[RPG] Geen weg meer terug [9] - Speeltopics

Omdat het kan.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 april 2011 - 14:07 ]

No growth of the heart is ever a waste

Chase - Vampierjager.

'Ik ga jou niet aan je neus hangen waar ik ervaring mee heb. Dat zijn mijn zaken. En nee, ik heb geen kamer. Maar ik neem die kamer van die dooie wel. Eh, iets met een J, dacht ik. Ik bedoel, die is nu toch leeg, right?' zeg ik terwijl ik mijn wenkbrauwen even arrogant de lucht in wip. Lang leve mijn logica, ik heb geen hulp van haar nodig. Ik kan mezelf prima redden. O God, die glimlach zou ik met alle plezier van haar gezicht vegen. 'Maar toch bedankt,' voeg ik er snel aan toe met een water glimlachje, om niet teveel argwaan op te wekken.

everything, in time

Faith
"Zo, je hebt wel een grote mond he? Bijdehandje." Zei ik hem, ik kon hem nu al niet uitstaan, maar ergens was hij itneressant.. Hij durfde wel zeg.
"En die kamer wil je niet, of je moet van bloed op de muren, op de grond en in je bed houden. Ook hangt er nog zo'n .. Tsja, ranzige lucht." Vertelde ik hem en huiverde kort, gefaket natuurlijk. Het deed me weinig dat die gozer dood was, ik kende hem niet en mensen waren maar goed voor één ding; Hun bloed. En relaties bouwde ik ook niet meer op in deze villa, ook niet er buiten. Mensen die je mocht konden je des te meer kwetsen. Vijanden konden dat niet, mensen die je liefhad wel.

oooh wat zijn we lekker inspriatieloos hier

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Meheh, join le club.:'D

Chase - vampierjager.

'Ik heb geen grote mond, ik ben gewoon eerlijk. Dat is het, mensen denken dat je een grote mond hebt. Maar eigenlijk ben je gewoon eerlijk, de rest durft niets te zeggen.' Zo, dat gaat gladjes. 'En met die kamer heb ik geen probleem. Na een paar sigaretten ruik je dat toch niet meer, bloed heb ik wel eerder gezien. Nu ik trouwens over sigaretten begin...' zeg ik en haal mijn pakje tevoorschijn. Shit, nog maar een paar over. Ik neem er en sigaret uit en reik Faith het pakje aan. 'Jij ook?'

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Ik knipper een paar keer verbaasd met mijn ogen. Voor mij zijn Lew's woorden hetzelfde als wanneer iemand een enorme lolly voor een kind zwaait.
'Ik mag de baas zijn. Vandaag? En het enige wat ik daarvoor terug hoef te doen is jouw je geliefde verzameling sigaretten teruggeven,' herhaal ik peilend, proberen te weten te komen of hij me niet in de maling wil nemen. Zijn speelse ogen plakken zich aan de mijne vast. Ik voel hoe hij de lippen op de mijne drukt.
"Je wéét dat je de baas over me wil spelen. Ik zie het aan je ogen." Mijn grijns wordt groter. 'Je weet niet in welke ellende je jezelf werkt,' zeg ik met de voorpret al in gedachten.
'Want ik zal geen genade tonen, liefje. Niet te geloven, ik mag de baas zijn voor een hele dag en dat voor een paar sloffen sigaretten! Dit was nog nooit zo makkelijk geweest. Jij bent mijn slaaf.. voor een hele dag. Jij doet wat ik zeg en wanneer ik het zeg. Geen uitzonderingen. Zeg het me na: ik doe vandaag wat Odile zegt en wanneer ze het zegt. Geen uitzonderingen.' Ik kijk hem met valse sadistische ogen aan.

