[RPG] Geen weg meer terug [9] - Speeltopics

Omdat het kan.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 april 2011 - 14:07 ]

No growth of the heart is ever a waste

Net wanneer hij Dewi vroeg naar haar kerstervaringen, kwam Odile opnieuw binnen. Ze leek een heel stuk kalmer dan eerst en was overigens verrast over het feit dat het duo nog aan de tafel zat. 'Uhu,' knikte Lew daarop. 'We genieten van de kerstsfeer. Yue is trouwens achter dat arrogantje aan gelopen,' deelde hij mee waarna hij de rest van zijn wijn naar binnen goot en Odile hielp met de borden op een stapel te krijgen. 'Jij ook nog een glas?' vroeg hij toen ze naast hem kwam zitten en hij zijn eigen glas opnieuw vulde met de rode vloeistof. Het was opmerkelijk goeie wijn en hoewel Lew meer een whiskeykenner dan een wijnkenner was, kon zelfs hij van het etiket afleiden dat deze fles ten eerste heel erg oud was en ten tweede waarschijnlijk peperduur.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

'Oh, succes, dat kan ze wel gebruiken,' zeg ik rustig als ik aan tafel plaats neem. Ergens vraag ik me af of hij wel vriendelijker is tegenover haar. In dat geval ben ik alleen het probleem. Dan biedt Lew wat wijn aan. 'Ja, graag. Bedankt. Ik heb de Bailey's geruïneerd, dan maar mezelf volgooien met wijn.' Ik grijns even als hij het glas voor me in schenkt.
'Ik was even een duik nemen. Heb de moeite bespaard om je te vragen of je mee wou gaan. Oh, en ik had behoefte aan wat bloed. Sorry, ik had wat voor je mee moeten nemen.' Ik bedenk het me, natuurlijk veel te laat. Ik neem een slok van mijn wijn en sta vervolgens op om de borden alvast naar de keuken te brengen. Zo meteen heb ik een hele hoop afwas waar ik enorm tegenop zie. Iets waar we nog niet aan hebben gedacht: een afwasmachine. Dan schiet het besef weer naar voren dat ik een persoonlijke bediende heb.
'Zeg Lewis,' zeg ik op een poeslieve toon. 'Heb je even? Ik kan wel wat hulp gebruiken bij het afwassen.' Ooh wat is het leven toch heerlijk soms.

No growth of the heart is ever a waste

Chase - vampierjager.

'Maar als je het zo erg vind om een vampier te zijn, maak je er toch gewoon een eind aan?' vraag ik schouderophalend. Ik zie het probleem niet, vrij simpel. Als ze wil kan ik daar makkelijk een handje helpen.
Gelukkig is ze gestopt met huilen, hoewel haar gezicht nog treurig staat. Van Odile zou ik dit makkelijk kunnen hebben, maar van vrijwel elk ander meisje niet, dat doet me denken aan mijn zusje. Maar Yue hoeft niet te denken dat ik aardig tegen haar ga doen. Ze is en blijft een rottige vampier, punt.

everything, in time

Bijna nummer 10!


Faith
Voor ik het wist werd er geklopt en ik kreeg geen eens kans om te antwoorden of Damiën kwam binnen lopen.
"Geez, heeft je moeder je nooit manieren geleerd? Ik had geen eens antwoord gegeven." Mompelde ik, aangezien ik nog maar net klaar was met omkleden. Voor hetzelfde geld kwam hij gezellig binnen wandelen als ik net in mijn lingerie stond, of nog erger, net onder de douche uit kwam en daardoor enkel een handdoek om had. Ik zuchtte zachtjes, mannen ook altijd.
"Achja," ik trok mijn shirtje recht en keek hem aan, "waarom ben je hier? Zijn er problemen ofzo?" Vroeg ik hem.

