[RPG] Geen weg meer terug. 8 - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand[/i]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 maart 2011 - 16:47 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi - Mens.
Door een van de ramen zag ik Yue buiten staan bij de poort, onmiddelijk haaste ik me naar buiten. Het feit dat ik enkel een dun jurkje droeg en geen eens schoenen of iets anders negerend.
''Yue!'' ik liep door de sneeuw naar haar toe, ik had het idee dat mijn voeten bevroren en misschien was dat ook wel zo. Eenmaal bij Yue aangekomen keek ik haar aan.
''Gaat het weer?'' Viel ik met de deur in huis en keek haar even onderzoekend aan, het leek erop dat ze in ieder geval gekalmeerd was en ze leek niet heel erg meer ontdaan, iets wat me gerust stelde.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik draai me om als ik mijn naam hoor, en zie Dewi aan komen lopen. Ik glimlach en knik. "Ja.. Het gaat wel weer." De beelden van het lijk staan nog op mijn netvlies gebrand, maar daar wil ik Dewi niet mee lastig vallen. Ik kijk even naar haar, en zie dat ze staat te rillen van de kou. "Misschien is het verstandiger als je weer naar binnengaat.. Ik wil niet dat je doodvriest." Ik glimlach naar haar. "Volgens mij ligt er in mijn kast nog wel zo'n flanellen pyjama. Die is lekker warm, dus die kan je wel pakken."

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

Dewi - Mens.
Ik keek haar aan en had het idee dat het niet helemaal waar was, toch ging ik er niet over door.
''Ga je mee? Ik wil niet alleen zijn.'' Ik pakte haar hand en glimlachte.
''Gaan we samen warme chocolademelk drinken, zoals we eerder hadden afgesproken.'' Een beetje afleiding kon ze volgens mij wel gebruiken, ik trouwens ook wel. Zonder op antwoord te wachten trok ik haar mee naar binnen, eenmaal binnen bewoog ik mijn tenen en keek ernaar.
''Bwah, ik voel ze amper.'' zei ik met flauw grijnsje en keek Yue aan.
''Denk je dat er wel warme chocolademelk is? Anders moeten we wat anders pakken..'' ik was blij dat ik niet alleen was en afleiding had, ik had geen zin om in mijn eentje in een hoekje te gaan zitten kniezen en treuren om alles wat er gebeurde en gebeurt was.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik kijk haar even twijfelend aan. Ik was eigenlijk van plan om hier te blijven, voor het geval de moordenaar er aan komt, maar misschien is dat juist wel niet zo slim. Daarom laat ik me maar meeslepen door Dewi, en glimlach als ze met haar tenen wiebelt. "Als jij die pyjama even pakt, zal ik in de keuken op zoek gaan naar chocolademelk. Of iets anders warms. Okay?" Ik zie dat Dewi niet veel zin heeft om weg te gaan, maar ik wil absoluut niet dat ze ziek wordt door mijn schuld. Ik glimlach. "Of wil je dat ik meega?"

