[RPG] Geen weg meer terug [9] - Speeltopics

Omdat het kan.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 april 2011 - 14:07 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Ik grinnik even als hij de deur barricadeert. Met het grootste gemak trekt hij me naar zich toe en zijn mond vindt al snel de mijne. Gejaagd probeer ik onder zijn shirt te komen bij de zachte gladde huid van zijn rug, terwijl ik hem steeds ruwer zoen. Ineens laat hij zich op bed vallen en trekt mij zonder enige moeite op zijn schoot.
"Waar waren we gebleven?" Ik glimlach naar hem, laat opnieuw mijn handen onder zijn shirt glijden en trek het met het grootste gemak over zijn hoofd. Ik schuif nog wat dichter op zijn schoot naar hem toe en duw hem vervolgens zacht op het bed, zodat hij nu onder me komt te liggen. Ik ga op hem liggen en ik voel ogenblikkelijk zijn handen onder mijn trui. Ze kunnen niet wachten om me van het ding te ontdoen. Ik besluit hem een handje te helpen en trek het ding over mijn hoofd. Dan ga ik weer op hem liggen en druk mijn lippen op de zijne. Zijn handen glijden langs mijn rug.
'Ik heb je gemist,' zeg ik als onze blikken elkaar kruisen.

No growth of the heart is ever a waste

'Ik heb je gemist,'hoorde hij haar zeggen. ' Nog één fles en ik was zat geweest toen je weg was. Dat wil wat zeggen,' antwoorde hij serieus terwijl hij een haartje uit haar gezicht streek en dan langs haar wang aaide. Hij wilde dat hij kon zeggen dat hij van haar hield, maar dat was een onderwerp dat hij nog niet helemaal op een rijtje had gekregen, dus hield hij verder zijn mond maar. Hij realiseerde dat hij niet direct de meest romantische persoon aller tijden was en dat hij soms nogal onbeholpen was in de juiste woorden kiezen, maar hij wist ook dat hij ongelofelijk veel om haar gaf. Misschien wel meer dan goed was in een twijfelachtige situatie als de hunne. Hij glimlachte kort en hief dan zijn bovenlichaam een stuk op om haar teder te zoenen. Ondertussen gleden zijn handen over haar rug en vonden het slotje van haar BH, dat hij het enige moeite openklikte. Direct hielp hij haar met het kledingstuk ergens op de grond te gooien en liet zijn hand langs haar borsten strelen terwijl zacht haar kaaklijn zoende.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Verbaasd kijk ik hem even aan. Was het zo erg? Hoelang ben ik eigenlijk weggeweest? Lang genoeg om min of meer tot bedaren te komen. Ik voel hoe zijn hand een een lokje haar uit mijn gezicht haalt en langs mijn wang aait. Onvoorstelbaar hoe zo'n groot en sterk iemand toch zo.. teder en voorzichtig kan zijn. Ineens recht hij zich en drukt zacht zijn mond op de mijne. Ik voel zijn handen over mijn rug glijden en ik krijg ogenblikkelijk kippenvel, waardoor de rij donsharen op mijn rug overeind komt te staan. Hij ontdoet me van mijn BH en ik glimlach wat verlegen als zowel zijn handen als zijn blik over mijn borsten glijden. Ik sla de armen om hem heen en kijk met een schuin oog naar mijn kamerdeur. Als dat vuile mormel het nu in z'n kop haalt die deur open te gooien vermoord ik hem. Niet aan denken, Odile. Gewillig gooi ik het hoofd achterover als hij me langs de rand van mijn kaak zoent. Ik neem nu de touwtjes in handen en druk mijn lippen op zijn borst, waar meteen de kippenvel weer op verschijnt. Ik giechel even, waarna ik me op bed laat zakken en hem op me trek. Ik zie zijn ogen verlangend over mijn bovenlijf glijden. Ik leg de armen om zijn hals en geef hem een lange lik langs zijn kaaklijn. Dan pak ik een hand en leg die op mijn schouder.
'Waar wacht je op, het is allemaal van jou.' Ik streel met een vinger langs zijn buik, waar ik al snel bij zijn riem kom. Ik glimlach ondeugend en ontdoe hem van zijn riem.