Dewi
Het leek er even op dat Lew zich bijna versprak toen het over zijn vader ging, maar ik ging er niet op in en luisterde verder naar zijn verhaal.
"Klinkt alsof je een ehcte familie had." Concludeerde ik nadat hij zijn verhaal had afgemaakt, al gauw vroeg hij naar mijn kerstdagen.
"We hadden niet zo'n grote familie.. Meestal kwamen mijn grootouders en nog een oom en tante, we deden niets bijzonders maar het samenzijn vond ik gewoon prettig. De versieringen buiten, de sneeuw." Ik glimlachte kort toen ik eraan terugdacht. "Elke kerst hoopte ik op een witte kerst, ik was dol op sneeuwpoppen bouwen en het was dan fijn om te horen dat mijn ouders hem leuk vonden, ookal was hij half ingestort, dan kreeg ik gewoon zo'n trots gevoel. Eigenlijk deden we dus niks bijzonders, maar de sfeer was altijd gewoon super." Odile kwam plots binnen, verbaasd over het feit dat we er nog waren. Opneiwu hield ik mijn mond en luisterde mee. Al gauw had ze Lew's hulp nodig ibj het afwassen, dan kon ik beter gaan, anders zat ik hier ook zo alleen.
"Als jullie gaan afwassen ga ik naar boven, ik ben bekaf." Het was zo, maar ik wilde ook eventjes alleen zijn. Gevaarlijk of niet, ik was er aan toe.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

True ;o Man dit Rpg blijft echt lang leven

Odile stond op en droeg de vuile borden naar de keuken, waarbij Lew het niet kon laten om haar na te kijken. 'Zeg Lewis,' hoorde hij dan vanuit de keuken weergalmen. 'Heb je even? Ik kan wel wat hulp gebruiken bij het afwassen.' Lew moest lichtjes grinniken en liet zijn hoofd dan even op zijn handen rusten. 'Ik moet haar gaan helpen, ik heb het beloofd,' mompelde hij dan verontschuldigend terwijl hij rechtstond en de gebruikte wijnglazen begon te verzamelen. Dewi leek het niet al te erg te vinden, aangezien ze meteen meedeelde dat ze ging slapen. 'Yeah sure, go ahead. We horen het wel als er iets is.' Hij glimlachte even naar haar en verdween dan in de keuken. 'Hier ben ik, liefje, klaar om je te helpen met de afwas,' deed hij met een brede grijns alsof hij erg bij haar onder de sloef lag. Een grapje dat steeds meer waarheid werd, bedacht hij daarna. Afijn, hij kreeg er zijn sigaretten voor.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik kan het niet laten triomfantelijk te grijnzen als mijn trouwe slaaf naar binnen komt wandelen.
'Ongelofelijk. Iemand die naar me luistert zonder dat ik een mes op z'n keel hoef te drukken. Het is werkelijk verbazingwekkend.' Ik draai me naar hem om en druk kort de lippen op de zijne. 'Goed. Ik was wel af, aan jou de eer om af te drogen.' Ik wend me tot de gootsteen, die ik volgiet met warm water en een royale hoeveelheid afwasmiddel (niet te geloven dat we dat nog hebben). Ik kieper de afwas erin en werp een tevreden blik op de schuimmassa.
'Oh. Wacht even,' zeg ik en draai me weer naar hem om. 'Ik ben het symbool van het slavenjuk vergeten.' Een seconde kijkt hij me niet-begrijpend aan, tot ik naar de haakjes grijp en er het gebloemde schort vandaan haal. Ik zie Lewis er met een walgend gezicht naar kijken.
'Het is dit of de stijltang, aan jou de keus, schatje.' De sadistische grijns op mijn gezicht wordt steeds groter. Ik zou bijna medelijden met hem krijgen. Bijna. Het mooiste is nog altijd dat hij zich zelf hier in heeft gepraat. Ik leg mijn armen om hem heen en plant een kusje op zijn kaaklijn. Dan draai ik me om en leg een dot schuim in mijn handen. Zal ik? Waarom ook niet, hij lijdt toch al onder mijn gezag. Ik draai me vliegensvlug om en blaas het schuim in zijn gezicht. Zijn ongelofelijk droge gezichtsuitdrukking zorgt ervoor dat ik letterlijk in lachen uitbarst.
'Hahaha, Lewis.. Moet je jezelf eens zien!' Ik grijp naar mijn buik van het lachen en steun op zijn arm om niet om te vallen. Tijden geleden dat ik voor het laatst zo gelachen heb. 'Ooh, onbetaalbaar!' proest ik verder, nog steeds niet bijgekomen. Natuurlijk kan ik op m'n tien vingers natellen dat hij wraak eist, maar het was het waard. Het was het dubbel en dwars waard.

