[RPG] Geen weg meer terug. 8 - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand[/i]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 maart 2011 - 16:47 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

We lopen terug over straat en weldra komen we weer aan op het grote plein. Goddank, ze hadden het niet in hun achterlijke kop gehaald om mijn motor te slopen. Ik neem de tas over van Lewis en berg onze spullen op.
'Hé! Stop. Wat is dat daar?' Mijn blik schiet ineens naar achteren, waar een tweetal agenten op ons af komt gelopen. Jezus, wat doen die hier nog zo vroeg in de ochtend! Dit kan ik nu echt niet gebruiken. 'Afstappen,' hoor ik en tot mijn grote verbazing doe ik wat ze zeggen. Ze zijn simpelweg te dichtbij en hebben hun wapens op me gericht. Ik vraag me af wat ik fout heb gedaan.
'Illegaal wapenbezit, niet waar?' Hij haalt het wapen uit mijn broek. Klotezooi, ik had het op moeten bergen! Natuurlijk zou ik het erop kunnen wagen en ze leeg te zuigen, maar er zijn te veel getuigen. Die jongeren mogen dan wel bezopen zijn, ze zijn niet gek. 'Jij mag mee naar het bureau, mevrouwtje.' Ik kijk hulpeloos naar Lewis. Misschien had ik toch moeten kijken in welke landen wapenbezit al dan niet legaal is, zucht ik. De man draait me om en slaat me in de boeien. Fijn. Nu word ik ook nog eens opgepakt door de politie.

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Op het moment dat ze me in de auto duwen hoor ik Lew's woorden, die redelijk lastig te verstaan zijn door het geschreeuw van de jongeren. Die zullen wel denken; eindelijk eens een show. "Blijf kalm, werk niet tegen. Ik kom je straks halen." Verbaasd kijk ik in de richting waar de woorden vandaan komen, maar ik zie niemand? Wat is hij van plan? De twee mannen stappen in en rijden me richting het bureau.
'Waar heb je dat wapen gekocht?' vraagt één van hen. Ik wil haast gaan grinniken, maar ik zeg geen woord. 'Hé, heb je soms zand in je oren? Ik vroeg je wat.' 'Ik hoorde je wel,' antwoord ik rustig, maar negeer hem verder. We stoppen bij een stoplicht en ik kijk nerveus om me heen. Zou ik het er nu op moeten wagen? Hoe dan? Die boeien beginnen me behoorlijk te knellen en ik betwijfel het of ik mezelf los kan wurmen zonder al te veel pijn te lijden.
'John, schrijf even het type wapen op en- Jezus christus!' Ineens springt iemand voor de wagen. "Agent, alstublieft. Je moet me helpen.." Ik schrik me een ongeluk, maar besef dan dat het Lew is. Als ze uit het zicht zijn probeer ik me los te wurmen uit de boeien. Dan komt Lew aangerend en forceert de autodeur. Goddank! Ik word meegetrokken en ren zo hard als ik kan. Als we eindelijk weer bij de motor terug zijn zitten er nog een paar jongeren op een bankje.
'No shit, dat zijn die bikers! Zijn jullie 'm bij die smerissen gepeerd? Jullie hebben ballen. Ey chickie, je mag bij mij wel onderduiken!' Ik besteed geen aandacht aan de jongen, maar keer Lew mijn broekzak toe, terwijl ik nerveus in de richting kijk waar een sirene steeds harder wordt. 'De sleutel. Jij moet rijden, ik heb de handboeien nog om, we moeten weg hier!' Ik spring achterop en kijk nerveus in de richting van de sirenes, die almaar dichterbij komen. Verdomme! Ik spring achterop, waar ik door de enorme hoeveelheid gas van Lewis haast weer af word geblazen. Ik hoop dat hij in staat is mijn motor zonder al te veel krassen veilig thuis te brengen. Met het hart in de keel grijp ik me aan de achterzijde van het zitvlak vast en hoop dat die ellendige smerissen ons niet zullen pakken.

