[RPG] Geen weg meer terug. 8 - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand[/i]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 maart 2011 - 16:47 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik volg Dewi's blik naar buiten. Ze heeft gelijk. Ik vernauw mijn ogen en slik. Dan draai ik me weer naar Dewi. "Blijf hier. En gil als er iets is." Ik sta op en loop snel uit de woonkamer, door de gang en het huis uit. De sneeuw kraakt onder mijn voeten. Ik doe een paar stappen vooruit en blijf dan staan. "Hallo? Is daar iemand?"

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

Ik wil wel mee doen, maar wat moet ik daarvoor doen? (:

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

@LunaLucca - Je moet een personage bedenken, en daar schrijf je dan steeds stukjes voor. Andere mensen kunnen dan ook weer op jou reageren en zo schrijf je samen een verhaal.
Souleater/Simone heeft hier een blog over geschreven, waar het allemaal wat beter staat uitgelegd:
Klik

Leuk dat je (misschien) mee gaat doen

[ bericht aangepast op 3 april 2011 - 13:45 ]

Dewi
''Yue!'' Riep ik nog maar ze was al weg, verwachtte ze dat ik hier alleen bleef zitten? Ik was liever bij haar. Gauw stond ik op en volgde haar, ik moest maar geen jurkjes meer dragen hier.. Met mijn blote voeten in de sneeuw banjerde ik Yue achterna.
''Sorry, ik wou niet weer alleen zijn..'' mompelde ik zachtjes en ging naast haar staan. Als het de moordenaars waren, dan hadden ze het vast gemunt (gemumd..? :'D) op de vampieren en waarschijnlijk niet op mij. Maar ik hield rekening met alles en keek vanuit mijn ooghoeken naar Yue.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik hoor Dewi alweer naar buiten komen en snel duw ik haar terug naar binnen. "Toe, blijf nou binnen. Het is veel te koud om alleen in een jurk naar buiten te gaan. En bovendien is het te gevaarlijk met wat er ook in dat bos zit." Ik kijk haar even aan en zucht. "Ik snap de je niet alleen wilt zijn, maar dit moet nu even. Ik wil niet dat je gevaar loopt." Dapper stap ik weer naar buiten, en loop wat verder het pad af. "Hallo?"

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

Odile - Goede vampier.

Ik slaak een zucht en laat het hoofd hangen. Balen. Het viel in elk geval te proberen. Als ik dit had geweten had ik hem dronken gevoerd. Alhoewel.. volgens mij is Lew met haast geen mogelijkheid zat te krijgen.
'Goed,' zeg ik dan met samengeknepen lippen. 'Tot twaalf uur middernacht niet stijlen. Maar blijf van mijn stijltang af! Ik waarschuw je..' Als een venijnige kat kijk ik hem aan en berg het ding op, waarna ik de laatjes overhoop haal op zoek naar wat waarmee ik die ellendige krullen wat kan verbergen. Tot mijn grote ellende valt er niks te vinden, op een armzalige knip na. Maar over mijn dooie lijk dat ik die in ga doen. Dan maar pijpenkrullen. Ik wend me weer tot Lewis, die dit alles zeer geamuseerd aanschouwt. Oh wacht maar, op een dag zal ik zijn haar eens door de stijltang halen! Wedden dat die eigenwijze lokken wel te temmen zijn met 200 graden? Mijn blik glijdt naar de handboeien. Natuurlijk kan ik me van die ondingen verlossen, maar dan neemt hij wel op een andere manier wraak. Ik slaak een zucht en ga voor de spiegel staan. Kom op, Odile. Zo erg is het toch niet? Ik schud met mijn hoofd, waardoor de bos krullen heen en weer danst.
'Ik ben even naar de schuur. Misschien valt daar nog wel wat kerstversiering op te trommelen. Ik laat de stijltang hier, beloofd.' Wat buitenlucht zal me goed doen. Al helemaal om het feit dat er buiten geen spiegels zijn. Ik druk een kus op zijn mond. 'Als ik jou was zou ik hiervan genieten want dit is de laatste dag dat je me zo ziet.' En ik verdwijn mijn kamer uit.
Als ik de buitendeur uit loop waait er een gure oostenwind. Ik loop de tuin in, langs de poort richting het schuurtje waar Savoy eerder Dewi had vastgehouden. Ik open de deur en kijk de ruimte door. Helaas, niks te vinden. Behalve een enorme bijl. Hmm.. misschien valt daar wel een boom mee om te hakken. De mijne is toch bot. Ik pak het ding op en wandel weer terug naar de deur. Tot mijn verbazing zie ik echter Yue en Dewi. De eerste loopt de poort uit, richting het bos. Ik besluit bij Dewi te blijven, voor het geval dat.
'Wat gaat ze doen?' vraag ik, niet geheel onbezorgd.

