[RPG] Geen weg meer terug. 8 - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand[/i]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 maart 2011 - 16:47 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lew schrok op van zijn trance door Dewi's stem. Haar gitaarspel had hem nogal gehypnotiseerd, waardoor de askegel op zijn sigaret meet dan twee centimeter lang was, doordat hij het niet had afgetikt. 'Jep,' Antwoordde hij met een knik. Anders beschuldigen ze me er van dat ik niet voor je zorg, voegde hij daar in gedachten aan toe, terwijl hij de as in de lege fles tikte en opstond. 'Ik denk dat er nog zalm over is van Odiles meesterwerk,' ging hij daarna verder, Jack van de grond oprapend en nog een slok nemend. 'Of wel pizza. Of ik kan aan Odile vragen dat ze iets voor je maakt of zo,' ratelde hij de mogelijkheden af terwijl ze op weg gingen naar de keuken. Daar aangekomen gooide hij de lege fles in de prullenbak en grabbelde in de ijskast naar het potje met de overschot van de zalm. 'Als je dit moet hebben...' Zijn hand met het potje schoot even de lucht in waarna hij het op het aanrecht zette en door het raam naar buiten staarde. Hij had zich eerder al ingebeeld dat er iemand gilde, maar nu zag hij Odile met Yue in haar armen buiten staan. Het meisje leek nogal van streek. Waarschijnlijk nog steeds over daarjuist, bedacht Lew, waarna hij nog een sigaret op stak en weer naar Dewi keek.

Frankly my dear, I don't give a damn.

@Souleater - Yay, missie geslaagd 8D

Yue
Ik vlieg haast in Odiles armen en begin nog harder te snikken. "De.. De jongen met de blauwe ogen." Ik kijk haar aan, en voel hoe ik oncontroleerbaar tril. Ik begin weer te snikken en leg mijn hoofd op haar schouder. Het beeld van zijn gezicht staat nog op mijn netvlies. Zijn mond open, alsof hij schreeuwde, zijn ogen leeg. Ik voel hoe ik ril, en ik kijk haar weer aan. "Hij is dood."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk haar met opengesperde ogen aan.
'Wát?! Gawyn?! W-waar?' Iets zegt me dat ik het helemaal niet wíl zien, maar ik kan maar één mogelijkheid bedenken om een vampier te vermoorden: een clan. Ik bal de vuisten en verstrak de lippen. Die gevreesde oorlog zou nog dichterbij kunnen komen dan ik dacht. Het laatste waar ik op zit te wachten is nog meer ellende en drie keer raden wat ons overkomt. Juist. Nog meer ellende. 'Wil je me erheen brengen?' vraag ik en kijk haar afwachtend aan. 'Alleen als je het wil. Anders kun je me de weg wel wijzen.' Ik word met de seconde onzekerder over mijn besluit, maar als er hier een clan rondwandelt die vampiers afslacht dan zouden wij nog best eens de volgende kunnen zijn.

No growth of the heart is ever a waste

Noem me toch Simone
Maar géén Siem of Simon >3<
WTF WAAROM IS JUSTIN BIEBER STÉÉDS OP TV?!
DIE ROTKOP >;L IN HET NIEUWS! O-O
Big, bigger, bieber. Tssssk./

Dewi - Mens.
Hij leek op te schrikken toen ik ineens naast 'm stond en hij ratelde aan een stuk door.
''De zalm is goed hoor.'' onderbrak ik hem en liep met hem mee naar de keuken, Lew pakte de zalm uit de ijskast maar ik had mijn aandacht op iets anders gericht. Gefixeerd keek ik naar het raam, buiten stond Yue in de armen van Odile, ze leek nogal van streek. Ik voelde zeer de drang om naar haar toe te gaan en te vragen wat er scheelde, maar ze was in goede handen, dus richtte ik me weer op de zalm die inmiddels op 't aanrecht stond.
''Wil je ook?'' Vroeg ik Lew, vampiers aten niet maar wie weet had hij zin in eten of iets dergelijks. Hij had eerder namelijk ook gegeten, net zoals de rest, dus misschien wilde hij nu wel weer.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Nee, dank je,' antwoordde hij afwezig terwijl hij naar het duo buiten staarde. Hij vroeg zich af wat er aan de hand was. Het leek hem onlogisch dat Yue zo van streek was door zijn opmerkingen. 'Er staat ook nog aardappelen in de frigo,' mompelde hij, zijn blik nog steeds op de twee meisjes gericht houdend en zijn oren gespitst. Eerst ving hij alleen gesnik op en Odile die vroeg wat er aan de hand was. En dan... 'De jongen met de blauwe ogen...' Nog meer gesnik. Het meisje trilt als een rietje. Hij kan het bijna horen. 'Hij is dood,' Lew voelde hoe de lucht maar moeilijk uit zijn lichaam geperst werd. Er was iemand dood. Hij wist niet meteen wie ze bedoelde, tot Odile zijn naam prevelde. Gawyn... Nerveus scharrelde hij heen en weer en viste zijn sigaretten weer uit zijn zak, waarna hij er nog twee in zijn mond stak. Hij kende de man maar kort, en hij was veel weggeweest, maar Lew had niet verwacht dat hij dood zou zijn.

