[RPG] Geen weg meer terug [9] - Speeltopics

Omdat het kan.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 april 2011 - 14:07 ]

No growth of the heart is ever a waste

Even drama, Jamie is nl. dood dus dat moet even duidelijk zijn, nietwaar? xd

Dewi
Ik liep de trap zwijgend op en al gauw zwierf ik over de overloop, op zoek naar warme kleren. Op een gegeven moment trok ik een deur open, maar in plaats van Yue's kamer had ik, terwijl ik dagdroomde, de deur van een andere kamer opgetrokken en wat ik daar aantrof was alles behalve een prettig aanzicht. Op het bed lag Jamie, niet vredig te slapen onder de dekens, nee, hij was dood. Dat was al gauw te zien, het bed zat onder het bloed en er zaten bloedsporen op de muur en op de vloer. Jamie was hevig toegetakeld, had op meerdere malen diepe snijwonden en zijn keel was doorgesneden en zijn ogen puilden angstaanajgend uit. Hij was vreselijke bleek en ik zag dat de insecten hem ook al gevonden hadden. Ik voelde me slapw orden en zakte door mijn benen, ik sloeg een hand voor mijn mond en voelde tranen opwellen en al gauw stroomden ze over mijn wangen. Ik voelde me misselijk worden, de stank en het aanzien waren onmenselijk. Ik slikte de brok in mijn keel weg.
"Odile!" Schreeuwde ik, het was de eerste naam die bovenkwam en de eerste die ik ook over mijn lippen geperst kreeg. Ik merkte dat ik trilde, dit was nog bijna erger dan de herinneringen die ik toen straks weer voor mijn kiezen kreeg.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik knipper verbaasd een keer met mijn ogen als ik zijn dialoog aan hoor. Mij met gemak uit de weg ruimen? Ik begin spottend te lachen. Oh, bespaar me dat arrogante gelul, jochie. Wie denkt dat mannetje wel niet dat hij is? Dit is gewoon te vermakelijk. En Odile houdt wel van amusement. Zeker als een sterveling nota bene beweert dat hij mij met gemak kan doden. Ik haal hem weer in en ga opnieuw voor hem staan. Ik hoor hem geërgerd snuiven. Maar in plaats van daar notie aan te nemen zet ik een stap naar voren en aai kort met een vinger langs zijn kaaklijn.
'Wat houdt je tegen dan, jochie? Give me your best shot. Ik hoop dat je weet hoe je een vampier moet doden, ik hou wel van een uitdaging. Als je zo goed bent als je beweert, dan mag je jezelf gelukkig prijzen: één vampier minder.' Ik trek een valse grijns als ik nog geen reactie krijg. 'Wat is er, durf je soms niet? Ha, net wat ik dacht. Hou in het vervolg die grote mond van je voor je me bedreigt, want de volgende keer ben ik een stuk minder genadig voor je, mens of niet.' Daarop draai ik me van hem af, haal een lok uit mijn gezicht en loop op mijn dooie gemakje richting het huis. Als ik bij de deur ben hoor ik ineens een ijselijke kil mijn naam roepen. Dewi! Ik sprint naar binnen en weet al snel haar geur te lokaliseren.
'Dewi, wat is er gebeurd?' vraag ik bezorgd. Ik zie haar letterlijk trillen, maar waardoor weet ik niet. Ze lijkt in orde. Maar wat is er dan? Een unheimisch voorgevoel bekruipt me. Op dat moment kijk ik op van Dewi. Wat ruikt hier zo.. vreemd? Ik draai mijn hoofd langzaam om. Mijn mond valt open en mijn ogen worden groot. 'Jamie..' fluister ik, nog steeds niet in staat om me te bewegen.

[ bericht aangepast op 15 april 2011 - 22:09 ]

No growth of the heart is ever a waste

unheimisch? Dude, dat is duits x'D Omfg, ik wilde het googlen typte ik bij google 'google' in --'' Dat faalde.
Oewh, we kunnen doen dat het teamwork van Faith&Savoy was, komen die ook tot leven. Moet vluuv wel even onlkine komen en goed vinden.

