[RPG] Achter gesloten deuren - Speeltopics

Endure, Suusijsje en Dumbledore hebben dit RPG topic bedacht. Bedankt Endure voor het verhaal!

Het verhaal

Ze noemen ons uitschot, lastpakken, probleemkinderen of nog erger; Moeilijk opvoedbare kinderen. Hoezo dat nou weer? We doen graag ons eigen ding en hebben onze eigen manier van leven, denken en onze creativiteit uiten. Is dat zo problematisch? Dat we niet alles doen wat ons opgelegd wordt? Wij noemen dat leven.

Helaas kijken buitenstaanders er anders tegen aan en raad eens waar we nu zitten, een gesloten inrichting, een huis vol jongvolwassenen en tieners. Ze zijn hier strikt en je verdrinkt haast in de regels, mocht je jezelf daaruit proberen te redden gooien ze je weer in het diepe. Dan mag je hun klusjes doen, de afwas, schoonmaken, koken. Zij horen toch voor ons te zorgen? Ach, wie luistert er nou naar ons, de mensen die worden uitgekotst door de maatschappij.

De personages
Jongeren voor de richting.
Endure als Caithlin Alice Wood > komt later
Noatje als James Lion
Dumbledore als Bonnie Savarin
Suusijsje als Alexis Levine
Rws als Adilah Mariëlle de Boer
Dumbledore als Mitchell Grice
Bear als Kate en peter Forestfield
Vluuv
TheBoss

Voorbeeld redenen
anorexia, woedeaanvallen, schizofrenie of gewoon onhandelbaar in het huis

Informatie
Naam:
Leeftijd:
Foto:
Innerlijk:
Waarom je daar zit:
Eventueel extra:

Voorbeeldje
Thomas
Ik liep naar de deur, terwijl ik wist dat ik daar mijn uitweg niet zou vinden. Naast mij staat Sophie. Ze kijkt me aan zonder iets te zeggen.


Kom maar op!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 15:48 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Bonnie
Ik kan niet meer doen dan grijnzen. Het is niet dat ik Alexis niet wil helpen, maar dit is toch zoveel interessanter. Ik sta daarom grijnzend tegen de muur aangeleund, hoe boos James ook wordt.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Kate Forestfield.

Als ik over de gang heen loop om bij mijn kamer te lopen hoor ik James opeens schreeuwen 'Sta daar niet zo sloom te kijken, haal iemand!'. Even wil ik erna toe gaan maar haal dan mijn schouders op, Bonnie zal wel een wond hebben overgehouden aan het gevecht van daarnet.

---

Trust me. I'm the doctor

Cole SmithLeeftijd: 17
Foto: Plop
Reden voor opname in de instelling: Cole is een wereldberoemde filmster. Hij werd al jong beroemd, toen hij in een tv serie speelde. Later bleek dat hij echt talent had, en de filmrollen stroomden binnen. Het ging echter steeds slechter met Cole, en sinds een halfjaar gebruikt hij drugs. In korte tijd is hij uitgegroeid tot een enorme drugsverslaafde.
Innerlijk: Cole is een narcist, die zich niet veel aantrekt van anderen. Hij praat niet graag met mensen, alleen als hij wat van ze nodig heeft. Naar de paparazzi en zijn fans doet hij zich echter heel aardig voor. Hij wordt dan ook aanbeden door vele meisjes die denken dat hij geweldig charmant is, terwijl hij eigenlijk een egoïstische klootzak is.
Eventueel extra: De enige met wie Cole af en toe nog een normaal gesprek voert is zijn manager Loretta. Maar omdat zij hem naar de instelling heeft gebracht vertrouwt hij haar nu ook niet meer.

Alaska Green
Leeftijd: 15
Foto: Plop
Reden voor opname in de instelling: Alaska lijdt aan Anorexia. Toen haar ouders hier achter kwamen hebben ze haar meteen naar de instelling gestuurd. Ook is Alaska een Agorafoob, wat betekent dat ze bang is voor grote open ruimtes. Ze durft dus bijvoorbeeld niet goed naar pleinen of gymzalen.
Innerlijk: Alaska is een stil meisje, dat alleen dingen zegt als haar wat gevraagd wordt. Ze houdt niet van harde geluiden of fel licht. Alaska kan ongelofelijk goed tekenen, maar dit laat ze liever niet aan iemand zien. Ze is het liefst alleen, maar vindt het ook fijn als er andere stille mensen om haar heen zijn.

