[RPG] Geen weg meer terug. 8 - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand[/i]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 maart 2011 - 16:47 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lol, die dudes (vampierjagers) mogen van mij best naar 't huis komen :'D
Dan gebeurt er wat :')

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Met het geruite hemd en de broek over zijn schouder geslagen, wandelde hij naar het rek dat Odile had aangeduid. Zonder veel te treuzelen griste hij een effen, stormgrijs T-shirt, een zwart en een paars shirt vantussen de eindeloze keuzes. Verder koos hij ook een donkerbruine, niet al te dikke gebreide trui uit met een kap en koordjes en nog twee jeansbroeken, waarvan er één zwart was en de andere een gewone blauwe. Met een grijns wandelde hij terug naar Odile, na nog een pakje donkergrijze boxers te hebben gegrepen. 'Daar, moet ik voor de volgende vijfhonderd jaar niet meer winkelen,' mompelde hij niet zonder opluchting, terwijl hij zijn 'aankopen' in een tasje begon te proppen. 'Ik wilde nog wat zeggen trouwens,' begon hij toen hij met de propvolle tas weer naast haar ging staan. 'Nu er iets op ons jaagt, is het misschien een idee om ons met wat zwaarder geschut dan een mes te bewapenen...'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

'Dat doe je netjes,' zeg ik met een grijns als hij al zijn spullen in een tas stopt. Ik heb het idee dat hij des te blijer is nu hij eindelijk van het winkelen is verlost. Dan begint hij over wapens. Ik trek even een wenkbrauw omhoog en werp dan een blik op hem. 'Prima plan. Bovendien kan mijn wapenkist nog wel wat aanvulling gebruiken. Waar ben je naar op zoek trouwens? Ik ken wel een aantal zaken in de buurt, nu we er toch zijn.' Ik ga hem voor haar de uitgang van de zaak en als hij de deur uit is komen we al snel op straat uit. Ik kan het niet laten en draai me om en druk een kus op zijn mond. Dat voelde goed. 'Zeg het maar. Ik denk dat ik paar eens een busje pepperspray op ga zoeken, gewoon omdat ik wel eens weten wat het effect daarvan is.' Dit zeg ik niet zonder zichtbaar leedvermaak.

No growth of the heart is ever a waste

'Wacht. Eerst dit,' Met een flauw lachje, drukte hij zijn mond ook op de hare. Hij kon gewoon geen genoeg van haar krijgen. 'En ik wil gewoon iets met kogels. Kan me niet schelen wat,' voegde hij er aan toe toen hij de kus weer afbrak. 'Maar even terzijde, schat. Een winkel met wapens er in is waarschijnlijk beter beveiligd dan een warenhuis waar het gevaarlijkste wapen een pincet is. Just sayin',' zei hij dan met zijn handen nog steeds om haar middel gevouwen terwijl zijn duim onder haar shirt glipte en hij haar onderrug ermee begon te masseren.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Stilletjes staren we beiden in het vuur, met ieder onze eigen gedachten. In een poging Dewi op te beuren probeer ik het gesprek weer op te pakken. "Je zei toch dat het bijna kerst was? Misschien kunnen we wel het huis versieren, en ons een keer optutten voor het eten. Met jurken enzo." Ik glimlach.

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

Odile - Goede vampier.

Ik leg ook mijn armen om zijn middel en zucht even. 'Ja. Dat kan een complicatie worden.' Ik begin te denken. Hoe in godsnaam komen we daar ooit binnen? Als Lew wat wil hebben wat schiet gaat het nog behoorlijk lastig worden. Ik word afgeleid door Lew's aanrakingen op mijn rug. Er gaat een vreemde tinteling door mijn lijf en ik begin te lachen. 'Ah, dat kriebelt.' Ik grinnik en haal zijn hand er weg. Als we richting de wapenzaak lopen weet ik nog steeds niet hoe we er precies binnen gaan komen. De straat is inmiddels verlaten nu we de achterbuurt bereiken en al het uitgaansvolk nog in het centrum is. Als we voor de zaak staan klop ik kort met mijn vuist op het raam.
'Versterkt glas. Net zoals de deur. Jij toevallig nog een plan?' vraag ik grijnzend.