No growth of the heart is ever a waste

‘Heb jij een fetisj voor spuuglelijke schorten?’ Walgend staarde hij naar het vod dat hij gehoopt had nooit meer aan te hoeven trekken nadat hij de laatste keer met Odile had gekookt. Desondanks trok hij het ding over zijn hoofd, aangezien hij nog altijd haar onderdaan was, voor een dagje. ‘Jij hebt hier veel te veel plezier in, weet je dat?’ Met een lachje knoopt hij het vod vast op zijn rug en ontving hij haar zoen. Lew draaide zich om en keek om zich heen op zoek naar een handdoek om mee af te drogen. Toen hij Odile echter wou vragen waar ze de handdoeken had opgeborgen, werd hij bekogeld met een klodder schuim. Even realiseerde hij zich niet goed wat er gebeurd was, tot er een klad schuim heel droogjes van zijn gezicht naar beneden droop en met een vreemd geluid op zijn borst viel. Odile vond ’t blijkbaar hilarisch want ze lag bijna te stikken van het lachen op de grond, voor zijn voeten. Ze leek er nogal ver in te zijn, een kans die Lew met zijn beide handen vastgreep. Snel viste hij een willekeurige beker uit de kast, kwakte er een laagje afwasmiddel in en vulde het daarna met water, waardoor het een dikke schuimlaag ontstond. Dan goot hij de inhoud over Odile, die nog steeds over de grond lag te rollen van het lachen, heen. ‘Kijk nou, mijn oude vriendjes zijn terug,’ grijnsde hij toen haar krullen opnieuw opdoken. Nu was het zijn beurt om sadistisch te grijnzen.

[ bericht aangepast op 27 april 2011 - 20:49 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Geschrokken kijk ik hem aan. Zelfmoord plegen? Ik moet er niet aan denken. Daar ben ik veel te schijterig voor, en bovendien zou ik niet weten hoe. Zeker niet nu ik een vampier ben. "Dat.. zou ik nooit durven. En ik vind zelfmoord plegen toch altijd wat ondankbaars hebben. Het leven is je gegeven, en een gegeven paard moet je niet in de bek kijken." Ik ben even stil en bijt peinzend op mijn lip. "Al leef ik technisch gezien niet meer. Dat maakt het alleen nog maar moeilijker. Mensen kunnen een overdosis slaappillen innemen bijvoorbeeld, en dan val je in slaap en word je niet meer wakker. Dat is rustig. Of als je jezelf via je mond door je hoofd schiet, dan ben je vrijwel meteen dood. Als vampier is de enige manier voor zover ik weet levend verbranden." Ik ril bij de gedachte aan Gawyns verbrande onderlichaam. Zijn benen waren helemaal verkoold en zwartgeblakerd. Zoiets zou ik nooit van mijn leven willen meemaken.

Savoy
Enigzins opgelucht zie ik hoe Faith wegloopt, en ook ik loop naar mijn kamer. De zoete smaak van Jamie's bloed proef ik nog steeds in mijn mond, en glimlachend loop ik naar de kast. Ik pak een handdoek en loop naar de aangrenzende badkamer. Ik trek mijn kleren uit en stap onder de douche.

Odile - Goede vampier.