Dewi
Odile was al gauw ter plaatse en ik keek op, al gauw zag zij ook Jamie liggen. Ik haalde even diep adem en stond toen voorzichtig op, met dank aan de deurpost die een prima steun was. Ik trilde nog steeds, maar wist mezelf wonder boven wonder staande te houden.
"Wie heeft dit gedaan denk je?" Het kwam er fluisterend uit, met moeite wist ik mijn blik los te scheuren van het vreselijke gebeuren voor me. Ik had veel meegemaakt en gezien, lang niet zoveel als Odile en Lew, maar veel voor mensen maar dit.. Dit ging boven alles wat ik had verwacht uit, ik veegde mijn tranen weg met mijn nog altijd trillende hand. Vanuit mijn ooghoeken gluurde ik naar Odile die ook ontdaan leekte zijn.

[ bericht aangepast op 15 april 2011 - 22:21 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ash

Een paar seconde staar ik verstijfd voor me uit, op de achtergrond hoor ik Odioe naar boven komen. Meteen borrel de woede in me op 'Vuile kut vampieren' woedend begin ik te schreeuwen en ren weer naar beneden toe 'James hierkomen schreef ik ondertussen' als ik z'n beetje bij de deur hem tegemoet loop pak ik hem bij zijn schouders beet 'er ligt daar' met mijn arm wijs ik even naar boven' een half dood bebloed mens, afgetakeld en al' even kijk ik hem ernstig aan 'het maakt me niet uit als me dekmantel weggaat. Ik ga iemand afmaken doe je mee' fluister ik er zachtjes achteraan.

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Ik sta even als verlamd te kijken naar Jamie tot Dewi vraagt wie dit gedaan zou kunnen hebben. Het duurt even voor ik een antwoord heb geformuleerd.
'Ik weet het niet,' fluister ik. Ik kijk even opzij in haar richting en merk dat ze letterlijk trilt op haar benen. Ik voorspel dat er nu niet meer nodig is dan een windzucht om haar omver te blazen. Wat onwennig hou ik haar vast en trek haar voorzichtig tegen me aan, terwijl mijn hersenen op volle toeren draaien om een antwoord op haar vraag te formuleren. Ja, wie had dit eigenlijk gedaan? En waarom hebben we dit niet eerder geweten? Waar is Elif, die hield toch de wacht over hem? Ik laat Dewi los, pak een kleed en leg dat over Jamies lichaam heen. 'Het is iemand uit de villa. Als het een onbekende zou zijn, hadden we z'n geur allang opgemerkt. Ik heb al een vermoeden wie dit heeft gedaan, maar ik ruik z'n geur niet. Ja.. precies. Ik verdenk Savoy, die vuile hond.' Dit gaat niet goed. Er vallen te veel doden. Ik bal mijn vuisten van woede. Waarom wil dat ellendige mormel me niet vertellen hoe hij door de poort kan komen! Wacht maar. Desnoods sla ik het uit hem. Ik loop de kamer uit en spring in één beweging van de trap, zonder ook maar één tree te raken. De twee jongens kijken op en staken hun gesprek.
'Jij,' zeg ik duidelijk pissig en wijs op degene die me net zo verzekerde dat hij me met gemak kon doden. 'Je zei me dat je die mensen hieruit wilde halen. Gefeliciteerd, er is er nu nog maar één over. Ik weet niet hoe lang je van plan bent dat poortgeheimpje geheim te houden, maar ik ben benieuwd hoe hoog de prijs is die je ervoor wil betalen. Als je echt mensenlevens wil redden, doe het dan en wacht godverdomme niet af totdat de laatste van je soortgenoten is afgeslacht!' Ik bal mijn vuisten van woede. Zelfs de losgekomen lok haar die nu half voor mijn ogen hangt deert me niet.