No growth of the heart is ever a waste

'Misschien via het dak?' opperde Lew, die ook met zijn hand over het versterkte glas streelde. 'Ik denk dat we zo min mogelijk schade moeten berokkenen. Hoe meer het opvalt, hoe meer volk dat misschien een link legt met onze aankomst hier. We pakken gewoon ieder een wapen en we trappen het af, alles in de staat waarin we het we het gevonden hebben.' Eigenlijk had hij geen idee hoe hij dit zonder fouten moest doen, aangezien hij nooit eerder een overal had gepleegd. 'We moeten trouwens rekening houden met camera's. Ik betwijfel of ze de camera's hier afzetten na twaalven.' Hij merkte Odile's denkende uitdrukking en kon het niet laten om te lachen. 'Wat anders dan je warenhuisje,' grijnsde hij plagend terwijl hij het waagde om door haar haren te warrelen. Vrouwen leken dat nooit op prijs te stellen. Des te grappiger de reactie, bedacht hij met een innerlijk lachje.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Het dak. 'Goeie optie,' zeg ik met een glimlach. 'En wat die camera's betreft, ik denk dat die binnen wel te kraken vallen.' Ik wijs op een camera binnen de zaak, waarvan het snoer naar een donkere gang leidt, suggesterend dat de controlekamer zich daar bevindt. Ineens voel ik een hand die mijn haar door de war haalt. Wel godverdomme! Waar haalt hij het lef vandaan? 'He!' schreeuw ik terwijl ik uit frustratie een verdwaalde lok weg blaas. Tot mijn ellende vliegt hij weer terug en springt voor mijn ogen terug in een krul. Fijn, mag ik dat ook nog gaan stijlen. Ik tast langs mijn haar en merk dat ook de rest weer op begint te krullen.
'Jij krijgt je straf nog wel,' zeg ik dreigend, zwaai even met mijn vinger voor zijn gezicht en geef hem een zachte stomp tegen zijn schouder. Daarna zet ik me af en klim via de muren in het steegje omhoog, het dak op. Daar forceer ik een raampje en laat mezelf binnen. Met wat kracht en een mes is veel te bereiken. Eenmaal binnen wandel ik snel naar het beveiligingskamertje, waar ik de deur open en met een paar drukken op de knop de camera's uitzet.
'Kust is veilig,' zeg ik.

[ bericht aangepast op 1 april 2011 - 21:19 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Heb ik al niet genoeg straf gekregen?' vroeg Lew, die de stomp tegen zijn schouders met een lief lachje incasseerde, waarna hij lenig tegen de muur achter hem sprong en zo op het dak geraakte. Muisstil sloop hij achter Odile aan, hopend dat hij door het kleine raampje zou raken. Zij had misschien een taille van twee centimeter, maar zijn schouders waren heel wat breder, bedacht hij toen hij naar de nauwe ingang keek. Hij pastte er echter net door, al had hij geen overschot. 'Laten we eens kijken wat deze gast in huis heeft,' deed Lew, die meteen naar het magazijn wandelde. Een longrifle zou onhandig zijn en een revolver had te weinig kogels. Een pistool dus en liefst één dat zo min mogelijk lawaai maakte, om zijn vampieroren een beetje te sparen. Met een beetje geluk kon hij ergens een demper vinden. Op een drafje opende hij de zware ijzeren deur door het slot met zijn bajonet los te koteren. Al snel geraakte hij binnen in een donkere, ijskoude, benepen ruimte waar maar enkele vierkante meters over waren om te lopen. Tegen de muren stonden meters hoge ijzeren kisten op één gestapeld. Hier en daar waren er met witte verf codes en namen op geschilderd. Gelukkig had de eigenaar wel de moeite genomen om zijn wapens per soort te sorteren, dus vond hij al snel waar hij naar zocht. Zonder veel moeite greep hij de eerste beste kist en begon de ijzeren schroeven los te vijzen. Het betrof een Desert Eagle, een pistool dat een mooie design had, maar nogal onprecies was. Snel schroefde hij de kist weer vast en pakte de tweede. 'Bingo,' fluisterde hij toen hij de dofzwarte Glock aanschouwde. 17Pro plus demper. Deze zijn alleen verkrijgbaar Finlands, dacht Lew terwijl hij het wapen in zijn hand liet ronddwalen. Perfect. Dat wilde zeggen dat deze wapendealer ook achter de kassa handelde. En meer; hij zou deze diefstal niet aan kunnen geven, aangezien het wapen hier al niet legaal aanwezig was in de eerste plaats. Lew grijnsde breed en pakte de inhoud van de doos - het pistool, een demper en een testkogel- uit de mousse en sloot het ding opnieuw. Snel zocht hij ook de passende kogel uit en ging weer naar buiten.