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

Dewi - Mens.
Ik keek haar aan en haalde mijn schouders op.
''Binnen is het niet zo koud en van de choco krijg ik 't vanzelf wel warm.. En anders steken we de openhaard aan.'' Ik glimlachte. Ik was bang voor vuur en openhaarden, maar aan de andere kant had het ook wel iets sfeervols.. Waarom zou ik het niet te proberen? Ik had niks te verliezen.
''Trouwens, Savoy heeft zijn jacht op mij opgegeven volgens mij..'' mompelde ik een beetje verward.
''Hij kwam toenstraks naar me toe.. En hij zei dat hij geen moeite ging doen omdat hij er altijd gevond van raakte doordat er dan weer twee vampiers die mij wilden beschermen op hem zouden springen.'' ik glimlachte flauwtjes.
''Dus dat is één concurrent minder.'' Ik wilde vragen of ze al wisten wie de mogelijke daders waren, maar ik besloot dat het beter was nog niet te vragen. Zoiets kon ik beter straks zijn, maar 't moest een krachtig of slim iemand zijn, want om een vampier te doden moest je over veel dingen bezitten.. Ik gokte erop dat een vampier het had gedaan, maar misschien waren er sterkere wezens waar ik niks vanaf wist.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik zucht. "Vooruit dan maar. Maar als ik ook maar één keer zie dat je rilt, ga ik meteen een deken en een trui halen." Samen lopen we naar de woonkamer, en ik pak wat houtblokken voor in de openhaard. "Oke.. Eerst een stapeltje krantenproppen, daaroverheen wat spaanders, en dan wat zwaardere houtblokken.. Er moeten hier toch ergens lucifers liggen?" Ik rommel in de laden van een kast en vind eindelijk een oud pakje lucifers. Ik zet de proppen en het hout klaar en steek de kranten aan. Meteen krult het papier om, en worden de randen zwart. "Zo, dat is dat." Ik loop naar de keuken en rommel door de kastjes. Op een van de bovenste planken staat een pak chocolade poeder, en er liggen marshmallows naast. Tevreden pak ik allebei, en ik maak met melk uit de koelkast twee bekers chocolademelk. Ik zet ze in de magnetron en ga op zoek naar satéprikkers. Net als ik ze gevonden heb gaat de pieper van de magnetron, en snel pak ik een dienblad. Ik zet de bekers erop en leg de satéprikkers en de marshmallows ernaast. Als ik de woonkamer in kom zie ik dat het vuur ondertussen goed brand. Ik zet het dienblad op de salontafel en scheur de zak marshmallows open. Ik glimlach naar Dewi. "Kijk, nu kunnen we zelfs marshmallows roosteren voor bij de chocolademelk!" Als ze over Savoy begint kijk ik haar bedenkelijk aan. "Dat is apart.."

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

[ bericht aangepast op 30 maart 2011 - 17:27 ]

Dewi - Mens.
Ik was gaan zitten op de bank, starend naar het vuur. Ik zag elke keer beelden van vroeger, maar toen Yue kwam werd ik teruggetrokken in de realiteit.
''Dat is apart..'' zei ze en ik keek haar een moment niet-begrijpend aan, wat was apart? Toend rong het tot me door.
''Oh, dat van Savoy.. Ja, vond ik ook al. Hij deed totaal geen moeite om ook maar iets te doen..'' ik ging op het zachte kleed voor de openhaard zitten, marshmallows roosteren van twee meter afstand ging natuurlijk niet.
''Misschien is het een dekmantel en valt hij later aan..'' ik plukte wat aan het kleed en keek haar aan, realiserend dat het geen geweldige opmkering was.
''Of naja, dat zal wel niet. Hij keek niet bloeddorstig of iets dergelijks.'' ik huiverde even toen ik dacht aan de hongerige blikken soms.. Alsof ze je ieder moment konden verslinden, wat ze dan ook van plan waren.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik kijk haar even aan. "Hm.. laten we maar hopen dat hij er helemaal mee op houdt." Ik trek mijn benen bij me op de bank en staar in het vuur. Af en toe vliegt er een vonkje op de stenen vloer naast de openhaard, om vervolgens langzaam uit te doven. Ik blaas zachtjes in mijn beker, en neem kleine slokjes van de chocolademelk. "Zeg Dewi.. Kende jij de jongen met de blauwe ogen?" Ik kijk haar afwachtend aan. Ik had hem maar een keer gezien, en hij leek me niet het type om een gevecht uit te lokken. Maar misschien had ik het mis.