No growth of the heart is ever a waste

Hij grijnsde bij haar woorden en kuste zich van haar keel een weg naar omlaag, waarbij hij haar hoofd geen seconde uit het oog verloor. Hij gaf een lange lik op de huid boven haar broeksrand en opende daarna haar knop en rits, waarna hij de pijpen aan haar voeten tegelijk naar beneden begon te trekken. De broek belande ergens naast haar bed, snel gevolgd door zijn eigen jeans, waarna hij haar slanke, lichtgespierde kuit in zijn handen nam. Zacht begon hij opnieuw een spoor van kusjes af te leggen, waarbij hij geen spotje huid onaangeraakt liet en af en toe zacht zijn tanden liet voelen. Hij voelde hoe ze af en toe rilde en hij merkte zelf dat haar lichaam en geluiden hem ook niet onbewogen lieten. Traag begon hij haar laatste kledingstuk uit te trekken waarbij hij zijn handen opnieuw langs haar benen liet glijden. Toen de slip langs haar voet was geglipt, duwde hij zelf de banden van zijn boxer naar beneden en ging tussen haar benen zitten. Voorzichtig trok hij haar dan opnieuw op schoot, zodat haar benen aan weerszijden van zijn heupen lagen. Op deze manier kon hij haar dichter tegen zich aanduwen en kon ze zelf bovendien de touwtjes in handen nemen. Hij had eerder al gemerkt dat ze dat leuk vond.

[ bericht aangepast op 18 april 2011 - 19:59 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Mijn ogen sperren zich open als hij zich een weg van mijn mond, hals en borsten naar beneden zoent. Ik begin te rillen van opwinding. Ik wil meer. Alsjeblieft, alsjeblieft. Maar het lijkt erop dat hij mijn smekende piepjes en gehijg heel anders interpreteert. Met de grootste zorgvuldigheid schuift hij de broek van me af en neemt mijn kuit onder handen. Juist de tedere manier waarop hij het doet, laat me steeds meer smeken. 'Hmm.. ja. Niet stoppen,' fluister ik terwijl ik het hoofd achterover gooi van genot. Bijt me harder, harder alsjeblieft. Een niet te onderdrukken rilling laat mijn hele lijf sidderen. Ineens verandert hij van positie en trekt me bij zich op schoot. Nu ben ik echt goed geil, juist door het feit dat hij zo voorzichtig met me was. Ik heb nooit gedacht dat dit zó ongelovelijk vertrouwd en zalig kon zijn. Ruw druk ik mijn lippen op de zijne terwijl mijn handen gehaast zijn bovenlijf aftasten. Ook zijn handen grijpen lukraak lichaamsdelen vast en ik ben even verrast door het dier dat ik in hem wakker heb gemaakt. Toch windt zijn ruwe manier van handelen me ongelofelijk op. Ik begin steeds zwaarder te hijgen en zo af en toe ontsnapt er een kreun. Ik merk dat mijn behandeling ook het effect heeft op zijn lichaam. Ineens hou ik op met mijn gretige aanrakingen, buig me met een uitdagende grijns naar hem toe en geef hem een lik aan zijn oorlel. Heel voorzichtig laat ik mijn hand via zijn schouder naar beneden glijden, terwijl ik over zijn buik kras. Als ik bij de gewenste plaats ben kijk ik hem grijnzend aan als ik zijn geslacht onder handen neem. Eerst heel voorzichtig, dan steeds ruwer. Ik verbaas me best over het feit dat ik hier zo goed in heb kunnen slagen, aangezien ik nul ervaring heb op dit gebied. Ik zie aan zijn ogen en het zware hijgen dat hij zich niet meer in kan houden. Precies op het moment dat het erop leek dat hij zich wil laten gaan, hou ik op. Hij kijkt me met grote ogen aan, totaal uit het veld geslagen. Geen zorgen, ik maak het goed met je. Dit was nog maar het voorspel, liefje. Ik druk mijn lippen weer vurig op de zijne en bijt vervolgens uitdagend in zijn tepel, waar ik met mijn tong rondjes omheen draai. Meteen reageert zijn lijf op de aanrakingen. Nu geef ik hem wel wat hij wil. Met de armen om zijn schouders gesloten ga ik zodanig zitten dat hij bij me naar binnen komt. Heel even schiet er een pijnscheut door me heen, maar door ons ritmisch bewegen verdwijnt die al snel. Ik grijp me steeds ruwer aan zijn schouders vast als met name hij steeds ruwere bewegingen maakt. Het kost hem weinig moeite mijn lijf keer op keer omhoog te veren.
'Hmm.. ah..Lewis,' smeek ik hem fluisterend terwijl ik mijn nagels in zijn rug zet. 'Alsjeblieft, bijt me. Hard.' Ik gooi mijn hoofd achterover terwijl er letterlijk een paar traantjes van pure opwinding naar beneden glijden.