No growth of the heart is ever a waste

Formeel legde hij zijn hand op zijn hart, alsof hij een levensbelangrijke eed zwoer. Zijn sigaretten wàren ook levensbelangrijk. Ookal voorspelde Odiles sadistische blik weinig goeds, wilde hij hiermee doorgaan. Hij wilde koste wat het koste die sigaretten terug. 'Ik doe vandaag wat Odile zegt en wanneer ze het zegt. Geen uitzonderingen,' aapte hij ongeduldig op een razendsnel tempo na. 'En nu wil ik mijn sigaretten,' Snel nam hij enkele stappen achteruit zodat ze de ruimte had om ze pakken, wherever ze ze verstopt had. Op dit ogenblik was dat het enige wat telde. Zijn geliefde sloffen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Faith
Ik haalde mijn schouders op. "Geen grote mond dan, maar nog wel bijdehand." Zei ik koppig, lief zijn had geen zin bij die gast. Hij was veels te gefixeerd op iets of gespannen. Ik maakte mijn haren los, deed het elastiekje rond mijn pols en haalde even een hand door mijn haren.
"Prima, jij liever dan ik. " Zei ik, mijn verbazing niet aan hem onthullend. Waarom was die gozer niet ontdaan door de moord, hoezo had hij vaker bloed gezien en waarom was hij zo.. Hij leek anders dan normale mensen. Waarom maakte ik me daar zo druk om? Het ging me alleen om zijn bloed, tuurlijk kon ik hem nu zo aanvallen.. Maar dat zou saai zijn, ik hield wel van een uitdaging of wat spanning.
'Jij ook?' Vroeg hij plots en ik keek naar het pakje sigaretten en schudde mijn hoofd.
"Nee dankje, je gaat alleen maar stinken van die troep." Zei ik en haalde mijn neus er voor op. Aangezien het lieve en onschuldgie meisje geen zin had deed ik daar geen poging meer voor. Gewoon mezelf zijn, maar niet te grof en dergelijke worden.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik gooi hem een rasechte angelface toe, waarna ik richting het schilderij loop en het van de muur haal. Ik open vervolgens de deurtjes van de open ruimte erachter en haal de enorme zak sloffen tevoorschijn.
'Alsjeblieft.' Ik druk hem de sigaretten in handen en begeef me al snel richting de stijltang. 'Ik moet even een probleempje verhelpen,' zeg ik als ik het ding in het stopcontact steek. Op dat moment schiet mij een geweldig idee te binnen.
'Lewis, kom eens hier,' zeg ik met een nog beter gespeeld onschuldig gezicht terwijl ik de tang met geoefende handen door mijn haar jaag. 'Aangezien ik hier geen toestemming voor had toen je nog niet onder mijn bewind stond, maak ik nu gebruik van mijn positie.' Als ik klaar ben met elke krul uit mijn haar te bannen gebaar ik hem met een enorme grijns en mijn stijltang om dichterbij te komen.
'Ik wil weten hoe stijle lokken bij jou naar voren komen. Vertrouw me, ik zal je geen pijn doen en bovendien heb ik hier een potje beschermende serum voor je haar. Kom maar bij Odile.' De grijns wordt nog groter, nu helemaal ik zijn walgende gezicht vol afschuw zie.

No growth of the heart is ever a waste

Tevreden pakte hij de zak aan en zocht naar de reeds geopende slof, waar hij een pakje uitviste en een sigaret in zijn mond stak. Genietend inhaleerde hij de rook en sloot zijn ogen. Dan hoorde hij Odile zijn naam roepen, waarop hij zijn ogen opende en in haar onheilspellende grijns keek. In haar handen hield ze de bevreesde stijltang waar ze op die tijd al elke pijpenkrul uit haar kapsel had geband.'Ik wil weten hoe stijle lokken bij jou naar voren komen. Vertrouw me, ik zal je geen pijn doen en bovendien heb ik hier een potje beschermende serum voor je haar. Kom maar bij Odile.' Lew merkte dat de afschuw en de angst van zijn gezicht afdropen. Hij vertrouwde dat ding voor geen haartje. Hij had zijn ziel aan de duivel verkocht, besefte hij toen hij schoorvoetend dichterbij schuifelde en van Odile naar de tang keek. 'Ik vind mijn haar goed zoals het is,' probeerde hij, hoewel hij nog steeds dichter bij kwam. 'Lekker wild en gezond en niet verbrand,' Hij hoorde hoe zijn stem een octaaf hoger ging toen hij de hitte praktisch van het ding voelde stralen. 'Probeer alsjeblieft niet in mijn oren te gaan met dat ding,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Oh man, zit hier met een huge grijns achter de pc.

Odile - Goede vampier.