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 15:28 ]

james lion

ze blijft stom grijnzen. beheers je james denk ik. ik verzamel al mijn moed. en zeg rustig tegen bonnie ´pak mijn mobiel uit mijn tas´ en wijs naar mijn tas die nu in de hoek van de kamer ligt. bonnie kijkt op en loopt langzaam naar mijn tas. ondertussen probeer ik alexis wakker te maken. ´alexis hoor je me´ vraag ik.

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Naam: AJ Fuchs. AJ staat voor Adelheid Joanna, noem haar zo en je gaat dood. Ze vertelt de afkortingen van haar naam aan niemand, en daarom is AJ het enige wat haar mede 'gevangenen' kennen.

Leeftijd: 17.
Reden voor opname: Een kind dat meer op straat rondhing dan in de boeken. Wapenhandel, drugssmokkel, inbraken en gewelddadige delicten zijn maar een paar dingen die zij op haar naam heeft staan. Haar ouders kregen de keus tussen opname of een gevangenisstraf. De keus was snel gemaakt.
Uiterlijk: Ze draagt gemakkelijke, simpele kleding. Ze kleedt zich niet bijzonder vrouwelijk. Ze wordt daarom ook geregeld 'pot' genoemd, ondanks haar verfijnde gezicht. In de inrichting zoekt ze altijd wel iets dat ze als wapen kan gebruiken, want, zo zijn haar woorden: 'You'll never walk alone.'
Innerlijk: Hoewel je het misschien niet zou verwachten is deze jeugdige vechtersbaas bijzonder kalm en houdt zich afzijdig van conflicten in de inrichting. Dit om zo snel mogelijk vrij te komen en wraak te nemen op degenen die haar verraadden, waardoor ze gearresteerd werd. Maar vergis je niet: AJ is gewiekster dan ze laat zien. Buiten dat is ze behoorlijk intelligent, ondanks dat ze nog geen school heeft afgemaakt.

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 15:52 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Bonnie
Ik kom terug met zijn mobiel, maar ik hou hem nog even vast. ''Moet ik hem geven?'' vraag ik grijnzend, terwijl ik naar een wakkerwordende Alexis kijk - aanstelster.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Ik doe nu maar even dan Cole net aankomt, btw :']

Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
Vanaf de achterbank van de limousine staar ik naar buiten. De politie escorte die de paparazzi op afstand moet houden werkt op mijn zenuwen.
De chauffeur wend zijn hoofd even naar mij: "We zijn er bijna, Meneer Smith, nog een paar minuten." Ik knik en pak mijn blackberry. Verveeld kijk ik op twitter om te zien of een van mijn vrienden nog wat heeft gezegd. Eindelijk voel ik hoe de auto remt, en de chauffeur stapt uit om mijn deur open te houden. Ik stop de blackberry weg en zet mijn zonnebril op. De deur gaat open en ik stap uit de auto. Meteen beginnen er camera's te flitsen. Hm, die politie escorte heeft blijkbaar niet gewerkt. Ik loop relaxed achter de chauffeur aan en bekijk het saaie betonnen gebouw voor me. Hier moet ik de komende paar maanden blijven.

Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
Met mijn tekenboek op schoot zit ik op bed. Ik ben een landschap aan het tekenen, zoals ik wel vaker doe. Een perfect land, waar alles mooi is. De radio staat aan, en er vloeien zachte piano klanken door de kamer. Ik kijk op en zie de witte muren, het bureau en de kast. Mijn kamer is een van de kleinste, maar dat vind ik niet erg. Het geeft me een veilig gevoel om in een keer de hele kamer te kunnen overzien. De muziek wordt verstoord door het knorren van mijn maag. Vanochtend was het me gelukt mijn ontbijt weg te smokkelen zonder dat James het merkte. Hij wil altijd dat ik minstens twee boterhammen eet, wat voor mij haast een onmogelijke opgave is. Hij zegt dat ik anders te mager wordt, maar voor iemand met mijn figuur kan het echt geen kwaad het ontbijt een keertje over te slaan.

james lion

'alexis hoor je me?' vraag ik. langzaam komt ze bij gelukkig denk ik. ik sla een diepe zucht en zeg opgelucht tegen alexis 'laat me nooit meer zo schrikken!' alexis laat een flauw glimlachje zien. ik kijk bonnie aan die met mijn mobiel in haar handen naar ons staart. snel help ik alexis met opstaan en gris het mobieltje uit bonnie's handen. ik moet snel weg voor onze nieuwe verblijfer aankomt.