No growth of the heart is ever a waste

Ash

Woedend kijk ik odile aan 'Geloof me, we zullen Dewi hiervandan halen. Maar we zullen nooit vertellen hoe' de woorden spuig ik uit terwijl ik haar vies aankijk. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik ooit een vampier iets vergeven heb, dat is gewoon fout. 'En ik zou als ik jou was maar normaal doen Anders vertrekken we zonder haar
ik weet dat het niet waar is, chase weet dat. Het niet waar is, maar zij niet. 'en geloof me' voeg ik er nog even aan toe 'jij wilt niet weten hoe we door de poort kunnen'

Trust me. I'm the doctor

Chase - Vampierjager.

Wederom houdt Odile me tegen en daagt me verder uit, nu begint ze me echt te irriteren en moet ze oppassen, anders eindigt ze net als die andere vampier. Net als ik wat terug wil kaatsten klinkt er een gil en roept iemand, volgens mij Dewi, Odile's naam. Odile rent er meteen op af en dat wil ik ook doen, maar Ash houdt me tegen.
Er is een mens afgemaakt, verdomme. De desbetreffende vampier zal hiervoor boeten, het moet wel een vampier zijn geweest. "Het maakt me niet uit dat mijn dekmantel weggaat, ik ga iemand afmaken, doe je mee?" 'Nee,' antwoord ik kortaf en kijk Ash streng aan. 'En jij gaat ook niets doen, er zijn teveel vampieren. Ik sta er trouwens op dat Odile eerst gaat. Ze irriteert me enorm. Ze is degene met dat rode-' "Jij!" hoor ik, waardoor ik gelijk stop met praten en opkijk. Odile weer, jezus, laat ze ons nooit met rust? Ik duw Ash, die gelijk begint te praten, iets achter me en neem de leiding. Ash is een softie aan het woorden, dat kan ik niet gebruiken.
'Luister eens, als jij nog één keer zo'n toon tegen mij aanslaat help ik je helemaal niet meer. Dan zoeken jullie het maar uit. Bovendien zijn we er pas net, we verrichten geen wonderen! Geef ons de tijd, wil je? Jij loopt alleen maar in de weg.' Snapt ze dat nu echt niet? Echt, als ik haar buiten de poort krijg en we zijn alleen, of Ash en ik samen, dan kan zij stoer doen wat ze wilt, maar uiteindelijk zullen wij degen zijn die lachen. Niet zij, zij zal dan dood zijn, echt dood.

[ bericht aangepast op 15 april 2011 - 23:58 ]

everything, in time

Haha, wat is Odile toch een bitch. Ze verdient een flink pak slaag :'D

Odile - Goede vampier.

Ik grinnik bij hun kwade woorden, leun tegen de trapleuning aan en leg de lok haar weer achter mijn oor. Dan kijk ik hen weer doodserieus aan.
'Als ik het niet wil weten, wat doe ik hier dan? Trust me, ik sta hier heus niet om een gezellig theekransje. Stervelingen zoals jullie zijn een aanslag op mijn humeur en ik ben ook echt niet van plan de moeite te nemen om vriendelijk tegen jullie te doen. Want jullie zijn iets van plan. Ja, dat hoor je goed. Dat gesmoes van jullie staat me niet aan, evenmin het feit dat jullie zo veel over vampiers weten. Ik weet niet wát jullie plan is, maar ik kom erachter.' Ik laat mijn blik over ze heen glijden. 'Jullie genieten hier wel van, of niet soms?' zeg ik dan hatelijk. 'Jullie vinden het heerlijk om in zo'n machtspositie te zitten, om het spelletje te bepalen. Ik zal je wat zeggen. Dit ís geen spel. Dit is echt. En die jongen die daarboven aan het ontbinden is, is ook echt. En deze vampier hier is het zat om te moeten wachten tot jullie eens een poot gaan uitsteken.' Lang neem ik niet de tijd om op een antwoord te wachten. Ik sprint met een vlaag van pure woede naar boven en leg Jamies ingewikkelde lichaam over mijn schouder.
'Ik ga hem begraven,' zeg ik dan op een zachtere manier tegen Dewi terwijl ik letterlijk mijn woede uitblaas. 'En ik vraag je uit te kijken met die twee nieuwelingen,' voeg ik dan zacht toe. 'Ik vertrouw ze niet. Ze zijn wat van plan.' Iets zegt me dat ik een ellendig paranoïde kreng ben, maar mijn zintuigen zeggen dat ik het deze keer bij het juiste eind heb. Alleen heb ik geen idee waar te zoeken om dat te bevestigen.

