• Endure, Suusijsje en Dumbledore hebben dit RPG topic bedacht. Bedankt Endure voor het verhaal! _O_

    Het verhaal

    Ze noemen ons uitschot, lastpakken, probleemkinderen of nog erger; Moeilijk opvoedbare kinderen. Hoezo dat nou weer? We doen graag ons eigen ding en hebben onze eigen manier van leven, denken en onze creativiteit uiten. Is dat zo problematisch? Dat we niet alles doen wat ons opgelegd wordt? Wij noemen dat leven.

    Helaas kijken buitenstaanders er anders tegen aan en raad eens waar we nu zitten, een gesloten inrichting, een huis vol jongvolwassenen en tieners. Ze zijn hier strikt en je verdrinkt haast in de regels, mocht je jezelf daaruit proberen te redden gooien ze je weer in het diepe. Dan mag je hun klusjes doen, de afwas, schoonmaken, koken. Zij horen toch voor ons te zorgen? Ach, wie luistert er nou naar ons, de mensen die worden uitgekotst door de maatschappij.


    De personages
    Jongeren voor de richting.
    Endure als Caithlin Alice Wood > komt later
    Noatje als James Lion
    Dumbledore als Bonnie Savarin
    Suusijsje als Alexis Levine
    Rws als Adilah Mariëlle de Boer
    Dumbledore als Mitchell Grice
    Bear als Kate en peter Forestfield
    Vluuv
    TheBoss

    Voorbeeld redenen
    anorexia, woedeaanvallen, schizofrenie of gewoon onhandelbaar in het huis


    Informatie
    Naam:
    Leeftijd:
    Foto:
    Innerlijk:
    Waarom je daar zit:
    Eventueel extra:

    Voorbeeldje
    Thomas
    Ik liep naar de deur, terwijl ik wist dat ik daar mijn uitweg niet zou vinden. Naast mij staat Sophie. Ze kijkt me aan zonder iets te zeggen.


    Kom maar op! :9~

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 17 april 2011 - 15:48 ]


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Laat maar staan @noatje, het klopt goed genoeg!:"D


    everything, in time

    Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
    Eindelijk mogen we vertrekken. Ik sta op en loop de kamer uit. "Iemand behoefte aan een film met veel bloed, gevloek en geweld? Goed voor ieders ontwikkeling, niet waar?" zegt een van de meisjes. Grijnzend knik ik. "Klinkt goed, I'm in. Kan je trouwens een sigaret missen?" vraag ik, en ik wijs op haar broekzak waar ze de gejatte peuken in had gestopt.

    Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
    Als James zegt dat we weg mogen sta ik snel op. Ik loop naar buiten, en ga snel naar mijn eigen kamer. Het raam staat nog steeds open en er is een blaadje naar binnen gewaaid. Ik pak het op, en zie dat het een eikenblad is. In de tuin van het huis waar ik vroeger woonde stond een enorme eikenboom. Daar zat ik altijd onder met mijn moeder. Het was de enige plek waar ik me veilig voelde, omdat de rest van de tuin open en leeg was. De boom voelde veilig, omdat hij zo groot en stevig was.

    Dumbledore schreef:
    (...)

    Dumbledore. 8D

    Waar heb je het over?


    nou dat wij eerst tegelijk schreven toen zei ik ik schrijf wel opnieuw en toen schreven we weer gelijk -.-" mrja nu gaat het weer goed


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Bonnie
    Ben ik zo gemeen als ik wil stoken tussen James en Alexis, voornamelijk gedoeld op Alexis. Ze ziet die gast als vaderfiguur. Hoe kan je? Hij is vies, pedofiel en begeleider - vooral dat laatste kan echt niet. Ik bedoel, je gaat je eigen vader toch niet zuigen? Horrible!
    Dan gaan we het gemeen spelen, Bonns.
    Ik klop weer op de deur en zet een zielig gezicht op. ''James, Alexis?''


    Big girls cry when their hearts are breaking

    er word voor de zoveelste keer op de deur geklopt. bonnie doet open. ik zucht. 'james, alex?" vraagt ze. 'ja' antwoord ik geergert.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    AJ.