[ bericht aangepast op 27 maart 2011 - 19:46 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ik heb medelijden met Yue

Dewi - Mens.
Lew leek nogal afwezig, maar ik ging er verder niet op in en warmde het eten op. Toen nam ik plaats op mijn gewoonlijke plekje, het aanrecht. Ik trok een wenkbrauw op toen Lew nogal nerveus begon te ijsberen en nog twee sigaretten in zijn mond stak.
''Wat is er?'' Vroeg ik met een toon in mijn stem dat ik de waarheid wilde weten en niet een of adnere smoes, want ik had zo'n vermoeden dat hij dingen van buiten had opgepikt met zijn vampier gehoor. Waarschijnlijk de reden dat Yue zo van streek was, hopelijk was het niks ernstigs.. Het mócht niks ernstigs zijn, dacht ik, Yue raakte snel van streek, dus het zou ook wel niet, sprak ik mezelf toe. Maar ik bleef een onrustig gevoel in mijn buik houden, een vervelend voorgevoel.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Kalmeer! Het zou net zou goed iemand anders kunnen zijn. Zoveel personen hadden blauwe ogen. Wat was de kans dat het Gawyn was? Odile had gewoon een veronderstelling gemaakt. Da's alles. Desondanks slaagde hij er niet in om het slechte gevoel in zijn maag te negeren en voelde zijn instinct op hol slaan. 'Wat is er?' hoorde hij Dewi dan vastberaden vragen. Een tel lang keek hij een beetje verloren naar een punt naast haar en overwoog sterk om een smoes te bedenken. Hij liet dat idee echter snel varen. Hij was geen leugenaar, ze had het recht om het te weten. 'Er bestaat een kans dat Gawyn... gestorven is,' probeerde hij het zo voorzichtig mogelijk aan de man te brengen. 'Maar we zijn nog niet zeker of hij het wel is...' Het zou zeker verklaren waar hij de afgelopen dagen gezeten heeft...

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dewi - Mens.
Ik had Lew een paar seconden zwijgend aangekeken nadat hij de afschuwelijke woorden uitgesproken had.
''Nee..'' fluisterde ik geschokt en slikte, ik had mijn handen op de rand van het aanrecht en kneep er zo hard in dat mijn knokkels wit werden. Kalmeer Dewi, het kán hem zijn, het is niet zeker.. Maar het hielp niet, ik was weer iemand kwijt.. De zoveelste keer. Hij was er niet lang geweest, maar ik was snel gehecht aan hem geraakt en nu was hij.. dood.. Ik haatte het woord en vervloekte het met heel mijn hart. Ik voelde tranen opkomen en knipperde ze gauw weg. Ik sloeg mijn ogen neer en zweeg, ik liet de woorden bezinken. Gawyn was dood..

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Dewi, we weten het niet zeker. Voor hetzelfde geld is het iemand anders,' begon Lew snel terwijl hij naar haar toe schoot en naast haar ging zitten. Hij had beter zijn grote waffel gehouden, dacht hij boos toen ze de tranen in haar ogen wegknipperde. 'Het is hem vast niet. Hij ging toch op zoek naar iemand? Hij zal wel bij die persoon zijn ondertussen,' probeerde hij, al moest hij toegeven dat hij het zelf niet geloofde. 'Kalm maar,' Snel nam hij nog eens een trek van de twee sigaretten in zijn mond en keerde opnieuw naar zijn goede vriend Jack Daniels. Het is hem vast niet...