[ bericht aangepast op 18 april 2011 - 21:13 ]

No growth of the heart is ever a waste

Terwijl hun spel steeds wilder en wilder werd, bouwde de spanning in zijn lichaam zich steeds hoger op. Toen liet Odile hem terug los liet en hem even met die grijze, speelse ogen van haar aankeek, ging zijn nekharen overeind staan. Haar hand dwaalde zachtjes naar zijn mannelijkheid af en hij voelde hoe zijn adem hem benomen werd toen ze zijn geslacht in haar fijne handen nam. Ze weet de spanning op zo’n bedreven manier op te bouwen dat hij ongelofelijke moeite moet doen om niet luid te beginnen kreunen. In plaats daarvan versnelde zijn adem heftig en tegen de tijd dat hij voelde dat hij bijna kwam, kwamen er kleine, ingehouden geluidjes uit zijn keel en had hij zijn hoofd genietend in zijn nek gegooid. Odile had blijkbaar andere plannen, want ze hield abrupt op, waardoor het heerlijke gevoel plots zakte. Een beetje verdwaasd staarde hij haar niet-begrijpend en smekend aan, waarop ze grijnsde en hem opnieuw vurig zoende. Speels beet ze in zijn tepel wat hem een aangename schok bezorgde en dan voelde hij haar armen op zijn schouders verplaatsen. Toen ze voorzichtig op zijn schoot zakte, kwam de intense sensatie van eerder terug. Meteen verviel het duo in een ritmisch tendens die steeds meer opgedreven werd. Lew kreunde zacht als ze opnieuw haar befaamde nagels in zijn rug plaatste en liet hij zijn ene hand over haar hals strelen en masseerde met de andere haar volle borsten. Hij hoorde ook haar opgewonden, smekende geluiden wat hem alleen maar geiler maakte. 'Alsjeblieft, bijt me. Hard.' Ietwat geschrokken keek hij op. De vorige keer had ze dat ook van hem verlangd, maar toen had hij zich laten gaan en had hij haar bloed gedronken. Het had haar wel over het randje geduwd, hoewel het niet de bedoeling was, dacht hij, terwijl hij zijn mond al naar haar nek bracht. Dus waarom niet? Lew stond toe dat zijn lange tanden tevoorschijn kwamen maar sloeg niet meteen toe. Zijn tong likte eerst langs de welvingen van haar hals en namen elke trilling van de huid waar, toen ze hem smeekte om haar te bijten. Plagend liet hij haar voorzichtig voelen hoe scherp zijn fangs waren, door de tipjes over haar huid te laten scheren. En dan pas sloeg hij toe, toen ze op het randje van de wanhoop was. Zijn tanden zonken diep in het tere vel van haar nek en meteen voelde hij haar bloed in zijn mond naar binnen druipen, waarna hij het gulzig opdronk. Een paar druppels gleden over haar hals naar beneden en ook zijn kin en nek bleven niet onbevlekt van bloed.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Als hij me met een geschrokken blik aankijkt voel ik me ineens schuldig. Had ik het niet mogen vragen, is hij bang me pijn te doen? Dan merk ik dat hij zich naar mijn hals begeeft en we maken af waar we aan begonnen waren. Al snel ben ik weer in mijn trance en is er niks anders in de wereld waar ik me druk om maak. Mijn lijf begint de sidderen als hij langs mijn hals likt en mijn bovenlijf onder handen neemt. Hoe krijgt hij het voor elkaar om me telkens op de juiste plaats aan te raken zonder dat ik erom vraag? Oh god, alsjeblieft.. bíjt me nou. Ik hou mijn adem in als ik de punten van zijn scherpe tanden over mijn hals voel glijden. Als automatische reactie grijp ik hem ruw vast en klem me nog strakker om zijn lijf.
'Ah!' Ik slaak een kleine, maar hoge gil als hij dan eindelijk ruw de tanden in mijn hals zet. Ik voel mijn bloed letterlijk over mijn lijf lopen. Elk normaal persoon zou dit doodeng hebben gevonden. Maar ik ben geen normaal persoon. Ik ben een vampier. De rillingen van genot lopen over mijn lijf als hij zich aan mijn bloed te goed doet. Ik voorspel dat ik dit niet veel langer volhoud en als reactie op zijn handen over mijn lijf en zijn mond op mijn hals voer ik de bewegingen zwaar hijgend op.
Dan ineens openbaart zich dat welbekende explosieve gevoel in mijn lijf en ik verlies de controle over de schokkende bewegingen van mijn lijf. Ik moet een paar diepe ademteugen nemen voor ik weer bij terug op aarde ben. Ik laat me van hem af glijden, kruip onder de dekens en trek hem tegen me aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst als hij de armen om me heen slaat.
'Ik heb nooit gedacht dat ik dit zou kunnen,' fluister ik dan. 'Ik dacht dat ik.. banger zou zijn.'