[ bericht aangepast op 2 april 2011 - 9:39 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik volg Lewis richting de opslagruimte, waar hij in alle zorgvuldigheid de wapenkisten af gaat. Ik moet zeggen dat pistolen en dergelijke nooit echt een vast onderdeel waren van mijn uitrusting - gewoonlijk redde ik mezelf wel met een mes - dus volgde ik zijn voorbeeld en wandelde richting zijn tweede geopende kist. Het zwarte wapen had een mooie uitstraling, bedacht ik me en voorzag ook mezelf van kogels en een demper. Mijn oren konden veel hebben, maar overbodig geknal vond ik maar niks. Vervolgens steek ik het wapen in mijn broekzak en laat mezelf weer naar buiten. Als hij met een plofje op de grond is geland volg ik al snel. Ik bekijk mezelf in de reflectie van het raam. En wat ik zie bevalt me allerminst. Ik zie hoe mijn zo zorgvuldig gestijlde lokken in heuse pijpenkrullen zijn veranderd. Ik tik Lewis op zijn schouder.
'Kijk wat je hebt gedaan,' zeg ik en ter demonstratie trek ik aan een krul, die op en neer veert. 'Dit is dus de reden dat ik mijn haar stijl.' Ik loop op hem af en glijd met mijn handen onder zijn shirt. Ik tast de blote huid van zijn rug af, waarna ik mijn handen op zijn kont plaats. Ik druk mijn lippen op de zijne en begin hem verlangend te zoenen. Zodra ik zijn tong bij de mijne voel grijp ik mijn kans en bijt erin. Ik laat hem los en begin te grinniken.
'Die verdiende je.'

