging. 'Echt, je gaat nog eens dood als je zo doorgaat. Calorieën zijn goed. Zeg het me na. Calorieën. Zijn. Goed. Zou het niet heerlijk zijn om een Big Mac menu naar binnen te kunnen werken zonder je zorgen te maken over die 1200 calorieën zie erin zitten? Tenminste.. het zijn er toch 1200? Enfin, je bent vol over been. And I'm not kidding. Je moet eten.' Dan gooi ik het over een andere boeg. Misschien dat het helpt. 'Kijk. Ik ben toch ook niet dik?' Ik ga even poseren. 'Een slanke jongedame van 60 kilo zwaar. Als je net zo slank wil worden als ik moet je gaan eten. Zo dus.' Ik neem een paar flinke happen van de roomsoep. God, wat lekker.
'Nu jij.'

---

No growth of the heart is ever a waste