[ bericht aangepast op 2 april 2011 - 14:43 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

"Hou je vast," hoor ik Lew met een onheilspellende grijns zeggen. Hij geeft me echter weinig kans en de motor vliegt met een grommende snelheid vooruit en laat de agenten ver achter zich. Mijn hart vliegt in mijn keel en gil nogmaals. Normaal ben ik niet weg van een beetje snelheid, maar het feit dat ik nog geboeid en machteloos achterop een motor zit laat me er absoluut niet beter op voelen. Als we ver buiten bereik van de politiesirenes zijn gekomen naderen we de tunnel die naar de kelder onder mijn kamer leidt. Gelukkig was ik zo slim metaalsensoren aan te brengen zodat de deur vanzelf open ging. Een goed gecamoufleerde tunnel, dat moet je me nageven.
'Daarin,' zeg ik en wijs op het geopende gat. Lew rijdt naar binnen en als we eindelijk onder mijn kamer zijn en de motor weer op de juiste plek staat geparkeerd kan ik weer ademhalen. 'Dat scheelde niet veel. Dank je. Kun je me losmaken?' Ik draai me om naar Lewis, waar ik tot mijn verbazing recht in zijn grijnzende gezicht kijk. Volgens mij ziet hij de lol wel in van mijn machteloze positie. Ik slaak een zucht. Ik ben vastgebonden en mijn haar krult. Ach ja, het kon erger. Ik kijk hem aan en de grijns is nog steeds niet van zijn gezicht verdwenen. Hij verwacht toch niet dat ik hem ga smeken om me los te maken?

[ bericht aangepast op 2 april 2011 - 16:24 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Hier was ik al bang voor.
'Ik ben altijd lief,' lieg ik, volgens mij meer om mezelf te overtuigen dan hem. Ik grinnik om mijn eigen opmerking. Yeah right, Odile. Met het aantal moorden dat ik op mijn naam heb staan. Hij pakt de tassen en wandelt er rustig mee naar boven. Ik slaak een zucht en volg hem de trap op naar boven. Ik kijk toe hoe hij zijn shirt over het hoofd trekt en zich van zijn broek ontdoet. Ik neem plaats op bed en kijk naar de show. 'Dus, meneer, kun je me nu losmaken?' Ik ga er poeslief, doch wat uitdagend bij zitten en knipper een paar keer verleidelijk met mijn ogen, waar zo nu en dan een krul voor komt te hangen. Ik haat die krullen en het eerste wat ik doe zodra hij me uit mijn lijden heeft verlost is er een einde aan maken. Als hij me uit mijn lijden gaat verlossen.
'Alright, fine. Wat moet ik doen zodat je me losmaakt?' Aan zijn nog altijd enorme grijns te zien heb ik het gevoel dat hij me gaat laten lijden. Oh god, ik heb mezelf echt in de ellende gewerkt, denk ik al grinnikend, terwijl mijn haar smeekt om een stijltang.

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Alweer het s-woord! Dit kan hij toch niet menen, ik kan werkelijk niks verzinnen dat schattig is aan mij, Odile Lavossa. Dan komt zijn eis en mijn ogen worden zo groot als schoteltjes. Nee, niet mijn haar! Vol walging en afkeer kijk ik naar de krul die voor mijn ogen hangt, die vervolgens door Lewis achter mijn oor wordt gestoken.
'Iets anders misschien?' vraag ik wat wanhopig, maar hij lijkt niet van plan een tweede bod te doen. Ik zucht uit ellende. Mijn haar is me heilig. De hele dag met krullen rondlopen is iets vreselijks. Het doet me denken aan de tijd dat iedereen me over mijn hoofd aaide en vertelde hoe ik er wel niet uitzag als een pop. Vervolgens maakte mijn moeder ook nog eens jurkjes voor me. Maar dat krijgt hij niet te weten. Over mijn dooie lijk niet. Ik slaak nogmaals een zucht. Een hele dag zonder stijltang. En de dag is pas begonnen!
'Goed. Een dag niet stijlen. Beloofd,' zeg ik met een stem van ingehouden walging. Vervolgens draai ik me naar hem om. 'En dan zeggen dat ik een sadist ben. Maak me nu maar los.'