'M'n buik.. doet zeer.. van het.. lachen,' proest ik uit en merk dat ik de schouder allang kwijt ben. 'Ik had dit moeten filmen!' weet ik uit te brengen. Ik krijg haast de hik van het lachen. Ineens wordt er een glas water over me heen gegooid waardoor ik ogenblikkelijk stop met lachen en even verdwaasd voor me uit kijk. Mijn haar is zeiknat en plakt over mijn gezicht. Tot mijn grote ellende kom ik er achter dat het niet alleen water is, maar ook schuim. Ik zit helemaal onder. Ik krabbel overeind en veeg het haar uit mijn gezicht. Als ik naar de zojuist weggeveegde lok kijk, vormt deze zich automatisch in een perfecte pijpenkrul.
"Kijk nou, mijn oude vriendjes zijn terug," hoor ik Lewis met een enorme grijns zeggen, al wijzend naar mijn krullen. Ik kijk hem aan met een vernietigende blik en trek een even onheilspellende grijns.
'Jij, liefje, gaat eraan.' Zonder waarschuwing spet ik het water en schuim wat bedoeld was voor de afwas zijn kant op, waardoor hij zeiknat wordt. Zijn gezicht is nu bedolven onder het schuim en opnieuw begint de lach naar boven te borrelen. Maar aan zijn grijns te zien is dit nog niet voorbij. Ik zie zijn blik naar het afwaswater flitsen en het is ogenblikkelijk duidelijk wat hij wil: wraak. Ik zwaai even met mijn vinger en grijns breed.
'Af. Als je het maar laat.' Ik ga verdedigend voor het afwaswater staan, zodat hij er niet bij kan. Ik zie er niet uit: mijn haar is nat en het krult en ook mijn kleding zit onder het water. Nu staat hij voor me met zijn brede torso en ik trek een bedenkelijk gezicht als ik even kort naar mijn kleine taille kijk.

[ bericht aangepast op 27 april 2011 - 20:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Nog 5 reacties hierna

Faith
Voor ik het wist werd er geklopt en ik kreeg geen eens kans om te antwoorden of Damiën kwam binnen lopen.
"Geez, heeft je moeder je nooit manieren geleerd? Ik had geen eens antwoord gegeven." Mompelde ik, aangezien ik nog maar net klaar was met omkleden. Voor hetzelfde geld kwam hij gezellig binnen wandelen als ik net in mijn lingerie stond, of nog erger, net onder de douche uit kwam en daardoor enkel een handdoek om had. Ik zuchtte zachtjes, mannen ook altijd.
"Achja," ik trok mijn shirtje recht en keek hem aan, "waarom ben je hier? Zijn er problemen ofzo?" Vroeg ik hem.

Dewi
Ik was de trap opgelopen, ik was vreselij moe van alle gebeurtenissen, stress en vooral van het weinige slapen. Doodmoe was ik en ik liep de eerste de beste kamer in die ik tegenkwam, zachtjes sloot ik de deur ahcter me en liep naar het bed waar ik me met een tevreden zucht op liet vallen. Het was heerlijk zacht, ik rolde op mijn rug en tuurde een tijdje dromerig naar het plafond, probeerde alles op een rijtje te krijgen. Tevergeefs, ik raakte enkel meer verward, banger en het hielp niet veel. Slaperig wreef ik in mijn ogen en rolde op mijn zij, ik sloot mijn ogen en bande alle gedachten uit. Ik trok mijn knieën op en trok ook de deken over me heen aangezien ik het best fris had, nog steeds, waarschijnlijk van de moeheid.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Chase - Vampierjager.