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 0:25 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ash

na een hele preek van Odile verdwijnt ze weer naar boven en rol ik met mijn ogen 'tuurlijk ren maar weg' momel ik zachtjes. Natuurlijk weet ik dat ze naar het lichaam gaat, van James zoals Dewi het lichaam had genoemd. Even zucht ik, Odile is pissed off. Alle andere vampiers zo te merken ook wel, dit loopt geweldig. Met een korte blik over mijn schouder kijk ik naar de trap, dan draai ik me weer om naar Chase 'we moeten dat mens hier wegkrigen en dan met meer terugkomen, er zij vast wel een paar vrienden die willen helpen' meld ik Chase. Ik weet zelf ook da ik een softie word, dus laat ik eens beginnen met Chase niet over me heen te laten lopen.

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 0:32 ]

Trust me. I'm the doctor

Ik ben terug, gasten. Sorry voor de late reactie; mijn internet was plots uitgevallen ;x

'Wat is er in godsnaam gebeurd?' vroeg Lew toen hij Dewi tegemoet kwam en een stinkende geur van oud, rot vlees rook. Er was iets dood, hier... Dewi leek nogal overstuur, wat zijn vermoedens alleen bevestigden. Een bang moment dacht hij opnieuw aan Odile. Ze zou zichzelf toch niet were verloren hebben en iemand daar slachtoffer van hebben gemaakt? Onmogelijk, Odile was nog niet al te lang terug en dit rook alsof het er al dagen lag... Lew beet zacht op de binnenkant van zijn wang toen hij zich realiseerde dat hij Odile opnieuw beschuldigd had. Eigenlijk was het logisch. Het vertrouwen langs beide kanten was zo erg geschaad, dat het lang zou duren om het opnieuw te herstellen. Als het al te herstellen viel. Hij had gedacht dat alles wel terug goed zou zijn als ze terug kwam en hij zijn excuses aanbood, maar hij voelde instinctief dat niet alles snor zat.
Dewi's trillende lichaam verried haar angst en schock en de tranen liepen nog steeds uit haar ogen. 'Dewi...Kalm maar, wat is er gebeurd?' Hij merkte dat hij in Elifs kamer stond. Die zat hier toch met Jamie? Hij had ze al een tijd niet gezien, maar hij had gedacht dat Elif Jamie had afgezonderd om hem beter te kunnen beschermen...

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 10:07 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Welcome back!

Odile - Goede vampier.

Ik draai me van Dewi om waar ik Lewis de kamer zie binnen komen.
'Dewi heeft hem hier aangetroffen.. Jamie. Ik kon niet uitmaken wie dit heeft gedaan, de geuren zijn al vervaagd. Maar het moet iemand uit het huis zijn geweest. Aangezien ik weg was, kan het mijn werk niet zijn geweest.' Het komt er killer uit dan de bedoeling was, maar enfin, daar viel nu weinig meer aan te doen. Bovendien zou ik niet zo slordig zijn geweest om hem hier achter te laten. 'En dan nog iets,' vervolg ik. 'De grond is bevroren door de sneeuwval. Ik weet niet hoe en waar ik hem moet begraven.' Natuurlijk kan ik uren gaan lopen graven voor zich eindelijk een gedegen gat in de grond vormt, maar als iemand een betere suggestie heeft is het van harte welkom. Mijn gedachten schieten ineens naar Dewi's voorstel om kerst te vieren. Goed begin, zucht ik. Als ik hier gebleven was, kon ik dan voorkomen dat Jamie gedood werd? Een schuldgevoel overvalt me. Ik werp kort een blik op Lew. Zou hij me nog vertrouwen? Ik bedenk me dan dat hij wel zal moeten. Zonder mij staat hij er alleen voor. Hij mag dan Yue wel bij zich hebben, maar zij is bij lange nog niet sterk genoeg om een eventuele grote vijand af te slaan, vrees ik.