No growth of the heart is ever a waste

'Ik vind ze net mooi,' Zacht streelde hij over de pijpenkrullen, waarna hij er naar haar voorbeeld eentje liet schieten. 'Ze staan je goed. Je ziet er lief uit,' Hij grijnsde zacht en genoot opnieuw van haar handjes op zijn rug. Toen ze hem vurig kon hij niet anders dan de kus te beantwoorden. Verlangend liet hij zijn tong over haar onderlip dwalen, waarop ze hem toegang gaf en hij traag langs haar eigen tong streek. Verschrikt vlogen zijn ogen echter open toen ze hem totaal onverwacht in zijn tong beet. Even keek hij verdwaasd om zich heen, niet goed wetend wat er net was gebeurd. Toen hij echter in Odiles lachende gezicht keek en haar hoorde zeggen dat hij het verdiend had, kon hij niet anders dan zachtjes grinniken. 'Sadistisch geval,' deed hij met een lachje, waarna hij tastend over zijn tong streek. 'Je amuseert je gewoon met me te straffen,' Opnieuw pakte hij haar vast en trok haar tegen zich aan. 'Hmm... Heb je een pistool in je broek, of ben je gewoon heel blij om me te zien?' vroeg hij met een speelse blik in zijn ogen toen hij het harde wapen in haar broekzak tegen zijn been voelde drukken.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik schiet in de lach als Lew met een gepuzzeld gezicht over zijn tong aait. Arm ding, denk ik grijnzend. Tsja, ik heb nooit gezegd dat ik makkelijk ben. Ik voel hoe hij me tegen zich aan trekt en de armen om me heen slaat.
'Ik ben altijd blij om je te zien,' grinnik ik en kus hem in zijn hals. 'Zullen we gaan, straks hebben we een probleem als Faith en co de mensen proberen leeg te zuigen. En wat er ook in de bossen zit, nu kunnen we het af knallen.' Ik pak het wapen en kijk er even kort naar. Mooi dingetje. En een stuk sneller dan mijn mes. Ik heb nooit de moeite genomen om te kijken welke landen allemaal al dan niet een wapenvergunning hebben, standaard heb ik een mes op zak en mocht de situatie ernaar zijn, dan nog meer. Ik pak de winkeltas op en loop voor Lewis het steegje uit, de straat op. Het is alweer druk geworden en dat houdt in dat de uitgaanscentra gaan sluiten. Bezopen jongeren die zich overeind proberen te houden. Ik denk terug aan de dag dat ik te veel Bailey's op had. Ik grinnik. Dat is voor herhaling vatbaar.

No growth of the heart is ever a waste

Eigenlijk had hij weinig zin om terug te gaan naar het huis, aangezien alles daar hem aan Gawyn herrinnerde en het een gegeven was dat de sfeer daar om te snijden zou zijn. Hij vond het leuk om tijd door te brengen met Odile en haar te leren kennen. Ze was bijlange niet zo schrikwekkend als hij altijd gedacht had. Sure, ze had een donkere kant, een zwart verleden, maar dan was er ook dat schattige meisje in haar die ze zo hard probeerde te negeren dat het haar nog schattiger maakte. Hij glimlachte en knikte dan. Back to reality, naar de mensen die hem nodig hadden. Lew greep zijn overvolle tas en volgde Odile naar haar prachtige motor. Hij hoopte dat die klootzakjes van eerder het ding niet aan hadden geraakt, anders zou Odile's humeur helemaal naar de zak zijn, dat wist hij bijna zeker.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

We lopen terug over straat en weldra komen we weer aan op het grote plein. Goddank, ze hadden het niet in hun achterlijke kop gehaald om mijn motor te slopen. Ik neem de tas over van Lewis en berg onze spullen op.
'Hé! Stop. Wat is dat daar?' Mijn blik schiet ineens naar achteren, waar een tweetal agenten op ons af komt gelopen. Jezus, wat doen die hier nog zo vroeg in de ochtend! Dit kan ik nu echt niet gebruiken. 'Afstappen,' hoor ik en tot mijn grote verbazing doe ik wat ze zeggen. Ze zijn simpelweg te dichtbij en hebben hun wapens op me gericht. Ik vraag me af wat ik fout heb gedaan.
'Illegaal wapenbezit, niet waar?' Hij haalt het wapen uit mijn broek. Klotezooi, ik had het op moeten bergen! Natuurlijk zou ik het erop kunnen wagen en ze leeg te zuigen, maar er zijn te veel getuigen. Die jongeren mogen dan wel bezopen zijn, ze zijn niet gek. 'Jij mag mee naar het bureau, mevrouwtje.' Ik kijk hulpeloos naar Lewis. Misschien had ik toch moeten kijken in welke landen wapenbezit al dan niet legaal is, zucht ik. De man draait me om en slaat me in de boeien. Fijn. Nu word ik ook nog eens opgepakt door de politie.