'Ik wil je anders wel helpen, als je er echt een einde aan wil maken.' Dat komt er nogal kil uit.
'Het is niet zo dat ik je dood wil hebben,' ja, dat is het wel. Focus, Chase. 'Maar zoals ik al eerder zei, als je er echt een eind aan wil maken, ga ik je niet tegenhouden. Dat zou pas een marteling zijn. Want, hoe lang ben jij al vampier?' Hoe langer, hoe meer moorden. Hoe meer moorden, hoe meer haat ze van mij krijgt.

everything, in time

Yue
"Wát?!" Ik kijk hem geschokt aan. Hij wil me helpen? Ik wil niet eens dood! "Het is niet zo dat ik je dood wil hebben." voegt hij er snel aan toe. "Nee.. dat begrijp ik wel." zeg ik zacht. Ik haal mijn schouders op. "Voor zover ik weet nog maar kort. Maar mijn geheugen werkt niet echt mee, dus het zou langer kunnen zijn." Ik bijt even op mijn lip en schud mijn hoofd. "Nee, dat kan niet. Ik denk zo'n twee weken. Toen ik wakker werd in het bos waren de wondjes in mijn nek namelijk nog open. Dus het moet wel net gebeurd zijn toen. Hoezo?"

Savoy
Als ik weer helemaal schoon ben droog ik me af en stap ik uit de douche. Het is me nog steeds niet gelukt om nieuwe kleren te halen, bedenk ik me met een zucht, en ik trek mijn ondergoed en broek weer aan. Een shirt komt later wel. Ik droog vluchtig mijn haar af en gooi de natte handdoek in de wastafel. Dan open ik de deur van de badkamer en meteen ruik ik een bekende geur. Dewi. Er komt meteen een grijnsje op mijn gezicht en als ik zie dat ze in mijn bed ligt wordt die grijns alleen maar groter. Hoe makkelijk wil ze het me maken? Ik sluit zacht de badkamerdeur achter me en sluit dan ook de deur van mijn kamer. Wat nu? Ik kan naast haar gaan liggen en haar als ze wakker wordt wijsmaken dat ze bij mij kwam liggen. Wat in weze ook zo is. Ik kan haar bloed drinken, maar dan merken Lew en Odile het ook meteen. Vertwijfeld kijk ik om me heen. Ik kan.. Mijn gave uitproberen. Mijn grijns wordt gemener, en zachtjes loop ik naar het bed toe. Ik hurk neer en kijk naar haar gezicht. Dewi heeft haar ogen dicht en ademt langzaam in en uit. Een pluk haar hangt los over haar gezicht, en voorzichtig veeg ik hem terug. Ze kreunt in haar slaap en draait zich om. Ik glimlach en sta op. Ik draai de deur op slot en ga op het bed zitten. Ik kijk weer naar haar gezicht en het water loopt me in de mond. Ze ruikt zo lekker... Ik kan zo makkelijk even wat drinken.. Ik buig me al voorover om haar te bijten als ik ineens opschrik. Snel ga ik weer rechtzitten en ik kijk naar Dewi's hals. Zo verleidelijk.. Waarom eigenlijk ook niet? So what als de rest het door heeft. Dat hebben ze altijd. Het heeft me eerder niet tegen gehouden. Ik zucht en kijk voor me uit. Misschien wacht ik nog maar even.

[ bericht aangepast op 27 april 2011 - 21:28 ]

Opnieuw kreeg hij een wateraanval over zich heen van Odile die haar gesteilde haren wilde wreken. Grijnzend wrong hij zijn hemd uit terwijl hij traag dichterbij stapte. Het was bijna lachwekkend hoe ze zichzelf en het afwaswater probeerde te beschermen met haar kleine lijfje. Met de rug van zijn hand wreef hij het schuim uit zijn gezicht. ‘Ach nee, nu kan ik niet meer bij het water,’ pruilde hij terwijl hij nog steeds dichterbij wandelde. Nu hij recht voor haar stond viel het nog meer op hoeveel groter hij was dan haar. Zacht zoende hij haar op de lippen terwijl hij zijn handen op haar heupen plaatste. Dan hief hij haar opnieuw de lucht in en plaatste haar met haar kont in de wasbak. ‘Oops…’