No growth of the heart is ever a waste

Edit xd En ja, welcome back

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 11:06 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi
Ik had me nog niet veroerd toen Odile terugkwam en Jamie in een deken wikkelde. Ze meldde dat ze hem ging begraven en ik knikte bijna niet merkbaar, ik vond het rot dat zij dat nare klusje moest opklaren. Maar ik kon haar niet helpen wist ik. 'En ik vraag je uit te kijken met die twee nieuwelingen, ik vertrouw ze niet. Ze zijn wat van plan.'' Vertelde ze me toen.
"Geen zorgen, ik blijf op mijn hoede." Antwoordde ik, niet eens in staat om ook maar kort te kunnen glimlachen. "Wat is er in godsnaam gebeurd?" Hoorde ik plots een bekende stem zeggen, toen ik me omdraaide zag ik Lew staan. Hij zei me te kalmeren, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Rond me werd iedereen afgeslacht en ik wist dat ik ook aan de beurt kon zijn, ieder moment van de dag. Ik wilde antwoorden op Lew's vraag, maar Odile was me voor dus zweeg ik maar. Inmiddels merkte ik dat ik alweer wat minder trilde en ik deed mijn best het beeld uit mijn geheugen te wissen, maar de stank hing er nog steeds en het had een grote indruk op me gemaakt.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Van maandag t/m vrijdag zit ik in Engeland met school, op kostschool Heb daar geen internet dus ben niet in staat te antwoorden, helaas. Ö
Ik vind het prima als jullie doorgaan, kan het jullie moeilijk verbieden, maar hopelijk gebeurd er niet té veel. Zou raar zijn, aangezien Dewi het huis niet uitkan en dat ze dan niks door heeft van gevechten of eits dergelijks :'D

Achja, zie maar (': EN ohja, morgen avond ben ik er ook niet, ik moet afdansen o-o'' Duurt van half 7 tot -kucht- half 11 >3<

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dankje

'Jij was het niet en die spleetoog had er geen tijd voor, wat dus wil zeggen dat het Faith of Savoy was...' mijmerde Lew terwijl hij een stuk deken dat van Jamie's lijk was geschoven, terug op zijn plaats was geschoven. Opnieuw een slachtoffer. Hij kon wel huilen. Binnenkort waren van de originele kliek van hun kant alleen Dewi, Odile en hij over. Die gedachte was deprimerend. 'De grond waar we Gawyn hebben begraven zal misschien nog wat los liggen. Je kan hem daar eventueel bij leggen? Ik kan je niet helpen, ik blijf hier. We kunnen niet riskeren om Dewi ook te verliezen.' stelde hij zakelijk voor terwijl hij naast Dewi ging staan en zacht glimlachte naar Odile. Toch bleef er deel in hem, hem verwijten dat hij onoprecht bezig was. Hij probeerde het zover mogelijk in zijn hersenkamers weg te duwen, maar het stemmetje bleef, dus draaide hij zich maar om zodat hij de vensters open kon gooien. 'Zo vergaat de geur een beetje. Ik zal de kachel beneden wel aansteken... Waar zijn die twee andere gasten, eigenlijk?' voegde hij daar snel aan toe, toen hij zich herrinnerde dat hij ze in de woonkamer had achter gelaten en aangezien iedereen hier was, ze dan onbeschermd waren.

Frankly my dear, I don't give a damn.