No growth of the heart is ever a waste

Haar bloed smaakte verbazend lekker. Natuurlijk was een vampier altijd gevoelig voor bloed, maar het bloed dat uit de aderen van een andere vampier kwam, was meestal maar een flauw aftreksel van het bloed dat hij of zij had gedronken. De voedingstoffen werden immers door het lichaam opgebruikt om te blijven draaien zonder hart en zuurstof. Desondanks genoot hij erg van de robijnkleurige vloeistof in zijn mond en hij merkte tot zijn grote plezier dat Odile zijn beet ook niet onplezant vond. To say the least. Uiteindelijk werd hij bijna door zijn lichaam gedwongen om los te laten, aangezien de spanning in zijn onderbuik zich zo had opgestapeld dat hij merkte dat zijn hoogtepunt er aan zat te komen. Aan haar rauwe keelgeluiden en de plotse versnelling van haar bewegingen, was Odile ook zover gekomen en toen hij haar lichaam tegen het zijne aan voelde schokken, dreef dat hem ook naar een zevende hemel. Traag sloot hij zijn ogen en opende zijn mond een stukje, toen het gevoel als een korte maar overweldigende golf over hem kwam spoelen. Zacht fluisterde hij haar naam en woelde zijn vingers door haar haren. Op andere momenten zou ze hem vernietigend aangekeken hebben. Nu was ze gelukkig te afgeleid om er iets van te merken. Toen het heerlijke gevoel weer geweken was, voelde hij Odile van hem afkruipen en onder de dekens nestelen. Met een vaag glimlachje kroop hij naast haar en sloeg zijn brede armen om haar heen. 'Ik heb nooit gedacht dat ik dit zou kunnen,' prevelde ze wanneer ze haar hoofd tevreden op zijn borstkas laat rusten. 'Ik dacht dat ik... banger zou zijn.' Hij zweeg even en streelde zacht over de zachte huid van haar naakte rug. ‘Bang?’ vroeg hij dan terwijl hij zijn blik over haar indrukwekkende collectie spullen liet dwalen. ‘Waarvoor ?’ Hij wilde zeggen dat hij haar niet opzettelijk pijn zou doen, maar hij realiseerde zich dat hij dat eigenlijk al gedaan had net door haar te bijten en –iets minder prettig- haar achter te laten, dus besloot hij om die woorden maar in te slikken. Hij koesterde een diepe genegenheid voor het meisje in zijn armen, maar dusver had hij zelf nogal de neiging gehad om een heethoofd te zijn en had haar daarmee gekwetst – misschien zelfs meerdere keren, een feit waar hij helemaal niet trots op was.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