    "Klinkt goed," hoor ik Cole zeggen. Dan vraagt hij of ik een sigaret kan missen. Vooruit, omdat ik in een goed humeur ben. 'Hier,' zeg ik en geef hem een peuk aan. We lopen richting de tv-zaal waar tot mijn verbazing Pulp Fiction nog steeds aan staat. Heeft nu werkelijk niemand in de tussentijd die film weggehaald? Wat een mazzel. Ik zet de tv weer aan en neem plaats op de bank. Hij volgt mijn voorbeeld en gaat ook zitten. Er klinken een paar geweerschoten. In de roos! Auwtch, dat moet zeer doen. Alhoewel.. hij is te dood om pijn te voelen. Ik kijk even opzij en vind dat hij nu wel heel dicht bij me zit. Toch zeg ik er niks van en voorzie mezelf van een paar crackers. Misschien kan ik dit Alaska wel voeren.
    'Dus, wat brengt jou hier,' start ik het gesprek.


    No growth of the heart is ever a waste

    Naam: Eden Moriarty
    Leeftijd: 16
    Foto: Pic
    Innerlijk: Eden's naam doet vermoeden,samen met haar uiterlijk,dat ze een engel is. Maar dat is ze helemaal niet. Ze heel snel op haar teentjes getrapt en haalt naar iedereen uit die haar niet aanstaat. Ze heeft een eigen willetje en ze duldt geen commentaar. Als je haar dwarsligt,schiet ze uit haar krammen en dan kan ze vloeken als een ketter.
    Je krijgt haar maar op één manier klein,en dat is de naam van haar ex-vriendje zeggen. Dan kruipt ze huilend in een hoekje,bang als een baby. Op zo'n momenten komt de zwakke,kwetsbare Eden naar boven.
    Waarom je daar zit: Eden is drie jaar lang in handen van een loverboy geweest,Grant Pritchard. Hij heeft haar totaal gekraakt door haar fysiek en mentaal te misbruiken. Hij heeft haar aan zijn hele vriendenkring uitgeleend,haar meermaals het ziekenhuis bijna ingeslagen,haar drugs gevoerd tot ze naakt over straat liep en haar zelfbeeld tot stand -1000 gereduceerd.
    Eventueel extra: Op haar onderarmen heeft ze ooit met een scheermesje Hoer en Vies gekrast. De littekens zijn nog steeds overduidelijk zichtbaar,waardoor ze nooit korte mouwen draagt


    Naam: Noah Peeters
    Leeftijd: 17
    Foto: Pic
    Innerlijk: Noah is in principe een goede jongen,maar hij heeft gewoon de verkeerde vrienden uitgekozen. Hij is trouw,charmant en vriendelijk tegen iedereen. Hij zal altijd zijn stoel afstaan op de bus of de trein en verdedigt een wildvreemd meisje als ze niet met rust gelaten wordt door een groep jongens. Hij wil voor iedereen goed doen,maar laat zich nogal snel gaan. Hij is ook gemakkelijk uit te dagen,wat al eens problemen kan opleveren.
    Waarom je daar zit: Op een avondje uit met zijn vrienden,waarbij voldoende gedronken en gepakt werd,is hij uitgedaagd door zijn maten om een meisje te verkrachten. Stom als hij was,heeft hij een meisje zijn auto ingesleurd en haar bruut verkracht. Ze had hem herkend,hij zat bij haar op school en heeft aangifte gedaan.
    Eventueel extra: Op zijn pols heeft hij nadien een tattoo laten zetten die zegt Never Trust People With Candy als herinnerring dat hij niet iedereen meteen moet vertrouwen.


    Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

    Eden
    Voorzichtig duwde mama me het gebouw binnen. Ik prulde nerveus aan de schouderband van mijn rugzak en hield mijn blik strak naar de grond gericht. Ik schrok op als een gek toen mama aanbelde aan het hokje van de bewaker. Angstig sloeg ik mijn armen om me heen en probeerde me zo klein mogelijk te maken. Ik had hier geen zin,maar ik moest dit doen. Anders zou ik nooit meer normaal worden.


    Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

    dave

    ik zit in mijn krappe hokje als er aangeklopt word. 'binnen' zeg ik. een blond meisje komt binnen.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
    Ik steek de sigaret aan en neem een diepe hijs. Het meisje gaat op de bank zitten en start de film. Ik ga naast haar zitten en kijk naar het scherm. Uma Thurman flitst komt in beeld en ik bedenk me die ene keer dat ik in een film met haar zou spelen. Er werd me alleen niet genoeg geboden dus sloeg ik de baan af. "Dus, wat brent jou hier?" vraagt het meisje. Ik glimlach en neem nog een trek van de sigaret. "Oh, ik ben een drugsverslaafde, zoals dat heet. Niets speciaals. What about you?" Nu ik het er over heb.. Ik zou best een shot kunnen gebruiken. Volgens mij heb ik nog wat XTC in m'n tas.. maar veel zal het niet zijn.

    Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
    Als James zegt dat we weg mogen sta ik snel op. Ik loop naar buiten, en ga snel naar mijn eigen kamer. Het raam staat nog steeds open en er is een blaadje naar binnen gewaaid. Ik pak het op, en zie dat het een eikenblad is. In de tuin van het huis waar ik vroeger woonde stond een enorme eikenboom. Daar zat ik altijd onder met mijn moeder. Het was de enige plek waar ik me veilig voelde, omdat de rest van de tuin open en leeg was. De boom voelde veilig, omdat hij zo groot en stevig was.

    Eden
    Voorzichtig richt ik mijn blik op naar de man. Haastig kijk ik weer weg als ik zie hoe hard hij op Grant lijkt. Mama stapt meteen naar voren,haar hand vriendelijk uitgestoken. "Elly Moriarty. Mijn dochter Eden is hier enkele dagen geleden ingeschreven. Ik kom haar vandaag brengen." zegt ze vriendelijk. Ik rol even geïrriteerd mijn ogen. "Dumpen zeker. Je bent blij genoeg dat je van me af bent. En blijf toch eens van me af!" snauw ik venijnig,waarna ik me uit haar grip trek. Ik bekijk mijn moeder even vuil en draai me dan van haar weg. Dat wijf wil me al kwijt sinds de dag dat Grant me voor haar deur gedumpt heeft omdat ik 'damaged goods' was.

    [ bericht aangepast op 18 april 2011 - 18:05 ]


    Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

    dave

    'sus sus sus' zeg ik. hier moeten jullie hellaas afscheid nemen zeg ik met een glimlach. het meisje zegt haar moedere gedag. 'loop maar met mij mee'
    het meisje volgt me en kijkt nieuwschierig om zich heen. 'dit is je kamer 122' zeg ik.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Eden
    Ik kijk de man even aan en loop dan naar binnen. Niet veel,maar genoeg. Tuurlijk. Voorzichtig leg ik mijn tas op het tafeltje en mijd zorgvuldig de blik van de man.


    Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

    dave

    denk je dat het gaat lukken?' vraag ik. het meisje knikt. 'oke dan ga ik maar weer terug' ik glimlach en loop weg.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    AJ.

    Ik kijk even opzij en haal een hand door mijn haar. Drugsverslaafd.. hmm.. zo ziet hij er ook wel uit. Misschien moet ik die crackers maar aan hem geven in plaats van aan Alaska. Die vreet ze toch niet op.
    'Ik ben niet depressief, ik heb geen anorexia, ik ben niet verkracht - scheelde niet veel though - ik heb eigenlijk nergens last van. Het enige wat ik heb gedaan is een paar winkels beroofd, wat coke gedeald en een paar mensen in elkaar getimmerd. Oh, en de directeur van mijn toenmalige school gechanteerd met een sekstape. Ook altijd leuk. Al met al ben ik best braafjes. Ach, zo vreemd is het niet dat ik hier ben neergegooid omdat mijn ouders zo'n beetje de grootste Nieuwe Conservatieven zijn die je je maar kunt bedenken. I don't blame them. Ze mogen zich gelukkig prijzen dat ze eens van hun dochter af zijn. Kan wellicht voorkomen dat ze aan de antidepressiva raken die de zorgverzekering niet uitbetaalt.' Brutaal leg ik mijn legerkisten op het tafeltje voor mij en neem een trek van de peuk. Weer wordt er een schot gelost en weer valt er iemand dood neer. Heerlijk. 'So.. drugsverslaafd. Kan je verzekeren dat de eerste weken afkicken een hel voor je zullen gaan zijn. Natuurlijk kan ik daar misbruik van maken en je tegen hoge prijzen een grammetje coke aanbieden, maar ik kom pas in actie als men een bod doet. Ik ben overigens AJ, aangenaam.' Ik steek mijn hand uit. 'Voor smokkelwaar moet je bij mij zijn.'

    [ bericht aangepast op 18 april 2011 - 18:17 ]


    No growth of the heart is ever a waste