[RPG] Achter gesloten deuren - Speeltopics

Endure, Suusijsje en Dumbledore hebben dit RPG topic bedacht. Bedankt Endure voor het verhaal!

Het verhaal

Ze noemen ons uitschot, lastpakken, probleemkinderen of nog erger; Moeilijk opvoedbare kinderen. Hoezo dat nou weer? We doen graag ons eigen ding en hebben onze eigen manier van leven, denken en onze creativiteit uiten. Is dat zo problematisch? Dat we niet alles doen wat ons opgelegd wordt? Wij noemen dat leven.

Helaas kijken buitenstaanders er anders tegen aan en raad eens waar we nu zitten, een gesloten inrichting, een huis vol jongvolwassenen en tieners. Ze zijn hier strikt en je verdrinkt haast in de regels, mocht je jezelf daaruit proberen te redden gooien ze je weer in het diepe. Dan mag je hun klusjes doen, de afwas, schoonmaken, koken. Zij horen toch voor ons te zorgen? Ach, wie luistert er nou naar ons, de mensen die worden uitgekotst door de maatschappij.

De personages
Jongeren voor de richting.
Endure als Caithlin Alice Wood > komt later
Noatje als James Lion
Dumbledore als Bonnie Savarin
Suusijsje als Alexis Levine
Rws als Adilah Mariëlle de Boer
Dumbledore als Mitchell Grice
Bear als Kate en peter Forestfield
Vluuv
TheBoss

Voorbeeld redenen
anorexia, woedeaanvallen, schizofrenie of gewoon onhandelbaar in het huis

Informatie
Naam:
Leeftijd:
Foto:
Innerlijk:
Waarom je daar zit:
Eventueel extra:

Voorbeeldje
Thomas
Ik liep naar de deur, terwijl ik wist dat ik daar mijn uitweg niet zou vinden. Naast mij staat Sophie. Ze kijkt me aan zonder iets te zeggen.


Kom maar op!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 15:48 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Alexis.

Hm, zijn naam komt me wel bekend voor, maar het zegt me niet veel. Als hij vraagt of het lukt met de bagage kijk ik snel lachend op. 'Ja ja, loop maar gewoon rechtdoor, jouw kamer is naast die van mij. 115 is van jou dus,' zeg ik nog steeds lachend. Maar zodra hij omdraait ontsnapt er een diepe zucht. Wat heeft die gast in godsnaam allemaal bij? Ik probeer de koffers via allerlei manieren mee te sleuren, maar niets werkt makkelijker. Uiteindelijk ga ik erachter staan en duwt ze vooruit, dat gaat nog wel het snelst. Fijn dat er iemand een handje helpt.

---

everything, in time

AJ.

Opnieuw knipper ik een paar keer quasi-geschokt met mijn ogen.
'Weet je het echt zeker? De muffins zijn heerlijk. Nu je wakker bent kun je volop genieten van de romige, zoete smaak. Hier moet minstens een ton roomboter en suiker in zitten, maar ach, het is het waard.' Ik pak één van de muffins en neem een hap. 'Hmm.. vult goed.' "Mag ik er even langs?" hoor ik haar dan vragen. Zal ik..? Ik kan het niet laten.
'Prima. Op één voorwaarde.' Ik pak de andere chocolademuffin en leg die in haar handen. 'Ga je gang.' Nadrukkelijk neem ik nog een hap van de mijne en haar grote ogen worden nog groter. 'Toe maar, ik sta erop.' Als ik het laatste hapje van mijn muffin naar binnen heb gewerkt aai ik even tevreden over mijn buik en leg het papiertje op het dienblad.

---

No growth of the heart is ever a waste

Bonnie
Plots zie ik mijn kans om Alexis' kans bij die jongen te verpesten. Ik excuseer me bij AJ en loop dan naar Alexis toe. Met gemak til ik de koffer op en ik ga langs de jongen lopen. ''Hulp nodig?'' vraag ik op een leuke, spontane toon.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Alxis.