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Ik kijk hem vernietigend aan.
'Over my dead body,' zeg ik sissend en gris de handboeien uit zijn handen. "De boeien mag je houden." Ik grijns. 'Daar zou je nog wel eens spijt van kunnen krijgen.' Ik gooi ze achter me neer en kom overeind. Natuurlijk is het nu heel verleidelijk om meteen naar de stijltang te grijpen, maar de kans is aanzienlijk aanwezig dat hij weer mijn haar door de war haalt en zodoende ben ik weer zo goed als bij af. 'Prima,' zeg ik op zijn vraag en kom overeind. Ik volg hem naar de keuken en voorzie mezelf van een glas water.
'Verdomme, nu ben ik wel mijn wapen kwijt,' bedenk ik me dan. 'Nou ja, dan zal ik het wel moeten doen met mijn mes.' Echt bang ben ik niet voor hetgene dat daar in de bossen schuilt. Wel nerveus. Wat is er zo genadeloos en bloeddorstig dat het iemand zo toetakelt? Zelfs in de martelkamers van Johna's clan heb ik zoiets niet meegemaakt. Daar hielden ze het meestal bij verkrachtingen, nagels trekken en andreaskruizen. Enfin, ook niet echt prettig.

No growth of the heart is ever a waste

Dudes, waarom gebeurt er altijd van alles als ik weg ben?
Ik was naar de dierentuin 8D

Dewi ~ Mens.
Ik stond op en ging naast Yue op de bank zitten, ze stelde voor Kerst te vieren en er verscheen een glimlach op mijn gezicht.
''Lijkt me leuk om Kerst met jullie te vieren.'' Antwoordde ik terwijl ik mijn warme chocolademelk pakte en in beiden handen hield. Ik kon me de tijd niet heugen dat ik Kerst gevierd had, vooral niet met personen die me dierbaar waren. Ik blies in mijn chocolademelk en nam voorzichtig een slokje.
''Alleen.. Ik heb geen mooie jurken of iets dergelijks en ik denk ook niet dat er een kerstboom verstopt zit in dit huis.. Volgens mij vieren vampieren geen feestdagen meer, of wel?'' vroeg ik, het leek me saai om 300 jaar hetzelfde feest te blijven vieren. Misschien hadden ze eigen feesten, feesten waarbij ze dappere vampieren herinnerden en vereerden.
''Weet jij of vampieren eigen feestdagen hebben?'' Vroeg ik daarom aan Yue, ik vreesde dat ze het niet wist, ze was nog maar zo kort een vampier.. Opnieuw dronk ik van mijn warme chocolademelk, trok mijn benen op de bank en keek naar het haardvuur.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

'Kerstmis?' Ik draai het hoofd naar hem toe, waardoor de pijpenkrul weer los komt te schieten. Ik grijp de lok haar vast en leg hem weer achter mijn oor, niet zonder zichtbare frustratie. 'Dat is lang geleden,' zeg ik en denk terug aan de laatste kerstviering met mijn ouders. Ik kom overeind.
'Ik ga naar haar toe. Misschien is het wel een goed idee, ik ben altijd wel in voor een feest.' Ik druk mijn lippen op de zijne en been gauw door naar de woonkamer, waar ik een knetterend vuur hoor en de geuren van Yue en Dewi opvang. Ze kijken wat verbaasd op en nu snap ik waarom: mijn krullen. 'Lang verhaal,' zeg ik met een half glimlachje, wijzend naar de krullen. 'Ik heb gehoord dat jullie het wel zagen zitten om kerst te vieren. Lijkt me een prima plan.' Ik neem plaats op een stoel.
'We hebben helaas geen versieringen en dergelijke, daarvoor zullen we naar het dorp moeten. Ik kan voor het eten zorgen en jullie kunnen de boel inrichten. Trouwens, wanneer ís het eigenlijk kerstmis?' vraag ik dan. 'En wat zijn dát?' Ik wijs naar een wit schuimachtig spul waarvan Yue er eentje in haar mond propt.