"Bang? Waarvoor?" hoor ik hem vragen. Ik aai zacht met mijn vingers over zijn borstkas en buik, die inmiddels een stuk rustiger op en neer gaat dan net.
'Voor het verleden,' zeg ik voorzichtig terwijl mijn vingers zacht over de rij haren bij zijn navel strijken. 'Ik heb.. ik heb me zo'n beetje gedwongen om me voor alles en iedereen af te sluiten. Ik heb vaak nachtmerries. Daarom heb ik je toen in het bos bijna om zeep geholpen. En het ergste is dat ik nooit heb gedacht om het goede in mensen te leren zien. Maar dat heb ik wel gedaan. Daarom was ik niet bang om mezelf aan je te geven, omdat ik zag dat je anders was. Oprecht.' Al met al klonk het redelijk cliché, maar vanuit mijn mond was elk woord gemeend. Ik nestel me dichter tegen zijn lijf aan en sluit de ogen.
'En ik heb geen nachtmerries meer. Bedankt,' zeg ik met oprechte stem. Ik schuif mijn been over de zijne. 'Ik heb over je gedroomd, een tijdje terug. Je hield me in je armen en je zei dat ik veilig was, dat hij me niet zou vinden. En het meest vreemde is dat het nog uitkwam ook.' Ik glimlach en besef dat vertrouwen een kostbaar goed is. En ik durf het mijne aan hem te geven.

No growth of the heart is ever a waste

Zacht drukte hij een zoentje op haar kruin en trok haar nog wat steviger tegen zich aan. Hij wist niet goed wat hij moest denken van haar woorden of hoe hij er op hoorde te reageren. Langs de ene kant kreeg hij er immers een aangenaam gevoel van en wilde hij niet anders doen dan haar lieve woordjes toefluisteren, maar langs de andere kant was hij beschaamd omdat hij niet vond dat hij haar vertrouwen verdiende. Niet nadat hij haar in de steek had gelaten. Zacht beet hij op zijn wang en probeerde een zucht te onderdrukken, terwijl hij haar nog steeds aaide. ‘Je hebt geen idee hoeveel je voor me betekent,’ zei hij dan terwijl hij zich een eindje liet zakken zodat hij op ooghoogte lag en in haar heldere ogen keek. ‘Ik zweer dat ik altijd mijn best zal doen om je te beschermen,’ beloofde hij terwijl hij zijn hand langs de zijkant van haar lichaam liet dwalen. ‘Voor alles…’ Hij meende het en kende inderdaad de drang om haar met zijn leven te beschermen, hij vroeg zich alleen af of het wel zo slim was om de woorden effectief uit te spreken. De laatste keer dat hij dat tegen iemand gezegd had, trouwde die met een ander.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk hem diep in de ogen aan als hij het zegt. Hij meent het. Hij meent er elk woord van. Er gaat een rilling van schok door me heen. Nog nooit heeft iemand zoiets met zo'n overtuiging tegen me gezegd. Ik leg mijn armen om hem heen en druk mijn mond op de zijne. Als ik hem na een lange zoen loslaat merk ik dat de zon weer is onder gegaan, omdat de kamer nog donkerder is dan anders.
'Wat ben je van plan te gaan doen als alles voorbij is? Waar ga je heen?' Ik hef het hoofd weer en kijk hem nieuwsgierig aan. De gedachte dat hij weg gaat en me hier achter zou laten is ondragelijk. 'Ik weet niet waar je naartoe gaat, maar ik wil bij je blijven.' Nu komen de vragen weer naar boven. 'Heb je familieleden die ook vampier zijn geworden? Of uberhaupt familie? Ik heb ergens nog wel een paar achternichten en neven wonen, maar het zou behoorlijk vreemd zijn als ik ze op zou zoeken terwijl ik in vijftig jaar nauwelijks veranderd ben.' Ik grinnik even en druk mijn mond weer op de zijne. Wees eerlijk; welk meisje droomt er nu niet van een sterke man die haar op zijn erewoord belooft om haar te beschermen? Daar is deze bloedzuigende, sadistische moordenares geen uitzondering op.