Voor ik het weet heeft Bonnie echter één van de koffers al makkelijk opgetild, terwijl ik nog steeds met de ander sta te vechten. Hoe doet ze dat toch? Behendig gaat ze er mee naast Cole lopen en vraagt of hij hulp nodig heeft. 'Nee!' roep ik als antwoord voor hem. 'Ik help hem al, dus we hebben jouw hulp niet nodig, Bonnie,' zeg ik en ik spuug haar naam bijna uit. Achterbaks kreng.

---

everything, in time

ik ben der weer

ik wil graag nog en rol als dat mag
bij deze zal wel wat minder geschreven worden.

Naam: dave roadway
Leeftijd: 23
Foto:

Innerlijk: verlegen, behulpzaam, sterk, iemand nestelt snel een plekje in zijn hart, houd wel van een praatje
Waarom je daar zit: hij is nachtwaker dus hij zorgt ervoor dat er savonds niet gesmokkeld wrd en dat er niemand snachts rond loopt te dwalen hij neemt de dienst na 20´00 over van james. ook doet hij wat kleine klusjes in het gebouw.
Eventueel extra: hij en james zijn aardig goed bevriend

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 17:28 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

hoe laat is het in de inrchting?

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Bonnie
Ik grijns en lach hardop bij Alexis' wanhopige poging tot aandacht van Cole. Het gaat me niet eens om zijn aandacht, jongens genoeg. Maar het laten lijden van arme Alexis, heerlijk. ''Alex, we hebben jouw hulp niet nodig.'' grijns ik. ''Je bent te slapje, kindje.''

---

Big girls cry when their hearts are breaking

james lion

alexis heeft het rondleiden overgenomen het leek me wel handig aangezien ze niet heel veel optrekt met andere kinderen. en ik kan ondertussen even mijn rooster nalopen. ik loop mijn kleine (witte) kamertje binnen. mijn eiken houte bureau ligt onder de papieren. maar mijn rooster ligt altijd op de zelfde plek. eens even kijken. het is over een kwartier spreek uur. dus ik moet snel mijn bureau opruimen voordat mijn eerste patient komt.

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Het was net twee uur, stond er in een post van "Cole".
Oeehwacht, een spreekuur!

Alexis.

Ik laat de koffer meteen los als Bonnie zegt dat zij mijn hulp niet nodig hebben en ik te slap ben. Mijn onderlip begint te trillen en ik haat mezelf dat ik zo'n overgevoelig watje ben. 'M-maar..' begin ik. Ze zoeken het maar uit, ik ga die koffer niet meer draaien. 'Je lacht me uit!' Roep ik, alsof Bonnie zoiets zelf niet kan bedenken. 'Je bent gemeen.' Boos en verdrietig been ik van Bonnie weg. Dan niet, toch? Maar ze heeft gelijk, ik bén slap. Ik haat het als Bonnie gelijk heeft.
Terwijl ik door de gangen dwaal kijk ik op de klok. Tot mijn verassing zie ik dat het spreekuur is. Mijn hart maakt een sprongetje en snel loop ik naar de kamer van James. Deze keer heb ik tenminste echt wat te klagen. Hoewel het niet zo'n harde opmerking was, doet het mij toch heel veel. Voorzichtig klop ik op de deur, laat er alsjeblieft nog niemand zijn.

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 17:26 ]

---

everything, in time

Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
Ik knik en begin de gang door te lopen. 105, 107, 109.. 115 zal dus wel deze kant op zijn. Ineens komt er een ander meisje naast me lopen, met een van mijn koffers in haar handen. "Oh, bedankt." zeg ik vlak, en ik kijk weer om me heen. Ah, daar is 115. Ik doe de deur open en kijk de kamer in. Of nouja, kamer.. Eerder kast. Er is net genoeg ruimte voor een bed, kledingkast en een bureautje. Heel wat anders dan de vertrekken die ik gewend ben. Ik draai me om naar het meisje met mijn koffer en wijs naar een hoek in de kamer. "Zet daar maar neer." Ik loop terug naar Alexis en til de koffer op waar ze tegen aan het duwen was. "Het geeft niet hoor." zeg ik nog en ik zet mijn mooiste nep-glimlach op. Ik heb geen zin om de hele dag te moeten wachten.

Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
Walgend kijk ik hoe AJ een hap van de muffin neemt. Er zitten meer dan 300 calorieën in dat ding! Het duurt even voor ze antwoord geeft, en me een chocolademuffin in handen drukt. Ik ril als ik de vettige buitenkant voel. "Ik.. ik hoef echt niet." zeg ik kleintjes. "Toe maar, ik sta erop." Ik voel dat ik tranen in mijn ogen krijg. Ik weet dat ik dik ben, maar waarom moet iedereen me er zo mee pesten? Ik probeer er toch aan te werken! Als ik een figuur als dat van AJ had zou ik ook wel een muffin kunnen eten. Maar dat kan ik me niet permiteren. Ik breng de muffin naar mijn mond. De zoete geur dringt mijn neus binnen, en walgend trek ik hem op. Ik laat mijn handen zakken en kijk AJ aan. "Ik heb echt geen trek." Ze trekt haar wenkbrauw op en blijft staan. Ik heb geen keus. Voorzichtig neem ik een hapje van de muffin. Ik voel de calorieën haast mijn lichaam in komen en er loopt een rilling over mijn ruggegraat. Ik slik het hapje snel door en kijk hoopvol naar AJ. Maar het ziet er niet naar uit dat ze hier genoegen mee gaat nemen...

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 17:27 ]

btw jullie moeten zelf maar ff kijken met wie ik het eerst hun problemen ga bespreken

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Bonnie
Geamuseerd kijk ik Alexis na en ik richt me vervolgens weer tot Cole. Ik ben nog niet klaar, Alexis moet verder de grond in. Maar hoe? Ik grijns dan, maar natuurlijk! James moet haar niet meer zien staan, dat wordt haar dood. ''Ik moet er vandoor, ego-tje.'' zeg ik op een neppe-vriendelijke toon.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

er word op de deur geklopt. de eerste van deze dacht. ´binnen´ zeg ik met een zucht. eerlijk gezegt heb ik niet zoveel zin in het spreekuur. maar mijn humeur knapt gelijk op als ik zie dat het alex is. ´alex´ zeg ik anthousiast. ´neem plaats´ zeg ik uitnodigent. alex gaat zitten op de krappe zwarte stoel. dromend staart ze weer eens voor zich uit. ´nog problemen gehad´ vraag ik.

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 17:34 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

AJ.

'Kijk, smaakt toch goed?' vraag ik. Bonnie glipt langs me heen. Ik krijg nog een mes van jou. Alaska schijnt het allerminst lekker te vinden. Hoe kun je in godsnaam chocola niet lekker vinden? Als ze het hapje na een eeuwigheid heeft weggewerkt zie ik haar blik glinsteren. Nou vooruit, zo'n beest ben ik ook weer niet. Ik wil niet dat ze zelfmoord pleegt door mijn schuld. Alhoewel.. wat zou me dat een show zijn. Nee. Slecht idee. Dan kan ik deze geintjes niet meer uithalen. 'Vooruit, omdat je erop staat.' Ik ga aan de kant, zodat Alaska eruit kan. Ze vliegt haastig de gang op en laat de muffin staan. 'Hmm.. best lekker.' Ik eet de rest van haar muffin op en werk ook het broodje frikandel naar binnen. Tsja, ik kan er niks aan doen dat ik een grote eetlust heb. Mijn ogen spieden de kamer door. Valt hier niet iets te gappen? Mijn blik blijft hangen op een zonnebril. Hmm nee, niet mijn smaak. Eens zien. Ik open haar kledingkast en trek een willekeurige broek tevoorschijn. Ik hou hem voor mijn lijf. Niet te geloven, ik dacht altijd dat ík aan de magere kant was. Ik kan er niks aan doen, ik heb gewoon een snelle stofwisseling. Dan werp ik een blik uit het raam, naar het buitenplein. Mijn ogen volgen een reling die van haar raam naar het dak van de ingang loopt. Niet te geloven! Zaag die spijlen door en je kan zo ontsnappen!

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 17:36 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

" the boss

is goed maar eerst is suuseisje aan de beurt
ik ga eten tot zo iedereen!

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."