[ bericht aangepast op 3 april 2011 - 15:03 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
Ik werd weer terug naar binnen gewerkt door Yue, met een gepikeerde zucht bleef ik deze keer staan. Net toen ik weg wilde lopen liep Odile naar buiten, ik volgde haar met mijn ogen en even later kwam ze terug met ee bijl. Ze vroeg me wat Yue ging doen en ik antwoordde vrijwel direct.
''Odile, er is buiten iets of iemand.'' viel ik maar meteen met de deur in huis.
''Yue en ik zagen net twee schimmen, Yue is alleen buiten om het verder uit te zoeken.'' Legde ik haaruit en liet haar hand weer los. Waarom ik het verteld had wist ik niet precies, waarschijnlijk omdat ik me zorgen maakte om Yue.. Odile had toch even meer ervaring en ze was goed gewapend zo te zien. Waarom liep ze trouwens met een bijl? Ik besloot er maar niet naar te vragen, momenteel kwam het toch wel goed uit dat ze dat ding met zich had, want voor zover ik wist was Yue compleet ongewapend en had ze niet zo'n sterke gave als Daniël en bezitte ze ook niet over de perfecte vechtkunsten zoals Odile en lew.

[ bericht aangepast op 3 april 2011 - 15:07 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Chase - Vampierjager -omgiktyptejarig-

Verdomme, busted. Het is duidelijk dat de twee.. wezens - ik weet nog niet of het mensen zijn of niet, maar het is duidelijk dat ze ons gezien hebben. Nu komt er er nog een derde bij ook. 'We hebben twee schimmen gezien,' hoor ik er één zeggen. Ja, dat zijn wij dus. Shit, we hadden veel eerder moeten handelen. Ik dwing Ash te blijven zitten waar hij zit en kom vervolgens zelf te voorschijn. 'Pardon, ik hoorde jullie toevallig praten en denk dat jullie het over mij hadden. Heb ik jullie laten schrikken? Mijn excuses, dat was niet mijn bedoeling. Ik ben verdwaald en loop al dagen rond op zoek naar een huis, dat ik nu eindelijk gevonden heb. Ik heb zo'n honger en om eerlijk te zijn,' goed geacteerd kuch ik en fluister zacht: 'Om eerlijk te zijn, moet ik ontzettend naar de.. Je weet wel, hoge nood,' zeg ik. Vervolgens lach ik en krab onhandig met mijn hand achter mijn hoofd. 'Nogmaals mijn excuses. Ik ben James, trouwens,' praat ik glad verder en steek mijn hand uit. Nooit je echte naam geven.

[ bericht aangepast op 3 april 2011 - 15:14 ]

---

everything, in time

Sam, ik had net gereageerd Achja. Even beetje aanpassen

Edit; Marleen, je typte jarig?

[ bericht aangepast op 3 april 2011 - 15:06 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ja.

Hallo. Ik ben Marleen en ik ben een vampierjarig!

[ bericht aangepast op 3 april 2011 - 15:10 ]

---

everything, in time

Lol, klinkt ook zo gevaarlijk, een vampierjarig.
Ik had eerst dat ik vaak de naam van de persoon op wie ik reageerde opschreef :x Dus dan zou ik net bijv. Odile bovenaan mijn post hebben gezet per ongeluk :'D

~ Mijn reactie staat op vorige pagina.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik heb het iets aangepast haha. Volgens mij klopt het zo wel?

---

everything, in time

Yue
Ik hoor geritsel in de struiken, en slik. Dan komt er ineens een jongen tevoorschijn. Ik luitser naar zijn verhaal en knik. "Ik ben Yue." zeg ik terwijl ik zijn hand schud. Een mens, ruik ik nu. Ik doe mijn mond al open om hem uit te nodigen als ik me ineens bedenk dat hij dan niet meer terug kan. "Ehm.. Je zou op zich best binnen mogen komen.." begin ik voorzichtig. "Maar.." Ik bijt op mijn lip. God, hoe ga ik me hier uitlullen? "Onze wc's zijn kapot." Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Was dat echt het beste dat ik kon verzinnen?

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

Naam: Dyvon Kenji Dagget.
Leeftijd: Al 111 jaar, 18 jaar gebleven.
Geslacht: 't Mannelijke ras.
Uiterlijk:

Zijn ravenzwarte halflange haren passen mooi bij zijn bijna-zwarte ogen. Zijn bijna-zwarte ogen, die eigenlijk erg donkerbruin zijn, hebben het gevoel je te hypnotiseren als je er te lang inkijkt. Hij kijkt recht door je ziel, en gedachten heen met zijn ogen. Dat maakt hem juist ook mysterieuzer dan ooit. Hij krijgt rode ogen als hij boos wordt, wat speciaal is; want bij de rest van zijn familie komt dat niet voor. Ook samen met zijn wat niet te bleke, maar ook niet te bruine huid ziet hij er erg aanlokkelijk uit.
Hij ziet er misschien erg slap uit, maar als je eenmaal met hem een gevecht aangaat heb je er waarschijnlijk meteen spijt van. Je merkt meteen zijn sterkte op.
Een mooie doodskop versiert met een roos is getatoeëerd op zijn borst. Een soort haaientand heeft hij als ketting om zijn nek, en hij heeft een grote ring om zijn linker middelvinger.
Verleden: Dyvon's ouders zijn drukbezette mensen, elke dag hadden ze geen tijd voor hem. Daarom zag hij ook meer de oppasser dan zijn eigen ouders. Hij voelde zich zo eenzaam, hij had namelijk het gevoel dat zijn ouders niet van hem hielden en dat hij maar een vergissing was. Hij heeft nooit echt geweten wat zijn vader voor werk deed, zijn moeder was een zakenvrouw.
Totdat er op een dag, de politie aan de deur stond. Het schijnt dat zijn vader drugsdealer was. Sommige klanten van zijn vader waren niet blij met sommige regels, en ze hebben hem vermoord. Dyvon was zeven jaar, toen zijn vader vermoord was.
Sindsdien is zijn moeder het slechte pad opgegaan: drinken, telkens andere mannen, niet genoeg slaap, etc. Elke avond dronk ze zichzelf helemaal kapot. Jankend, nacht na nacht viel ze in slaap. Hij ruimde haar flessen alcohol op, de vieze sigaretten die ze overal op uit drukte - zelfs op haar eigen huid. Dyvon begon op 12-jarige leeftijd te roken.
Op een avond kwam ze thuis met een merkwaardige man, die het hele huis rondkeek zodra hij binnen kwam lopen. Toen hij het hele huis had bekeken, observeerde hij Dyvon van top tot teen. Alsof hij hem scande, en meteen zijn zwakke en sterke punten wist. Dyvon wist niet wat voor iemand het was, of wat hij van plan was - maar hij vertrouwde hem niet.
Jammer genoeg, gingen ze trouwen. Dyvon was nog ongelukkiger geworden, en voelde zich nog eenzamer. Hij begon steeds meer buiten rond te hangen met de foutste mensen/ vrienden, en begon steeds meer peuken/wiet, etc te gebruiken.
Hij is gebeten op 18-jarige leeftijd door zijn stiefvader, omdat hij iemand zocht die zijn taak over kon nemen: de Leider. En hij koos Dyvon uit, omdat hij wist dat Dyvon alles zou doen voor hem. Niet uit liefde voor hem, maar voor zijn moeder. Want zijn stiefvader heeft tegen hem gezegd dat zijn moeder eraan gaat, als hij niet mee werkte. Zijn stiefvader zou namelijk ergens naartoe gaan, waarvan hij zeker wist dat hij niet meer terug zou komen. Nooit meer.
Zijn stiefvader vertrok, en hij nam Dyvon's moeder mee. Toen wist Dyvon dat hij zijn moeder nooit meer terug zag, en sinds jaren lang heeft hij nachtenlang gehuild. Hij begon de routine van zijn moeder te volgen.
Drinken, discotheken bezoeken, foute vrienden/mensen, telkens andere meiden, niet genoeg slaap, wiet/drugs/roken, etc. Hij ging er aan kapot. Maar hij laat sindsdien geen enkele emotie's meer zien.
Karakter: Dyvon is een onafhankelijk, introvert persoon. Hij ziet alles nogal negatief, maakt graag sarcastische opmerkingen en is voor zo goed als alles wat met autoriteit te maken heeft nogal ongeinteresseerd en onontvankelijk. Hij is niet vergevingsgezind, maar stelt wel duidelijke eisen aan mensen. Hij vergeet ook niets: niet waar hij zijn sleutels heeft laten slingeren, niet wie wie wat heeft aangedaan. Hij kan zichzelf erg goed in de hand houden, maar laat niet over zich heen lopen. Hij laat niemand dicht bij hem in de buurt komt, waarvan hij merkt dat diegeen wel eens dierbaar voor hem zou kunnen worden. Straks gebeurt er wat met hem/haar, en dan heeft hij diezelfde routine weer - met de ergste gevoelens/ emoties ooit, die hij heeft gevoeld. Dat gevoel wilt hij nooit meer tegenkomen, dat is hij ook niet van plan en gaat hij ook niet accepteren.
Dyvon gelooft niet in een hemel, noch in een hel. 'Als je sterft, zie je je hele leven aan je voorbij gaan. Nu snap ik waarom mensen niet dood willen gaan', is zijn mening. Hij is gevoeliger dan je zou denken, hij heeft alleen de juiste persoon nog niet gevonden om dat aan te tonen. Al heeft Dyvon wel zo'n hard, wild karakter van zichzelf - hij kan goed naar mensen luisteren. Al laat hij niet zijn lieve, zorgzame kant zien. Hij is niet geinteresseerd in leiding geven, maar gooit af en toe wel eens een idee in de groep, als hij het echt goed vind. Verder is Dyvon een echte doorzetter, niemand zegt wat hij moet doen - hij heeft zijn eigen regels.
Hobby's: Gitaar spelen, wandelen door het bos, dichten, op zichzelf zijn.
Is: A very bad, bad vampire. Later wordt hij misschien goed. (:
Power: Kan mensen hypnotiseren, en dingen laten doen die hij wilt. En hij heeft een pistool bij de hand, voor de zekerheid.

[ bericht aangepast op 3 april 2011 - 15:54 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Holy.. Shit.. Is dit serieus de eerste keer dat je aan een RPG meedoet?
Hijs freaking awesome en goed en prof

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.