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dewi - Mens.
Ik staarde naar mijn voeten, maar vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Lew naast me was gaan zitten. ik tilde mijn hoofd op en keek 'm aan.
''je hoeft niet te liegen Lew.'' Ik hoorde hoe mijn stem trilde en mijn gevoelens verried/verraadde (wtf?)
''Jij en ik weten allebei dat het hem waarschijnlijk is, anders was Yue vast minder van streek.'' Probeerde ik kalm te spreken, maar de trilling in mijn stem bleef, net zoals in mijn handen overgens. Ik draaide mijn hoofd en keek voor me uit, zo zat het leven nou eenmaal in elkaar.. We komen en gaan en ik had gemerkt dat alles wende, ookal leek het er soms niet op.
''Het is okay, er is niks dat we eraan kunnen doen.'' Voegde ik er nog zachtjes aan toe, mijn stem eindelijk onder controle hebbend. Ik vocht tegen mijn tranen, wat me gelukkig behoorlijk afging.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik zal je sowieso niet snel Simon noemen, want zo heet m'n broertje X]

Yue
Ik snik nog een paar keer en kijk Odile weer aan. Ik wil niet eens een heel klein beetje terug naar die plek, maar Odile wil er duidelijk heen. "Ik weet niet of ik het nog kan vinden." zeg ik twijfelend en ik bijt op mijn lip. "Maar ik wil het wel proberen." Ik sla mijn ogen neer en voel een traan langs mijn wang rollen. "Zolang ik hem maar niet meer hoef te bekijken."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Odile - Goede vampier.

Geschrokken kijk ik haar aan. Is het zo erg? Ik bijt even op mijn lip en begeleid haar dan de poort uit, het bos in.
'Je kunt me de weg wijzen en zeggen waar ik heen moet,' zeg ik tegen haar. Ik heb werkelijk met haar te doen, maar ik moet zien wat er gebeurd is. Bovendien verdient Gawyn - áls het hem uberhaupt is - het niet om weg te rotten in het bos. We lopen verder en eigenlijk heb ik totaal geen idee waar we heen lopen. Wat aarzelend wijst Yue me waar ik heen moet en ineens vang ik een akelig penetrante geur op. Opnieuw sperren mijn ogen zich open en ik voel me ogenblikkelijk misselijk worden. De geur van ammoniak is feilloos te herkennen.
'Ik.. zal wel alleen gaan kijken,' zeg ik voorzichtig en zet een paar stappen dichterbij de struiken, waar de geur vandaan komt. Als ik de struiken opzij schuif en ik het lichaam aantref word ik duizelig. 'Gawyn..' fluister ik haast onhoorbaar, woorden die door de wind worden meegenomen. De geschrokken uitdrukking op zijn gezicht en de opengereten buik maken me nog zieker dan ik me al voelde bij het ruiken van de geur. Zo blijf ik daar nog even als versteend staan en loop dan weer terug naar Yue.
'Ik ga een schep halen en de rest waarschuwen,' zeg ik dan en leg opnieuw een arm om haar heen als we teruglopen richting het huis.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Langzaam wijs ik Odile de weg. Hoe dichter we bij de plek komen, hoe sterker de geur wordt. Na een tijdje zegt Odile me te wachten, en gaat ze alleen verder. Ik bijt op mijn lip en blijf staan. Ik probeer zo goed als ik kan mijn gedachten van het lichaam af te houden, maar het beeld komt steeds terug. Ik merk dat ik weer begin te snikken, en ik ben blij als Odile weer terugkomt. "Ik ga een schep halen en de rest waarschuwen." zegt ze en ze legt haar arm weer om me heen. Meteen voel ik me veiliger, en ik loop met haar mee. "Odile..?" zeg ik dan zachtjes. "Wie heeft dit denk je gedaan?" Ik kan me geen wezen voorstellen dat sterk genoeg zou zijn een vampier te doden.

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Sorry, ik weet nu al niet meer wat er is gebeurd maar mijn Pc was kapot en die is net gemaakt + aangesloten. So, tell me. wat is er gebeurd wat betrekking heeft tot Ash?

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Ik zucht voorzichtig en kijk wat verloren voor me uit. Het beeld van Gawyn heeft zich in mijn netvlies gebrand en ik weet dat het er niet zomaar meer uit gaat.
'Een andere vampier. Dat kan niet anders. Geen mens is sterk genoeg om een vampier te doden. Ik heb het vermoeden dat één of andere clan hier achter zit, maar ik weet het niet zeker.' Als we weer bij ons huis uit komen zie ik licht in de kamer van Lewis en Dewi. 'Ik ga ze het vertellen,' zeg ik tegen Yue, neem een aanloop, ren tegen de muur op en klauter via het openstaande raam van Lew's kamer naar binnen.
'Sorry voor het storen..' begin ik. 'Gawyn is dood.' Ik kijk ze medelevend en afwachtend aan.
'Vermoord,' voeg ik toe. 'Ik weet niet door wie. Ik.. moet hem gaan begraven.' Op dit soort situaties weet ik nooit hoe ik me moet gedragen dus kijk ik maar wat onwennig naar de rookwalm die uit Lew's twee peuken komt.

No growth of the heart is ever a waste