'Wat is er? Ben je soms niet graag bij me?' vraag ik op een poeslieve toon. 'Neem plaats. Ik zal je beloven dat je haar in goede handen is. Ik heb hier ervaring mee.' Als hij eenmaal zit doe ik een paar pompjes serum op mijn handen en wrijf hiermee zijn haar in.
"Ik vind mijn haar goed zoals het is.. lekker wild en gezond en niet verbrand." Het komt er haast piepend uit. Ik buig me naar voren en druk een kusje in zijn nek, iets waar hij al van schrikt aangezien hij niet weet - en waarschijnlijk niet wíl weten wat er achter zijn rug gebeurt. 'Geen zorgen, je haar zal niet verbranden. Zelfs dat van mij is nog redelijk gezond na al die jaren. Maak het jezelf.. gemakkelijk,' zeg ik op een even zoete toon, nog steeds niet de moeite nemend mijn leedvermaak te verbergen.
'Goed. Hier gaan we dan.' Ik begin zorgvuldig de stijltang door zijn achterste lokken te halen, waarna ik systematisch zijn hele hoofd af werk. Dit moet je goed doen, Odile. Ik ben extra voorzichtig bij zijn oren, aangezien ik nu al merk dat hij zich letterlijk van angst aan de stoel vastklampt. Als ik de laatste lok door de stijltang heb gehaald zakt mijn mond een stukje open van verbazing. Wat ik zie zijn keurig getemde stijle lokken die aan de onderkant heel licht naar buiten krullen. Ik heb zijn haar nog nooit zo zien glanzen. De voorste plukken komen haast voor zijn ogen te hangen maar god, wat ziet dat er mooi uit. De achterste likken haar krullen licht met de welving van zijn nek mee naar buiten. Waar zijn haar eerst wat warrig alle kanten op staat - wat overigens ook erg.. sexy is - ziet het er nu uit als dat van een keurig studentje. Ik doe de stijltang weg en zeg dat hij op kan staan.
'Het is zo ongelofelijk.. lief,' zeg ik met sterretjesogen. 'Kijk in de spiegel. Geloof me, je herkent jezelf niet weer.' Ik ben benieuwd wat hij ervan vindt. Goh Odile, dit is één van je meesterwerken. Had ik maar een camera om dit moment te vereeuwigen.

No growth of the heart is ever a waste

Hij schrok lichtjes toen ze een kusje in zijn nek drukte, waarna ze hem op zijn gemak wilde stellen door uit te leggen dat haar haren ook nog gezond waren en dat hij het zich gemakkelijk moest maken. De toon in haar stem en de hitte van de tang, zorgen echter voor het tegenovergestelde, waardoor hij zich onrustig aan de stoel vastklampte en bijna krampachtig ineendook toen hij de tang langs zijn lokken voelde strijken. Het leek wel eeuwig te duren, al kalmeerde hij een beetje toen ze met dat ding langs zijn oren was geweest. Plots legde ze eindelijk de tang weg en bekeek het resultaat. Blijkbaar was het nogal shockerend want haar mond zakte een eindje open, waardoor er een ongeruste blik in zijn ogen verscheen. Straks was zijn haar volledig verschroeid en moest hij het allemaal afscheren. ‘Wat? Wàt? Is het erg?’ bracht hij geschrokken uit. 'Het is zo ongelofelijk.. lief,' kirde ze dan, waardoor hij een walgend gezicht trok. Lief? 'Kijk in de spiegel. Geloof me, je herkent jezelf niet weer.' Vol doodsangsten veerde hij omhoog en staarde in de grote wandspiegel. Zijn mond zakte open. Hij zag er uit als een braaf tienjarig jongetje. ‘Ik voel me nogal…plat,’ mompelde hij terwijl hij van tussen zijn wimpers naar zijn kapsel keek en zijn hand langs zijn schedel liet glijden. Onzeker keek hij naar Odile. ‘Hoe moet ik dit er weer uitkrijgen?’

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

"Ik voel me nogal.. plat," hoor ik hem voorzichtig naar buiten brengen. 'Vind je het niks?' zeg ik verbaasd. Ik zou hem kunnen martelen en dwingen dat kapsel de hele dag te dragen. Een goeie wraakactie voor de twee uur dat ik met mijn krullen rondliep. Ik werp nog een blik op hem. Zijn haar zit echt geweldig, maar die zielige blik doet me denken aan een zwerfpuppy die bedelt om voedsel. En zo'n sadist ben ik toch niet om hem nog langer te laten lijden? Jawel! zegt die ene stem in me. "Hoe moet ik dit er weer uit krijgen?" vraagt hij dan met een haast smekende blik. Ik ga voor hem staan, veeg het haar uit zijn gezicht en druk een kus op zijn mond. 'Laat mij maar.' Ik loop de gang op, richting de keuken, waar ik een klein glaasje vol met water laat lopen en weer richting mijn slaapkamer wandel. Ik dep mijn handen in het water, waarna ik het door zijn haar haal. Dit herhaal ik een aantal keer, tot het flink vochtig is.
'Niet schrikken,' zeg ik met een grijns en haal de föhn tevoorschijn. Ik verruil de stijltang voor de föhn en zet het op de hoogste stand op zijn haar. Het vliegt weer alle kanten op, waardoor zijn kapsel droog wordt geföhnt en weer in zijn originele staat vervalt. 'Voila. Je kapsel is weer de oude.' Ik ga voor hem staan en laat mijn handen over zijn armen glijden. Dan schiet me wat te binnen.
'Die mensen.. volgens mij hebben ze al een tijdje geen eten gehad. Ik denk dat ik weer wat mag gaan koken.' Mijn gedachten glijden onmiddellijk weer naar James en zijn maat. Fijn. Alsof ik daarop zit te wachten. Ik slaak een zucht. 'Ik denk dat ik maar eens wat klaar moet maken, voor ze uithongeren. You're in?'