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

Een beetje verloren dwaalde hij door de rekken, luisterend naar de ijzige stilte die enkel doorbroken werd van het gerikketik van zijn vingers over de kleerhangers. In de vrouwenafdeling vond hij echter niet wat hij zocht, dus besloot hij het over een andere boeg te gooien. Met een snelle pas volgde hij de pijltjes en belandde uiteindelijk in een eiland van mannenkleren. Hij vond al snel wat hij zocht en grijnsde toen hij de XL uit de rekken viste. Daarna maakte hij weg naar de speelgoed afbeelding waar hij een felgeel met groen strandemmertje, incluis atributen, oppikte en naar Odile wandelde. 'Eén krijtgestreept kostuum met één wit hemd en deze mottige, roze das. En natuurlijk dit prachtige... accessoire,' zei hij met een lachje terwijl hij haar een kusje op haar neus gaf en haar de kleding in haar handen duwde. 'Veel plezier er mee,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Er wordt een berg kleding in mijn handen gedrukt, waar ik verbaasd een blik op werp.
'Een.. emmer..?' vraag ik met een gepuzzeld gezicht en kijk naar Lew's vermakelijke gezicht. 'Nou, nu zullen we het krijgen,' grinnik ik en verdwijn in het pashokje. Als ik het gordijn dicht wil schuiven bedenk ik me wat. Voor wie zou ik me moeten verbergen of schamen? Ik glimlach tegen mezelf en laat het gordijntje waar hij is als ik me langzaam van mijn top ontdoe. Ik voel Lew's ogen op mijn inmiddels blote rug branden, maar ik doe net of hij er niet is en trek het veel te grote hemd over mijn lijf. Ik glip uit mijn broek en doe de broek van het kostuum aan, waar ik met moeite weet te voorkomen dat die me af zakt. Vervolgens gooi ik het colbertje over het hemd aan, pak de emmer vast en bekijk mezelf even kort in de spiegel, waarna ik voor Lewis poseer.
'Voila,' grijns ik en leg de lok haar achter mijn oor.

No growth of the heart is ever a waste

'Die emmer maakt 't volledig af,' grinnikte hij geamuseerd terwijl hij naar haar toe wandelde. In die oversized outfit zag ze er ongelofelijk lief uit. Hoe kon een persoon tegelijk zo sexy en zo schattig zijn ? Hij had geen idee hoe ze er in slaagde, maar héll, ze deed 't perfect. En hem hoorde je helemaal niet klagen. 'Kom hier, jij,' mompelde hij, overkomen door tederheid bij het zien van het meisje dat bijna verdronk in de enorme kleren. Voorzichtig streelde hij met zijn duim langs haar gezicht. 'Je ziet er ongelofelijk schattig uit, weet je dat?' fluisterde hij, terwijl hij haar hoofd met zijn twee handen ondersteunde en haar diep in de ogen keek. 'Ongelofelijk,' Zacht, maar gretig drukte hij zijn lippen tegen de hare.

[ bericht aangepast op 30 maart 2011 - 22:07 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik voel hoe hij met zijn handen mijn hoofd beet pakt en me zoent. Ik trek een mondhoek omhoog bij het aanhoren van zijn woorden. Schattig? Ik ben veel genoemd in mijn oneindige leven, maar schattig is wel het laatste wat ik aan zag komen. Ik maak me los uit zijn omhelzing en loop weer terug richting het pashokje.
'Tijd om me van die kleding te ontdoen. Schattig is niet goed voor m'n imago,' zeg ik met een brede grijns en trek mijn normale kleding weer aan. Als ik klaar ben kom ik weer naar buiten. 'Tijd om te gaan doen waarvoor we hier kwamen,' zeg ik met voorpret en loop in mijn nopjes op de vrouwenafdeling af, waar ik een donkerblauwe blouse, een grijze broek en een felgroene top uit vis. Mijn oog valt op de lingerieafdeling. Ach, waarom ook niet? Ik voorzie mezelf van een zwarte en een donkerrode set en loop met mijn voorraad naar Lewis toe. 'En wat heb jij nodig? Misschien moet je eens een overhemd proberen. Zal je vast goed staan,' zeg ik goedkeurend.