No growth of the heart is ever a waste

Voor zover dat mogelijk was, haalde Lew kort zijn schouders op. 'Ik blijf in ieder geval niet hier... Ik ben deze plek beginnen haten. Jij en Dewi zijn serieus het enige wat me op dit moment hier houdt,' Met de rug van zijn wijsvinger aaide hij zacht over haar wang, toen ze zei dat ze bij hem wilde blijven, waarop hij een teder kusje op haar neus drukte. ‘Het zou me een eer zijn als je met me mee wilt gaan,’ verkondigde hij dan naar waarheid. ‘Ik denk dat ik terug ga naar Louisiana, om uit te vissen wat er met mijn familie is gebeurt. Degenen die me rechtstreeks gekend hebben zijn nu oud of dood, dus ik verwacht niet dat iemand me herkent of zo. Dus als ik aan hun nakomelingen kan vragen hoe het mijn moeder, broer en zus is vergaan na mijn zogenaamde dood…Nou ja. Dat zou fijn zijn. Alleen jammer dat ik alleen bij de schemering en ’s nachts kan werken. Maar da’s een probleem voor dan. Het duurt nog lang eer ik daar te voet aankom. Ik zou eerst nog over de grens moeten geraken. Lastig klusje zonder paspoort. Naar het schijnt worden de grenzen in Amerika erg streng gecontroleerd, na dat voorval met de Towers… ,’ ratelde hij aan één stuk door. Hij zat inderdaad al een tijdje op het plan te broeden om uit te vissen hoe het zijn familie was vergaan na de oorlog. Of ze kinderen hadden, nog leefden, gelukkig geweest waren. Om eerlijk te zijn was hij ook nieuwsgierig naar Georgiana. Nu hij Odile had, koesterde hij een heel stuk minder wrok tegenover haar en ze was een belangrijk deel van zijn leven geweest. Eigenlijk was het best zielig dat hij zich daar nog steeds aan vast klampte. Ze was immers niet meer dat een jeugdliefde geweest die zijn hart had gebroken.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

'Dat gaat inderdaad lastig worden.. om de grens over te komen. Paspoorten zijn tegenwoordig niet meer te vervalsen,' mompel ik. Ik heb vaak genoeg in situaties gezeten dat ik op de hielen werd gezeten door de politie en dat ik mijn identiteitsbewijs moest laten zien. Helaas voor hen en gelukkig voor mij bezat ik geen identiteitsbewijs. Ik druk een zoen op zijn schouder en aai er zacht overheen. De donshaartjes gaan recht overeind staan, iets wat ik fascinerend vind. 'Het is toch ongelofelijk. Hoe de wereld zo snel verandert en wij hetzelfde blijven. We hebben niks om voor te leven of te sterven. Alhoewel..' Ik glimlach en hef het hoofd. 'Ik denk dat daar verandering in is gekomen. Trouwens, de politie heeft me toch weten te fotograferen, waarschijnlijk door een paar surveillancecamera's in de stad. Ik moet de komende tijd niet meer in die stad komen. Niet dat ik het erg vind, ik lig hier graag. Bij jou.' Met een simpele beweging rol ik me op hem en het valt me opnieuw op hoe klein mijn lijf eigenlijk is vergeleken met het zijne. Voorzichtig begin ik zijn borst- en schouderspieren te masseren terwijl hij zo nu en dan een kriebelende lok rood haar bij zijn hals weghaalt. Ditmaal veel zachter dan de vorige keer neem ik zijn armen onder handen.
'Dat heb je wel verdiend na al die inspanning,' zeg ik met een grijns van oor tot oor.