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 15:57 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Bonnie
''Graag gedaan, James, Alexis. Aanstellers.'' grijns ik. Ik draai me snel om en loop richting de kantine, zonder iemand aan te kijken. Daar gekomen, ga ik aan een tafel zitten, helemaal alleen. Ik pak een krant die op tafel ligt en bekijk hem rustig.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

AJ.

Ik zit in de zaal voor de zoveelste maal Pulp Fiction te kijken, meer tegen de verveling dan voor mijn plezier. Hoewel misdaadfilms hier verboden zijn, heb ik hem op mijn eigen ingenieuze manier toch naar binnen weten te smokkelen: via het bestelbusje dat het eten aflevert aan de keuken. Redelijk simpel: om vier uur wordt het eten binnen gebracht en het was een kwestie van uitrekenen hoelang ik erover zou doen om die film te snatchen en weer terug te keren. Er hoeft maar íets te gebeuren en de begeleiders zijn afgeleid, voor mij dus een uitgelezen kans voor smokkelwaar. Misschien kan ik hier mijn eigen zwarte markt opzetten. Sigaretten, pornofilms, tijdschriften, you name it. Prima inkomsten.
Ik hef het hoofd als ik ineens geschreeuw hoor. Een vechtpartij. Zal ik gaan kijken? Oh, nu komt net mijn favoriete scene.
"Oh I'm sorry, did I break your concentration?" Auwtch, dat moet zeer doen, grijns ik en ga languit liggen. Heerlijk zo'n dagje alleen in de zaal.

---

No growth of the heart is ever a waste

Alexis.

Langzaam maar zeker hoor ik weer een stem. "Alexis, hoor je me?" Ja, denk ik, maar mijn mond wil het simpele woordje niet uitspreken. Voorzichtig open ik mijn ogen en zie het gezicht van James boven me. "Laat me nooit meer zo schrikken!" roept hij en ik glimlach flauwtjes. Hij helpt me overeind te helpen, zodat ik langzaam maar zeker kan staan. James is de enige van wie ik het kan tolereren dat hij me aanraakt. Ik zie hoe James zijn mobieltje uit de handen van Bonnie grist. Bonnie, ik heb haar nooit gemogen. Ik haat haar en volgens mij is dat wederzijds. Ik vind haar veel te opvliegerig en gemeen. Jezus, ik voel me nog steeds duizelig en Bonnie hoeft hier absoluut niet te zijn. 'Wat doet zij hier?' vraag ik daarom met een geïrriteerde ondertoon aan James, niet aan Bonnie, hoewel ze er gewoon bij staat. Maar voor hij antwoord kan geven, loopt Bonnie alweer weg. Gelukkig.

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 16:05 ]

---

everything, in time

Mitchell
Ik loop langs de kamer waar ik James en Alexis aantref. Vreemd genoeg tref ik ze altijd aan in posities waardoor het lijkt alsof de twee iets hebben, maar dat is verboden. En zo fout. Een begeleider met een meisje, nee dat kan niet. ''Kan ik jullie helpen?'' vraag ik vriendelijk met een glimlach op mijn gezicht.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

james lion

mitchell loopt langs. 'kan ik jullie helpen?' vaagt hij behulpzaam. ik voel dat mijn hoofd rood word. 'euhm.. nee dankje mitchell, ga jij maar lekker lunchen' zeg ik nog steeds met een rood hoofd. 'gaat het beter?'vraag ik aan alexis. dromend kijkt ze voor zich uit. "alexis?'

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 16:08 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

OMG i love this RPG!

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Mitchell
Ik knik beleefd en doe alsof ik doorloop, wat ik, natuurlijk, niet doe. ik wil dit weleens weten

---

Big girls cry when their hearts are breaking