No growth of the heart is ever a waste

Hij lachte hartelijk bij het horen van haar weerwoord. 'Haar imago...' schamperde hij met een grijnsje terwijl hij naar nakeek toen ze tussen de rekken verdween. Met zijn hoofd schuddend, begon Lew hun rommel op te ruimen door de kleding op willekeurige plekken terug in de winkel te hangen. De emmer zette hij maar bij de handtassen en hij stond net op het punt om de aviators ergens op een paspop te schuiven, toen hij bedacht dat die dingen er eigenlijk nog wel leuk uitzagen en ze in zijn broek schoof. Dan dook Odile ineens weer op met een hele collectie aan kleren in haar handen. Verbaasd - en lichtelijk geamuseerd- staarde hij naar de kledingstukken terwijl hij de rode BH vast pakte en breed grijnsde. 'Hoe slaag je er in godsnaam in om dit zo snel te doen?' vroeg hij zich daarna luidop af, het kledingstuk terug op de stapel gooiend. 'Ik zoek trouwens gewoon een paar makkelijke broeken en shirts. Kan me niet schelen wat, zolang ze mijn junk niet te kijk zetten voor de hele wereld, vind ik alles best. En het mag niet roze zijn. Dat ziet er namelijk niet uit bij mij,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

'Ervaring,' zeg ik al grijnzend en gris de BH uit zijn handen. 'Van mij.' Vervolgens wijs ik op een geruit overhemd. 'Misschien is dat wat? Er zit geen roze in.' Hij heeft de kans nog niet gekregen om te kijken of ik wijs een vintageachtige spijkerbroek aan die losjes om de benen zit. 'En die misschien. En als je nog een shirt nodig hebt, die hangen daar achter. Rechts die zonder opdruk, links die met opdruk. Ik weet niet waar je van houdt, maar je lijkt me iemand die het liefst zo min mogelijk tijd kwijt is aan winkelen, dus ik maak het je wat gemakkelijker.' Op mijn dooie gemak wandel ik naar de kassa, pak een tas en druk mijn kleding erin. 'En mocht je je zorgen maken om die camera's; da's niet nodig. Ze worden na twaalven uit gezet, vraag me niet waarom. Dit warenhuis is niet echt vampierproof.' Ineens valt mijn oog op een prachtige zachtbeige trui die over de schouders valt. Hoewel ik meestal van donkere kleuren hou, is dit toch wel zoiets bijzonders dat ik deze zaak niet kan verlaten zonder het in mijn bezit. 'Niet te geloven dat ik dat heb gemist. Ben zo terug.' Met getrainde snelheid zoek ik de juiste maat en doe ook de trui in mijn tas.

No growth of the heart is ever a waste

Geez vluuv, daarvoor moest ik toch echt weer even terugbladeren lol :'D

Dewi - Mens.
"Zeg Dewi.. Kende jij de jongen met de blauwe ogen?" Vroeg ze, de vraag kwam zeer plots en ikz weeg even voordat ik antwoord.
''Gawyn..'' mompelde ik zachtjes en keek naar het vuur.
''Redelijk.. Hij had me de eerste keer gered, ik mocht hem. Hij had me de eerste keer gered geloof ik.'' ik zuchtte zachtjes, hij was ook de eerste en nog steeds de enige die mijn complete verleden kende. Met een simpele aanrakings was hij het te weten gekomen. Ik wist nog dat hij vroeg wat ik ging doen als ik hier uit kwam, toen was mijn antwoord nog simpel. Overleven. Wat moest ik anders? Maar ik was zwakker geworden, een emotioneel wrak.. Ik liet mijn emoties erg zien en kreeg het bijna niet meer voor elkaar ze nog te verbergen, het irriteerde me dat ik me voortaan zo liet gaan en er niks was dat ik er tegen kon doen. Opnieuw verliet een zucht mijn mond en ik prikte gauw een marshmallow aan een satéprikkertje om die bij het vuur te houden, in gedachten verzonken staarde ik naar het vuur.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.