No growth of the heart is ever a waste

Dewi ~ Mens.
Nog voordat Yue kon antwoorden kwam Odile binnen, ik keek nogal verbaasd aangezien ze ineens pijpenkrullen had. 'Lang verhaal,' zei ze, nog voordat we ernaar konden vragen. Ik moest toegeven dat die krullen mooi waren, ik had zelf altijd al krullen willen hebben, maar ik was verdoemd met stijle haren. Odile maakte het zichzelf gemakkelijk in een stoel en begon te vertellen over dat ze Kerst vieren wel een goed idee vond.
''Ik heb geen idee wanneer het kerst is, sinds ik hier ben heb ik geen benul meer van de tijd of datum.'' bekende ik. ''Meestal merkte ik het wel aan de straten, dan gingen ze alles weer versieren.'' Ik glimlachte flauwtjes en zette mijn lege beker op tafel.
'En wat zijn dát?' Vroeg Odile plots, ik volgde haar wijzende vinger.
''Een marshmallow.'' zei ik verbaasd en keek Odile aan. ''Nog nooit gehad?'' vroeg ik toen grijnzend en pakte de schaal, ik hield hem haar voor.
''Voor alles moet een eerste keer zijn, probeer er één.''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk wat onzeker naar de vreemde witte schuimpjes. Ik zie hoe Yue er één aan een prikker in het vuur houdt. Daarop trek ik een grijns, pak er één en doe hetzelfde.
'Ik wist niet eens dat we die dingen in huis hadden.' Ik hou hem niet te lang in het vuur en prop hem dan in mijn mond. 'Lekker spul,' zeg ik onder de indruk. We waren net nog in de stad geweest, maar ik kan me niks herinneren qua versieringen. Alhoewel.. er schiet me het beeld te binnen van een café dat rijkelijk versierd was met prachtige verlichting. Maar welke datum het vandaag is.. ik zou het bij god niet meer weten.
'Als we naar het dorp gaan kunnen we kijken.' Dan schiet me ineens te binnen dat dat niet kan. 'Oh, ik.. eh.. sorry,' zeg ik dan. Dat is hier juist het hele probleem.
'We kunnen morgenavond inkopen doen. Deze keer wel op de eerlijke manier, want ik zit niet te wachten op nog een politieachtervolging,' brom ik, nog steeds gefrustreerd over het verlies van onze wapens. Ik bedenk me dat ik nu gauw weg kan sneaken om mijn haar te stijlen, maar ik vrees dat mijn straf dan des te groter zal zijn. Alhoewel.. ik kan het er best op wagen. Wat heb ik te verliezen, behalve mijn krullen? Ik begin te grijnzen. 'Ik moet even iets regelen, zo terug,' zeg ik en loop op mijn dooie gemak de gang in, langs de keuken waar Lew nog zit. Zonder wat te zeggen glip ik mijn kamer in, waar de verlossende stijltang al op het kastje ligt.
'Eindelijk,' fluister ik en prop het snoer in het stopcontact. Ik heb welgeteld een half uur met mijn pijpenkrullen doorgebracht en dat is een half uur te veel.

[ bericht aangepast op 2 april 2011 - 23:12 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

"Zeker dat je dat wil doen?" Ik spring overeind van de schrik en draai me vliegensvlug om. 'Eh, ik was niks van plan,' zeg ik droogjes. 'Ik wou alleen even kijken of hij het nog deed. That's all.' Aan zijn grijnzende gezicht te zien gelooft hij me niet. Maar anderzijds.. wat wil hij me eigenlijk maken? Ik ben toch onsterfelijk. "Voor het leven van je stijltang; ik zou het niet wagen." 'Oh nee.' Ik ga nadrukkelijk voor mijn stijltang staan. Ik ga dat ding met mijn leven beschermen als het moet. De grijns is nog altijd niet van zijn gezicht verdwenen.
'Oh kom op. Kijk nou!' Ik trek alweer aan een krul en slaak een verloren zucht. 'Alsjeblieft..' smeek ik. Ik haat het om te smeken, maar het gaat hier wel om mijn haar. Ofwel; mijn heiligdom. 'Wil je geen ontspannende massage van me?' vraag ik dan zwoel. 'Of wat anders misschien?' Ik heb geen keus, drastische situaties vergen drastische maatregelen. Ik loop op hem af en laat mijn handen over zijn borst glijden, waar ik een zacht kusje op druk. Vervolgens druk ik me tegen hem aan zodat hij tegen de deurpost aan valt. Ik geef hem mijn meest verleidelijke blik, waarna ik mijn mond tegen de zijne druk en met tederheid op zijn onderlip zuig. 'Alsjeblieft..' fluister ik in zijn oor en bijt zachtjes op zijn lel. Ik hoop dat het voldoende is om hem over te halen.