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk hem wantrouwend aan.
'Wat ben jij van plan?' vraag ik achterdochtig. Hij loopt rustig op me af, al grijnzend. "Ach nee, nu kan ik niet meer bij het water." 'Goed gezien,' zeg ik grijnzend. 'Dus wees een beetje braaf en haal je niks in het hoofd. Ik heb nog altijd het bevel hier.' Ik voel hoe Lew zijn lippen op de mijne drukt en zacht zijn handen op mijn heupen legt. Hmm.. hier zou ik wel mee kunnen leven.
'Aah, wat is-' Voor ik het doorheb word ik zonder enige moeite de lucht in getild door twee handen en in de wasbak gezet. Verbijsterd van ongeloof staar ik Lew aan met grijze ogen zo groot als schoteltjes en mijn blik glijdt vervolgens van hem naar het water rondom mijn achterwerk.
"Oops." 'Jij hebt lef,' zeg ik eng rustig voor mijn doen. 'Eerst m'n haar naar de klote helpen en ook nog eens mijn bevel negeren. Het is dat ik zo'n buitengewoon geduldige en barmhartige persoonlijkheid heb, anders had ik niks van je heel gelaten, jochie.' Ik kom weer overeind en trek hem tegen me aan. Ik vind het idee dat we beiden zeiknat in de keuken staan best opwindend. Ik til zijn hemd een stukje omhoog en geef hem een uitdagende lik op zijn buik. Vervolgens wend ik me weer tot hem, knipper een paar keer verleidelijk met mijn ogen en draai in een krul. Ik pak zijn hand en leg die op mijn schouder terwijl ik hem zacht begin te zoenen. Vervolgens begeleid ik de hand via mijn sleutelbeen en mijn borst naar mijn zij en laat hem op mijn heup rusten. Ik merk aan zijn ademhaling dat hij er ook plezier in begint te krijgen. Op dat moment stap ik van hem weg en geef hem een tik tegen de wang.
'Afwassen jij.'

No growth of the heart is ever a waste

Faith
Voor ik het wist werd er geklopt en ik kreeg geen eens kans om te antwoorden of Damiën kwam binnen lopen.
"Geez, heeft je moeder je nooit manieren geleerd? Ik had geen eens antwoord gegeven." Mompelde ik, aangezien ik nog maar net klaar was met omkleden. Voor hetzelfde geld kwam hij gezellig binnen wandelen als ik net in mijn lingerie stond, of nog erger, net onder de douche uit kwam en daardoor enkel een handdoek om had. Ik zuchtte zachtjes, mannen ook altijd.
"Achja," ik trok mijn shirtje recht en keek hem aan, "waarom ben je hier? Zijn er problemen ofzo?" Vroeg ik hem.

Dewi
Ik had niet erg lang geslapen wist ik toen ik wakker werd, slaperig wreef ik in mijn ogen en ging rechtop zitten, verbaasd keek ik toen Savoy aan die op 't bed zat.
"Wat doe j-.." Mijn stem stierf weg, ik wilde vragen wat hij hier deed, maar dat kon ik beter aan mezelf vragen. Wat deed ík hier? Ik keek de kamer rond, zíjn kamer.. Met mijn slaapdronken kop was ik van alle kamers déze in gelopen. Nee, niet die van Yue, lew, Odile.. Een lege kamer, neehoor, déze kamer. Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik zag dat Savoy in een ontbloot bovenlijf zat, zijn haar was nog vochtig, waarschijnlijk had hij net gedoucht. Ik zuchtte en haalde een hand door mijn haar.
"Je zal wel blij zijn dat ik hier ben." Mompelde ik en gooide mijn benen over de rand van 't bed, ik draaide een lok haar rond mijn vinger en vanuit mijn ooghoeken gluurde ik naar hem.
"Prima, wat ben je nu van plan met me te gaan doen?" Vroeg ik en keek hem recht in zijn ogen aan.


Ah kutje, hij is vol :'D Even beginbericht dingesen en nieuwe maken.

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:05 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.