[ bericht aangepast op 20 april 2011 - 14:42 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hij knikte. 'Het enige wat je kan doen is iemand zoeken die op je lijkt en zjn identiteit stelen. Maar dan moet je met zoveel rekening houden dat het bijna onmogelijk is. Om nog maar te zwijgen van de moord die je moet plegen. Maar buiten de wet leven is ook niks, want zonder paspoort kan je vrijwel niets doen. Behalve gewoon leven,' Zijn stem hakkelde weg. Eigenlijk had hij er nooit diep over nagedacht, omdat hij altijd over het vasteland gereisd had, door de natuur heen, zodat niemand ooit om zijn identiteitskaart vroeg. Nu hij echter over de optie nadacht om de oceaan over te steken, leek alles verschrikkelijk ingewikkeld. Wilde hij over steken, moest hij op een boot of vliegtuig raken, daarvoor had hij een ticket nodig, daarvoor moest hij geld verdienen door te werken, waar je ook weer een paspoort voor nodig had. En dan had hij de douane en het vervoerspersoneel nog niet in achting genomen. Odiles handen die zijn spieren begonnen te kneden brachten hem terug uit zijn gedachte, waarna hij automatisch een grijns op zijn gezicht kreeg. 'Hmm, je kan gewoon niet van me afblijven,' lachte hij geamuseerd. Opnieuw legde hij zijn hand in haar nek, waarna hij haar naar zich toetrok om een kus op haar lippen te duwen. Toen keek hij weer in die mooie ogen, waardoor er een vraag in hem omhoog kwam. 'Waar ben je eigenlijk geboren?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach even, waarna ik rustig verder ga.
'Ik hoor het vanzelf wel wanneer het vervelend wordt.' Alhoewel.. aan zijn tevreden uitdrukking te zien heb ik niet bepaald het idee dat hij het snel vervelend gaat vinden. Hij trekt me naar zich toe en drukt een kus op mijn lippen. "Waar ben je eigenlijk geboren?" Ik kijk hem even verbaasd aan, waarna ik van hem af glijd.
'Wacht even, give me a minute.' Ik glip uit bed - niet de moeite nemend om wat aan te trekken - en begin in één van mijn vele kasten te rommelen. Na een korte zoektocht vind ik hetgeen wat ik zocht: een fotoalbum van mij als kind, mijn ouders en andere familieleden. De reden dat ik het album haast nooit door kijk is vanwege het ingeprente beeld van mijn dode ouders, besmeurd met bloed. Ook nu komt dat akelige beeld weer naar boven, maar het is minder erg nu er iemand bij me is. Ik loop weer terug naar het bed, waar ik weer in kruip en overhandig Lew het album.
'Ik ben geboren in een buitenwijk van New York.' Ik wijs naar het meisje met de blonde pijpenkrullen en vervolgens naar mijn vader en mijn moeder, die exact hetzelfde haar heeft als ik. 'Dit ben ik, en dit zijn mijn ouders. Ik was toen.. een jaar of tien. Die mensen op de achtergrond zijn mijn oom en tante en het kleine meisje achterin mijn buurmeisje. Ga je gang, als je wil.' Ik geef hem het album aan.

No growth of the heart is ever a waste