[ bericht aangepast op 2 april 2011 - 23:38 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik kijk naar Odile, verbaasd over haar krullen en het feit dat ze nog nooit marshmallows heeft gehad. Als ze wegloopt draai ik me weer naar Dewi. "Het maakt niet uit dat je geen jurk hebt.. Die kunnen we voor je halen in de stad, of misschien vinden we hier nog wat antieke zooi waar we iets mee kunnen."

Savoy
"Eikel.." hoor ik Dewi nog mompelen, en grijnzend draai ik me om. "Dat hoorde ik!" roep ik en ik loop verder. Ik wrijf al in mijn handen bij de gedachte dat ik straks een mens tussen mijn tanden heb...

Dewi
Zo snel als Odile gekomen was, was ze ook weer verdwenen. Die had haast zeg, ik vroeg me af waarom, maar lang rkeeg ik niet om na te denken want Yue sprak weer tegen me.
''De enige antieke zooi die hier te vinden valt zijn door de motten aangevreten kleren.'' Zei ik met scheef grijnsje en at nog een marshmallow op.
''Maar het valt te proberen.'' Ik dacht weer na over de vraag van odile, wanneer was het precies kerst? Misschien morgen al, maar misschien pas over een week. Voortaan moest ik echt beter opletten welke dag, tijd en datum het was. Onwetend zijn was vreselijk storend, ik had geen eens benul van de tijd, ik moest maar gokken door te kijken hoe donker het was buiten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha, thanks to Simone. Anders had ik eeuwig moeten wachten op een reactie, ik ben een beetje scheel.

Chase - Vampier jager.

'Ja, we gaan,' beaam ik. Beide staan we op en ik bied Ash nog een sigaret aan, waarnaar ik er zelf nog een opsteek. 'Dus, we doen het zo: Ritsel een mens. Als het een meisje is moeten we ervoor zorgen dat ze verliefd wordt op één van de twee. Is het een jongen, dan moeten we ervoor zorgen dat hij ons vertrouwd en ons als vrienden ziet. Pas op, wij weten allebei waar vampieren toe in staat zijn,' zeg ik, het plan min of meer voor mezelf herhalend. We lopen door de bossen, net zo lang tot het huis, of gigantische villa, eindelijk opdoemt. 'Daar is het dus.'
Ik sta stil en kijk even rond. 'Waar zouden we het best kunnen gaan zitten? Niet te veel in het zicht, maar wij moeten hen wel kunnen zien.'

everything, in time

Haha :'D Ik vond het zonde dat je stilviel :"'D Want jij RPG't leuk

Dewi
Ik frunnikte wat aan mijn jurkje en keek even de kamer rond, misschien hing er een klok. Een klok zag ik niet, maar door het raam kon ik twee schimmen. Gelijk gingen er dingen door mijn hoofd. Vampiers, mensen, misschien de moordenaars.. Ik slikte en stootte Yue zachtjes aan.
''Yue, kijk eens buiten.'' Zei ik, ik sprak zachtjes, waarschijnlijk door de spanning die ik voelde. Het kon iedereen zijn, en de kans was groot dat wie het ook was dat het in ons tegendeel zou werken.. Ik voelde even onder mijn jurk aan mijn bovenbeen, het mes zat er nog. Misschien had ik het nodig, of ik het zou durven gebruiken was een ander verhaal.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.