[ bericht aangepast op 24 april 2011 - 23:21 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hij merkte dat ze hem liever de hele dag met dat haar had doen rondlopen, en voelde zich een tikje schuldig. Hij had hààr wel gedwongen om een kapsel te dragen dat ze niet wilde. Oh well, zij had zijn sigaretten gestolen. Minstens zo erg. Odile verdween even en kwam daarna terug boven water met een glas. Snel bevochtigde ze haar handen waarmee ze zijn haren ook nat maakte. Stiekem genoot Lew erg van haar handen die door zijn haar maaiden. Hij kon zich nog net inhouden om als een hond op die aanrakingen te reageren. Dan hield Odile plots op en toverde een ander marteltuig tevoorschijn. Deze was echter een stuk minder onaangenaam dan zijn voorganger en de gedachte dat het zijn haar terug normaal maakte, zorgde ervoor dat het ding hem stukken minder afschuw en angst inboezemde. 'Voila. Je kapsel is weer de oude,' deelde ze mee nadat ze zijn lokken weer had droog geblazen. Opgelucht wreef Lew opnieuw door zijn haar en merkte tot zijn grote verlichting dat het weer piekerig alle kanten op stond, zoals gewoonlijk. Odile observeerde zijn gedrag met het grootste vermaak en liet haar handen dan langs zijn armen glijden, waarmee ze meteen zijn aandacht opnieuw voor zich won. 'Die mensen.. volgens mij hebben ze al een tijdje geen eten gehad. Ik denk dat ik weer wat mag gaan koken.' Hij merkte dat ze daar weinig zin in had, en eerlijk gezegd kon hij haar dat niet kwalijk nemen. Die achterlijke klier van een James was wel de laatste waarvoor hij achter de kookpotten wilde kruipen. ‘You’re in?’ peilde ze dan, waarop hij grijnsde. ‘Heb ik een keuze, baas? Nee, ik wil je graag helpen,’ ging hij akkoord. ‘Maar eerst…’ Met een geamuseerd lachje trok hij haar lichaam opnieuw tegen het zijne aan, zoende haar lang op de lippen en liet zijn handen uitdagend op de welving van haar kont rusten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Whoops, sorry vluuv,v oor de late rea

Dewi
"Ik weet dat het voor afleiding zorgt, maar soms heb je ook geen zin in afleiding en ik denk niet dat de rest hun hoofden er naar staat." Vertelde ik haar en haalde mijn schouders op. Vervoglens stak ik mijn handen in mijn handen en merkte dat ik nu toch wel aardig honger begon te krijgen, vooral nu ze over het eten begon liep het water me bijna in de mond. Ik at hier nóg minder dan eerst, maar het was oké, van wat minder eten ging je niet dood.
"Laten we naar beneden gaan." Zei ik met glimlachje tegen haar.

Faith
Ik haalde mijn schouders op. "Geen grote mond dan, maar nog wel bijdehand." Zei ik koppig, lief zijn had geen zin bij die gast. Hij was veels te gefixeerd op iets of gespannen. Ik maakte mijn haren los, deed het elastiekje rond mijn pols en haalde even een hand door mijn haren.
"Prima, jij liever dan ik. " Zei ik, mijn verbazing niet aan hem onthullend. Waarom was die gozer niet ontdaan door de moord, hoezo had hij vaker bloed gezien en waarom was hij zo.. Hij leek anders dan normale mensen. Waarom maakte ik me daar zo druk om? Het ging me alleen om zijn bloed, tuurlijk kon ik hem nu zo aanvallen.. Maar dat zou saai zijn, ik hield wel van een uitdaging of wat spanning.
'Jij ook?' Vroeg hij plots en ik keek naar het pakje sigaretten en schudde mijn hoofd.
"Nee dankje, je gaat alleen maar stinken van die troep." Zei ik en haalde mijn neus er voor op. Aangezien het lieve en onschuldgie meisje geen zin had deed ik daar geen poging meer voor. Gewoon mezelf zijn, maar niet te grof en dergelijke worden.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