No growth of the heart is ever a waste

Het leek er niet op dat de agenten veel aandacht aan hem besteedden, dus Lew gooide het wapen en de kogels in zijn achterzak razendsnel in een grote container in een steegje naast hem en verdween daarna in datzelfde steegje. hij had niet de indruk dat de agenten zijn verdwijning opgemerkt hadden, aangezien hij enkele meters verderop had gestaan toen de politiemensen opdoken. 'Blijf kalm, werk niet tegen. Ik kom je straks halen. Zorg ervoor dat ze je niet goed kunnen bekijken en probeer foto's te vermijden,' fluisterde hij zacht, hopend dat haar vampierengehoor het toch op zou pikken ondanks het gejoel van de dronken jongeren op de achtergrond. Hij wist niet of ze een ID had. Hij in ieder geval niet, hij had het nooit nodig gehad en aangezien hij zijn paspoort zou moeten vervalsen zodat de geboortedatum klopte had hij gewoon nooit de moeite niet genomen om een nieuwe te pakken te krijgen. Lew voelde zich nerveus. Dit zou ontzettend slecht uit kunnen draaien. Nu had ze alleen illegaal wapenbezit op haar palmares staan, maar als die pipo's erachter kwamen dat het een Glock 17pro betrof zou ze ook van wapensmokkel beschuldigd kunnen worden. Daar bovenop had ze waarschijnlijk geen ID waardoor de aandacht nog meer naar haar gezogen werd. Ze zouden moeten uitkijken. Odile zou wel eens ontdekt kunnen worden.
Ongedurig keek Lew toe hoe de twee flikken het meisje in hun combi propten en wegreden. Hij zou moeten opschieten. Vliegensvlug racete hij een dak op en volgde de combi tot een plek waar er aanzienlijk minder mensen waren. Nu is het moment, dacht hij terwijl hij in de schaduw van het dak sprong en rond zich heen keek om te controleren of niemand hem gezien had. Snel racete hij door een hele resem achtertuinen en sloeg uiteindelijk iemands serre aan diggelen. Als een orkaan, maakte hij een zo realistisch mogelijk tafereel door nog bloempotten te breken en planten te vertrappen. Met een snelle beweging maakte hij enkele scheuren in zijn shirt, beet zijn pols open en maakte enkele bloedvlekken op zijn kleren. This should do the trick, grijnsde hij terwijl hij toe keek hoe de wond razendsnel weer toe groeide.
Het busje was intussen al enkele meters verderop aan het wachten voor een rood licht en Lew greep zijn kans, door al strompelend naar de bestuurderkant heen te lopen. 'Agent, alstublieft. Je moet me helpen. Het was nooit mijn bedoeling... Ik had niet... Ze ...' speelde hij overstuur, terwijl hij zijn meest wanhopige gezicht trok maar toch zijn best deed om zijn gelaat zoveel mogelijk af te schermen. De agent keek zijn partner geschrokken aan, waarna het duo hun wagen parkeerde en uit stapte. Blijkbaar gingen ze er vanuit dat Odile nergens heen zou kunnen. De twee glipten uit hun wagen en hij greep de grootste man vast terwijl hij jammerde en ze in de achtertuin leidde. 'Ik zweer dat het per ongeluk ging,' Hij viel neer op zijn hurkje en begon te jammeren terwijl de twee agenten voorzichtig naar de serre liepen. Tegen de tijd dat ze goed en wel beseften dat er niks in lag behalve glasscherven en kapotte planten, was Lew al bezig met de combi met een mes te forceren. 'Kom, voor ze door hebben dat ik ze een blaas heb wijsgemaakt,' fluisterde hij dringend terwijl hij Odile uit het busje trok en er op een razend tempo van door ging. Hij wist niet wat de twee met Odiles wapen hadden gedaan, maar met een beetje geluk konden ze het zijne nog uit de container vissen.

Frankly my dear, I don't give a damn.