'Oh. Das waar ook. Ik ben de baas. Goh, ik was het gladjes vergeten. Enfin, loop maar mee.' Ik wil hem voorgaan naar de keuken, maar hij trekt me naar zich toe en drukt zijn lippen op de mijne. 'Ik vond dat stijle kapsel je best leuk staan,' zeg ik en aai met mijn wijsvinger over zijn wang. 'Jammer maar helaas,' grijns ik en open de deur.
De keuken ziet er ongebruikt uit. Het is een wonder dat ik nog geen magen heb horen knorren, maar dat zal een kwestie van tijd zijn.
'We gaan voor wat simpels vandaag,' begin ik. 'Aardappelen, boontjes en biefstuk. En als het goed is, heb ik het nog in huis ook.' Ik open de koelkast, waar de producten van onze winkeltocht nog in zitten. 'Bingo.' Ik haal de benodigdheden eruit en druk Lewis de aardappelen in handen.
'Aan jou de eer om ze te schillen. Moet wel te doen zijn. Ik ontferm me over de bonen.' Ik druk hem ook een mes in handen - hij lijkt me niet iemand die meteen een schilmes kan identificeren als hij niet verder is gekomen dan een pizza in de oven gooien. Ik begin de bonen schoon te maken en van hun uiteindes te ontdoen. Daarna gooi ik ze in een pan en zet die op het vuur. Ik werp een blik op Lewis, die zijn uiterste best doet maar gewoon niet verder komt dan een slakkentempo. Ik glimlach even en help hem een handje. Uiteindelijk zetten we ook die pan op. Ik geef hem het klompje biefstuk aan, een snijplank en nog een andere plank. Die leg ik op de biefstuk en wandel gauw naar mijn kamer om een moker te halen.
'Ga je gang, je mag de biefstuk meppen. Niet te hard, je bent een vampier.' Ik druk hem de moker in handen, leg de plank die op de biefstuk zit recht en gebaar dat hij kan slaan.

No growth of the heart is ever a waste

Aardappelen, bonen en biefstuk, dat moet te doen zijn, dacht Lew terwijl hij de zak aardappelen van Odile over nam en ze op het aanrecht legde. Vervolgens drukte ze hem ook nog eens een belachelijk klein mesje in de handen, waarmee hij de knollen van hun schil moest ontdoen. Met een handige beweging sneed hij het netje door en pakte er een grote pieper uit. Snel viste hij een kookpan uit de kast boven zijn hoofd, waar hij de geschilde aardappelen in zou gaan leggen, en uiteindelijk door Odile te laten koken. Hoe moeilijk kan het zijn om een aardappel te schillen, vroeg hij zich met een arrogant grijnsje af terwijl hij de scherpe kant van het mesje op het hoofd van de aardappel zetten. Toch bleek het niet zo simpel als hij verwacht had. Eén keer sneed hij bijna in zijn vingers en tegen de tijd dat hij klaar was met de knol schoot er maar een karige één vierde van zijn oorspronkelijke volume over. Alsof dat nog niet genoeg was, had hij meer dan vijf minuten gedaan om het ding geschild te krijgen. Als een beetje van zijn moed ontdaan legde Lew de geelachtige knol in zijn schaal en begon een tweede te schillen. Ook dit ging tergend traag vooruit, al deed hij zoveel mogelijk zijn best om zoveel mogelijk aardappel over te houden. Odile had zijn gesukkel blijkbaar in de gaten gekregen want ze griste haar eigen mesje vast en begon ook te schillen. Uiteindelijk had zij meer dan drie kwart van het werk gedaan en had hij een karige twee en een halve aardappels geschild. Dan vulde ze de pan met water en zette hem op het vuur, waarna ze hem een stuk rode biefstuk toegooide. 'Ga je gang, je mag de biefstuk meppen. Niet te hard, je bent een vampier.' Daarbij drukte ze hem een hamertje in zijn handen. Moest hij nou dat stuk vlees gaan slaan, of had ze in een keukenjargon gesproken, waardoor hij er niets van snapte… Het leek hem nogal sterk dat hij op een lap biefstuk moest gaan meppen, aangezien dat volkomen nutteloos leek. Maar waarom had ze hem dat dit mokertje gegeven? Lew haalde zijn schouders op en begon het stukje vlees dan maar systematisch te mishandelen, niet helemaal zeker wàt voor nut dat precies had.

Frankly my dear, I don't give a damn.